Zwiedzający ułożył kilka solidnych tomów z sąsiedniego regału pod najbliższym oknem, ustawił swój kieszonkowy statyw z aparatem fotograficznym i ze stosu kart wybrał stronę drugą manuskryptu, aby ją sfotografować.

Interesującą sprawą był dla niego fakt, że na tym arkuszu występuje kilkakrotnie imię Boże w postaci tetragramu (czytanego Jehowa lub Jahwe) — począwszy od miejsca, które teraz określa się jako Księgę Rodzaju 2:4. Imię to spotyka się w Pismach Hebrajskich w 6960 miejscach. Z całą pewnością nie świadczy to dobrze o tłumaczach Biblii, którzy zastępują je słowem „Pan”.

Na zakończenie pracownik biblioteki pokazał zwiedzającym kilka rzadkich rękopisów, wystawionych w oszklonych gablotkach. Wśród nich zobaczyli słynny Ewangeliarz Ostromira, najstarszy z zachowanych manuskryptów starosłowiańskich, datowany na rok 1056.

Doprawdy miła to niespodzianka, że taki cenny manuskrypt jak Kodeks Leningradzki jest starannie przechowywany w kraju, który zakazuje swobodnego wwozu Biblii. Wspomniany manuskrypt nie jest po prostu jednym z wielu, lecz akurat tym, na którym opiera się wiele współczesnych przekładów Pism Hebrajskich, łącznie z New World Translation (Przekładem Nowego Świata) wydanym przez Towarzystwo Strażnica.

Pytania czytelników

● Zanim zacząłem studiować Biblię, rozwiodłem się z żoną, nie na podstawie niemoralności, ale po prostu dlatego, że nie zgadzaliśmy się z sobą. Teraz jestem chrześcijaninem. Czy w myśl Słowa Bożego wolno mi zawrzeć nowy związek małżeński?

Okoliczność, czy w sytuacji tu opisanej jest się wolnym i można ponownie wstąpić w stan małżeński, zależy od tego, czy dotychczasowe małżeństwo zostało rozwiązane w oczach Boga.

Twoje małżeństwo, czytelniku, zostało unieważnione sądownie, zanim stałeś się chrześcijaninem, prawdopodobnie na jakiejś podstawie uznawanej przez prawo, jak na przykład niezgodność charakterów. Wyrok taki rozwiązuje małżeństwo z punktu widzenia władzy państwowej. Słusznie jednak interesuje cię, czy w oczach Najwyższego Prawodawcy dalej uchodzisz wraz ze swą byłą żoną za „jedno ciało” (Rodz. 2:22-24).

W tej sprawie pozwalają się zorientować pewne słowa Jezusa. Przyznał on, że do rozwodów dochodzi z różnych przyczyn, ale dodał: „Kto się rozwodzi z żoną, jeśli nie z przyczyny rozpusty [w tekście greckim: porneia], i żeni się z inną, popełnia cudzołóstwo” (Mat. 19:9; 5:32). Tak więc jedyną biblijną podstawą do rozwodu, która dopuszcza ponowne zawarcie małżeństwa, jest rozpusta, inaczej mówiąc porneia, co obejmuje cudzołóstwo i inne rażące formy niemoralności.

Zatem jeśliby żona była winna cudzołóstwa, miałbyś biblijną podstawę do przeprowadzenia rozwodu. Skoro byś go uzyskał, czy z racji cudzołóstwa, czy wysunąwszy inny wiarogodny i prawnie uznany powód, nie bylibyście już dalej „jednym ciałem”. A z drugiej strony gdybyś sam dopuścił się cudzołóstwa i gdyby żona wolała nie wybaczyć ci tego oraz uzyskała rozwód, także bylibyście oboje biblijnie wolni.

Ze słów twoich jednak wynika, że przed rozwodem nie doszło do czynów niemoralnych. Czy w świetle słów Jezusa można uważać, że rozwód sądowy automatycznie rozwiązuje małżeństwo również w oczach Bożych? Prawdą jest, że gdy ktoś staje się chrześcijaninem, może prosić Boga o wybaczenie dawniej popełnionych grzechów; nie znaczy to jednak, że tracą ważność wszystkie jego poprzednie obowiązki i powinności (1 Jana 1:7; 1 Kor. 6:9-11). Dla unaocznienia tego załóżmy, że pożyczyłeś pieniądze od przyjaciela, przyrzekając regularnie spłacać ten dług. Potem stałeś się chrześcijaninem. Czy przez to twój dług został umorzony? Chyba nie! Poznawszy Boży pogląd na długi,