społeczeństwa. Cechą wyróżniającą to społeczeństwo nie jest również kolor skóry ani narodowość, ani język, bo jego członkowie pochodzą ze wszystkich ras, narodów i języków. Ono nie stanowi też grupy ludzi znanych dla postronnego obserwatora z osobliwego ubioru; oni w żadnej mierze nie różnią się swym wyglądem od ludzi, wśród których przebywają.

Co czyni to społeczeństwo tak odrębnym, jedynym w swym rodzaju? Jest nim fakt, że jego członkowie przyznają Bogu pierwsze miejsce w swoim życiu. W jaki sposób? Przez poważne traktowanie oraz stosowanie w swoim życiu wyraźnej rady Słowa Bożego, Biblii, oznajmionej w następującej wypowiedzi i w wielu innych jej podobnych: „Musisz miłować Jehowę, swego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem.” „To znaczy życie wieczne: ich nabywanie wiedzy o tobie, jedynym prawdziwym Bogu, i o tym któregoś posłał, Jezusie Chrystusie.” (Mat. 22:37; Jana 17:3, NW) Jest to solidny, podobny skale fundament ich jedności i pokoju. Oczywiście z tym się ściśle wiąże ich wspólne uznawanie Biblii za spisany Drogowskaz wytyczający właściwą drogę życia, bo wszyscy członkowie tego społeczeństwa w pełni zgadzają się ze słowami Jezusa, odnośnie do wszystkich 66 jej ksiąg: „Słowo twoje jest prawdą.” — Jana 17:17, NW.

Członkowie tego społeczeństwa stosują się ściśle do wysokich mierników moralnych przedstawionych w Biblii. Nie poprzestając na tym, oni również dostrzegają i przyjmują obowiązek naśladowania przykładu Jezusa, który był wiernym i niestrudzonym głosicielem Królestwa Bożego. A zatem to społeczeństwo jest rzeczywiście odrębne przez to, że wszyscy jego członkowie, młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety są chrześcijańskimi kaznodziejami. Nie ma wśród nich podziału na duchownych i laików. Kiedy się wspólnie zbierają, każdy z nich według swych możliwości ‚trzyma się publicznego oznajmiania swej nadziei, pobudzając swych współwyznawców do właściwych uczynków’. — Mat. 24:14; Hebr. 10:23, 24, NW.

Królestwo, o którym oni głoszą, to samo Królestwo, o które Jezus nauczył się modlić swych naśladowców, jest jedynym rządem, wobec którego oni okazują bezwzględną wierność poddańczą. Chociaż dają dowody, że są pokojowymi i prawomyślnymi obywatelami różnych krajów, w których się znajdują, to jednak w wypadku jakiegoś konfliktu między prawem ludzkim a wymaganiami Bożymi oni dają pierwszeństwo posłuszeństwu wobec Boga. Doceniając słowa Jezusa „Królestwo moje nie jest częścią tego świata” oraz „nie jesteście częścią tego świata”, oni nie mieszają się do polityki i nie zwracają uwagi na różnice narodowościowe. Pod tym względem są społeczeństwem prawdziwie zjednoczonym, rzeczywiście międzynarodowym. — Jana 18:36; 15:19, NW.

Na skutek rosnącej fali nacjonalizmu w wielu częściach ziemi, jak np. w Afryce, gdzie powstało wiele nowych, niezależnych państw, członkowie tego społeczeństwa spotkali się z okrutnym prześladowaniem. Nie pojmując w pełni ich biblijnego stanowiska neutralności wobec tych wszystkich świeckich waśni narodowych i politycznych rządy i różne samowolne elementy stosowały względem jego członków okrutne kary. Palono ich miejsca zebrań, zburzono setki domów, niszczono im zbiory i nie szczędzono im żadnego poniżenia, aby łamać ich lojalność względem Boga i jego Królestwa. Pomimo to ci wierni wierzący w Boże Królestwo przetrwali te ataki, zachowując bezkompromisowe stanowisko po stronie Boga i sprawiedliwości.

