odzyskał przytomność i zabrano go do szpitala.

Człowiek ten usiłował odebrać sobie życie, ponieważ uznał je za niepotrzebną męczarnię. Nie miał też żadnej nadziei na przyszłość. Sytuacja w domu była tragiczna, a na dobitkę uciekła mu żona.

Po odzyskaniu zdrowia dopytywał się o świadka Jehowy, który przyszedł mu na ratunek. Wkrótce potem rozpoczęto studium biblijne z tym mężczyzną, z jego żoną i pięciorgiem ich dzieci. Oprócz Pisma Świętego posłużono się przy tym studium książką Prawda, która prowadzi do życia wiecznego. Zaraz w pierwszej kolejności rozpatrywano temat: „Kształtowanie szczęśliwego życia rodzinnego”. Po kilku tygodniach stosunki w tej rodzinie uległy zmianie na lepsze, gdyż wszyscy dostrzegli, jak rozsądne jest przestrzeganie rad biblijnych. Mężczyzna ten na szczęście znalazł więc nowe życie.

A skoro Biblia wspomaga ludzi w tak skrajnych sytuacjach, to czy należałoby się spodziewać, że i tobie może pomóc w uporaniu się z problemami — tak dużymi, jak i małymi? Może pomocna dla ciebie okaże się rada biblijna dotycząca tego, co należy uczynić dla poprawy życia rodzinnego i stosunków z innymi ludźmi? Świadkowie Jehowy chętnie ci pomogą w studiowaniu Pisma Świętego.

Pytania czytelników

● Biblia podaje, że Jezus miał być w grobie „trzy dni i trzy noce”. Czy to znaczy, iż przebywał tam pełne siedemdziesiąt dwie godziny? — Brazylia.

Pytanie takie może się nasunąć po przeczytaniu słów Jezusa: „Jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi” (Mat. 12:40). Niejeden czytelnik Biblii odnosi wrażenie, że to oznacza pełne trzy dni i noce, czyli siedemdziesiąt dwie godziny. Tymczasem szereg dowodów biblijnych wskazuje, iż Jezus znajdował się w grobie przez okres krótszy niż siedemdziesiąt dwie godziny.

Jezus zmarł w dniu Paschy, to jest 14 Nisana, w dniu tygodnia, który dziś nazywamy piątkiem. Natomiast wczesnym rankiem dnia, który teraz nazwalibyśmy niedzielą, zmartwychwstałego Jezusa już nie było w grobie. Sprawozdanie Marka donosi: „Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome (...) wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. (...) Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: ‛Nie bójcie się. Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego [którego przybito do pala, NW]; powstał, nie ma Go tu’”. — Marka 16:1-6; Jana 20:1.

Gdyby ze słów Ewangelii według Mateusza 12:40 miało wynikać, że Jezus przebywał w grobie pełne trzy doby, to kiedy musiałby być pochowany? Otóż jeśli od niedzielnego poranka policzymy wstecz siedemdziesiąt dwie godziny, dojdziemy do wczesnego rana we czwartek. A ponieważ Jezus umarł około godziny trzeciej po południu, musiałoby to mieć miejsce w środę; musiałby być złożony do grobu w środę po południu (Mat. 27:46, 50). Jednakże biblijne doniesienie o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa żadną miarą nie pozwala wnioskować, jakoby ten okres obejmował czas od środy aż do niedzieli. Zbadajmy więc bliżej odnośne dowody.

Wyżej wymienione niewiasty przyszły do grobu po to, aby namaścić ciało Jezusa wonnymi olejkami. Kupiły te wonności natychmiast po szabacie (Marka 16:1; porównaj z tym Łukasza 23:56). O który szabat mogło tutaj chodzić? Gdyby 14 Nisana trwał do środowego popołudnia, to czwartek, 15 Nisana, byłby pierwszym dniem Święta Przaśników, a stąd zarazem dniem szabatu (Kapł. 23:5-7).