Nadzorcy, dokładnie wypełniajcie swe usługiwanie!

1. Co nie czyni kogoś przydatnym na stanowisko nadzorcy zboru?

CZY jesteś nadzorcą w organizacji Jehowy? Jeśli tak, to dziękuj Jehowie za ten przywilej! Czy zostałeś mianowany nadzorcą dlatego, że jesteś w zborze szczególnie lubiany? Czy przyjąłeś ten przywilej dlatego, że spodziewałeś się otrzymać co miesiąc dobrą pensję? Czy może powierzono ci go z powodu twego wyjątkowo starannego wykształcenia lub daru wymowy? Ty wiesz, że tego nie brano pod uwagę. Nie! Ty nie byłbyś nadzorcą, gdybyś nie odpowiadał wymaganiom, które odnośnie do stanowiska nadzorcy wymienione są w Słowie Bożym. Popularność nie jest miarodajna. Pieniądze nie są siłą przyciągającą dla kogoś, kto jest bezinteresowny. Najlepsze wykształcenie teologiczne nic by ci nie pomogło, a twoje słowa — choćby najbardziej wyszukane — byłyby bez znaczenia, gdybyś był zainteresowany tylko tym, aby połechtać uszy zboru!

2. Z jakich powodów powierza się komuś nadzór nad zborem, i jaki był skutek dobrego nadzoru i kierownictwa w ostatnich latach?

² Jesteś więc na swym stanowisku dlatego, że widzialna organizacja Boża, działająca pod kierownictwem ducha świętego uznała za słuszne „włożyć na ciebie ręce”, to znaczy mianować cię sługą. Powierzono ci to odpowiedzialne zadanie, ponieważ dążyłeś do większej dojrzałości i pilnie poświęcałeś się służbie kaznodziejskiej. Jest to zadanie bardzo poważne, ponieważ jesteś wobec ducha świętego obowiązany zdać sprawę z każdego swego kroku, a jednak jest to zadanie uszczęśliwiające. Dlaczego? Ponieważ według słów Jezusa, które apostoł Paweł przytoczył w swej mowie do nadzorców Efezu, „bardziej uszczęśliwiające jest dawanie, niż otrzymywanie”. (Dzieje 20:35, NW) Dobry nadzór, troskliwa opieka nad mniej dojrzałymi, troska o zachowanie czystości zboru dla dobra prawdziwego wielbienia oraz czerpanie radości ze służby kaznodziejskiej — wszystkie te czynniki muszą być koniecznie uwzględnione, jeśli stado ma być zdrowe i szczęśliwe oraz jeśli ma się rozwijać. Dzisiejsza organizacja Jehowy cieszy się taką pomyślnością jaką w przeszłości cieszył się Jego zorganizowany lud, ponieważ jej członkowie całym sercem starają się harmonijnie współpracować przy wykonywaniu woli Jehowy. Oni nie tylko stale wzrastają liczebnie, lecz także ustawicznie dążą do poprawy. Dzięki krótkim, stosownym kazaniom, które wygłaszają u drzwi, stają się zdolniejszymi kaznodziejami głoszącymi skuteczniej dobrą nowinę. Dzięki programowi szkolenia głosicieli mniej dojrzałych, wykonuje się obecnie lepszą pracę. Nadzorcy poświęcają należną uwagę sprawom organizacyjnym i odwiedzają tych, którzy potrzebują pomocy, aby ich duchowo umacniać.

