Spoglądanie z ufnością ku „wielkiemu uciskowi”
„Pan [Jehowa, NW] będzie ufaniem twoim”. — Prz. 3:26, Gd
1, 2. Czym się interesują wszyscy ludzie? W jaki sposób wielu przejawia to zainteresowanie?
WSZYSTKICH ludzi ogromnie interesuje przyszłość. Zainteresowanie tym, co się jeszcze nie wydarzyło, jest wrodzoną cechą człowieka. Ludzie bywają ciężko zapracowani, przytłoczeni codziennymi obowiązkami, ale mimo to najczęściej myślą o jutrze. Bezustannie snują plany na dalsze lata. Wszelkie ich pragnienia i życzenia, oczekiwania i nadzieje w znacznym stopniu zasadzają się na tym, co ich zdaniem przyniesie przyszłość. Ufne spoglądanie naprzód jest dla ludzi warunkiem szczęścia.
2 Tkwiące w ludziach pragnienie poznania wydarzeń, zanim jeszcze wystąpią, skłania wielu do zasięgania rady u osobników, którzy twierdzą, że znają przyszłość — u mediów spirytystycznych, wróżbiarzy i astrologów. Coraz więcej ludzi czyta regularnie horoskopy i wypytuje tabliczki alfabetyczne, by dowiedzieć się z wyroczni inspirowanych przez demony, co ma się zdarzyć.
3. Jak Świadkowie Jehowy traktują przyszłość w odróżnieniu od innych ludzi? (Powt. Pr. 18:10-12).
3 Jeżeli chodzi o to wrodzone pragnienie poznania przyszłości, istnieje jednak znaczna różnica między tymi, którzy służą Jehowie, a tymi, którzy nie pełnią tej służby. Członkowie ludu Bożego nigdy nie udają się do wróżbitów, astrologów ani spirytystycznych przepowiadaczy przyszłości, by poznać mające nastąpić wydarzenia. Nie zasięgają też rad u innych demonicznych źródeł. Nie robią tego z bardzo ważnego powodu.
4. Na czym opiera się wielka ufność, z jaką lud Jehowy spogląda w przyszłość?
4 W IX wieku przed naszą erą prorok Amos zapisał następującą prawdę, zawartą w Biblii w 3. rozdziale i 7. wierszu jego księgi: „Nie uczyni Pan, Jahwe [Jehowa, NW], niczego, by nie wyjawił swego zamiaru sługom swym, prorokom”. Prorocy ci z kolei opowiadali reszcie ludu Jehowy, czego się można spodziewać w przyszłości, a to napawało ten lud ufnością.
5, 6. (a) Opisz sytuację, jaka zapanowała w Jeruzalem w I wieku n.e. (b) Dlaczego ówcześni chrześcijanie nie podzielali poglądu innych ludzi?
5 Rozważmy sytuację, jaka zaistniała w Jeruzalem w I wieku naszej ery. Zarówno lud, jak i jego przywódcy zdawali sobie sprawę z tego, że stosunki były dalekie od zadowalających. Co jednak ówcześni mędrcy i przywódcy ludu przepowiadali na przyszłość? Niektórzy byli gotowi pogodzić się z aktualnym stanem rzeczy i woleli, żeby w ogóle nie zachodziły większe zmiany. Inni byli zwolennikami buntu, to znaczy powstania przeciw władzy Rzymu oraz nałożonym podatkom, twierdząc, że tą drogą uda się zdobyć większą wolność, pokój i dobrobyt. Jednakże żaden z mędrców, myślicieli czy doradców nie przepowiadał, że Jeruzalem zostanie całkowicie zburzone pośród wielkiego ucisku — i to jeszcze za życia tego samego pokolenia. Taka ewentualność wcale nie była brana pod uwagę. — Dzieje 5:36, 37.
6 Czy chrześcijanie z I wieku ufali owym mędrcom i ich przepowiedniom? Ani trochę! Wielkiemu swemu prorokowi, Panu Jezusowi Chrystusowi, Jehowa wyjawił poprzednio coś wręcz odmiennego, coś, o czym zadecydował, że miało nastąpić wkrótce, jeszcze za dni tamtego pokolenia. Ten prawdziwy prorok Boży ostrzegał: „Przyjdą na ciebie [Jeruzalem] dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd (...) i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu”. W istocie „będzie (...) wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie”. — Łuk. 19:41-44; Mat. 23:36-38; 24:2, 21.
