lojalnie służą Jehowie „w polu” po czterdzieści, pięćdziesiąt, sześćdziesiąt i więcej lat, dając wciąż wspaniały przykład całemu zborowi. Są też tacy, którzy wytężali swe siły w „pionierskiej” pracy na trudnych terenach, zanosząc wieść o Królestwie do nowych miast i krajów, albo służąc przez dziesiątki lat „podziemnie” w krajach, gdzie działalność Świadków Jehowy jest zakazana. Możemy być pewni, że gdy wszyscy będziemy nadal służyli z zapałem, praca nasza będzie owocna aż do chwili, kiedy „dzień Jehowy” sprowadzi nagłą i natychmiastową zagładę na ten niegodziwy świat. — 1 Tes. 5:1-4, NW.

21. (a) W jakiej sytuacji Pan i jego „niewolnik” przestrzegają wszystkich, by gorliwie służyli Bogu? (b) Jakie korzyści wynikają z gorliwej służby? (Prz. 18:10; Izaj. 26:20, 21).

²¹ Widać dziś wyraźnie, że „wypowiedzi inspirowane przez demony” docierają „do królów [władców] całej zamieszkanej ziemi, aby ich zgromadzić na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”. Właśnie w tej sytuacji nasz Pan dodaje ostrzeżenie: „Oto przychodzę jak złodziej. Szczęśliwy jest ten, kto pozostaje przebudzony i strzeże swych wierzchnich szat, żeby nie chodził nago i żeby nie patrzono na jego wstyd”. To równałoby się zgubie! Toteż klasa „niewolnika” będzie nadal zachęcać miłośników prawdy, by się odziali w „szaty”, które świadczą o gorliwym służeniu Bogu „w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności”, i by już tych szat nie zdejmowali. Dzięki takiej gorliwej, lojalnej służbie pozostaniemy dzisiaj w miejscu duchowego bezpieczeństwa, a w Harmagedonie będziemy ocaleni od zagłady. — Apok. 16:14-16; Efez. 4:24, NW.

„Przepasani” do czekającej nas pracy

„Stójcie mocno, przepasawszy swe biodra prawdą”. — Efez. 6:14, Kow.

1. Od czego miało zależeć szczęście niewolników Pana?

DZIAŁO się to w Judei, prawdopodobnie jesienią 32 roku n.e.; Jezus powiedział do swych uczniów: „Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie” (Łuk. 12:37, 38). Choćby się nie doczekali wcześniejszego przyjścia Pana, mieli czuwać nawet do trzeciej straży, do najciemniejszej pory przed samym świtem. — Zobacz też Mateusza 25:13.