Zachowaj „zdrową wiarę”

„Starcy mają (...) odznaczać się zdrową wiarą”. — Tyt. 2:2, Kow.

1. Do czego można przyrównać wiarę? Ile jednak wiary potrzebuje sługa Boży?

WIARĘ, z uwagi na jej trwały związek ze stanem duchowym człowieka, można przyrównać do pierwiastka „śladowego”. Są takie minerały niezbędne do życia. Ludzie, zwierzęta i rośliny potrzebują małych ilości pewnych pierwiastków, na przykład kobaltu, miedzi i cynku, aby podtrzymać normalne funkcjonowanie organizmu i zachować należyte zdrowie. Taki kobalt przyczynia się do ochrony przed anemią złośliwą. Dla zabezpieczenia się przed tą chorobą krwi wystarczy dzienna dawka jednej piętnastomilionowej części uncji witaminy B12 zawierającej kobalt. Mniejsza dawka jest niewystarczająca. Podobnie wiara (tak samo jak: cnota, wiedza, panowanie nad sobą, wytrwałość, zbożne oddanie, uczucia braterskie i miłość) jest czynnikiem koniecznym dla zachowania zdrowia duchowego i życia chrześcijanina (2 Piotra 1:5-7, NW). Oczywiście nie wystarczy odrobina wiary. Chrześcijanin musi mieć więcej niż tylko maleńki zasób wiary. Wprawdzie nadmiar jakiegoś pierwiastka śladowego może wywołać u człowieka czy zwierzęcia chorobę, ale nigdy nie ma za dużo wiary w Boga. Dla sługi Bożego niezmiernie ważne jest rozwinięcie i zachowanie wielkiej wiary, to znaczy silnej i zdrowej wiary w Jehowę.

2, 3. Jak chrześcijanin może zachować „zdrową wiarę”?

² Chrześcijański apostoł Paweł napisał do Tytusa: „Głoś to, co zgodne jest ze zdrową nauką. Starcy mają być ludźmi trzeźwymi, godnymi i rozumnymi, i winni odznaczać się zdrową wiarą, miłością i cierpliwością” (Tyt. 2:1, 2, Kow). Nie tylko chrześcijanie w podeszłym wieku, ale wszyscy chrześcijanie muszą zachowywać „zdrową wiarę”, ponieważ „bez wiary nie można zdobyć jego upodobania”, to znaczy upodobania Bożego, a „kto się zbliża do Boga, musi wierzyć, że on jest i że daje nagrodę tym, którzy go pilnie szukają”. — Hebr. 11:6, NW.

³ Kiedy wszakże chrześcijanin zachowa „zdrową wiarę”? Oto niezbędne czynniki: (1) Systematyczne studiowanie Słowa Bożego; (2) wytrwałość w modlitwie do Jehowy; (3) zwyczaj regularnego chodzenia na zebrania chrześcijańskie; (4) niestrudzone pełnienie zbożnych uczynków, będących wyrazem wiary.

TWOJA WIARA A SŁOWO BOŻE

4. Co w dużej mierze rozwija i zachowuje u chrześcijanina wiarę?

⁴ Pierwiastki śladowe niezbędne do utrzymania się przy zdrowiu i życiu są na ogół dostarczane organizmowi w wymaganych ilościach przez dobrane, urozmaicone pożywienie. Podobnie wiarę, istotny czynnik w życiu chrześcijanina, rozwija się i zachowuje głównie przez systematyczne spożywanie odpowiednio dobranego pokarmu duchowego. Przemawiając do Greków z Listry, Paweł i Barnabasz powiedzieli o żywym Bogu, że daje „z nieba deszcz i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością serca wasze” (Dzieje 14:14-17). Ale Jehowa zaopatruje nas również w pokarm duchowy. Jezus Chrystus słusznie zaznaczył: „Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. — Mat. 4:4; 5 Mojż. 8:3.

5, 6. (a) Jaki związek istniał między Słowem Bożym a wiarą Jozuego? (b) Jak można przysporzyć sobie wiary?

