Światło dla naszej ścieżki z Psalmów

„Słowo twe jest pochodnią nogom moim, a światłością ścieżce mojej.” — Psalm 119:105.

ŚWIATŁO, zwłaszcza światło słoneczne, jest czymś uszczęśliwiającym. Jeszcze bardziej uszczęśliwiające jest światło duchowe, które oświeca serce i umysł. Bez tego światła człowiek jest ślepy, zgubiony i nie wie, którą drogę ma obrać, gdyż nie jest w mocy człowieka kierować swymi krokami. Przykra sytuacja, w której ludzkość dziś się znajduje jest najlepszym dowodem tego. Wszędzie, dokąd spojrzeć, widzimy zamieszanie, zwadę i niegodziwość wywołaną przez samolubstwo i różnicę zdań w dziedzinie wiedzy, sztuki, religii i polityki. — Jer. 10:23.

Kto ponosi odpowiedzialność za tę przykrą sytuację? Stwórca w każdym razie nie, gdyż On dał człowiekowi światło duchowe, nieomylnego przewodnika, Słowo swoje, Biblię. O tym Słowie Jezus Chrystus, który jak nikt inny swym postępowaniem wpłynął na ludzkość ku dobremu, powiedział: „Słowo twoje jest prawdą.” Jak przed dawnym czasem wyraził się psalmista, to Słowo jest „pochodnią” nogom naszym, a „światłością” ścieżce naszej. — Jana 17:17; Ps. 119:105.

To Słowo Boże, które znane jest jako Księga ksiąg, składa się z sześćdziesięciu sześciu ksiąg. Wyraz „księgi” ma w tym wypadku szczególne znaczenie, gdyż dwadzieścia osiem tych ksiąg obejmuje najwyżej po sześć stronic, a pięć najkrótszych nawet nie po całej stronicy Biblii. Największą i prawdopodobnie najlepiej znaną z tych sześćdziesięciu sześciu ksiąg jest księga Psalmów. Stanowi ona około 8 procent całego Pisma świętego.

W pierwotnym języku hebrajskim księga ta nazwana była Tehillim, „Pieśni Pochwalne”. Zawiera ona 150 psalmów, z których blisko połowę przypisuje się Dawidowi, pasterzowi i królowi. Psalmy napisane zostały w ciągu przeszło tysiąca lat i ich myślą podstawową jest wychwalanie Jehowy Boga. Ich pisarze sławią w nich Jehowę Boga, wzywają innych, aby Go sławili, i uzasadniają raz po raz, dlaczego On powinien być sławiony. Psalmy stanowią też pewnego rodzaju streszczenie pism Hebrajskich, gdyż znajdujemy w nich wiele wskazań na wydarzenia z dziejów biblijnych oraz liczne proroctwa, nauki i napomnienia do właściwego życia. Wszystko to rzuca światło na naszą ścieżkę.

ŚWIATŁO DZIEJÓW BIBLIJNYCH

Opisy potężnych czynów Boga i sposobu Jego postępowania z ludźmi w przeszłych czasach rzucają światło na naszą ścieżkę. Pouczają nas o naszym pochodzeniu i o tym, czego Bóg od nas oczekuje, a to pouczenie otrzymujemy z księgi Psalmów, bo ona donosi o przebiegu wydarzeń od czasu stworzenia aż do powrotu Żydów z Babilonu w roku 537 przed Chr.

Zaraz na początku Psalmy dosadnymi słowami wielokrotnie kierują uwagę na fakt, że Jehowa Bóg wszystko stworzył: „Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił, tedy mówię: Cóż jest człowiek?” (8:4, 5) „Pierwej niźli góry stanęły i niźliś wykształtował ziemię i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.” (90:2) „Wiedzcież, że Pan [Jehowa] jest Bogiem, on uczynił nas, a nie my samych siebie.” (100:3) „Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim.” — 139:14.

O pierwszych czynach Bożych na rzecz swoich stworzeń donosi księga Psalmów, wspominając o przymierzu, które zawarł z Abrahamem i o przysiędze, którą złożył Izaakowi i Jakubowi. Jehowa Bóg wypełnił te obietnice; „wywiódł lud swój z weselem” i wprowadził go do Ziemi Obiecanej. — 105:9, 10, 42-44.

Do chwili wkroczenia Jego ludu Izraelskiego do Ziemi Obiecanej, dokonał Bóg wiele potężnych czynów i również o tym czytamy w księdze Psalmów. Donosi ona, że Jehowa posłał na Egipt dziesięć plag, że rozdzielił Morze Czerwone, aby Izraelici mogli przez nie przejść i że ich na pustyni w cudowny sposób zaopatrzył w chleb, mięso i wodę. Na uwagę zasługują też olbrzymie zwycięstwa, które Bóg odniósł na rzecz swego ludu za dni Baraka i Giedeona. — Psalmy 78, 83, 105, 106, 135.