7. Dlaczego chrześcijanie żyjący w pobliżu Jeruzalem mogli z ufnością spoglądać w przyszłość?
7 Czy w obliczu nadciągającego ucisku chrześcijanie zamieszkali w Jeruzalem i w pobliżu tego miasta mieli jakikolwiek powód do spoglądania z ufnością ku temu przepowiedzianemu nieszczęściu? Z całą pewnością! Przecież ten prawdziwy prorok Boży nie tylko ostrzegł ich przed nadchodzącą zagładą, ale także uprzedził, w jaki sposób rozpoznają, że zagłada jest już bliska, i jakie środki powinni przedsięwziąć, aby sobie zagwarantować bezpieczeństwo. Powiedział mianowicie: „Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy (...) ci, którzy będą w Judei, niech uciekają”. — Łuk. 21:20, 21.
ANALOGICZNA SYTUACJA W DOBIE OBECNEJ
8. Jaka podobna sytuacja zaistniała w dzisiejszym chrześcijaństwie?
8 Dzisiaj podobna sytuacja panuje w religiach chrześcijaństwa — obłudnej organizacji będącej odpowiednikiem niewiernego Jeruzalem. Nasi współcześni zasięgają rady zarówno u politycznych wróżbiarzy, doradców gospodarczych, religijnych proroków, jak i mądrych ludzi nauki, a w odpowiedzi otrzymują najrozmaitsze przepowiednie na temat tego, co przyniesie przyszłość. Wprawdzie ci doradcy na ogół chętnie przyznają, iż obecny stan jest godny ubolewania, ale jednocześnie przepowiadają, że kiedyś w jakiś sposób nadejdą lepsze czasy.
9. Czy ty osobiście ufasz przepowiedniom przywódców świata?
9 A czy ty, drogi czytelniku, pokładasz wiarę i zaufanie w domysłach takich doradców? Jeżeli wierzysz mocno Biblii i jej proroctwom, to z pewnością odpowiesz: Nie. A dlaczego? Ponieważ owe opinie ludzkie nie pokrywają się z tym, co na temat bliskiej przyszłości wyjawił Jehowa przez usta swych proroków.
10. Jak Świadkowie Jehowy dowiedli, że zaufali temu, co powiedziano w Piśmie Świętym o przyszłości?
10 Chrześcijańscy świadkowie na rzecz Jehowy są od lat pilnie zajęci opowiadaniem innym o tym, co Biblia mówi o nieuniknionym rozwoju wydarzeń. Lud Boży jak gdyby z „dachów” ogłasza całemu światu, co Jehowa wyjawił w sprawie nadchodzącego „wielkiego ucisku”, który osiągnie punkt kulminacyjny w ‛wojnie wielkiego dnia wszechmogącego Boga’, w miejscu ‛zwanym po hebrajsku Har-Magedon’. — Mat. 10:26, 27; Apok. 7:14; 16:14, 16.
11. Jaki błędny pogląd co do przyszłej katastrofalnej zagłady przyjęli niektórzy ludzie?
11 Nie wyobrażajmy sobie mylnie tej wojny w miejscu zwanym Har-Magedon. Nie chodzi tutaj o totalną wojnę nuklearną między narodami, w której starałyby się zastosować nagromadzone zapasy broni jądrowych — wystarczające podobno do wielokrotnego uśmiercenia ludności świata, szacowanej na około 4 000 000 000 osób! Zbliżający się „wielki ucisk”, przed jakim nas ostrzega Jehowa, nie będzie taką wojną nuklearną.
12, 13. Jak pogląd Świadków Jehowy różni się od tamtej powszechnie przyjętej opinii? Dlaczego?
12 Czy jednak ta okoliczność zmniejsza niebezpieczeństwo zagrażające ogółowi ludzkości? Jak w każdej wojnie, tak i tutaj wszystko zależy od tego, czy się znajdziemy po stronie zwycięskiej, czy pokonanej. Cały odstręczony od Jehowy świat ma na pewno wszelkie powody po temu, by się lękać wojny w Har-Magedonie. Dzieje się tak dlatego, że ludzie dobrowolnie czy też pod przymusem stają w szeregu z „królami całej zamieszkanej ziemi” i razem z tymi królami gromadzą się „na wojnę w wielkim dniu wszechmogącego Boga”.