⁵ Izraelitom pod wodzą Jozuego Jehowa dał odnieść wiele zwycięstw w ziemi Kanaan (Joz. 12:7-24). Jozue jednak nie był dowódcą, który by jedynie cytował publicznie urywki z Pisma świętego przy odpowiednich okazjach celem wywarcia wrażenia na słuchaczach. Gorliwie badał Słowo Boże, dzięki czemu wyrobił sobie usposobienie duchowe, stał się człowiekiem głęboko wierzącym w Jehowę. Wziął sobie do serca radę, jaką mu dał Bóg: „Tylko bądź mężny i mocny, abyś ściśle spełniał całe Prawo, które nakazał ci Mojżesz, sługa mój. Nie odstępuj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby ci się szczęściło we wszystkim, co czynisz. Niech ta księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność”. — Joz. 1:7, 8, BT.

⁶ Jozue musiał „w dzień i w nocy” rozmyślać nad wymaganiami i pouczeniami Bożymi. Czy i ty nie powinieneś się tak urządzić, żebyś mógł regularnie czytać i studiować Słowo Boże? Z całą pewnością! Jeżeli tak uczynisz i zastosujesz się do Pisma świętego w praktyce swego życia, to niewątpliwie spotęguje się twoja wiara. Wtedy również tobie będzie się „szczęściło we wszystkim, co czynisz”. Ponadto od studiowania Pisma świętego i wprowadzania go w czyn zależy twoje zdrowie duchowe i życie. Apostoł Paweł trafnie upominał Tymoteusza: „Wzoruj się na zdrowej nauce, którą usłyszałeś ode mnie, żyjąc w wierze i w miłości, która jest w Chrystusie Jezusie”. — 2 Tym. 1:13.

TWOJA WIARA A MODLITWA

7. Co czynił Dawid, gdy go osaczyli prześladowcy? Dlaczego tak postępował?

⁷ Dawid był mężem wiary, ale nie próbował stać o własnych siłach. Modlił się regularnie do Jehowy. Podczas prześladowania nie starał się pokonać wrogów tylko własną pomysłowością; nie stawiał im czoła, jedynie popisując się siłą ludzką. Przeciwnie, zwracał się do Jehowy o pomoc. Na przykład w jednym z psalmów wyraził się w taki sposób: „Wołam ku tobie, Panie; mówię: ‚Tyś mą nadzieją, cząstką mą w ziemi żyjących. Usłysz moje błaganie, bom bardzo uciśniony. Wyzwól mnie od prześladowców, gdyż wzięli górę nade mną. Wywiedź mą duszę z ciemnicy, abym wychwalał twe imię’” (Ps. 142 [141]:6-8, Staff). Dawid modlił się do Jehowy o pomoc i wyzwolenie nie z samolubnych pobudek, lecz aby mógł wychwalać imię Boże. Jehowa wysłuchuje takie modlitwy ludzi Jemu oddanych. Dzisiejsi słudzy Boży koniecznie więc powinni ‚w modlitwie nie ustawać’. — Rzym. 12:12, Kow.

8. (a) Czy prośba o wiarę pasuje do modlitwy chrześcijanina? (b) Co możesz uczynić dla prześladowanych braci w wierze, nawet gdy nie jesteś w stanie udać się do nich osobiście z pomocą?

⁸ Prośba o wiarę jest stosownym tematem modlitwy chrześcijanina. Wiara jest owocem ducha Bożego. Chrześcijanie słusznie mogą prosić Jehowę o Jego ducha, który się przejawia między innymi w wierze (Łuk. 11:13; Gal. 5:22). Apostołowie powiedzieli kiedyś do Pana Jezusa Chrystusa: „Przymnóż nam wiary” (Łuk. 17:5, NT). Zdali sobie sprawę z tego, że potrzebują większej wiary. Chrześcijanie mogą również dzisiaj włączać treść tej prośby do swoich szczerych modlitw. Ponadto słusznie mogą się modlić, żeby inni słudzy Jehowy zachowali zdrową i trwałą wiarę. Współwyznawcy w dalekim kraju być może przeżywają akurat zaciekłe prześladowania i ewentualnie wiara ich jest wystawiona na ciężką próbę. Nie możesz udać się tam osobiście, aby ich wesprzeć. Ale możesz im pomóc, modląc się do Boga, by ich wiara nie osłabła. Jezus modlił się tak za Szymona Piotra, na co wskazują następujące słowa: „Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci.” — Łuk. 22:31, 32, BT. wyd. II.