3. Dlaczego Jehowa i Jego Organizacja co pewien czas napominają nadzorców?

³ Większość nadzorców bardzo dobrze wykonuje swą pracę i zarówno Jehowa, jak również ich współbracia nie przeoczają ich dobrych dzieł. „Bo Bóg nie jest niesprawiedliwy, żeby zapomnieć miał o czynnej waszej miłości, którą dla imienia Jego okazywaliście, oddając przysługi ‚świętym’ dawniej i teraz. Pragniemy jedynie, aby każdy z was wykazał aż do końca tę samą gorliwość usiłując osiągnąć całkowite spełnienie się swej nadziei i żeby nie stał się opieszałym. Naśladujcie tych, którzy przez wiarę i wytrwałość stają się dziedzicami obietnic.” (Hebr. 6:10-12, Kow) Ponieważ nadzorca i jego pomocnicy muszą okazać „tę samą gorliwość” aż do końca, więc co pewien czas w Strażnicy, w Służbie Królestwa, na kongresach i przy innych okazjach są dawane rady dotyczące sumiennego wypełniania obowiązków nadzorcy.

4. Dlaczego nadzorcy muszą dokładnej wypełniać swe usługiwanie?

⁴ Jakże stosowna jest rada, którą otrzymał nadzorca Tymoteusz: „Ty jednakże zachowaj we wszystkim równowagę, cierp zło, czyń dzieło ewangelisty, dokładnie wypełniaj swe usługiwanie.” Nadzorcy za czasów Tymoteusza mieli wszelki powód, aby dokładnie wypełniać swe usługiwanie i dziś jest to nie mniej ważne. Apostoł Paweł mówi nam w tym samym rozdziale: „Bo nadejdzie okres czasu, gdy nie zniosą zdrowej nauki, ale zgodnie ze swymi własnymi pragnieniami zgromadzą sobie nauczycieli, aby im łechtano uszy, i odwrócą swe uszy od prawdy, podczas gdy zwrócą się ku fałszywym opowieściom.” — 2 Tym. 4:3-5, NW.

5. Co oznacza słowo „dokładnie” i jakie są wyniki, gdy nadzorca właściwie spełnia swe obowiązki?

⁵ Jak nadzorca wykonuje doskonałą służbę? „Dokładnie” znaczy między innymi „w sposób odznaczający się starannością, dbałością o szczegóły, nienaganny, ścisły, precyzyjny, skrupulatny”. Nadzorca, który sprawuje swe usługiwanie dokładnie, nie przeoczy niczego i nie wykona swej pracy połowicznie. We właściwy sposób wywiązuje się z wszystkich obowiązków, jakie są związane z jego stanowiskiem. Jeśli nadzorca ma zapał i myśli o postępie, jeśli stara się wywiązać ze swych obowiązków i szybko gotów jest zastosować się do wskazówek, to zazwyczaj ten duch daje się zauważyć też w zborze. I odwrotnie: Jeśli nadzorca jest pozbawiony inicjatywy i ociąga się z zastosowaniem się do wskazówek, to również i zbór ma takie skłonności. Nadzorca przede wszystkim musi być pilny w służbie polowej. Jeśli ma być dobrym nauczycielem to musi sam umieć skutecznie głosić dobrą nowinę. Od dobrego nadzorcy wymaga się jeszcze czegoś więcej: on musi być także dobrym pasterzem. „Od każdego, komu wiele dano, wiele się od niego upominać będą, a komu wiele powierzono, więcej będą chcieć od niego.” — Łuk. 12:48.

6. Dlaczego nadzorca nie powinien się zniechęcać, gdy czasem pojawi się jakaś niedojrzałość?

⁶ Czy przewodniczysz jakiemuś małemu zborowi? Czy brak wam dojrzałych braci, którzy mogliby przewodniczyć i dlatego musisz sam dźwigać znaczną część odpowiedzialności? Czy postępy pozostawiają coś do życzenia albo czy bracia nie biorą odpowiednio czynnego udziału? Niech cię to nie zniechęca. Jezus też nie zniechęcał się tym, gdy tylko nieliczni przyłączali się do niego. Dzięki jego dobremu nadzorowi liczba ich rosła i oni stawali się dojrzalszymi oraz coraz chętniej przyjmowali pouczenia o prawdzie. U nadzorcy nie powinna powstać taka myśl, że będzie służył tylko tak długo, aż znajdzie się jakiś zdolniejszy brat. Pamiętaj o tym, że zostałeś mianowany przez ducha świętego za pośrednictwem organizacji Jehowy. Jako nadzorca stale wypełniaj swe obowiązki sumiennie.

