Przygotowanie drogi do prawdziwej wolności

1. (a) Dlaczego słowa Jezusa o prawdziwej wolności były tak wstrząsające dla Żydów? (b) Dlaczego Żydzi mylili się w ocenie swojej pozycji?

„JEŚLI więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie.” Dla narodu, który uważał się za najbardziej wolny lud na ziemi i w dodatku twierdził, że wielbi Boga Wszechmocnego, były to wprost wstrząsające słowa. Członkowie tego narodu zostali pięć wieków wcześniej wyzwoleni mocą Bożą z Babilonu. Znajdowali się oto pod panowaniem rzymskim, lecz bezustannie burzyli się przeciw temu, dążąc do politycznej niezawisłości; mimo to nie czuli się wcale niewolnikami. Uchodzili we własnych oczach za wolnych i sprawiedliwych wielbicieli Boga. Oczekiwali Mesjasza, który by ich wyzwolił spod panowania Rzymu, jednak mylili się, traktując siebie za tak sprawiedliwych, że pewni byli jego specjalnej łaski. Przeprowadzenie u siebie jakiejkolwiek zmiany pod względem religijnym uważali zgoła za zbyteczne. Tymczasem słowa, które nimi tak wstrząsnęły, pochodziły od największego proroka Jehowy Boga, od Jezusa Chrystusa. Co skłoniło go do wypowiedzenia owych słów? — Jana 8:36.

2. (a) Jakie usposobienie przejawiał ostatek wiernych Żydów po wyswobodzeniu z Babilonu? (b) Jakie zmienne koleje losu przeżywał potem naród żydowski? (c) Z jakiej niewoli nie zdawał sobie sprawy?

² Po wyswobodzeniu z Babilonu w roku 537 przed naszą erą na opustoszałe miejsce po dawnym mieście Jeruzalem powrócił ostatek wiernych Żydów. Ci Żydzi żałowali swego dawnego postępowania i oczyścili się z bałwochwalstwa, które było na nich ściągnęło niełaskę i karę Bożą. Odbudowali miasto i tamtejszą świątynię oraz na nowo zadomowili się w swej nadanej im przez Boga ojczyźnie jako naród wolny pod względem religijnym. Później przeżywali zmienne koleje losu, gdyż władza królewskiego domu Dawida nie została więcej wznowiona, jakkolwiek prawdziwe wielbienie Boga było wśród nich przywrócone. Podlegali to temu, to owemu z pogańskich mocarstw światowych, następujących po sobie zgodnie z przepowiednią proroka Daniela i współczesnego mu Ezechiela. (Ezech. 21:32; Dan. 4:25) Niemniej jednak nie zdarzyło się już, by ich uprowadzono jako niewolników z ojczyzny, a podobnie też kraj ich już nigdy nie został całkowicie spustoszony, jak to się stało za sprawą Babilończyków pod panowaniem króla Nabuchodonozora. Z drugiej strony począwszy od końca pierwszego wieku przed naszą erą znajdowali się w niewoli o wiele cięższej, bardziej ciemiężycielskiej, a mianowicie w niewoli duchowej. Niewola ta była tym gorsza, że Żydzi wcale sobie nie zdawali sprawy z tego, iż się do niej dostali. — Jana 8:33.

POTRZEBA WYZWOLENIA Z NIEWOLI DUCHOWEJ

3. Jakiego posłańca i jaką misję zapowiadał prorok Malachiasz?

³ W owej niewoli nowego typu znaleźli się z winy swoich przywódców religijnych. (Mal. 2:7, 8) Stan ten przepowiedział prorok Boży imieniem Malachiasz, ostatni z pisarzy natchnionych Pism Hebrajskich. Ostrzegł on Żydów, że jeśli się nie nawrócą i nie przestaną przekraczać przymierza Prawa, jakie zawarł z nimi Bóg za pośrednictwem Mojżesza, to zostaną przez Niego potępieni. Mieli zrozumieć, że odstąpili od Boga, mieli ponownie zwrócić się ku Jehowie, okazać posłuszeństwo temu prawdziwemu Bogu i znowu wiernie Jemu służyć, oddając Mu należną cześć. Mieli słuchać Boga jako posłuszni Jego synowie, wzorem swoich wiernych przodków: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Malachiasz zapowiedział: „Oto ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Jahwe [albo: Jehowy], dnia wielkiego i strasznego. I skłoni serce ojców ku synom, a serce synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi przekleństwem.” — Mal. 3:23, 24, BT; według BG: Mal. 4:5, 6.

