Dla kogoś może to brzmieć niemal nieprawdopodobnie, ale w gruncie rzeczy proces ten niezbyt się będzie różnił od tego, co ma miejsce w chwili poczęcia nowego człowieka. Mikroskopijna komórka powstająca z połączenia plemnika i jaja zawiera w sobie pełną możliwość stania się osobą całkowicie odmienną od jakiejkolwiek osoby, która dotychczas żyła na świecie. Komórka ta mieści w sobie jak gdyby wzór określający, jaki człowiek się z niej może rozwinąć. Wzór ten wchodzi potem w skład ciała rozwijającego się człowieka. Czyż więc nie jest rzeczą rozsądną przekonanie, iż Stwórca człowieka jest w stanie wskrzesić bądź odtworzyć ciało mieszczące osobowość, jak również świadomość dotychczasowego biegu życia określonego zmarłego?

Zmartwychwstanie lub odtworzenie zależy w rzeczywistości od pamięci Boga, który zna wzór życia każdego człowieka. Pamięci tej można zaufać. Przecież nawet niedoskonali ludzie potrafią przechowywać na przykład na odpowiednich taśmach i odtwarzać zarówno dźwięki, jak też obrazy. O ileż większa jest zdolność Boga do przechowywania potrzebnych zapisów, skoro nawet każdą z niezliczonych gwiazd nazywa po imieniu! (Ps. 147:4). Dzięki swej doskonałej zdolności zapamiętywania wzorów życiowych, a także z powodu powziętego postanowienia, aby zmarłych przywrócić do życia, Jehowa Bóg mógł takich mężów wiary, jak Abraham, Izaak i Jakub, traktować na równi z ludźmi żyjącymi. — Łuk. 20:37, 38.

Zatem jest pod dostatkiem uzasadnionych powodów, by wierzyć w zmartwychwstanie, czyli odtworzenie życia. Wiara w zmartwychwstanie opiera się na godnych zaufania obietnicach Bożych, na historycznie poświadczonych wypadkach wskrzeszenia ludzi w przeszłości, a także na ufności w doskonałą zdolność Boga do przechowywania i rekonstruowania wzorów życiowych.

Jak reagujesz na miłość Bożą?

ZAMIERZENIE Boże dotyczące przywrócenia zmarłych do życia jest wyrazem Jego miłości. Względem grzesznej, umierającej ludzkości nie jest On do niczego zobowiązany. Wcale nie musi wskrzeszać zmarłych ludzi. Niemniej jednak Jego miłość do świata ludzkiego jest tak ogromna, że nie oszczędził nawet swego najdroższego Syna, aby zgotować podstawę do zajmowania się ludźmi i przywrócenia umarłym życia (Rzym. 8:32). Sam Jezus Chrystus powiedział: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. — Jana 3:16.

Milionom ludzi, którzy zmarli właściwie nic nie wiedząc o Jehowie Bogu, przysłanie tego Syna otworzyło drogę powrotu do życia, aby Go poznać i umiłować. Natomiast ludziom, którzy byli w dobrych stosunkach z Bogiem, nadzieja zmartwychwstania pomagała trwać w wierze aż do śmierci lub znaleźć pocieszenie w chwili utraty swych bliskich. — 1 Tes. 4:13, 14; Apok. 2:10.

Jak reagujesz na tę miłość Bożą? Czy skłania cię ona do gorliwszego poznawania Go, do zdobywania jak najwięcej wiadomości o Jego drogach i postępowaniu wobec ludzkości?

Jehowa Bóg za pośrednictwem swego ducha tak pokierował około czterdziestoma różnymi ludźmi w okresie mniej więcej szesnastu stuleci, że spisali wiarogodne sprawozdanie o Jego zamierzeniach, drogach i metodach działania. Sprawozdanie to zostało zawarte w sześćdziesięciu sześciu księgach Pisma świętego. Ujawnia ono, jak Jehowa Bóg postępował z pojedynczymi osobami, ludami i całymi narodami w ciągu długich wieków. Łatwiej nam dzięki temu się zorientować, jak Bóg reaguje na rozmaite okoliczności; pozwala nam