9. Co jeszcze, poza modlitwą, możesz zrobić, aby pomóc współwielbicielom Boga w zachowaniu silnej wiary?

⁹ Dopiero co przytoczone słowa Jezusa Chrystusa podsuwają myśl, że oprócz modlenia się o wytrwanie naszych braci w wierze należy w miarę możności też spieszyć do nich z zachętą i pokrzepieniem na duchu. Apostoł Paweł tęsknił za spotkaniem z chrześcijańskimi braćmi i siostrami z Rzymu, w związku z czym napisał im: „Pragnę bowiem zobaczyć was, żebym mógł udzielić wam jakiego daru duchowego, abyście byli umocnieni; lub raczej, żeby u was zaistniała wzajemna wymiana zachęty, u każdego wskutek wiary drugiego, tak waszej, jak i mojej” (Rzym. 1:11, 12, NW). Zatem każdy chrześcijanin może się modlić, żeby Jehowa umocnił drugich wielbicieli Boga, wskutek czego by pozostali silni w wierze. Ponadto może ich budować duchowo przez rozmowy, w których się przejawia jego własna wiara. Obecność na zebraniach chrześcijańskich stanowi wspaniałą okazję do spotkań z braćmi w wierze i do służenia im pokrzepieniem.

TWOJA WIARA A ZEBRANIA CHRZEŚCIJAŃSKIE

10. Jaka zależność istnieje między wiarą a zebraniami chrześcijańskimi?

¹⁰ Właściwe pożywienie ma dla organizmu ludzkiego żywotne znaczenie. Regularnie spożywając dobry pokarm, przyswajamy sobie między innymi pierwiastki śladowe decydujące o zdrowiu lub chorobie. Podobnie przez systematyczne przychodzenie na zebrania chrześcijańskie i branie w nich czynnego udziału oraz korzystanie z innych uczt duchowych przygotowanych przez Boga — wzmacniamy swą wiarę. Dzięki temu będziemy się podobać Bogu, a ponadto wiara ukaże nam swą bezcenną wartość, gdy staniemy wobec próby niezłomności naszego przywiązania do Jehowy.

11. Czy chrześcijanie muszą wykazywać niezachwianą wiarę?

¹¹ Apostoł Paweł wykazał, że Jezus Chrystus przez swą śmierć w wierności otworzył dla namaszczonych duchem Bożym naśladowców drogę do życia niebiańskiego. Chcąc jednak to życie osiągnąć, muszą oni ubiegać się o nagrodę „ze szczerym sercem, w pełni wiary”; upomniano ich także: „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest ten, który dał obietnicę” (Hebr. 10:19-23). Chrześcijanie wiedzą, że to, o czym Bóg zapewnił w swym Słowie, jest niezawodną prawdą. Nie należą do powątpiewających i niezdecydowanych, którzy nic nie otrzymają od Jehowy (Jak. 1:5-8). Pamiętają, iż Abraham „nie zwątpił z niedowiarstwa”, ale miał „zupełną pewność, że cokolwiek On [Bóg] obiecał, mocen jest i uczynić”, nawet gdy chodziło o ustanowienie „ojcem wielu narodów” bardzo już sędziwego patriarchy. — Rzym. 4:16-22.

12, 13. (a) Dlaczego chrześcijanie koniecznie potrzebują regularnie się zgromadzać? (b) Jak spotkania pierwszych chrześcijan oddziaływały na ich wiarę? (c) Jaki dalszy pożytek odnoszą z zebrań uważnie się przysłuchujący słudzy Boży?

¹² Na zebraniach chrześcijańskich można się wypowiadać, czyli publicznie wyznawać swoją wiarę, i tym samym dopomagać innym. W dobie dzisiejszej, kiedy się coraz bardziej szerzą bezbożne poglądy, chrześcijanom bardzo potrzeba regularnych spotkań, aby się nawzajem wspierać i zapobiegać odpadnięciu od wiary. Apostoł Paweł słusznie napisał: „Baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” (Hebr. 10:24, 25). Kiedy pierwsi chrześcijanie się zbierali, wzajemnie krzepili swą wiarę. Tertulian pisał: „Zbieramy się na czytanie ksiąg Bożych (...). Tymi świętymi słowami karmimy naszą wiarę, umacniamy nadzieję, utwierdzamy ufność”. — Apologetyk, XXXIX, 3.

