który przystoi pełności Chrystusa.” To oznacza dojrzałość!

23, 24. (a) Co zawiera w sobie odpowiedzialność za nauczanie innych? (b) Co musimy czynić, aby ci, których pouczamy, mogli z kolei pouczać innych?

²³ Odpowiedzialność za nauczanie innych zawiera w sobie także przywilej służby, który Jezus miał na myśli, gdy powiedział: „Idźcie przeto i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów, (...) ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni aż do dopełnienia systemu rzeczy.” (Mat. 28:19, 20, NW) Paweł przypomina nam o tym, że „pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy przez użytkowanie mają władze postrzegawcze wyćwiczone.” — Hebr. 5:14, NW.

²⁴ Musisz być przekonany, że to, co mówisz, zgadza się ze Słowem Jehowy. Wciąż nabywaj wiedzy. Nie bądź nigdy pod tym względem opieszały! Przekazuj ją dalej w sposób niesfałszowany, tak samo jak ją przyjąłeś, ponieważ ludzie, których pouczasz o prawdzie, muszą znów pouczać o tym innych w sposób godny zaufania. — 2 Tym. 2:2.

25, 26. (a) Co wspólnego z tym tematem ma Łukasza 6:38? (b) Dlaczego obojętność wobec codziennego pokarmu duchowego jest niebezpieczna?

²⁵ Twoje serce jest twym spichrzem! Napełnij je skarbami biblijnymi ze spichrza Jehowy. Potem dawaj te bogactwa pokornym bliźnim chętnym do nauki, a sam uzyskasz błogosławieństwo obiecane tym, którzy to czynią zgodnie z Łukasza 6:38 (NDą): „Dawajcie, a będzie wam dane, miarę dobrą, ubitą, potrzęsioną i opływającą dadzą wam w zanadrze wasze. Albowiem tą samą miarę, jaką mierzycie, będzie wam odmierzone.”

²⁶ Biblia informuje o ludziach, którzy zrezygnowali z wiedzy Bożej i dlatego popadli w trudności, które ich przemogły, przez co na zawsze stali się niezdatni do służby Bożej. Pomyślmy o Adamie, Salomonie i Judaszu, żeby tylko wymienić niektórych. Nie zapominajmy też, że żyjemy w dniach ostatecznych, w których wielu wciąż się uczy, lecz jednak nigdy nie dochodzi do dokładnej znajomości prawdy. (2 Tym. 3:7) Wystrzegaj się takiego niebezpiecznego postępowania! Trzymaj się ściśle Jehowy jako swego Nauczyciela i korzystaj ze swej wiedzy ku Jego chwale! Wiedza pochodząca od Jehowy jest czysta. Ona chroni tego, kto ją przyjmuje. Także Jego Słowo jest czyste, a On zapewnia nas, że czuwa nad tym, by ono nadal takim pozostało. — Przyp. 30:5, 6; Ps. 12:6, 7.

27. Opisz, jakie usposobienie powinno się przejawiać, jeśli się chce otrzymać mądrość od Jehowy Boga?

²⁷ Uczeniu się nie ma końca, gdyż ten, kto chce żyć, musi ustawicznie uczyć się od Jehowy. Kto, mając takiego Nauczyciela, mógłby milczeć o tych wspaniałych rzeczach, których się od Niego uczy? Jednak zastanów się na chwilę i pozwól sobie w duchu przypomnieć z Psalmu 118:97-105 (Wu) o tym, z jakim usposobieniem musimy dążyć do wiedzy: „Jakżesz umiłowałem zakon twój. Panie! Cały dzień jest rozmyślaniem moim. Od nieprzyjaciół moich mędrszym mię uczyniłeś przykazaniem twoim, bo wiecznie jest ze mną. Od wszystkich nauczycieli moich rozumniejszy jestem, bo świadectwa twoje są rozmyślaniem moim. Od starców rozumniejszy jestem, gdyż się dowiadywałem przykazań twoich. Od wszelkiej złej drogi wstrzymywałem nogi moje, aby strzec słów twoich. Nie odstępowałem od sądów twoich, boś ty mi zakon ustanowił. Jak słodkie są podniebieniu memu słowa twoje, ponad miód ustom moim! Przez przykazania twoje mądrym się stałem, przeto miałem w nienawiści wszelką drogę nieprawości.” (W Gd Ps. 119)

Mądrość Boża

Pytania, które Wszechmocny Bóg zadał Ijobowi uczą nas prawdziwej mądrości.