4. (a) Jakimi praktykami żydowscy przywódcy religijni zwiedli ludzi, tkwiących już i tak w niewoli grzechu oraz śmierci? (b) Jaki środek zaradczy był potrzebny? (c) Jakie dzieło musiało być w związku z tym wykonane?

⁴ Żydowscy przywódcy religijni, dodając do Słowa Bożego wielkie mnóstwo tradycji, tym samym usunęli w cień znacznie ważniejsze zasady Prawa. (Mat. 23:23) Praktykowane przez nich wielbienie Boga było tylko jeszcze formalnością. Służyli Bogu jedynie wargami, ale ich serce dalekie było od Niego. (Mat. 15:3-9) Byli zadufani we własną sprawiedliwość i ubiegali się o cześć i sławę u ludzi. (Mat. 6:1, 2, 5) Licznymi swymi tradycjami i przepisami po prostu zwiedli ludzi i skłonili ich do przekraczania Prawa Bożego, a tym samym uczynili ich niewolnikami ludzi. Jakże krańcowo przy tym gardzili owym ludem, uciskali i wyzyskiwali go! (Jana 7:47-49) A zatem Żydzi znajdowali się w niewoli spowodowanej przez babiloński system religijny — w niewoli judaizmu. Poza tym, jak wszyscy pozostali ludzie, znajdowali się również w niewoli grzechu i śmierci, z której nie zdołały ich wyzwolić ofiary składane w myśl przepisów przymierza Prawa. (Gal. 1:13, 14; Hebr. 10:4) Potrzebny im był przewidziany przez Boga środek zaradczy, który miał im udostępnić prawdziwą wolność, mianowicie Mesjasz. I oto — zgodnie z proroctwem Daniela o siedemdziesięciu tygodniach — nadszedł wreszcie czas ujawnienia się Mesjasza i w roku 29 n.e. wielu rzeczywiście tego oczekiwało. (Łuk. 3:15) W związku z tym musiało być wykonane pewne dzieło, służące przygotowaniu drogi dla obiecanego Wyzwoliciela, który miał ich oswobodzić nie tylko z niewoli judaizmu, ale także od grzechu i śmierci, a więc obdarzyć ich prawdziwą wolnością.

PRZYGOTOWAWCZE DZIEŁO JANA

5. (a) Kto okazał się wykonawcą tego dzieła przygotowawczego? (b) Jakie jego słowa ujawniają zasięg niewoli duchowej Żydów?

⁵ Proroctwo Malachiasza musiało się spełnić i też się spełniło. Tym, który przygotował drogę nadchodzącemu Mesjaszowi, Wodzowi i Wyzwolicielowi niosącemu prawdziwą wolność, okazał się syn kapłana Zachariasza, Jan zwany Chrzcicielem, urodzony około sześciu miesięcy przed Jezusem. Jak bardzo było Żydom potrzebne to dzieło przygotowawcze, wynika choćby z następującej wypowiedzi, do której pobudziło Jana przybycie do niego faryzeuszy i saduceuszy celem poddania się ochrzczeniu: „Plemię żmijowe, któż wam poddał myśl, żeby uciekać przed przyszłym gniewem? (...) Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale ten, który po mnie przyjdzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem świętym i ogniem. W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali [czyli: ochrzci chrztem ogniowym] w ogniu nieugaszonym.” (Mat. 3:7-12; Łuk. 3:7-17) Tak ciężka była ich niewola!

6. Jakie świadectwo o Jezusie wydał Jan Chrzciciel?

⁶ Jan ochrzcił również Jezusa, a także kierował do niego ludzi. Nie próbował powstrzymywać swoich uczniów od pójścia za Jezusem. (Jana 3:28-30) Parę dni po ochrzczeniu Jezusa oświadczył wobec kilku swych uczniów: „To jest ten, o którym powiedziałem: Za mną idzie mąż, który był przede mną, bo pierwej był niż ja. I ja go nie znałem; lecz dlategom przyszedł chrzcząc wodą, aby był objawiony Izraelowi. Jan świadczy też, mówiąc: Widziałem Ducha zstępującego z nieba, jakby gołębicę; i spoczął na nim. I ja go nie znałem; lecz ten, który mię posłał, abym chrzcił wodą, rzekł do mnie: Gdy ujrzysz tego, na którego Duch zstępuje, i na nim spocznie, ten chrzci Duchem Świętym. A ja widziałem to i złożyłem świadectwo, że ten jest Synem Bożym.” (Jana 1:30-34) Jan powiedział prawdę, gdyż Jezus przebywał u swego Ojca w niebie już niezliczone wieki przed urodzeniem Jana.

