Z grobowców na „zmartwychwstanie sądu”

1. Kim są ci, którzy według Jana 5:29 „praktykowali niegodziwości”?

KIM SĄ ci, którzy według słów Jezusa z Ewangelii Jana 5:29 „praktykowali niegodziwości” (NW) i którzy wyjdą z grobowców pamięci „na zmartwychwstanie sądu”? Oczywiście ci wszyscy, co nie wykażą, że wyszli na „zmartwychwstanie życia”.

2, 3. (a) Czy słowo „sąd” z Jana 5:29 dopuszcza dwie możliwości dla podlegających osądzeniu? (b) Kogo dotyczy ten sąd i jak ci — w świetle innych wersetów — zostaną osądzeni?

² Czy słowo „sąd” w użytym przez Jezusa wyrażeniu „zmartwychwstanie sądu” oznacza widoki na osiągnięcie przychylnego wyroku przez osobę podlegającą osądzeniu? Nie! „Sąd” nie oznacza tutaj rozprawy sądowej, która może mieć dwojaki wynik; albo uniewinnienie i uwolnienie podsądnego, albo uznanie jego winy i skazanie go na odpowiednią karę.a Słowem „sąd” określa się akt rozsądzania; proces psychiczny, czyli myślowy, zmierzający do wyrobienia sobie opinii przez rozpatrzenie stanu faktycznego; orzeczenie wydane na rozprawie.b Osąd bywa albo pomyślny, albo niepomyślny. A jaki jest „sąd” wspomniany tu w Ewangelii według Jana 5:29?

³ Już sam fakt, że w tekście Jana 5:29 sąd dotyczy tych, „którzy praktykowali niegodziwości”, wskazuje, iż jest to sąd niepomyślny, sąd skazujący. Do ludzi, którzy obecnie za zwykłą swoją praktykę życiową przyjęli niegodziwość, pasują słowa Jezusa: „Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła z obawy, aby nie wykazało się, czym rzeczywiście są uczynki jego. Kto zaś prawdę w czyn wprowadza, zbliża się do światła, aby się okazało, że uczynki jego są dokonane według Boga.” (Jana 3:20, 21, Kow) Ostrzegając nas przed zazdrością i swarami, list Jakuba 3:14-16 głosi: „Nie jest to mądrość, która zstępuje z góry, lecz ziemska, zwierzęca, demoniczna. Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam jest nieporządek i wszelka niegodziwość.” — NW; zobacz też list do Tytusa 2:8.

4. Do jakiego sądu lub osądzenia odnoszą się słowa z listu Judy 4, 14 i 15 oraz z Dziejów Apostolskich 7:7?

⁴ Jest cały szereg takich tekstów biblijnych, w których słowa „sądzić” lub „sąd” są równoznaczne za skazaniem, z potępieniem. Na przykład w liście Judy 4, 14 i 15 czytamy: „Wkradli się bowiem niektórzy ludzie niezbożni (co od dawna na ten sąd są wyznaczeni); ci łaskę Boga naszego obracają w wyuzdanie i zapierają się jedynego władcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa.” „Oto przyszedł Pan z tysiącami świętych swoich, aby czynić sąd [krisis] przeciwko wszystkim i karać wszystkich bezbożnych.” (Wk) Natomiast w Dziejach Apostolskich 7:7 czytamy o Egipcjanach: „Ten naród, któremu [Izraelici] służyć będą, Ja sądzić będę, rzekł Bóg; i potem wyjdą, i służyć mi będą na tym miejscu.” — NT.

5. Przed jakim sądem należy ustrzec nowo nawróconego, gdy się wyłania kwestia zamianowania?

⁵ Apostoł Paweł polecił, aby nie ustanawiać nadzorcą człowieka nowo nawróconego, „gdyż zachodzi obawa, że mógłby się nadąć pychą i podpaść pod osąd [krima] wydany na Diabła.” — 1 Tym. 3:6, NW.