13 Inaczej rzecz się przedstawia z wiernymi sługami Jehowy! Każdy z nich zdecydowanie, bezkompromisowo opowiedział się po zwycięskiej stronie, po stronie Boga. Dlatego też mogą śmiało spoglądać ku przepowiedzianemu „wielkiemu uciskowi”, w pełni ufając Jehowie.
NAJWIĘKSZY ZE WSZYSTKICH UCISKÓW
14. Jak duży będzie według Mateusza 24:21 „ucisk”, który wkrótce spadnie na cały świat?
14 Jak wielki będzie ten nie mający precedensu, nadchodzący ucisk? Posłużywszy się jako proroczą ilustracją tym uciskiem, który miał spaść na Jeruzalem w roku 70 n.e., Jezus powiedział, że będzie to ucisk, „jakiego nie było od początku świata aż dotąd”, a następnie dla zapobieżenia ewentualnemu pomniejszeniu jego znaczenia dodał z naciskiem: „i nigdy nie będzie”. Oznacza to więc ucisk większy niż obie wojny światowe, w których straciły życie dziesiątki milionów ludzi. Większy nawet niż powszechny potop, jaki za dni Noego zmiótł z powierzchni naszej planety system całego ówczesnego świata!
15. Na czym polegać będzie szczególnie wstrząsający przejaw „wielkiego ucisku”?
15 Na czym będzie polegać ogrom tego nadchodzącego „wielkiego ucisku”, który przewyższy wszystkie inne wydarzenia tego rodzaju, jakie zna historia ludzkości? Rozmach jego wyrazi się przede wszystkim w zagładzie całego ogólnoświatowego imperium religii fałszywej — zarówno religijnych organizacji chrześcijaństwa, jak i pogaństwa — określonego w Biblii tajemniczą nazwą „Wielkiego Babilonu”! (Apok. 17:5). Będzie to z pewnością wstrząs przechodzący wszelkie pojęcie mieszkańców ziemi, którzy popierają tę „macierz nierządnic”, Babilon Wielki.
16. Jaki kolejny odcinek nadchodzącego „ucisku” przepowiedziano w Apokalipsie 19:19-21?
16 Ale to poniżenie i rozbicie ogólnoświatowego imperium religii fałszywej stanowi dopiero część pierwszą „wielkiego ucisku”. W części drugiej przyjdzie kolej na ‛królów ziemi, którzy nierządu się dopuszczali [z Babilonem Wielkim] i żyli z nim w przepychu’; nie unikną tej zagłady (Apok. 18:9; 16:14). W rozdziale 19. proroctwa Apokalipsy, w wierszach od 19. do 21., czytamy dalej: „Ujrzałem Bestię i królów ziemi, i wojska ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu [wyniesionym do chwały Panem Jezusem Chrystusem] i z Jego wojskiem. (...) żywcem wrzuceni zostali do ognistego jeziora, gorejącego siarką”. A wiersz 14. rozdziału 20. wyjaśnia, że ‛to jest jezioro ognia — śmierć druga’.
17. Jak Księga Jeremiasza 25:31-33 naświetla to, co się wydarzy w największym ucisku?
17 Na dużo większą skalę rozegra się wówczas to, co inny prorok Jehowy, imieniem Jeremiasz, napisał swego czasu o pewnym zbliżającym się wtedy ucisku: „Zabici Jahwe będą w tym dniu od krańca do krańca ziemi. Nikt nie będzie ich opłakiwał ani zbierał, ani grzebał; pozostaną jako nawóz na powierzchni ziemi”. — Jer. 25:33.
18. Co nastąpi zaraz po tym „ucisku” w odróżnieniu od wszystkich ucisków z przeszłości?
18 Jednakże po tym „wielkim ucisku” nastąpić ma jeszcze coś, co nie wydarzyło się nawet wtedy, gdy zniszczony został pierwszy świat, ‛świat za dni Noego’. Będzie to pojmanie i związanie Szatana z demonami ‛wielkim łańcuchem’ oraz wtrącenie ich do przepaści. — Apok. 20:1-3.
19, 20. (a) Jak spoglądasz ku największemu ze wszystkich ucisków? (b) W jaki sposób możesz wykazać ufną postawę?
19 Czy wierzysz Jehowie i temu, co powiedział przez usta proroków na temat „wielkiego ucisku”, wobec którego stoi cała ludzkość? Jeżeli tak, to czy spoglądasz ku temu nieuchronnemu „uciskowi” śmiało i z zupełnym zaufaniem? Co innego jest mówić o czymś, a co innego dowieść tego czynami.
