czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie” (Marka 13:32-35).

21. Wobec jakich obietnic powinniśmy nieustannie ‛czuwać’?

²¹ Kiedy „Syn Człowieczy” przyjdzie „niespodzianie” jako wykonawca wyroku, nie powinien zastać nas pogrążonych we śnie, lecz nader aktywnych w spełnianiu woli naszego Ojca. Zjednamy sobie błogosławieństwo, przestrzegając słów Jezusa: „Co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie” (Marka 13:36, 37). Oby były dla nas pokrzepieniem cenne obietnice Jehowy, zarówno przez czas „ucisku”, jak i we wspaniałym tysiącleciu pokoju pod panowaniem Królestwa Bożego z władzą w rękach Chrystusa! (Apok. 20:1-6; 21:1-5).

Czy Jezus był Bogiem?

W czwartym stuleciu n.e. duchowni Kościoła rzymskokatolickiego sformułowali dogmat o „Trójcy”, który zakłada, jakoby Jezus był równy swemu Ojcu i stanowił część składową trójjednego bóstwa. Wielu badających ten przedmiot jednak po starannym przestudiowaniu Pisma Świętego dochodziło do przekonania, że nie sposób znaleźć w nim poparcia owej tak powszechnie nauczanej doktryny.

Sprawę tę roztrząsa między innymi dzieło „The New International Dictionary of New Testament Theology” (tom drugi, rok 1976). Stwierdza się tam, że jest „kilka tekstów Nowego Testamentu, które podnoszą kwestię, czy Syn Boży został nazwany także Bogiem”. Ale jaki ogólny obraz tego zagadnienia nakreślono w „Nowym Testamencie”, czyli Chrześcijańskich Pismach Greckich? W wymienionym słowniku czytamy:

„Jezus Chrystus nie uzurpuje sobie prawa do zajęcia miejsca samego Boga. Jego jedność z Ojcem nie oznacza absolutnej tożsamości istoty. Syn Boży w trakcie swej preegzystencji wprawdzie miał postać Boską, ale oparł się pokusie dorównania Bogu (Filip. 2:6). Podczas bytu ziemskiego był posłuszny Bogu, nawet aż do śmierci krzyżowej (Filip. 2:8). Jest pośrednikiem, lecz nie źródłem zbawienia (2 Kor. 5:19; Kol. 1:20; Hebr. 9:15), jest Barankiem Bożym, który bierze na siebie grzechy świata (Jana 1:36). Po dokonaniu swego dzieła na ziemi został wskrzeszony i posadzony po prawicy Bożej (Efez. 1:20; 1 Piotra 3:22) oraz obdarzony zaszczytnym mianem niebiańskiego Kyrios, Pana (Filip. 2:9 i nast.). Mimo wszystko nie stał się równym Bogu. Chociaż w pełni współdziała z Bogiem, nadal pozostaje podporządkowany Jemu (zob. 1 Kor. 15:28). Jak wynika z Hebr., odnosi się to również do jego pozycji wiekuistego arcykapłana w niebiańskim sanktuarium (Hebr. 9:24; 10:12 i nast.; zob. Ps. 110:1). Wstawia się za nami przed Bogiem (zob. też Rzym. 8:34). Nawet jeśli w Apok. 1:13 i nast. wygląd niebiańskiego Syna człowieczego opisany za pomocą niektórych rysów wziętych z unaocznienia przedstawiającego ‛Przedwiecznego’ (Boga) w Dan. 7, nie wynika stąd, by Chrystus był równy Bogu. Księga Apok. niezmiennie przestrzega rozróżniania Boga od ‛Baranka’”.

Z całą pewnością więc ogólna wymowa Pisma Świętego wskazuje na fakt, że Jezus nie jest Bogiem w tym znaczeniu, w jakim by to wynikało z dogmatu o Trójcy.