6. Jaki sąd ma według Objawienia 18:8, 20 i 19:2 zastosowanie do Babilonu Wielkiego?

⁶ Babilon Wielki, który jest symbolem ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, nie może się spodziewać zmartwychwstania po nadchodzącej teraz zagładzie. A oto, co o nim podaje księga Objawienia 18:8, 20 i 19:2: „Ogniem będzie spalony; bo mocny jest Pan Bóg, który go osądzi.” „Rozraduj się nad nim, niebo i święci Apostołowie i prorocy, albowiem Bóg wykonał sąd wasz nad nimi.” „Prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; gdyż osądził tę wielką wszetecznicę, która kaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił się krwi sług swoich z ręki jej.” — NT; podobne tłumaczenie zawiera angielski literalny przekład dra Roberta Younga.

7. Na jakie osądzenie wskazano w tekstach Jeremiasza 51:9, Psalmu 9:20, Joela 3:12 i Abdiasza 21?

⁷ W języku hebrajskim istnieje słowo miszpat, używane na oznaczenie „przyczyny lub podstawy skazania”. Jeremiasz mówi w swoim proroctwie 51:9 o Babilonie: „Sąd jego aż do nieba sięga.” W Psalmie 9:20 i w księdze Joela 3:12 czytamy o tym, jak narody sądzone są w sposób dla nich niepomyślny. Abdiasz w 21 wierszu powiada o bezbożnym narodzie Ezawa, czyli o Edomie: „Wstąpią wybawiciele na górę Syjon, aby sądzili górę Ezawa! a tak będzie królestwo samego Pana.”

8. O jakim sądzie lub osądzeniu jest mowa u Jana 7:51 oraz u Mateusza 23:33?

⁸ Książę żydowski Nikodem bronił Jezusa Chrystusa słowami: „Czyż zakon nasz sądzi człowieka, jeżeli go wpierw nie przesłucha i nie zbada, co czyni?” (Jana 7:51, NP) Według Mateusza 23:33 Jezus wołał do uczonych w Piśmie i faryzeuszy: „Węże, potomstwo żmij, jakże ujdziecie sądu Gehenny?” (NW) Jeżeli tego sądu (krisis) należało się wystrzegać, to jakże mógłby on oznaczać sposobność uniknięcia Gehenny, czyli nieodwołalnej zagłady? Słowo to nie ma takiego znaczenia!

PRZECIWSTAWIENIA

9, 10. (a) Co zastosował Jezus w Ewangelii Jana 5:29? (b) Co przeciwstawił on w tekście Jana 3:17-19?

⁹ Pamiętajmy też, że w tekście Jana 5:29 Jezus Chrystus zastosował przeciwstawienia. Tym, „którzy czynili dobro”, przeciwstawił tych, „którzy praktykowali niegodziwości”. Tak samo też w przeciwieństwie do „zmartwychwstania życia” użył określenia „zmartwychwstanie sądu”.

¹⁰ W innych miejscach Jezus zbawieniu (lub życiu) podobnie przeciwstawił sąd. Na przykład po oznajmieniu o wielkiej miłości Bożej wobec świata ludzkiego Jezus powiedział: „Nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był zbawiony przez niego. Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony, dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. A na tym polega sąd [na tym się opiera sąd, albo: to jest krisis — NW], że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe.” (Jana 3:17-19, NP) Wszystkie wzmianki o sądzie lub sądzeniu w całym tym tekście odnoszą się do potępienia. Wszystkie są przeciwstawione wybawieniu do życia wiecznotrwałego. — Porównaj Jana 12:47; Mat. 25:46, NW.

11, 12. (a) Co Jezus przeciwstawia u Jana 5:24? (b) Na jakie dwa przeciwne rezultaty wyjścia z grobowców pamięci wskazuje Jezus w tekście Jana 5:28, 29?

¹¹ W Ewangelii Jana 5:24, zaledwie parę wersetów powyżej wzmianki o powstaniu umarłych, Jezus tak samo przeciwstawił sobie życie i sąd, mówiąc: „Kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ten ma życie wieczne i nie podpada pod sąd, lecz przeszedł już ze śmierci do życia.” (Kow) Zatem w Jana 5:28, 29 Jezus wskazuje na dwa odmienne i przeciwstawne wyniki powszechnego zmartwychwstania, czyli wyjścia z grobowców pamięci.