¹³ Izraelici mieli w ciągu roku trzy ogólnonarodowe święta, służące duchowemu zbudowaniu (2 Mojż. 23:14-17; 5 Mojż. 16:16). Jednym z nich było święto Namiotów, podczas którego co siedem lat (w roku sabatnim) dorośli razem z dziećmi zgromadzali się celem słuchania głośno odczytywanego Prawa Bożego (5 Mojż. 31:10-13). Przy pewnej specjalnie wymienionej okazji kapłan Ezdrasz i jego pomocnicy czytali w tym okresie roku (to jest w siódmym miesiącu żydowskim) i objaśniali prawa Jehowy mężczyznom, niewiastom i wszystkim, „którzy by rozumnie słuchać mogli”. W wyniku tego uważni Żydzi, którzy krótko przedtem wrócili z niewoli babilońskiej, wielce się ucieszyli, bo rozumieli to, co im czytano. Obchodzili wówczas święto Namiotów bardzo radośnie (Nehemiasza, rozdział 8). Dzisiaj również słudzy Jehowy, którzy się pilnie przysłuchują na chrześcijańskich zebraniach i kongresach, otrzymują sporo pouczeń biblijnych wywołujących niezmierną radość zwłaszcza wtedy, gdy są wprowadzone w życie.

14. Wykaż, jak zebrania chrześcijańskie dopomagają do zachowania „zdrowej wiary”.

¹⁴ Zebrania chrześcijańskie utwierdzają naszą wiarę w Jehowę i pomagają nam zachować „zdrową wiarę”. Czerpiemy z nich zachętę i duchowe pokrzepienie. Działając na terenie starożytnej Antiochii Syryjskiej, Juda i Sylas „w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci” (Dzieje 15:30-32, BT). Chrześcijańskie zgromadzenia zaszczepiają dziś „nieobłudną wiarę”, podobnie jak obecność na takich zebraniach musiała pomóc w uzyskaniu tego rodzaju wiary Tymoteuszowi, jego matce Eunice i babce Loidzie (2 Tym. 1:5). W dużej mierze właśnie pouczenia udzielane na zebraniach chrześcijańskich umożliwiają nam nabycie i zachowanie „zdrowej wiary”, bo tam chrześcijański nadzorca albo inny dojrzały brat wykłada, „co zgodne jest ze zdrową nauką”. — Tyt. 2:1; 1:5, 9, Kow; NW.

15. Do czego może dojść, gdy osoba oświecona dokładną znajomością prawdy umyślnie opuszcza zebrania chrześcijańskie?

¹⁵ Podczas gdy systematyczne przychodzenie na zebrania chrześcijańskie sprzyja zachowaniu „zdrowej wiary”, to uporczywe, rozmyślne i niepotrzebne opuszczanie tych zebrań osłabia wiarę, a w końcu może doprowadzić do jej całkowitej utraty lub nawet świadomego, nieprzebaczalnego grzechu przeciw duchowi świętemu (Mat. 12:31, 32). Kto został oświecony dokładną znajomością prawdy Bożej, a później umyślnie grzeszy, ten zapiera się Syna Bożego, wprost depcze po nim. Apostoł Paweł, który wezwał chrześcijan, by nie zaniedbywali zebrań, dodał następnie: „Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, to nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników”. Ten sam apostoł tłumaczy: „Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbeszcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!” (Hebr. 10:26-29; 5 Mojż. 19:15). Nie ryzykuj więc utraty wiary i zaparcia się Syna Bożego, gdyż to oznaczałoby dla ciebie wiecznotrwałe zatracenie. Przybywaj regularnie na zebrania chrześcijańskie, ceń je sobie należycie i pamiętaj, że są dla ciebie niezbędne, jeśli chcesz zachować „zdrową wiarę”.