7. W jaki sposób nadzorca może spełniać wszystkie swe obowiązki w granicach czasu, którym dysponuje?

⁷ Jeśli nadzorca chce wypełniać swe usługiwanie dokładnie, to niekoniecznie potrzebuje na to więcej czasu, lecz potrzebny mu jest dobry podział czasu. Na nadzorcy spoczywa poważna odpowiedzialność i on ma do wypełnienia wiele obowiązków; ale jeśli pracuje niestrudzenie i systematycznie, to wykona co tydzień swoje zadanie. On powinien być przewidujący, aby mógł rozpoznać potrzeby zboru i stosownie do nich planować. Powinien się uczyć przekazywać pewne obowiązki innym, podczas gdy sam wykonuje swą część jak wierny Nehemiasz, który nie tylko rozporządzał, jak praca ma być wykonywana, ale też pomagał w niej ze swymi sługami. Wykorzystuj każdą sposobność, aby się wywiązać ze swych obowiązków.

8. Jakie szczególne zadanie ma nadzorca w stosunku do słabych duchowo?

⁸ Do zadań nadzorcy należy odwiedzanie tych, którzy potrzebują pomocy i pokrzepianie ich na duchu. Jakże orzeźwiająca jest dla nich rozmowa na temat Słowa Bożego, na temat najnowszego artykułu Strażnicy lub błogosławieństw ostatniego zebrania. Kiedy można dokonywać tych odwiedzin? Nadzorca może sobie zarezerwować na ten cel pewien czas i w odpowiedniej porze odwiedzić dane osoby w domu. Również może to uczynić, gdy odwiedza ośrodki służby przed lub po zebraniach oraz podczas szkolenia głosicieli w służbie polowej. Ponieważ zna potrzeby i warunki poszczególnych osób, więc może sobie stworzyć okazje umożliwiające mu wywiązanie się z obowiązków, jakie spoczywają na nim jako na chrześcijańskim nadzorcy.

9. Jak nadzorca może pomoc tym, którzy potrzebują zachęty i rady, ponieważ mają jakieś problemy?

⁹ Słabsi mają problemy. Chociaż nadzorca nie powinien się mieszać do osobistych spraw innych ludzi, to jednak pokrzepiającym słowem i przyjacielską radą może komuś pomóc w lepszym opanowaniu danej sytuacji. Powinien to zawsze czynić na podstawie Słowa Bożego. Ono jest potężne i odpowiada nam na każcie trudne pytanie. Nadzorca ma wiele pracy i w większym zborze na zebraniach wielu może za każdym razem chcieć z nim rozmawiać, szczególnie jeśli jest przystępny i chętny do pomocy. Dlatego musi on przede wszystkim uwzględnić te osoby, na które trzeba zwrócić uwagę, w przeciwnym razie niektórzy zajmą go tak bardzo, że inni nie zdobędą się na odwagę, aby go zagadnąć, sądząc, że on nie ma czasu. Nadzorca nigdy nie powinien być tak bardzo zajęty, aby nie miał czasu dla tych, którzy są trochę nieśmiali i nie mówią tak otwarcie o swych potrzebach duchowych albo nie proszą o pomoc.

10. Jak wszyscy w zborze mogą współpracować z tymi, którzy im przewodniczą, i co oprócz zachęty jest tu i ówdzie potrzebne w celu zachowania jedności?