¹² Są nimi: (1) „życie” i (2) „sąd”, to znaczy niepomyślne osądzenie, skazanie, zasądzenie na karę całkowitej utraty życia. Niektóre przekłady Biblii stosują w tym miejscu po prostu słowo „potępienie”; na przykład ks. Seweryn Kowalski w swoim tłumaczeniu z języka greckiego, podobnie jak angielska Biblia króla Jakuba, użył wyrażeń: „zmartwychwstanie żywota” i „zmartwychwstanie potępienia”.

13. (a) Jakiego pojmowania słowa „sąd” nie dopuszcza rzeczywiste przeciwieństwo pomiędzy „życiem” a „sądem”? (b) Co więc oznacza występujące tu słowo „sąd”?

¹³ Jezus nie przeciwstawił sobie (1) „życia” i (2) „sądu”, którego wynik jest niepewny i oznacza albo życie, jeśli zmartwychwstały odwróci się od praktykowania niegodziwości, albo śmierć, jeśli się nie odwróci od takich praktyk. Inaczej nie byłoby tu rzeczywistego przeciwstawienia, bo życie wieczne można by osiągnąć równie dobrze przez „zmartwychwstanie sądu”, jak przez „zmartwychwstanie życia”. A ponieważ Jezus powiedział, że „wszyscy” wyjdą, że wszystkich czeka „zmartwychwstanie”, czy to na życie, czy na sąd, więc rzecz sprowadzałaby się do powszechnego zbawienia wszystkich, którzy „są w grobowcach pamięci” i którzy na głos Jezusa stamtąd wyjdą. W przeciwieństwie do tego wspomniany tu „sąd” nie oznacza dwojakiego wyniku, ale po prostu zasądzenie, skazanie praktykujących niegodziwości na utratę wszelkiego życia.

14. (a) Czy z faktu, że słowo „sąd” zostało użyte tylko w stosunku do tych, „którzy praktykowali niegodziwości”, wynika, jakoby osiągający życie nie przechodzili żadnej próby? (b) Kiedy 144 000 przeżywają okres sądu, skoro w niebie od razu osiągają doskonałość?

¹⁴ W Ewangelii według Jana 5:28, 29 wskazano w takim razie na dwie ogólne grupy, które różnią się od siebie skutkami swego postępowania po zmartwychwstaniu. W tekście Jana 5:29 Jezus stosuje greckie słowo krisis tylko do tych, którzy praktykowali niegodziwości, ale to nie znaczy, jakoby ci, którzy osiągną „zmartwychwstanie życia”, nie musieli przed rzeczywistym dostąpieniem wiecznego życia przechodzić żadnej próby, żadnego sprawdzenia.c Co się tyczy 144 000 tych, którzy się stają współsędziami towarzyszącymi Jezusowi Chrystusowi w niebie, to oni natychmiast rozpoczynają doskonałe i nieśmiertelne życie duchowe u boku Chrystusa. Ala przeszli próbę tu na ziemi, bo jak podaje 1 Piotra 4:17, „czas jest, aby się sąd począł od domu Bożego, jeżeli zaś naprzód od nas, jakiż będzie koniec tych, co są nieposłuszni Ewangelii Bożej?” (NT) Wobec tego gdy będąc wierni umierają w ciele, nadchodzi dla nich koniec okresu sądu. W wyznaczonym przez Boga czasie biorą udział w „pierwszym zmartwychwstaniu”, a potem już nad nimi „powtórna śmierć nie ma władzy”. (Obj. 20:4-6, NW) Wówczas zamiast podlegać osądzeniu, sami stają się sędziami.

15. Kiedy zostaną straceni ci, którzy doznają „zmartwychwstania sądu”?

¹⁵ A kiedy zasądzeni i straceni zostaną ci, którzy się pojawią na ziemi wyszedłszy z grobowców pamięci „na zmartwychwstanie sądu”? Nie zaraz po tym, gdy staną przed ‚wielkim białym tronem oraz zasiadającym na nim’, ale dopiero gdy będą „praktykowali niegodziwości” czy to podczas tysiącletniego panowania Chrystusa, czy też przy końcu tysiąca lat, kiedy Szatan wraz z demonami zostaną wypuszczeni z przepaści, aby wystawić odrodzoną ludzkość na próbę.

