Idźcie, pozyskujcie uczniów!

1, 2. (a) Dlaczego wyrażenie „najodleglejsze miejsce na ziemi” z biegiem czasu nabierało szerszego znaczenia? (b) Jak wskazał sam Jezus, że zlecenie co do świadczenia nie przestało obowiązywać wraz z odejściem pierwszych chrześcijan?

POLECENIE dotyczące świadczenia aż po krańce ziemi, które według Księgi Dziejów Apostolskich 1:8 dał Jezus swym naśladowcom przed odejściem do nieba, nie ograniczało się ani w sensie czasowym, ani geograficznym wyłącznie do pierwszych chrześcijan. Wykonali oni ogromną pracę: jak mogli, tak rozgłaszali „dobrą nowinę” wszędzie, dokąd się im udało dotrzeć, ‛wszelkiemu stworzeniu pod niebem’, czyli „po całym świecie” ówczesnym (Kol. 1:5, 6, 23). Jednakże z upływem wieków określenia te miały nabierać jeszcze szerszego znaczenia. Ciągle się rozrastająca ludzkość opanowała sześć kontynentów i niezliczone wyspy, dosłownie rozprzestrzeniła się do „najodleglejszego miejsca na ziemi”.

² Chrystus Jezus dobrze zdawał sobie z tego sprawę. Wszystkich jego uczniów — nie tylko pierwszych chrześcijan, lecz i żyjących w późniejszych latach, a zwłaszcza w okresie „zakończenia systemu rzeczy” — dotyczyć miały następujące słowa, które wypowiedział po zmartwychwstaniu:

„Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni, aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:18-20).

3. Jakie dzieło, zdaniem pewnego profesora, mieli dokończyć namaszczeni chrześcijanie?

³ Mamy tutaj dowód dla każdego, komu potrzeba, że zadanie, które Chrystus powierzył naśladowcom w dniu swego wstąpienia do nieba, nie zostało doprowadzone do końca w pierwszym wieku naszej ery. Miało być nadal wykonywane aż do samego „zakończenia systemu rzeczy”. A kto miał się tym zająć? Oto, co ciekawego powiedział na temat Dziejów Apostolskich 1:8 profesor F.F. Bruce: „Analogicznie do Pana Jezusa, który przy chrzcie został namaszczony Duchem Świętym i mocą, również Jego naśladowcy mieli być namaszczeni i uzdolnieni do kontynuowania Jego dzieła. Praca ta miała polegać na składaniu świadectwa — i ten temat wybija się na czoło kazań apostolskich w całej księdze Dziejów (zobacz rozdz. 2:32; 3:15; 5:32; 10:39; 13:31; 22:15 itd.). Jeden z proroków ST [Starego Testamentu] określił Izraelitów mianem świadków Bożych pośród świata (Izaj. 43:10; 44:8); zadania, którego Izrael jako naród nie wypełnił, podjął się Jezus, będący doskonałym Sługą Pana, a następnie poruczył je Swoim uczniom”.

4. Odkąd ostatek wypełnia omawiane zlecenie? Dlaczego podjęcie się tej pracy wymagało wielkiej wiary?

⁴ Istotnie, polecenie dotyczące świadczenia aż po krańce ziemi i czynienia uczniami ludzi z wszystkich narodów podczas „zakończenia systemu rzeczy” przeszło na namaszczony ostatek duchowych Izraelitów, którzy są zbiorowym „sługą” Jehowy oraz Jego świadkami (Izaj. 43:10-12). Wykonują oni wiernie swoją misję, zwłaszcza od roku 1919. W jaki jednak sposób te kilka tysięcy chrześcijan zrodzonych z ducha miało dotrzeć do miliardów ludzi rozsianych po ‛najodleglejszych miejscach na ziemi’? Jakże ogromnej wiary wymagało już samo stanięcie w obliczu takiego zadania!

5. Co pomogło nowożytnym chrześcijanom w rozprzestrzenieniu dzieła świadczenia aż po krańce ziemi?

⁵ Wystarczy przejrzeć nowożytną historię Świadków Jehowya, aby się przekonać, że do najważniejszych środków, którymi posługiwano się przy rozprzestrzenianiu orędzia Królestwa, wypada zaliczyć rozpowszechnianie czasopism, a mianowicie Strażnicy i towarzyszącego jej Przebudźcie się! (dawniej ukazującego się pod tytułem Złoty Wiek, Nowy Dzień, a potem Pociecha). Czasopisma te, omawiające tematykę biblijną, dotarły do ludzi dosłownie w miliardachb egzemplarzy i w ponad 100 językach, a znane są we wszystkich rejonach ziemi.

„ZASTĘPY KAWALERII”

6, 7. (a) Jak w rozdziale 9 Objawienia przedstawiono symbolicznie ostatek pomazańców? Co ma on do dyspozycji? (b) Co wyobrażają „zastępy kawalerii”? (c) Jak skomentowano to proroctwo w książce „Wtedy dokona się tajemnica Boża”?