¹⁰ Nadzorca powinien umieć sprostać każdej sytuacji. On ma być uprzejmy i życzliwy. Prócz tego musi tu i ówdzie napominać niedbałych. „A prosimy was bracia, abyście mieli w poszanowaniu tych, którzy ciężko pracują wśród was i przewodniczą wam w Panu, i napominają was, oraz byście z powodu ich pracy mieli dla nich więcej niż nadzwyczajne, pełne miłości względy. Bądźcie wzajemnie do siebie usposobieni pokojowo. Z drugiej strony napominamy was, bracia, przestrzegajcie nieporządnych, mówcie pokrzepiająco do przygnębionych dusz, podtrzymujcie słabych, bądźcie cierpliwi wobec wszystkich. Patrzcie, żeby nikt nie odpłacał krzywdą za krzywdę, lecz zawsze dążcie do tego, co dobre, między sobą i względem wszystkich innych.” — 1 Tes. 5:12-15, NW.

11. Co nadzorca powinien czynić dla swego własnego dobra duchowego i jak winien dzielić swój czas?

¹¹ Dobry nadzorca musi mieć mocną wiarę i musi znać swe bieżące obowiązki. Powinien systematycznie poświęcać czas na studium osobiste oraz na przygotowanie się do zebrań, ponieważ wie, że dobry pokarm duchowy jest koniecznie potrzebny zarówno dla niego, jak i dla zdrowego stada. Nie powinien załatwiać swej pracy dopiero w ostatniej chwili. To byłoby opieszałością i zdradzałoby, że on niewłaściwie planuje swój czas. Jeśli nie czeka do ostatniej chwili, to może wszystko dokładnie rozważyć, może planować i unikać każdego nierozsądnego kroku. Nadzorca musi być niezawodny i punktualny, co oznacza również, że zebrania powinny się na czas rozpoczynać i kończyć. Przedłużenie czasu trwania jakiegoś zebrania powinno stanowić wyjątek. Wszyscy w zborze powinni wiedzieć, czego należy oczekiwać, aby się mogli do tego stosować. Dobre przyzwyczajenia działają zaraźliwie. Jeśli nadzorca ma dobry plan pracy i dobrze dzieli swój czas, to inni wezmą z niego przykład.

12. Co nadzorca musi ustawicznie czynić na rzecz dobrej organizacji?

¹² Nadzorca powinien dokładnie przygotować działalność zboru. Inni słudzy, których zamianowano jego pomocnikami, pomagają mu w tym. Wszyscy, którym powierzono pewne zadania, powinni ściśle ze sobą współpracować. Nadzorca obejmuje kierownictwo, ale nie komenderuje. Z drugiej strony, powinno się go respektować jako brata, który jest głównie odpowiedzialny za regulowanie spraw zborowych. On musi ściśle współpracować ze swymi pomocnikami, a jeśli zajdzie potrzeba, powinien ich szkolić, aby mogli dokładnie wykonywać swą pracę. On musi czuwać nad wszystkim, co się dzieje w zborze, musi wszystko sprawdzić i załatwić, musi niektórych napomnieć czy pouczyć, popierać współpracę, usuwać przeszkody, itp. Wszystko powinno się odbywać bez tarć, ale nie tak szybko ani z pozbawioną uczucia rutyną, żeby nie były brane pod uwagę potrzeby owiec. — 1 Piotra 5:1-4.

13. Dzięki jakiemu urządzeniu można poświęcić uwagę każdej osobie w organizacji i jak nadzorca może to urządzenie popierać?