16. Od czego zależy wpisanie czyjegoś imienia do „księgi życia”? Kiedy może nastąpić „powtórna śmierć” i dlaczego?

¹⁶ W księdze Objawienia 20:11-15 (NW) opisano w sposób obrazowy, że wszyscy wydani na ziemię przez morze oraz hades i śmierć otrzymają sposobność wpisania swoich imion do „księgi życia”. Czy zostaną potem osądzeni za godnych takiego przywileju, zależeć będzie od tego, jak dostosowywali swe życia do „zwojów” pouczeń, które będą wtedy otwarte i według których będą sądzeni. Niektórzy mogą się okazać niegodni już przed końcem tysiąca lat; mogą być z miejsca skazani na „powtórną śmierć”, jeśli niegodziwie uchylali się od nagięcia swego życia do wymagań Królestwa i od postępu ku ludzkiej doskonałości i świętości.

17. Kiedy inni będą straceni i dlaczego?

¹⁷ Inni zostaną straceni dopiero po upływie tysiąclecia. Do tego czasu osiągną ludzką doskonałość i możliwość bezgrzesznego życia w harmonii ze wszystkimi prawami Boga na poparcie Jego suwerennej władzy nad światem. Ale gdy Szatan z demonami zostaną rozwiązani dla ich wypróbowania, ci niegodziwi odwrócą się od sprawiedliwości i staną po stronie Szatana Diabła, wielkiego buntownika przeciw powszechnemu zwierzchnictwu Boga Najwyższego. Ze względu na tę niegodziwość końcowa próba wypadnie dla nich niepomyślnie, bo okażą się niezdatni do życia wiecznego. Będą wówczas tymi, „którzy praktykowali niegodziwości”.

PRZESTROGA

18. Jakim okaże się w końcu zmartwychwstanie takich ludzi?

¹⁸ W księdze Objawienia 20:14, 15 czytamy: „To oznacza powtórną śmierć: jezioro ognia. Ponadto kogo tylko nie znaleziono zapisanego w księdze życia, ten był wrzucony w jezioro ognia.” (NW) Dla takich ludzi zmartwychwstanie, którym się cieszyli, gdy wyszli z grobów, okaże się „zmartwychwstaniem sądu” i skończy unicestwieniem: gdy nadszedł wreszcie czas na wydanie orzeczenia co do życia lub potępienia, ich konto wykazało, że „praktykowali niegodziwości”.

19, 20. (a) Czy wobec takiego zrozumienia tekstu Jana 5:28, 29 obecny nasz tryb życia ma jakiekolwiek znaczenie? (b) W jaki sposób przestroga apostoła Piotra i spełnienie proroctw dotyczących naszych czasów potwierdza właściwą odpowiedź?

¹⁹ Ze wszystkiego tego, co powyżej powiedziano, niech nikt nie wyciąga wniosku, jakoby niewiele znaczył obecny tryb życia, a o naszej wiekuistej przyszłości w gruncie rzeczy zadecyduje tylko to, co będziemy czynili po Armagedonie pod panowaniem Królestwa Bożego. Pamiętajmy słowa z 1 listu Piotra 4:17, które świadczą o tym, że dla chrześcijańskiego domu Bożego już trwa wyznaczony czas sądu. Ponadto na Babilon Wielki (ogólnoświatowe imperium religii fałszywej) przyszła „godzina sądu jego”, to znaczy sądu Bożego. Babilon Wielki ściągnął na siebie niepomyślny sąd i obecnie zbliża się jego całkowita zagłada, sprawiona ręką Boga. Królowie ziemi ze swymi armiami także gromadzą się pod wpływem demonów na polach Har-Magedonu, gdzie zostaną zniszczeni. Czy chciałbyś dzielić swój los z nimi wszystkimi i utracić możliwość zmartwychwstania? A zatem wyjdź teraz z Babilonu Wielkiego! Oderwij się od narodów maszerujących ku Har-Magedonowi. Wystrzegaj się Gehenny! — Obj. 14:7, 8; 16:13-16; 18:4; 19:19-21.

