w świecie zachodnim, włącznie z wydaniami broszurowymi, wyjąwszy jedynie Biblię.

Skoro istnieje tak ogromny popyt na literaturę biblijną, to trzeba stwierdzić, że naprawdę dobrze się stało, iż świadkowie Jehowy nabyli dodatkowy, dogodnie położony kompleks dziesięciu budynków fabrycznych!

Pytania czytelników

● Symeon, starzec wielce poważany w Jeruzalem, wyraził się, że Jezus będzie „zbawieniem” oraz „światłością”. Powiedział również, że Jezus „przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu”. Bezpośrednio do Marii rzekł Symeon następnie, że jej „duszę przeniknie miecz” (Łuk. 2:29-35). Co znaczyły te słowa Symeona? — C.R.

Symeonowi objawił Bóg mocą ducha świętego, że „nie ujrzy śmierci, dopóki nie będzie oglądał Pomazańca Pańskiego” (Łuk. 2:26, Kow). Doczekał już sędziwego wieku, gdy sobie zdał sprawę z dopełnienia tej obietnicy. Wiedziony natchnieniem ducha świętego przybył do świątyni tego samego dnia, którego Józef i Maria przynieśli tam Jezusa, aby spełnić nakaz prawa Bożego (Łuk. 2:22-24; 3 Mojż. 12:1-8). Właśnie wtedy Symeon wziął dziecię w ramiona, błogosławił Bogu i rzekł: „Oto pozwalasz już, Panie, według twego przyrzeczenia odejść [w śmierć] słudze twemu w pokoju. Oczy me bowiem widziały Zbawienie twoje, przygotowane przez ciebie dla wszystkich narodów: Światłość na oświecenie pogan [dla zdjęcia zasłony z narodów, NW] i na chwałę Izraela, ludu twego.” — Łuk. 2:29-32, Kow.

Słowami tymi Symeon przepowiedział, że przez Jezusa zgotował Jehowa wybawienie dla ludzkości, że właśnie Jezus reprezentuje zbawienie od Boga. Tenże Jezus miał również być „światłością” rozpraszającą mroki ciemności duchowej, okrywającej narody, i ‚chwałą Izraela, ludu Bożego’. Tak na przykład wskutek działalności kaznodziejskiej Chrystusa ludność z pokoleń Neftalego i Zabulona, mieszkająca w okolicach Galilei, zgodnie ze słowami Izajasza 9:1, 2 ujrzała „światłość wielką” (Mat. 4:13-16). Interesująca jest też okoliczność, że sam Jezus Chrystus oświadczył: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światłość życia.” — Jana 8:12, BT; Izaj. 42:6; 49:6.

Symeon jednak oświadczył też: „Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą, i aby były ujawnione myśli wielu serc.” (Łuk. 2:34, 35) Słowa powyższe wskazywały, że niektórzy mieli przyjąć Chrystusa i doznać wydźwignięcia ze swego upadku, podczas gdy inni mieli go odrzucić; mieli się zgorszyć nim, a więc niejako potknąć się o niego i upaść. Jezus rzeczywiście stał się kamieniem obrazy dla wielu Żydów (Rzym. 9:30-33; Izaj. 8:14; 28:16). Słowa Symeona nie znaczą, by poszczególni Izraelici mieli na sobie doznać obydwu stanów, to znaczy najpierw wpaść w niewiarę, a następnie powstać do wiary i przyjąć Jezusa Chrystusa. Symeon mówił o ostatecznym wyniku. Ludzie rozmaicie ustosunkowali się do Jezusa Chrystusa, jednak tak czy inaczej w zetknięciu z nim ujawniły się zamysły ich serc, co sprowadziło na nich sąd Boga: pomyślny lub niepomyślny.

Zwracając się do Marii, Symeon powiedział: „Także twoją własną duszę przeniknie miecz.” Wspomnianego tu miecza nie należy rozumieć dosłownie. W Piśmie świętym nie ma żadnej wskazówki świadczącej o tym, by Maria faktycznie została przebita mieczem. Wypowiedź Symeona znaczyła, że kiedyś matkę Jezusa przeszyje boleść. Odrzucenie Jezusa Chrystusa przez wielu Żydów musiało ją niewątpliwie dręczyć. A już na pewno przeżywała dojmujący ból, patrząc na swego syna umierającego na palu męki.