Dalej dowiadujemy się z Psalmów, że Jehowa wielokrotnie musiał karcić swój lud, a nawet dopuścił, iż się dostał do niewoli babilońskiej: „Nad rzekami babilońskimi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syjon.” (137:1-9) Ale też o powrocie Izraela z niewoli czytamy w nich: „Gdy zaś Pan nawrócił pojmanych z Syjonu, byliśmy jako ci, którym się śni. (...) Tedy mówiono między narodami: Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nimi.” (126:1, 2) Swymi opisami o sposobie postępowania ze swym ludem w czasach przeszłych księga Psalmów rzuca wiele światła na naszą ścieżkę, gdyż zapoznaje nas przez to z przymiotami i zasadami Boga.

ŚWIATŁO PROROCTW

Również z powodu swych niezliczonych proroctw księga Psalmów służy za światło dla naszej ścieżki. Wiele z tych proroctw już się spełniło, a to daje nam pewność, że również pozostałe jeszcze się spełnią. Do licznych proroctw, które w Psalmach wskazują na Jezusa Chrystusa i które według chrześcijańskich Pism Greckich już się spełniły, należą między innymi następujące: że miał przyjść, aby wyłącznie czynić wolę Bożą (40:8); Hebr. 10:7-9; że gorliwość dla domu Bożego go pożre (69:10; Jana 2:17); że zostanie zdradzony przez przyjaciela (41:10; Jana 13:18); że o szaty jego los miotać będą (22:19; Jana 19:24); że żadna z Jego kości nie zostanie skruszona (34:21; Jana 19:36) i że Bóg nie pozostawi jego duszy w szeolu, czyli hadesie (16:10; Dzieje 2:29-31).

Księga Psalmów przepowiedziała też, że Jezus zostanie wywyższony, że usiądzie po prawicy swego Ojca i tam będzie czekać, aż dla niego nastanie czas, aby wystąpić przeciw nieprzyjaciołom Bożym i z Jego poleceia wszystko sobie podbić. — 110:1, 2; 8:6; Hebr. 1:13; 2:8.

Spełnienie się tych proroctw daje nam pewność, że też proroctwa o mesjanicznym panowaniu Króla, Jezusa Chrystusa, też się spełnią: „Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego; ale gwałtownika pokruszy. Jako zstępuje deszcz na pokoszoną trawę, a deszcz kroplisty skraplający ziemię, tak sprawiedliwy zakwitnie za dni jego, a będzie obfitość pokoju, dokąd miesiąca staje. Gdy się wrzuci garść zboża do ziemi na wierzchu gór, zaszumi jak Liban urodzaj jego.” — 72:4, 7, 16.

NAUKI BIBLIJNE

Również przez różne nauki biblijne, które księga Psalmów porusza, rzuca ona światło na naszą ścieżkę. Wskazuje na przykład z naciskiem na to, że Jehowa Bóg jest Suwerenem całego wszechświata: „Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu i przeciw pomazańcowi jego. Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich. Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich.” (2:1, 2, 4, 5) Da On im poznać, kim oni są, wysłuchując następującą modlitwę psalmisty: „Powstańże, Panie! niech się nie wzmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą. Panie! puść na nich strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.” „Napełnij twarze ich pohańbieniem, aby szukali imienia twego. Panie! A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan [Jehowa, NW], tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.” — 9:20, 21; 83:17, 19.

Dalszą nauką, która w Psalmach jak i w innych Księgach Biblii jest szczególnie podkreślona, jest nauka o Jego królestwie, przez które Jehowa usprawiedliwi swoją zwierzchność. Istotnie, niektóre psalmy można by nawet nazwać „Psalmami Królestwa”, ponieważ ich zasadniczą myślą jest panowanie Królestwa Bożego. — 2, 45, 72, 96, 97, 99, 110.

Psalmy potwierdzają też naukę biblijną, że człowiek jest w śmierci bez świadomości. „Panie! wyrwij duszę moją (...) Albowiem w śmierci nie masz pamięci o tobie, a w grobie któż cię wyznawać będzie?” „Umarli nie będą chwalili Pana, ani kto z tych, co zstępują do miejsca milczenia.” „Nie ufajcie (...) w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia. Wynijdzie duch jego i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzień zginą wszystkie myśli jego.” — 6:5, 6; 115:17; 146:3, 4.

Psalmy rzucają jednak też światło na fakt, że człowiek potrzebuje odkupiciela: „Ufają bogactwom swoim, a (jednak) brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.” Nie daremnie pyta się psalmista: „Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu?” — 49:7, 8; 89:49.

Ponieważ Bóg dostarczył cenę okupu, istnieje nadzieja, że umarli powrócą z grobu, to jest zmartwychwstaną, a Psalmy pokazują, że zmartwychwstanie nie jest ograniczone tylko do Jezusa Chrystusa: „Nie zostawisz duszy mojej w grobie.” „Bóg wykupi duszę moją z mocy grobu.” „Wywiodłeś z piekła (szeolu, grobu) duszę moją.” „Tyś wyrwał duszę moją z dołu głębokiego.” — 16:10; 49:16; 30:4; 86:13.