7. Jak ewangelista Mateusz opisuje spotkanie Jana Chrzciciela z Jezusem i chrzest Jezusa?

⁷ Na temat wydarzenia, o którym tu wspomniał Jan, ewangelista Mateusz pisze, co następuje: „Wtedy przyszedł Jezus z Galilei [gdzie leżało miasto Nazaret] nad Jordan, do Jana, aby się dać ochrzcić przez niego. Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie? A Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. I oto rozległ się głos nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.” — Mat. 3:13-17; 2:22, 23; zobacz również Marka 1:9-11; Łuk. 3:21-23.

W NIEWOLI RELIGII BABILOŃSKIEJ

8. (a) Jaka okoliczność, związana z proroctwem Izajasza, potwierdza, że Jan rzeczywiście przyszedł do ludu pojmanego w niewolę? (b) Jak brzmi to proroctwo?

⁸ Fakt, że Jan przyszedł do ludu, który rzeczywiście tkwił w niewoli spowodowanej przez religię babilońską, a odpowiadającej jego dawnej niewoli w starożytnym Babilonie, znajduje potwierdzenie w okoliczności, iż Biblia stosuje do tego wydarzenia pewne proroctwo odnoszące się pierwotnie do powrotu wiernego ostatka Żydów z Babilonu w roku 537 p.n.e. Jan przyszedł więc po to, aby niejako kontynuować dzieło wyprowadzania Izraelitów z niewoli. Do działalności jego zostało na przykład zastosowane proroctwo Izajasza, związane z Babilonem. Rozdział 39 księgi Izajasza zapowiada, że wszystko, co król Ezechiasz nagromadził w swym pałacu w Jeruzalem, będzie zabrane do Babilonu, a niektórzy z potomków Ezechiasza zostaną dworzanami w pałacu króla babilońskiego. Następnie Izajasz woła (40:1-5, BT): „‚Pocieszcie, pocieszcie mój lud!’ mówi wasz Bóg. ,Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego [niewolniczej] służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Jahwe [albo: Jehowy] karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy.’ Głos się rozlega: ‚Drogę dla Jahwe przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Jahwe objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Jahwe to powiedziały’”.

9. Dlaczego w tym proroctwie mogła być mowa o przygotowaniu drogi dla Jehowy?

⁹ Proroctwo to przepowiadało, jak za króla perskiego Cyrusa utorowana zostanie droga powrotu Żydów z długoletniej niewoli babilońskiej do ojczyzny. Było to pociechą dla Jeruzalem, a dla Jehowy Boga spotęgowaniem Jego sławy. Chwała Jehowy objawiła się przez to oczom wszystkich ludzi. Izajasz zapowiedział, że Jehowa pójdzie przed powracającymi z niewoli i że zarazem będzie ich strażą tylną. Dlatego też o przygotowaniu drogi można było wyrazić się tak, jakby chodziło o utorowanie jej dla samego Jehowy, o wyrównanie gościńca dla ich Boga. (Izaj. 52:12) Jehowa nie szedł jednak przed nimi w sposób widzialny. Z Babilonu wyruszyli w roku 537 p.n.e. pod wodzą przedstawiciela Jehowy, to jest Zorobabela.

10. (a) Komu Jan Chrzciciel w rzeczywistości utorował drogę? (b) Jakimi słowami sam Jan zastosował do siebie proroctwo Izajasza? (c) Jak głos od Boga potwierdził, że Jan przygotował drogę Synowi Bożemu?

¹⁰ W sensie religijnym Jan przygotował drogę Jehowie i wyrównał na pustkowiu gościniec Bogu. W istocie rzeczy nie uczynił tego bezpośrednio dla Jehowy, lecz dla Jego nadchodzącego Mesjasza, czyli Chrystusa. Utorował mu drogę przez przygotowanie ludu, który go miał rozpoznać i przyjąć jako przynoszącego wolność. Zapytywany przez Żydów, Jan Chrzciciel w natchnieniu sam zastosował do siebie proroctwo zawarte w księdze Izajasza 40:3. W Ewangelii według Jana 1:19-24 czytamy: „Tak brzmiało świadectwo Jana, gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z pytaniem: ‚Kim jesteś?’ Nie zaprzeczając złożył on takie wyznanie: ‚Ja nie jestem Mesjaszem.’ Zapytali go tedy: ‚Cóż więc? Jesteś Eliaszem?’ Odrzekł: ‚Nie jestem.’ ‚Czy jesteś prorokiem oczekiwanym?’ Odpowiedział: ‚Nie.’ Rzekli mu tedy: ‚Kim jesteś? Bo chcemy dać jakąś odpowiedź tym, którzy nas posłali. Co mówisz sam o sobie?’ Odrzekł: ‚Jam głos wołającego na pustkowiu: Prostujcie drogę Panu [Jehowie, NW] — jak mówił prorok Izajasz.’ Między wysłańcami byli także faryzeusze.” (Kow) Zarówno apostoł Mateusz, jak też ewangeliści Marek i Łukasz, tak samo rozumieli i stosowali to proroctwo. Mateusz pisze: „W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: ,Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie.’ Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: ‚Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę dla Pana [Jehowy, NW], Jemu prostujcie ścieżki.’” (Mat. 3:1-3, BT; Marka 1:1-4; Łuk. 3:1-6) W chwili ochrzczenia Jezusa otrzymał Jan dowód, że jest to Syn Boży, a nie sam Jehowa. Potwierdził mu to niedwuznacznie głos od Boga. — Mat. 3:13-17.