Rzeczą jedyną w swoim rodzaju jest także fakt, iż członkowie tego społeczeństwa naprawdę ‚przekuli miecze na lemiesze a oszczepy na kosy’. Oni nie walczą ze sobą i starają się ‚żyć ze wszystkimi ludźmi w pokoju’. Nawet pomimo takich prowokacji, jak awanturnicze i nieusprawiedliwione akcje przeciwko nim, oni odrzucają zemstę i oddawanie wet za wet. — Izaj. 2:4; Rzym. 12:18, NW.

Czystość jest dalszą cechą charakterystyczną tego społeczeństwa. Jego członkowie zachowują fizyczną czystość i porządek, unikając takich ohydnych zwyczajów, jak palenie oraz żucie tytoniu i spluwanie nim. Oni zachowują też czystość moralną przez odrzucanie obniżania wysokich mierników biblijnych odnośnie do stosunków seksualnych, uczciwości w sprawach finansowych i innych itd. Oni zachowują czystość religijną przez nie łączenie się z kołami niechrześcijańskimi albo z tak zwanymi grupami chrześcijańskimi, które nie chcą uznawać wymagań spisanych w Słowie Bożym. Oni zgodnie stosują się do natchnionej rady: „Oczyśćmy siebie z wszelkiego splamienia ciała i ducha, udoskonalając świętość w bojaźni Bożej. — 2 Kor. 7:1, NW.

Jaką nazwę nosi to rzeczywiście odrębne społeczeństwo ludzi kierujących się sprawiedliwością, społeczeństwo do którego pragną należeć ludzie uczciwi? Jest to Społeczeństwo chrześcijańskich świadków Jehowy. Jak objawiono w Biblii, imię JEHOWA jest osobistym imieniem jedynego, prawdziwego Boga i to społeczeństwo jest oddane dziełu wydawania świadectwa o Jego zwierzchności i o tym, że On usługuje, aby wszystkie stworzenia we wszechświecie służyły Mu i Go wielbiły. — Izaj. 42:8; 43:10.

„Mojżesz — mąż Boży”

CZY STARAŁEŚ się kiedyś zobaczyć lub spotkać kogoś, kto dokonał czegoś niezwykłego, kto jest sławnym czy bogatym człowiekiem? A czy czułeś się podniecony, gdy zetknąłeś się z nim osobiście? Ale czy zastanowiłeś się przez chwilę nad tym, że jeśli tylko zechcesz możesz się spotkać z najznakomitszymi ludźmi, jacy kiedykolwiek żyli, sięgając po prostu po Biblię?

To prawda, że spotykanie takich osób za pośrednictwem książki może nie być tak pobudzające dla zmysłów ani nie dogadzać dostatecznie czyjejś próżności, ale może być tak samo interesujące i przyjemne oraz znacznie korzystniejsze dla serca i umysłu. Czytanie tej księgi pogłębi naszą miłość i nasze uznanie zarówno w odniesieniu do Boga, jak również w odniesieniu do wspaniałych mężczyzn oraz niewiast, których spotykamy na jej stronicach. Jednocześnie będziemy się czuli pobudzeni do naśladowania ich wspaniałych przykładów oraz będziemy mogli wyciągnąć naukę z błędów, które oni popełnili, aby ich nie powtórzyć. — Rzym. 15:4.

Wszystko to dotyczy szczególnie Mojżesza, „męża Bożego”. Ze wszystkich sił i możliwości służył Bogu i swemu ludowi. Przez czterdzieści lat Bóg posługiwał się nim jako swym prorokiem, do uwolnienia swego ludu, jako pośrednikiem między sobą a człowiekiem, do przekazania Izraelitom swego prawa, do sądzenia ich, do kierowania nimi, w celu zbudowania sanktuarium i wreszcie do prowadzenia ich zwycięskich wypraw wojskowych. Ponadto Jehowa posłużył się nim do rozpoczęcia spisywania Biblii, w czym nikt go nie prześcignął pod względem piękna ani mu nie dorównał pod względem ilości.

Niejednokrotnie mówi się o nim jako o „mężu Bożym”, a blisko czterdzieści razy jako o słudze Bożym, czyli słudze Boga. Mniej więcej połowa ksiąg Pism Hebrajskich i Chrześcijańskich Pism Greckich zawiera jakieś wzmianki o nim, jest ich ogółem blisko osiemset. Dożył podeszłego wieku stu dwudziestu lat w