żywności i wielki wzrost cen artykułów żywnościowych. Z Apokalipsy dowiadujemy się, że skutki tego braku żywności mieli odczuć nie tylko ludzie biedni, lecz nawet bogaci. Proroctwo ostrzegło ich, żeby nie „krzywdzili” zbytnio swoich zapasów „oliwy i wina” (Apokalipsa 6:5, 6). Wszystko to wchodzi w skład owych „biada [dla] ziemi”, których należało się spodziewać od roku 1914 i które wyraźnie wskazują, że żyjemy w „czasie końca” obecnego zepsutego systemu rzeczy. — Apokalipsa 12:12.

Właściwe nastawienie, gdy się cierpi głód

Ludzie żyjący w krajach, w których występuje niedobór żywności, mogą wyjątkowo wyraźnie dostrzec, że słowa Jezusa się sprawdziły. Niestety jednak stosunki te rozgoryczyły wiele ludzi i tacy odwracają się od Boga. Ale znacznie rozsądniej postępuje człowiek, który w tych wydarzeniach dostrzega spełnienie się Słowa Bożego!

Prawdziwi słudzy Boży wiedzą z doświadczenia, że Bóg troszczy się o wszystkich, którzy szczerze „szukają najpierw jego Królestwa” (Mat. 6:33, NW). To nie znaczy, że Bóg nigdy nie dopuszcza, aby Jego lud chwilowo cierpiał, czy nawet głodował. Nawet Paweł, wierny apostoł Chrystusa, pisze, że kiedy był pilnie zajęty chrześcijańską służbą kaznodziejską, musiał znosić ‚głód i pragnienie’. Był jednak przekonany, że nic — nawet głód — nie zdoła go odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie (2 Kor. 11:27; Rzym. 8:35-39; Filip. 4:11-13). Poza tym apostoł był pewien, że gdyby nawet Bóg dopuścił do jego śmierci, może polegać na obietnicy dostąpienia zmartwychwstania. — Dzieje 24:15.

Zamiast więc chwiać się w wierze, gdyby dzisiaj wypadło głodować, warto usłuchać rady Jezusa: „Podnieście głowy”. Dlaczego? „Ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łuk. 21:28, NW). Skoro się spełnia podana w Słowie Bożym zapowiedź, że za naszych czasów miały wystąpić braki żywności, to możemy też być pewni, że spełnią się także inne obietnice Boże.

To znaczy, że bliski jest nowy porządek Boży. Gdy Król Jezus Chrystus dopełni swego „zwycięstwa” nad obecnym złym systemem rzeczy, wówczas wszędzie zapanuje sprawiedliwość. Zniknie siejący niezgodę nacjonalizm i skorumpowana polityka, a ludzie nie będą musieli cierpieć z powodu machinacji samolubnych kół handlowych. Pod panowaniem Królestwa Bożego ziemia stanie się miejscem, na którym życie będzie rozkoszą. Bóg obiecuje, że „otrze wszelką łzę z oczu ich, a śmierci już nie będzie, ani smutku, ani lamentu, ani bólu już nie będzie”. Brak żywności i niedożywienie przejdą do bezpowrotnej przeszłości. Człowiek nie jest w stanie zaprowadzić takich zmian, ale dla Boga jest to możliwe i On zapewnia, że to zrobi. — Apok. 21:3-5; 16:14, 16, NDb.

Unikanie przesady

Nie tylko ubodzy muszą mieć przed oczyma jasną wizję nowego porządku Bożego. Jak to jest powiedziane w Ewangelii według Łukasza 21:34, 35, Jezus ostrzegał tych, którzy wcale nie należą do najbiedniejszych: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.”

Jeśli więc ktoś mieszka w jednym z „bogatszych krajów”, gdzie dotąd jest jeszcze nadmiar żywności, to musi zważać, żeby jego uczucia nie ześrodkowały się na dobrobycie materialnym. Gdyby go bowiem oceniał wyżej niż potrzeba, przestałby zdawać sobie sprawę ze znaczenia naszych czasów. Każdy, kto chce żyć w nowym porządku Bożym, musi się teraz nauczyć stawiania na pierwszym miejscu w życiu wielbienia Jehowy.

