przyłączyli się do ostatka pomazańców w świadczeniu publicznym i od domu do domu, aby się przyczynić do spełnienia zapowiedzi Jezusa dotyczącej okresu „zakończenia systemu rzeczy”: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” (Mat. 24:3, 14). Ludzie „wszelkiego ciała”, którzy reagują na głoszone orędzie, ‛przychodzą pokłonić się’ przed Wszechwładnym Jehową.

29, 30. (a) Jak słowa z Izajasza 66:24 wskazują, iż czciciele Jehowy wywodzący się z „wszelkiego ciała” przeżyją „wielki ucisk”, którym zakończy się obecny system rzeczy? (b) Czego fundament będą stanowili i komu będą potem przewodzili w wielbieniu Twórcy rzeczy niebieskich i ziemskich?

²⁹ Ponieważ przeżyją „wielki ucisk”, który niebawem spadnie na ludzkość, ujrzą na własne oczy, jak Jehowa wystąpi w obronie swojego zwierzchnictwa nad wszechświatem i w tym ogólnoziemskim kataklizmie wytraci swych nieprzyjaciół, a zarazem wrogów duchowego Izraela. Taki wniosek wypływa z końcowych słów proroctwa Izajasza: „I po prostu wyjdą [ci, co przeżyją wielki ucisk], i będą patrzeć na trupy ludzi, którzy przeciwko mnie wykraczali; nawet robactwo okrywające ich nie wyginie, a ogień ich nie zostanie zagaszony, i bezsprzecznie będą budzić odrazę u wszelkiego ciała” (Izaj. 66:24).

³⁰ Wykraczający przeciwko Wszechwładnemu Panu, Jehowie, „odejdą (...) w wieczne odcięcie”, wieczne unicestwienie, niczym potępione „kozły” z przypowieści Jezusa, która spełnia się podczas „zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 24:3; 25:31-46). Następnie przyrównani do owiec dziedzice ziemskiego Raju, stanowiący fundament „nowej ziemi”, z radością powitają pośród siebie wszystkich, którzy będą wstawać z grobów, by znowu żyć tutaj w ciele. Będą wprowadzać tych zmartwychwstałych we wspólne wielbienie oczyszczonego z zarzutów Twórcy „nowych niebios” i „nowej ziemi” (Izaj. 65:17; 2 Piotra 3:13).

Pytania czytelników

◼ Moja żona, która nie służy Bogu, kocha się w innym mężczyźnie. Czy byłoby właściwym krokiem z mojej strony, gdybym się z nią rozwiódł, ponieważ najprawdopodobniej ‛dopuściła się cudzołóstwa w swym sercu’, jak się wyraził Jezus w Ewangelii według Mateusza 5:28?

Słowami zanotowanymi w Ewangelii według Mateusza 5:28 Jezus bynajmniej nie sugerował, iż ‛cudzołóstwo duchowe’ — jak je niektórzy nazywają — można brać za podstawę do rozwodu.

Powiedział wtedy: „Słyszeliście, że powiedziano: ‛Nie będziesz dopuszczać się cudzołóstwa’. Ale ja wam mówię, że każdy, kto ciągle spogląda na niewiastę, tak iż się zapala do niej namiętnością, już się dopuścił z nią cudzołóstwa w swym sercu” (Mat. 5:27, 28).

Chrystus wyjaśnił tutaj, że siódme z Dziesięciorga Przykazań powinno dla słuchających go Żydów po prostu znaczyć więcej niż tylko wystrzeganie się fizycznego aktu cudzołóstwa (Wyjścia 20:14; Powt. Pr. 5:18). Wskazał, że czyn ten pochodzi z serca. Jakub tłumaczył później, iż złe pragnienia żywione w sercu mogą prowadzić do popełnienia grzechu i często rzeczywiście do tego dochodzi (Jak. 1:14, 15; Prz. 6:25). Przydarzyło się to na przykład Dawidowi, który tak się wpatrywał w cudzą żonę, że zapałał do niej namiętnością, co skończyło się faktycznym popełnieniem cudzołóstwa (2 Sam. 11:2-4). Jezus zatem apelował do słuchaczy, by się wystrzegali nie tylko samego grzechu, ale też grzesznej żądzy, która łatwo doprowadza do czynu.

Jeżeli ktoś, mężczyzna bądź też kobieta, daje