NAPOMNIENIA DO WŁAŚCIWEGO ŻYCIA

Również swymi praktycznymi napomnieniami inspirowane Psalmy rzucają światło na naszą ścieżkę. Nie kierują uwagę na stworzenie, lecz na Stwórcę. Kilkaset razy wzywają nas do wychwalania i wysławiania Jehowy Boga i do dziękowania Mu. W samym tylko 150. Psalmie trzynaście razy ukazuje się wezwanie, aby chwalić Jehowę. Tak jest: „Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest śpiewać Bogu naszemu.” Dlaczego? Ponieważ Jehowa jest „dobrotliwy i miłosierny (...), nierychły do gniewu i wielkiego miłosierdzia”, ale też z powodu „wielkiej dostojności jego”. — 147:1; 145:8; 150:2.

Raz po raz Psalmy napominają nas też, abyśmy ufali Jehowie. „Ufajcie w nim na każdy czas”, czyż bowiem nie jest On „nadzieją wszystkich krajów ziemi”? „Którzy się boicie Pana, ufajcie w Panu.” „Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w człowieku.” — 62:9; 65:6; 115:11; 118:8.

Psalmy uświadamiają nas też o konieczności przestrzegania prawa Bożego i wszystkich innych części Słowa Bożego: „Szczęśliwy jest człowiek, który (...) rozkoszuje się prawem Jehowy i w prawie jego ściszonym głosem czyta dzień i noc.” (NW) „Będę rozmyślał o wszelkim dziele twoim i o uczynkach twoich będę mówił.” „Jakże miłuję prawo twoje! zajmuję się nim przez cały dzień” (NW). — 1:1, 2; 77:13; 119:97.

Choć spodziewać się trzeba, że księga Psalmów bezpośrednio czy pośrednio zawiera też napomnienia do właściwego postępowania w życiu codziennym, niektórzy przeoczają, że ona jest pełna takich mądrych napomnień. Jej pisarze pozwalają na przykład poznać, że uwzględnili zasadę: „Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje.” (1 Kor. 15:33, NW) „Nienawidziłem zgromadzenia złośników, a z niepobożnymi nie zasiadałem.” Przed Jego oczyma „wzgardzony jest niezbożnik”. „Oczów wyniosłych i serca nadętego nie będę mógł cierpieć.” „Odstąpcież ode mnie złośnicy, abym strzegł rozkazania Boga mojego.” — 26:5; 15:4; 101:5; 119:115.

Psalmy rzucają też światło na naszą ścieżkę przez to, że nam mówią, jak się mamy zachować, gdy widzimy, że złośnikowi dobrze się powodzi: „Lękajcież się, a nie grzeszcie, rozmyślajcie w sercach swych, na łożach waszych, a umilkniecie. Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.” „Nie obruszaj się na złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość. Albowiem złośnicy będą wykorzenieni; lecz którzy oczekują Pana [Jehowy NW] ci odziedziczą ziemię.” — 4:5, 6; 37:1, 9.

Psalmy są też światłem dla nas dlatego, że pokazują, co Bóg pochwala, a co gani: „Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? (...) Ten, który chodzi w niewinności i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swoim, który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego (...) i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje.” (15:1, 2, 3, 5) „Strzeż języka twego od złego, a warg twoich, aby nie mówiły zdrady. Odwróć się od złego, a czyń dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go.” „Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie zło w nienawiści.” — 34:14, 15; 97:10.

Również to, o co psalmista się modli, rzuca światło na naszą ścieżkę: „Występki któż rozumie? od tajemnych występków oczyść mię. I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nade mną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego. Niechże będą przyjemne słowa ust moich i rozmyślanie serca mego przed obliczem twoim, Panie.” (19:13-15) „Panie! nie wyniosło się serce moje, ani się wyniosły oczy moje.” „Panie! połóż straż ustom moim, strzeż drzwi warg moich. Niech mię bije sprawiedliwy, a przyjmę to za miłosierdzie, i niech mię gromi, a będzie mi to za najwyborniejszy olejek, który nie zarazi głowy mojej.” — 131:1; 141:3, 5.

Zaiste, jak nigdy dotąd potrzebujemy dziś duchowego światła, które oświeca naszą ścieżkę. Poza innymi księgami Biblii światło to daje nam księga Psalmów, gdyż prócz licznych pieśni na chwałę Jehowy Boga i wezwań, aby w Nim pokładać ufność, zawiera ona mnóstwo wskazań historycznych, wiele proroctw i niezawodnych nauk oraz bezmiar dobrych napomnień, „śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież królowi naszemu, śpiewajcie. Albowiem Bóg [jest] królem wszystkiej ziemi, śpiewajcież rozumnie.” — 47:7, 8.