20 Rozważmy krótko kilka przykładów osób, które w przeszłości bezgranicznie zaufały Jehowie. A przy tym zwróćmy szczególną uwagę, na okoliczność, jak udowodniły swoją ufność.
PRZEJAWY UFNOŚCI Z DAWNYCH CZASÓW
21. Opisz, jak Noe z rodziną wykazali ufność w słowo Jehowy.
21 Noe dowodził swym codziennym życiem, iż całkowicie zaufał ostrzeżeniu od Jehowy. Nie odizolował się od innych w znaczeniu dosłownym, choć nie mieszał się do spraw politycznych ani nie podtrzymywał stosunków towarzyskich z ludźmi tamtego systemu rzeczy. Jednocześnie pracował ciężko przy wykonywaniu poruczonego mu przez Boga zadania obejmującego zarówno głoszenie innym i powiadamianie ich przed nadciągającą zagładą, jak i budowanie arki. Przez cały czas wykazywał też całkowite zaufanie do swego Boga Jehowy, że jest w stanie ochronić go i uratować z najokropniejszej klęski, jaka do tamtej pory jeszcze nigdy nie spadła na świat. — Rodz. 6:9; Hebr. 11:7; 2 Piotra 2:5.
22. Jakich ważnych lekcji możemy się nauczyć od osób, które opuściły niegodziwą Sodomę przed jej zagładą?
22 Dalszego przykładu dostarczył Lot. Rodzina jego, składająca się z czterech członków, została z góry ostrzeżona, że ma opuścić Sodomę. Pod naporem nalegań aniołów czwórka ta opuściła miasto, ale tylko troje przeżyło, aby o tym opowiedzieć. Dlaczego tylko troje, a nie czworo? Jezus wyjaśnił: „Przypomnijcie sobie żonę Lota”. Podczas ucieczki z Sodomy wbrew poleceniu obejrzała się, najwidoczniej z jakiegoś samolubnego powodu. — Rodz. 19:1-26; Łuk. 17:32; 2 Piotra 2:7, 8.
23. Co musieli przejawiać Izraelici i ich towarzysze nad Morzem Czerwonym, aby być uratowani?
23 W przytoczonych wypadkach tylko po kilka osób przeżyło kataklizm. Ale Jehowa z łatwością potrafi też uratować wielkie rzesze ludzi i zapewnić im bezpieczeństwo. Dowodzi tego przeprowadzenie Izraelitów i ich towarzyszy przez Morze Czerwone. „Przez wiarę przeszli Morze Czerwone jak po suchej ziemi” — pisze apostoł Paweł. Wiara ich i ufność przejawiły się w posłuszeństwie, jak czytamy: „Wszyscy synowie Izraela uczynili tak, jak nakazał Jahwe Mojżeszowi i Aaronowi”. — Hebr. 11:29; Wyjścia 12:37, 38, 50.
NIEKTÓRZY UNIKNĘLI „UCISKU”, JAKI SPADŁ NA JERUZALEM
24-26. (a) Co wymagane było od chrześcijan z Jeruzalem w siódmym dziesięcioleciu I wieku n.e.? (b) Opisz rozwój wydarzeń wskazujących, że ci, którzy zaufali Boskiemu ostrzeżeniu, nie doznali zawodu.
24 Wierni chrześcijanie z siódmego dziesięciolecia I wieku musieli żywić podobne zaufanie do Jehowy i Jego proroka większego niż Mojżesz, Pana Jezusa Chrystusa. Musieli również działać stosownie do swojej wiary i dowieść, że są istotnie przekonani o prawdziwości tego, co powiedziano im wcześniej o zbliżającym się zburzeniu Jeruzalem. Ostrzeżenie brzmiało, że gdy ujrzą „ohydę spustoszenia, zalegającą tam, gdzie być nie powinna”, mają bezzwłocznie uciekać z Jeruzalem i z otaczającej je prowincji Judei. — Marka 13:14.
25 Po pewnym czasie ten „znak” stał się oczywisty dla ludzi wnikliwie oceniających sytuację. „Ohyda”, w tym wypadku armia rzymska pod wodzą Cestiusa Gallusa, otoczyła święte miasto Jeruzalem, ‛zaległszy tam, gdzie nie powinna’; zaczęto nawet robić podkopy pod murami świątyni! — Mat. 24:15.