TWOJA WIARA A UCZYNKI

16. Jaki związek istnieje między wiarą a uczynkami? Unaocznij to na przykładach.

¹⁶ Podobnie jak muskulatura ciała ludzkiego, tak i wiara wymaga nie tylko karmienia, ale trzeba ją również ćwiczyć, jeżeli się chce zapobiec jej zanikowi. Uczeń Jakub w sposób szczególnie dobitny podkreślił potrzebę okazywania wiary przez podobające się Bogu uczynki. Napisał: „Jak martwe jest ciało bez oddechu, tak też wiara bez uczynków jest martwa” (Jak. 2:26, NW). Nie chodzi tu o postępowanie podporządkowane Prawu, które Jehowa nadał Izraelitom, lecz o poczynania świadczące o posiadaniu wiary (Gal. 2:15, 16). Abraham z pewnością dał dowód wiary, gdy okazał gotowość złożenia w ofierze swego syna Izaaka. U Abrahama „wiara współdziałała z uczynkami jego i (...) przez uczynki stała się wiarą doskonałą”. Przejawianie wiary w Jehowę zostało Abrahamowi poczytane za sprawiedliwość i patriarchę tego nazwano nawet „przyjacielem Boga”. Rachab, która ukryła zwiadowców izraelskich, również mogła się odtąd wykazać uczynkami potwierdzającymi jej wiarę i na tej podstawie była uznana za sprawiedliwą. — Jak. 2:18-25; Jozuego, rozdział 2.

17. Przez jakie uczynki możesz dowieść, że masz „zdrową wiarę”?

¹⁷ A przez jakie uczynki można dowieść, że się ma „zdrową wiarę”? Jest tych możliwości sporo. Przejawiasz zdrową wiarę, gdy na przykład przyjmujesz decyzje Jehowy w sprawach wytyczonych przez Jego prawa i zasady: gdy się trzymasz słów z księgi Izajasza 2:4, dotyczących przekucia mieczy na lemiesze; gdy się powstrzymujesz od jedzenia krwi lub przyjęcia jej transfuzji (Dzieje 15:28, 29); gdy się stosujesz do Boskich wymagań co do moralnego prowadzenia się i w ogóle wszelkiej obyczajności (1 Kor. 6:18; Ps. 15:1-5; Hebr. 13:18); gdy w sprawach świata zachowujesz chrześcijańską neutralność (Jana 17:16) — krótko mówiąc, gdy przyjmujesz i chętnie przestrzegasz wszystkiego, co Jehowa ci nakazuje w swym natchnionym Słowie (Ps. 119:105). Dajesz również dowody zdrowej wiary przez chodzenie na zebrania chrześcijańskie i czynny udział w nich (Ps. 26:12). A już na pewno potwierdzasz, że masz zdrową wiarę, jeśli regularnie obwieszczasz od domu do domu i przy innych okazjach dobrą nowinę o ustanowionym Królestwie Niebios. — Mat. 24:14; 28:19, 20.

18. Czy jest możliwe wzrastanie w wierze?

¹⁸ Czy twoja wiara w Boga jest poparta takimi uczynkami? Czy dostrzegasz możliwości dalszego rozwoju twej wiary? Czy mógłbyś być jeszcze zdrowszy w wierze? Jeżeli tak, to nie trać nadziei. Prawda, że czas, jaki pozostał temu niegodziwemu systemowi rzeczy, jest już bardzo ograniczony (1 Kor. 7:29-31), ale mimo wszystko do chwili zagłady tego systemu pozostaje jeszcze trochę czasu, w którym może się odbywać wzrastanie w wierze. Wiara będzie tym bardziej wzrastała, im pilniej będziesz ją pielęgnował i ćwiczył. — 2 Tes. 1:3.

19. Jakich uczynków prawdziwa wiara w Jehowę nakazuje unikać?

¹⁹ Jak istnieją właściwe uczynki, potwierdzające wiarę, tak też są czyny niegodziwe, których prawdziwa wiara w Jehowę nakazuje unikać. Żyjemy obecnie w poważnych czasach. Z całą pewnością nie pora teraz na pogrążanie się w nieprawych, złych uczynkach. Już dziewiętnaście stuleci temu apostoł Paweł mówił, że nadszedł czas na przebudzenie się ze snu, „teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy uwierzyli”. Następnie apostoł uzupełnił: „Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając pożądliwościom” (Rzym. 13:11-14, BT). Trzymaj się z dala od uczynków upadłego ciała i pielęgnuj owoce ducha Bożego, zachowując przez to „zdrową wiarę”. — Gal. 5:19-26.