NIESKOŃCZENIE wielka jest mądrość Boża, olbrzymia jest moc Tego, który może czynić wszystko i wszystko uczynił! Jego dzieła twórcze w niebie i na ziemi świadczą o Jego wielkości i o Jego niezgłębionej mądrości. Jego mądrość, która się nam objawia w żyjącym i nieożywionym stworzeniu, pobudza nas do czczenia i wielbienia Go i przez to pozostajemy pokorni. Pyta się On ludzi na ziemi:

„Możeszże związać jasne gwiazdy Bab [po hebrajsku kima] albo związek Oriona [kesil] rozerwać? Izali wywiedziesz gwiazdy południowe [mazzarot] czasu swego, albo Wóz niebieski [as] z gwiazdami jego powiedziesz? I znaszże porządek nieba, a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?” — Ijoba 38:31-33.

Wszechmocny Bóg zadał człowiekowi te pytania, aby mu pokazać, jaki mały jest co do mądrości i mocy w porównaniu ze swym Stwórcą. Czy człowiek może kierować tymi licznymi gwiazdozbiorami, które obwieszczają mądrość Bożą? „Jak wiadomo, istnieje dzisiaj 88 gwiazdozbiorów”, mówi James S. Pickering w swym dziele „1001 Questions Answered About Astronomy” (Odpowiedzi na 1001 pytań o astronomii). „Na gwiazdozbiory powinniśmy się zapatrywać tak samo jak na obszary geograficzne. Obejmują one pewne zasięgi na sklepieniu niebieskim, do których należą wszystkie gwiazdy i ciała niebieskie, stale przebywające w ich granicach, jak również planety, komety, meteory, słońce, księżyc i inne ciała, przejściowo odwiedzające te obszary. Gwiazdozbiory są nieskończenie głębokie.”

JEGO MĄDROŚĆ NA NIEBIE

Nie wiemy, o których z tych wielkich gwiazdozbiorów czyli konstelacji Bóg Najwyższy mówi w tych zadanych Ijobowi pytaniach. Na ogół przypuszcza się, że nazwa kesil odnosi się do Oriona, kima do Plejady i ob do Wielkiej Niedźwiedzicy. Niektóre gwiazdozbiory, na przykład Plejada i Orion, robią wrażenie jak gdyby poszczególne gwiazdy w nich związane były ze sobą więzami i powrozami. Chodzi zatem tutaj o pytania: Czy człowiek może rozwiązać „powrozy” jakiegoś gwiazdozbioru tak, że rozleciałby się i już nie ukazałby się jako mocno spojona konstelacja? Czy może te olbrzymie gwiazdy ruszyć z miejsca, które Bóg im przydzielił w swojej mądrości? Człowiek nie może ułożyć grupy gwiazd kima ani rozwiązać więzów gwiazdozbioru kesil. Może tylko przyglądać się mocy i mądrości Boga.

Cudowny porządek na gwiaździstym niebie jest wynikiem działania praw, ustanowionych kiedyś przez Suwerena wszechświata, Jehowę Boga. On może w wyznaczonym przez siebie czasie wyprowadzić gwiazdozbiór mazzarot. O tych wszystkich zastępach niebiańskich mówi On: „Podnieście ku górze oczy wasze a obaczcie! Kto to stworzył? Kto wywiódł w poczcie wojsko ich, a to wszystko z imienia przyzywa?” (Izaj. 40:26) Bóg, który zna nazwy gwiazd, woła je wszystkie w wyznaczonym im czasie; człowiek nic z tym nie ma do czynienia. Bóg może nawet wprowadzić gwiazdy do walki, jak to na przykład uczynił za dni Dobory i Baraka: „Z nieba walczono; gwiazdy z miejsc swoich walczyły z Sysarą.” Człowiek nie może określić ruchu gwiazd ani kierować nimi po ich drodze. — Sędziów 5:20.