¹³ Podobnie jak Izraelici byli zorganizowani za czasów Mojżesza, tak też zbór jest podzielony na co najmniej dziesięcioosobowe grupy, którym przewodniczą pomocnicy nadzorcy i oni starają się o duchowe dobro całej grupy. Tu mogą poświecić uwagę każdemu z osobna. W tych ośrodkach służby przeprowadza się co tydzień studium książki. To są miejsca, skąd się wyrusza do służby polowej. Towarzystwo zaleca, aby nadzorca systematycznie odwiedzał ośrodki służby w celu sprawdzenia ich postępów. Powinien stwierdzić, jakie postępy zrobił ośrodek w znajomości prawdy i w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie. Przewodniczący studium książki ma za zadanie przodować w danej grupie. Dlatego nadzorca obserwuje, jak on to studium prowadzi i jak organizuje w ośrodku pracę polową. Czy istnieją jakieś problemy związane z głoszeniem poselstwa na danym terenie albo opieką nad zainteresowanymi poprzez odwiedziny ponowne i studia biblijne, tak że „drugie owce” nie są we właściwy sposób zgromadzane? Czy ten ośrodek współpracuje harmonijnie? Czy skutecznie realizuje program szkoleniowy? Może jest już zbyt liczny i powinien być podzielony? Może daje się zauważyć jakaś szczególna słabość w służbie polowej albo w popieraniu studium? Nadzorca może przyjaźnie porozmawiać z całym ośrodkiem, a jeśli to konieczne, również z poszczególnymi osobami, aby je pobudzić do wzmożonej działalności i do większej gotowości do służby.

14, 15. Jaką odpowiedzialność za czystość organizacji ponoszą nadzorca i wszyscy członkowie zboru?

¹⁴ Dokładne wypełnianie usługiwania wymaga również, aby nadzorca troskliwie czuwał nad czystością organizacji. Ale chociaż główna odpowiedzialność w tym wypadku ciąży na nadzorcy i na dwu pozostałych braciach z komitetu zboru, to jednak wszyscy w zborze ponoszą odpowiedzialność za czuwanie, aby żaden kwas nie przeniknął do zboru i go nie zakwasił, czyli nie wyrządził szkody. Komitet pilnie powinien zważać na to „aby kto nie odpadł od łaski Bożej, żeby jakiś korzeń gorzkości wzrósłszy nie zrządził niepokoju i żeby przezeń nie skaziło się wielu. Aby kto nie był wszetecznym lub sprośnym, jak Ezaw, który za potrawę jedną sprzedał pierworodztwo swoje”. — Hebr. 12:15, 16, NT.

¹⁵ Nadzorca i jego pomocnicy nie powinni się mieszać do osobistych spraw innych. Osobiste trudności mogą i powinny być załatwiane zgodnie z radą w Mat. 18:15-16. Gdy zachodzi konieczność, aby daną sprawą zajął się zbór, to znaczy jego przedstawiciele, czyli komitet, wtedy można to uczynić w myśl Mat. 18:17. Zdrowy i żywotny zbór jest zahartowany na wpływ zła.

16. Za pomocą czego Jezus unaocznił, jakie to ważne, abyśmy zajęli się powierzonymi nam sprawami Królestwa, bez względu na to czy chodzi o wielkie, czy o małe zadanie?

¹⁶ Znakomity Pasterz, Chrystus Jezus, unaocznił za pomocą podobieństwa, jakie to ważne, aby nadzorca sumiennie wykonywał powierzoną mu pracę. Trzej niewolnicy otrzymali pieniądze, aby za ich pomocą handlować. Pierwszemu udało się ciężką pracą pomnożyć jedną minę do dziesięciu min. Jego pan pochwalił go za to słowami: „Słusznie zrobiłeś dobry niewolniku! Ponieważ w tak małej sprawie okazałeś się wierny, przyjmij władzę nad dziesięcioma miastami.” Drugi miał jedną minę i pomnożył ją do pięciu min. I jemu powiedziano „słusznie zrobiłeś” i udzielono władzy nad pięcioma miastami. Również i trzeci niewolnik otrzymał jedną minę, nie ważył się jednak jej używać w obawie, że ją utraci, więc ją schował. Gdy pan wrócił z powrotem, zganił go, odebrał mu ją i dał temu, który miał dziesięć. To podobieństwo trafnie obrazuje, jak ważną rzeczą jest praca nad powierzonymi nam sprawami Królestwa oraz popieranie i pomnażanie ich. — Łuk. 19:15-27, NW.

17. Dlaczego nadzorcy powinni się właściwie zająć powierzonym im dobrem i jak Jezus jako nadzorca dał nam dobry przykład?