CZY SIĘ COFASZ W NIEDOWIARSTWO?

20. Co jest niezbędne do utrzymania pozycji prawdziwego chrześcijanina?

²⁰ Dla utrzymania pozycji chrześcijańskiego świadka Jehowy niezbędne jest ciągłe czuwanie. Chrześcijanin nie może sobie pozwolić choćby w najmniejszym stopniu na cofanie się w kierunku braku wiary, ponieważ to mogłoby się skończyć rozmyślnym grzechem i jego strasznymi następstwami. Apostoł Paweł słusznie ostrzegł: „Znamy przecie tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój. Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego”. — Hebr. 10:30, 31.

21, 22. (a) Jakich ciężkich doświadczeń mogą się spodziewać naśladowcy Jezusa Chrystusa? (b) Do czego prześladowanie nie powinno nigdy skłonić chrześcijan? Dlaczego?

²¹ Jeżeli chcesz zachować „zdrową wiarę”, powinieneś ciągle przywoływać na pamięć swą pierwszą miłość do prawdy Bożej. Jakże wysoko sobie ceniłeś świeżo uzyskaną wolność od religii fałszywej i innych błędnych poglądów! (Jana 8:32). Nigdy nie zapominaj tej pierwszej miłości. Oczywiście możesz się spodziewać sprzeciwu, a nawet srogiego prześladowania, gdyż Jezus Chrystus zapowiedział, że jego naśladowców czekają takie rzeczy (Mat. 10:34-36; Jana 15:18-20). Ale nie dopuść, by tego rodzaju przeżycia zrujnowały twą miłość do prawdy Bożej i wiarę w Jehowę. Przypomnij sobie raczej, ile już wycierpiałeś jako chrześcijanin, i pamiętaj, że ewentualne udręki, jakie obecnie znosisz, nie będą trwały zawsze. Kiedy przeminą, spojrzysz wstecz i stwierdzisz, że dzięki wytrwałości zdobyłeś upodobanie Boże, co będzie ci przyczyną wielkiej radości. — Hebr. 10:32-34.

²² Nigdy nie porzuć z powodu prześladowania swej chrześcijańskiej ufnej odwagi głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym, bo ta „ma wielką zapłatę”. Apostoł Paweł orzekł również: „Wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał” (Hebr. 10:35-37). Dzisiaj, po ustanowieniu niebiańskiego Królestwa Bożego w roku 1914, druga obecność Jezusa Chrystusa jest rzeczywistością! A wkrótce liczne rzesze ludzi przejawiających wytrwałą wiarę w Boga posiądą obiecane w Piśmie świętym życie w nowym porządku Jehowy. — Jana 17:3.

23, 24. (a) Dlaczego trzeba unikać cofania się w niewiarę choćby najmniejszym krokiem? (b) Jaki jest stosunek Jehowy do sprawiedliwego, a jaki do tego, kto się wycofuje?

²³ Wystrzegaj się więc nawet najmniejszego objawu cofania się w niedowiarstwo, w stan braku wiary; wystrzegaj się tego początkowego, prawie niedostrzegalnego wycofywania się z chrześcijańskich przywilejów i obowiązków. Jest ono szczególnie niebezpieczne, bo ledwo uchwytne. Rzecz może się na przykład zacząć od kilkurazowego nieuzasadnionego opuszczenia zebrań chrześcijańskich, co potem przerodzi się w stały zwyczaj nieobecności. Toteż miej się na baczności! Sama przynależność do jakiegoś zboru świadków Jehowy nie gwarantuje zbawienia. Czego w tym celu potrzeba, to wiary płynącej z serca i popartej czynem (Rzym. 10:10). Dawid oświadczył: „Pan strzeże pilnie swych wiernych” (Ps. 31 [30]:24, Staff). Chcąc korzystać z łaski i ochrony Bożej oraz uzyskać życie wieczne, chrześcijanie muszą biec z niezłomną wytrwałością w zawodach o życie, z oczyma zapatrzonymi w wielkiego Wzorodawcę, Jezusa Chrystusa, aby „nie upadli na duchu, utrudzeni”. — Hebr. 12:1-3.