Pomyśl tylko: Wspaniały nowy porządek jest tuż, tuż. Bóg, Stwórca nieba i ziemi, obiecał, że wkrótce ziemia wyda obfitość pokarmu i że jej bogactwa będą używane dla pożytku ludzi sprawiedliwych oraz ku chwale Boga. Obecne stosunki społeczne, faworyzujące dobrze odżywioną mniejszość i lekceważące potrzeby biednej i głodnej większości, przeminą raz na zawsze. W to miejsce Jehowa „niechybnie sprawi dla wszystkich ludów (...) ucztę z dań suto omaszczonych oliwą, ucztę z wina na drożdżach, z suto omaszczonych oliwą dań napełnionych szpikiem, z przefiltrowanego wina na drożdżach”. — Izaj. 25:6, NW.

Czy w takich warunkach podobałoby ci się życie w świecie, w którym zapanuje sprawiedliwość? Jeżeli tak, to najwyższy czas, żebyś się zapoznał z obietnicami i warunkami, które trzeba spełnić, żeby tam żyć. Świadkowie Jehowy chętnie ci w tym pomogą, i to bezpłatnie. Zaproś ich, żeby cię odwiedzili w dogodnym dla ciebie czasie i porozmawiali z tobą o tych obietnicach.

„Wcale nie jest wyjątkiem”

W CZASOPIŚMIE Journal of the American Medical z 10 sierpnia 1970 ukazał się interesujący artykuł zatytułowany „Operacje na naczyniach krwionośnych u świadków Jehowy” opracowany przez grupę chirurgów z Houston w stanie Texas, między innymi kardiochirurga dr Denton A. Cooley.

Artykuł omawiał wyniki dwudziestu operacji dokonanych w związku z wrodzonymi bądź nabytymi chorobami naczyń krwionośnych. Powiedziano w nim m.in.: „Pacjenci należący do społeczności religijnej świadków Jehowy nie zgadzają się na żadną interwencję chirurgiczną, która by wymagała transfuzji krwi, ponieważ jest to zabronione według ich dosłownej interpretacji wersetów biblijnych, takich jak Dzieje Apostolskie 1[5]:20, 29, gdzie od wierzących w Boga żąda się, aby się powstrzymywali ‚od krwi’. Opracowanie pewnej [nowoczesnej] metody (...) umożliwia takim pacjentom poddanie się operacji na otwartym sercu bez sprzeniewierzania się ich przekonaniom religijnym; i od roku 1964 napływa wiele informacji o operacjach na otwartym sercu dokonywanych na świadkach Jehowy. Stosunkowo nieliczne są jednak informacje na temat innych zabiegów dokonywanych na członkach tego wyznania. (...) W niniejszym artykule chcielibyśmy omówić szczegółowo nasze doświadczenia w związku ze świadkami Jehowy, którzy się poddali operacji naczyń krwionośnych.

„Wyniki zabiegów dokonanych na tej grupie świadków Jehowy, która się poddała poważniejszym operacjom naczyń krwionośnych, w porównaniu z innymi pacjentami, na których dokonano podobnych operacji, należy uznać za dobre. (...) Uzupełnienie bezpośredniego ubytku krwi 5-procentową dextrozą w mleczanowym roztworze Ringera oraz zastosowanie tego samego płynu bezpośrednio po operacji wystarczyło do utrzymania krążenia w stanie wyrównanym. Najlepszy okazał się mleczanowy roztwór Ringera.”

Wiek pacjentów wahał się od 17 miesięcy do 76 lat. Spośród dwudziestu na których dokonano operacji, osiemnastu powróciło do zdrowia i po przeciętnie tygodniowym pobycie w szpitalu mogło być wypisanych do domu. Jeden pacjent w wieku 74 lat zmarł wskutek powikłań, jakie wystąpiły trzeciego dnia po operacji, a jeden 52-letni pacjent zmarł w późniejszym czasie, podczas następnej operacji na otwartym sercu. Ale „żadnych komplikacji nie można było przypisać nie uzupełnionej utracie krwi po operacji naczyń krwionośnych”.

„Ponieważ stosując naszą metodę” — mówią dalej autorzy — „staramy się w miarę możności, przy każdej operacji unikać przetaczania krwi, więc pacjent, który jest świadkiem Jehowy, wcale nie jest wyjątkiem; i możemy spełnić jego wymagania bez jakiś specjalnych trudności. Stwierdziliśmy, że przy operacjach naczyń krwionośnych przetaczanie krwi wcale nie jest niezbędne; wprost przeciwnie, ma ono pewne strony ujemne na przykład ryzyko zapalenia wątroby.”