26 Skoro tylko wojska rzymskie na pewien czas zaprzestały oblężenia — nagle, nieoczekiwanie i z wojskowego punktu widzenia bez widocznego powodu — wierzący chrześcijanie pośpieszyli się, by wyjść z miasta, nim znów powrócą Rzymianie. Wszyscy nie dowierzający i nie ufający w pełni proroczemu ostrzeżeniu Jezusa pozostali na miejscu, aż wojska pod dowództwem Tytusa ponownie oblegli Jeruzalem. W rezultacie ogromna większość poniosła śmierć, a nieliczni ocaleni z oblężenia poszli w niewolę.
27, 28. W jakiej podobnej sytuacji naśladowcy Króla Chrystusa Jezusa pokładają dzisiaj całkowitą ufność w Jehowie?
27 Nie mniejszą wiarę niż chrześcijanie z I wieku wykazują dzisiaj ci, którzy bezgranicznie ufają spisanemu Słowu Bożemu. Widzieli, jak Kościoły nominalnego chrześcijaństwa obwołały Ligę Narodów „politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi”, a teraz obserwują, jak Organizacja Narodów Zjednoczonych otaczana jest bałwochwalczą czcią jako „jedyna nadzieja ludzkości na pokój”. Dostrzegają, jak radykalne elementy w łonie ONZ przygotowują się do napaści na „święte miejsce” chrześcijaństwa, na jego zakres oddziaływania i rzekome prawa. Narody Zjednoczone przeciwstawiają się Księciu Pokoju, prawowitemu Władcy ziemi, Panu Jezusowi Chrystusowi — wkrótce też zajmą miejsce uznane przez chrześcijaństwo za „święte” (Apok. 11:15; 12:10). Organizacja ta jest w istocie współczesną „ohydą spustoszenia”, która spowoduje zagładę chrześcijaństwa w nadchodzącym „wielkim ucisku”. — Mat. 24:15, 21.
28 Widząc ten trwały i rzucający się w oczy „znak”, ludzie ufający Słowu Jehowy opuścili Babilon Wielki, którego główną część składową stanowi chrześcijaństwo. — Apok. 18:4, 5.
29. Jakie kroki już przedsięwzięło ponad dwa miliony ludzi, by ujść nadchodzącej zagłady?
29 Jeżeli należysz do ponad 2 000 000 tych, którzy uciekli już z Babilonu Wielkiego, dopóki jeszcze nie spotkała go zagłada, i stałeś się czystym czcicielem Jehowy, to znalazłeś się w takim położeniu, jak rodzina Noego po wejściu do arki, jak Lot i jego dwie córki, gdy uciekli z Sodomy, jak Izraelici, którzy pod kierownictwem Mojżesza opuścili Egipt, a także jak chrześcijanie z I wieku, którzy uszli z Jeruzalem przed zburzeniem tego miasta.
30. Jakie powinniśmy sobie teraz zadać trafne pytania?
30 Znajdujesz się więc w bardzo korzystnej sytuacji. Ale jak widzisz swoją przyszłość? Czy pozostaniesz w przyrównanym do arki raju duchowym, do którego wszedłeś? Czy po opuszczeniu ogólnoświatowego imperium religii fałszywej z przejęciem i pełną ufnością oczekujesz zniszczenia Babilonu Wielkiego w nadchodzącym „wielkim ucisku”? Jeżeli się zastanawiasz nad takimi pytaniami, zechciej również przeczytać następny artykuł.
[Ramka na stronie 3]
ZESTAWIENIE PRZYSZŁYCH WYDARZEŃ PRZEPOWIEDZIANYCH W BIBLII
1. Zburzenie „Babilonu Wielkiego”, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej. — Apok. 18:4-8.
2. ‛Starcie wszystkich królestw ludzkich’. — Dan. 2:44.
3. Związanie i wrzucenie do przepaści Szatana wraz z demonami. — Apok. 20:1, 2.
4. Nastanie nowego porządku Bożego, w którym wszyscy ludzie będą szczęśliwi. — Apok. 21:4, 5.
[Ilustracje na stronie 1]
Czy należy się zwracać do wróżbiarzy dla poznania przyszłości...
... czy raczej czytać Biblię, która jest Słowem Bożym?
[Ilustracja na stronie 5]
Ufni w ostrzegawcze słowa Jezusa, chrześcijanie pospiesznie opuszczają Jeruzalem