11. Czego Jan Chrzciciel dokonał swą działalnością?

¹¹ Zgodnie z przepowiednią Jan posiadał ducha i moc Eliasza, to znaczy energię i skuteczne poselstwo, które niejednych szczerych Żydów doprowadziły do zmiany przekonań, czyli do nawrócenia. Ukazał im „Baranka Bożego, który gładzi grzech świata”. Zapoznał pierwszych uczniów Jezusa z Mistrzem. Postępował jak „przyjaciel oblubieńca”, który cieszy się, przyprowadzając do niego oblubienicę. — Jana 3:28-30; porównaj 2 do Koryntian 11:2.

DROGA DO WOLNOŚCI PRZYGOTOWANA

12. Czy więc tylko ci tkwią w niewoli, którzy przebywają za murami więzień lub są jeńcami wojennymi?

¹² Wszystko to dowodzi, że aby być w niewoli, niekoniecznie trzeba przebywać za murami więziennymi albo jak Żydzi uprowadzeni do Babilonu być jeńcem wojennym. Nie jest tak, ponieważ wszyscy ludzie są niewolnikami grzechu i śmierci, a ponadto większość z nich znajduje się w niewoli religijnej, to znaczy w niewoli Babilonu Wielkiego — ogólnoświatowego imperium religii fałszywej. Ugrupowania religijne pogaństwa i rzekomego chrześcijaństwa nauczają babilońskich zapatrywań i zwyczajów, zaślepiając tym samym swoich zwolenników, wskutek czego nie potrafią rozpoznać środka zaradczego, który im niesie prawdziwą wolność. Mimo to ludzie są kierowani na drogę do wolności i wielu ją sobie wybiera. Jak się to dzieje?

13. (a) Jakie ważne prawdy zrozumiano do roku 1914? (b) Jaką wolność można już dziś osiągnąć? (c) Kiedy ludzkość zazna całkowitej wolności?

¹³ W ciągu 40 lat poprzedzających rok 1914 jasno zrozumiano wiele ważnych prawd. Między innymi poznano, że Jezus przyszedł na ziemię jako człowiek, aby złożyć, swe ludzkie życie na okup, i że został wzbudzony z martwych jako duch, to znaczy w postaci duchowej, aby móc stanąć przed Jehową, swoim Ojcem w niebie, i wykupić ród ludzki, a następnie powrócić już jako niewidzialny Król. (1 Piotra 3:18; 1 Kor. 15:44) Obecność ustanowionego przez Jehowę i już królującego Wyzwoliciela była ogłaszana szczególnie od roku 1919. Po całym świecie świadkowie Jehowy obwieszczają fakt, że w roku 1914 zostało ustanowione Królestwo Syna Bożego — Mesjasza. Droga do wolności jest utorowana. Wszyscy ci, którzy na to obwieszczenie zwrócili uwagę, którzy poszli śladami Mesjasza i Wodza Jezusa Chrystusa, i poddali się władzy jego Królestwa, są dziś pod względem religijnym wolni. A ponieważ Babilon Wielki wraz ze swymi poplecznikami rychło ulegnie ostatecznej zagładzie, zniknie wreszcie odwieczny konkurent prawdziwego wielbienia Boga. Niedługo już, a przestanie zagrażać duchowej wolności ludzi. A kiedy tuż potem Jezus Chrystus unicestwi pozostałe części składowe niegodziwego, szatańskiego systemu rzeczy, ludzkość pod jego tysiącletnim panowaniem — gdy usunięty będzie również największy wróg ludzkości, śmierć, i wszystkie z nią związane cierpienia — zazna ostatecznie całkowitej wolności. — Rzym. 8:21; Obj. 21:1-4. (B-38)