²⁰ Ludzie z narodów są teraz rozdzielani na podobieństwo owiec i kozłów, jak to Jezus opowiedział w pewnym porównaniu, które podał przy końcu swego proroctwa o schyłku obecnego systemu rzeczy. Czy chciałbyś się okazać „kozłem”? Na pewno nie! Przecież „ci odejdą w wieczne odcięcie [karę, przeciwieństwo życia], lecz sprawiedliwi [owce] do życia wiecznego”. — Mat. 25:31-46, NW.

21. (a) W jakim stanie chcielibyśmy być, gdyby nam przyszło umrzeć przed zniszczeniem Babilonu Wielkiego i wojną Har-Magedonu? (b) Jaka pozostaje dla nas inna możliwość?

²¹ Jeszcze tylko krótki czas pozostał do zniszczenia Babilonu Wielkiego i walki Armagedonu. Gdyby nam przyszło przedtem umrzeć, chcielibyśmy się dostać do „grobowców pamięci”, a więc umrzeć jako godni zachowania w pamięci u Boga. Wówczas w słusznym czasie usłyszymy głos Syna człowieczego i wyjdziemy z perspektywą życia wiecznotrwałego, w nowym, sprawiedliwym, Bożym porządku rzeczy — na „zmartwychwstanie życia”. Ale możliwe też, że znajdziemy się pośród tych z „wielkiej rzeszy”, którzy nie umrą, lecz przeżyją Armagedon i przejdą wprost do ustanowionego przez Boga nowego porządku.

22. Co więc słusznie będzie teraz uczynić i z jakim pożytkiem dla nas samych?

²² Jakże słusznie będzie więc powstrzymywać się obecnie od praktykowania niegodziwości, a przygotowywać się do nowego, sprawiedliwego porządku rzeczy! Dobrze uczynimy, jeśli z umiłowania sprawiedliwości postanowimy sobie teraz czynić dobrze, żyjąc zgodnie z wolą Bożą i naśladując w tym Chrystusa! W ten sposób zawczasu dostaniemy się na drogę sprawiedliwości, która prowadzi do życia wiecznotrwałego w uszczęśliwiającej harmonii z Bogiem.

[Przypisy]

„Tłumaczenie zastosowane w naszej popularnej wersji: ‚zmartwychwstanie potępienia’ jest poważnym błędem, który wielce się przyczynił do tego, że dla niejednych umysłów prawdziwe znaczenie owego wersetu pozostaje zaciemnione. Wielu wnioskuje stąd, że niektórzy zmartwychwstaną tylko po to, aby znowu zostać potępieni, czyli przeklęci. W rzeczywistości chodzi o coś wręcz przeciwnego. W wersecie tym na ‚potępienie’ przetłumaczono greckie słowo krisis, które w tym samym rozdziale występuje kilkakrotnie i poprawnie bywa tłumaczone na ‚sąd’. Tak też powinno być przetłumaczone w tym miejscu i tak je oddaje Wersja Zrewidowana.”

Słowo krisis również w „Przekładzie Nowego Świata” jest tłumaczone na „sąd”.

„1. oddzielenie, odróżnienie; 2. sąd o czymś; 3. wybór; 4. tłumaczenie snów i znaków; 5. sąd, śledztwo, proces, zasądzenie; 6. badanie, próba zręczności i siły; 7. dysputa; 8. wynik; koniec, rozstrzygnięcie; 9. punkt zwrotny w chorobie, nagła zmiana, kryzys.”

W cytacie opuszczono przykład z dzieł autorów greckich.

W słowniku pt. „A Greek and English Lexicon to the New Testament” Parkhursta podano na stronie 342a wydania z 1845 r. takie znaczenia słowa krisis w Chrześcijańskich Pismach Greckich: „I. osądzenie; II. sąd, sprawiedliwość. Mateusza 23:23. Porównaj 12:20; III. orzeczenie winy, skazanie, potępienie. (Marka 3:29; Jana 5:24, 29); IV. przyczyna lub podstawa skazania czy ukarania. Jana 3:19; V. specjalny trybunał sprawiedliwości u Żydów. Mat. 5:21, 22.”

Znaczenia greckiego czasownika krinein (sądzić) odpowiadają podanym powyżej znaczeniom rzeczownika krisis.