¹⁷ Szczególnie nadzorcy są obowiązani sumiennie zajmować się powierzonymi im tu na ziemi sprawami Króla. Oni wiedzą również, że nadchodzi czas, gdy Mistrz zażąda od nich zdania sprawy z wyników ich pracy. Być może niekiedy odczuwasz, że twoja praca jest ci ciężarem i czujesz się bardzo zmęczony czynieniem tego, czego się od ciebie wymaga. Albo uważasz swą pracę za błahą i poświęcasz jej niewiele uwagi. Pamiętaj: kto jest wierny w rzeczach najmniejszych ten jest wierny w wielkich. Podejmuj się właściwie każdego zadania, jakie ci powierza Jehowa i ustawicznie proś Go o siłę i mądrość, abyś mógł je właściwie wypełniać. Jezus jako nadzorca, dał nam pod tym względem dobry przykład. „Moim pokarmem jest czynienie woli tego, który mnie posłał i dokończenie jego dzieła.” (Jana 4:34, NW) Później powiedział On w modlitwie do Jehowy: „Wsławiłem cię na ziemi, dokonawszy dzieła któreś mi dał do wykonania.” — Jana 17:4, NW.

18. W jaki sposób apostoł Paweł dał dobry przykład jako nadzorca, czyli włodarz w organizacji Bożej?

¹⁸ Apostoł Paweł zachęca innych do naśladowania go, tak jak on sam naśladował Chrystusa. On mówi o swym urzędzie włodarza: „Jeżeli głoszę ewangelię, to nie wyrasta stąd dla mnie żadna chluba. Jest to obowiązek, który na mnie ciąży. Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii. Gdybym to czynił z własnej chęci, mógłbym domagać się zapłaty. Lecz jeżeli to czynię z rozkazu, to spełniam jedynie urząd włodarza.” (1 Kor. 9:16, 17, Kow) W swym ostatnim liście kanonicznym napisał on później do Tymoteusza: „Zbliża się już chwila, w której krew moja przelana będzie Bogu na ofiarę, a czas odejścia mego nadchodzi. Do końca potykałem się należycie, dobiegłem do mety, wiary dochowałem. Teraz czeka mnie jedynie wieniec sprawiedliwości, którego użycza mi Pan, sędzia sprawiedliwy, w Dniu Wielkim, nie tylko mnie, lecz wszystkim, którzy z miłością wyczekiwali jego przyjęcia.” — 2 Tym. 4:6-8, Kow.

19. Jakie nastawienie powinni wszyscy mieć wobec większych przywilejów w organizacji Jehowy i jaką nagrodę otrzymają ci, którzy się podporządkują kierownictwu Jehowy — Największego Nadzorcy?

¹⁹ Nadzorcy, bądźcie sumienni i wykonujcie swe usługiwanie dokładnie, tak jak czynili to ludzie, którzy byli dobrymi wzorami. Wy, pozostali słudzy i wy przewodniczący studium książki, dążcie bez zarozumiałości i chciwości do większych przywilejów, zawsze będąc gotowi przejąć większą odpowiedzialność w Społeczeństwie Nowego Świata. Tak więc czy jesteś nadzorcą, czy zwykłym głosicielem dobrej nowiny, pamiętaj o napomnieniu, jakie apostoł Paweł dał Hebrajczykom: „Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne.” (Hebr. 13:17, Pal) Żyjemy obecnie w dniu przeglądu, czyli inspekcji. Jehowa wyprowadza teraz ze wszystkich narodów tych, których uważa za godnych życia wiecznego pod rządami Królestwa Jego Syna. Jan opisuje ten rząd jako miasto pełne światłości, którego bramy są otwarte, aby mogli tam wejść wszyscy, którzy pragną sprawiedliwości. „Ale nic nieczystego do niego nie wejdzie, ani ten, co popełnia ohydę i kłamstwo, lecz tylko zapisani w księdze życia Baranka.” — Obj. 21:27, Pal.