²⁴ Nie wycofuj się więc, lecz zachowuj „zdrową wiarę”. O stosunku Jehowy do sprawiedliwego i do tego, który się cofa, apostoł Paweł napisał: „‚Sprawiedliwy mój żyć będzie z racji wiary’, oraz: ‚Jeśli on się wycofuje, dusza moja nie ma w nim upodobania’. Otóż my nie należymy do tych, którzy się cofają — ku zgubie; ale do tych, którzy wierzą — ku ocaleniu duszy”. — Hebr. 10:38, 39, NW.

25, 26. (a) Jakie zadziwiające wypadki będą się wkrótce działy? (b) Co więc powinieneś teraz czynić w związku ze swą wiarą? (c) Jaki dar można sobie zaskarbić przez nieugiętą, zdrową wiarę?

²⁵ Już wkrótce ogólnoświatowemu imperium religii fałszywej, Babilonowi Wielkiemu, zostanie położony ostateczny kres (Obj. 17:16 do 18:8). Nie minie potem wiele czasu, a chrześcijanie doczekają się walki Armagedonu „w ów wielki dzień Boga Wszechmogącego”, gdy „królowie ziemi i możnowładcy, i wodzowie, i bogacze, i mocarze” oraz wszyscy pozostali przeciwnicy Królestwa Bożego daremnie będą usiłowali się skryć „przed obliczem tego, który siedzi na tronie [Jehową Bogiem], i przed gniewem Baranka”, Jezusa Chrystusa. Złoczyńcy doznają wtedy sromotnej porażki w beznadziejnym starciu z Chrystusem, „Królem królów i Panem panów”, który na symbolicznym białym koniu jedzie po pewne i wieczyste zwycięstwo nad nimi (Obj. 16:14, 16; 6:15-17; 19:11-21). Bez dalszej zwłoki nastąpi potem długo oczekiwane wtrącenie do przepaści Szatana Diabła i jego demonów. — Obj. 20:1-3.

²⁶ W bliskiej przyszłości będą się więc działy zadziwiające rzeczy. Toteż jest teraz pora na pełne wyzyskanie każdej sposobności, by sobie przyswoić ten niezbędny czynnik, jakim jest silna wiara. Przygotuj się na nadchodzące próby wiary i bądź zdecydowany zachować „zdrową wiarę” pomimo niesprzyjających okoliczności czy przeszkód. Raduj się w Jehowie, jak prorok Abakuk, który się modlił: „Choćby figowe drzewo nie zakwitnęło i nie było urodzaju na winnicach, choćby i owoc oliwy chybił, i role nie przyniosły pożytku, i z owczarni by owce wybite były, a nie byłoby bydła w oborach — wszakże się ja w Panu weselić będę, rozraduję się w Bogu zbawienia mego. Panujący Pan [Suwerenny Pan Jehowa, NW] jest siłą moją, który czyni nogi moje jak nogi łani i po miejscach wysokich poprowadzi mię” (Abakuka 3:17-19). Taka nieugięta, zdrowa wiara na pewno przyniesie ci życie wiecznotrwałe jako dar wiernego Boga, Jehowy. — 1 Tym. 6:11, 12; Efez. 2:8; 5 Mojż. 32:4.

[Ilustracja na stronie 10]

Powodzenie Jozuego zależało od regularnego czytania Słowa Bożego. Czy nie powinieneś się na tym wzorować, jeżeli chcesz zachować zdrową wiarę?

[Ilustracja na stronie 11]

Dawid okazywał wiarę przez modlenie się do Jehowy. Czy się modlisz wytrwale?

[Ilustracja na stronie 13]

Regularne przychodzenie na zebrania chrześcijańskie sprzyja zachowaniu zdrowej wiary

[Ilustracja na stronie 14]

Skoro wiara bez uczynków jest martwa, więc głoszeniem dobrej nowiny od domu do domu wykazuje się zdrową wiarę