⁶ W rozdziale 9 Księgi Objawienia namaszczony ostatek symbolicznie wyobrażają „czterej aniołowie”, czyli posłańcy, których oswobodzono z niewoli Babilonu Wielkiego „nad wielką rzeką Eufrat” (wersety 14 i 15). Ci wypuszczeni na wolność posłańcy mają do dyspozycji „zastępy kawalerii”, liczące w sumie „dwie miriady miriad” (200 000 000); w użytych tu przenośnych określeniach wojska te posłużyły do ‛zabicia’ sporej części ludzkości (wersety od 16 do 19). „Konie” występujące w tejże wizji przedstawiają środki, jakimi się posługuje namaszczony ostatek przy obwieszczaniu wyroków Jehowy, skierowanych zwłaszcza przeciw nominalnemu chrześcijaństwu — najbardziej podłemu składnikowi „Babilonu Wielkiego” (ogólnoświatowego imperium religii fałszywej).

⁷ Objaśnienie tej fascynującej wizji opublikowano w książce „Then Is Finished the Mystery of God” („Wtedy dokona się tajemnica Boża”), w której czytamy: „Szarża owych symbolicznych ‛koni’ nasiliła się wyraźnie, odkąd czasopisma wydawane przez Towarzystwo Strażnica zaczęto rozpowszechniać na ulicach, od domu do domu, od sklepu do sklepu” (strony 246 i 247). Wprawdzie te symboliczne „konie” są zarazem odpowiednikiem książek, broszur i traktatów, niemniej jednak czasopisma niewątpliwie odegrały i dalej odgrywają nader ważną rolę w rozprzestrzenianiu świadectwa o Królestwie „aż do najodleglejszego miejsca na ziemi”.c

8. Jak namaszczony ostatek stosował się też posłusznie do nakazu Jezusa, by ‛iść i pozyskiwać uczniów’?

⁸ Ostatek namaszczonych duchem nie tylko prowadził gorliwie i odważnie te symboliczne zastępy konnicy do ataku na bastiony religii fałszywej, ale również nie zapominał o nakazie Chrystusa, by ‛iść i pozyskiwać uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich’. Od roku 1935 coraz liczniejsze masy ludzkie czytały publikowane orędzia demaskujące ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, a następnie dawały posłuch Boskiemu wezwaniu, żeby ‛wydostać się’ z „Babilonu Wielkiego” (Obj. 18:1-4). Sporo osób oddawało siebie Jehowie Bogu, po czym je chrzczono „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”. Skorzystawszy z pomocy Strażnicy i Przebudźcie się! zaczęły przyłączać się do namaszczonego ostatka w szerokim rozpowszechnianiu tych wspaniałych czasopism dosłownie „aż po ostatni kraniec ziemi” (Izaj. 49:6).

CZY JESTEŚ AKTYWNYM GŁOSICIELEM „DOBREJ NOWINY”?

9. Co jest obowiązkiem każdego chrześcijanina?

⁹ Nakaz występowania w roli świadków „aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” oraz ‛pozyskiwania uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów’ dotyczy każdego, kto się uważa za chrześcijanina. Dlatego wszyscy oddani Świadkowie Boga Jehowy powinni mieć głęboko w sercu powzięte postanowienie, by uczestniczyć w spełnianiu tego błogosławionego zlecenia.

10. (a) O czym powinni pamiętać członkowie „wielkiej rzeszy”? (b) Jaką jednak niektórzy przybrali postawę?

¹⁰ Jeżeli należysz dziś do „wielkiej rzeszy” opisanej w Księdze Objawienia 7:9-17, to pamiętaj, że aby naprawdę ‛wyjść z wielkiego ucisku’, trzeba koniecznie ‛wciąż mówić’: „Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi”, a także ‛dniem i nocą pełnić dla Jehowy świętą służbę w jego świątyni’. W ostatnim czasie daje się niestety gdzie niegdzie zauważyć pogląd, jakoby wystarczyło raz do roku przyjść na Pamiątkę śmierci Chrystusa, czytać bieżącą literaturę Towarzystwa Strażnica celem zdobywania aktualnych wiadomości z Biblii, od czasu do czasu przychodzić na zebranie oraz pozwolić świecić swemu światłu jedynie przez prowadzenie uczciwego życia i przygodne świadczenie przy nadarzającej się po temu okazji.

11. Czy zlecenie Chrystusa można wypełnić jedynie przez prowadzenie uczciwego życia? Co jeszcze jest potrzebne?

¹¹ Czy to naprawdę wystarczy? Jakże świadectwo o Chrystusie mogłoby dotrzeć „do najodleglejszego miejsca na ziemi”, gdyby pierwsi chrześcijanie, a także namaszczony ostatek żyjący w dobie obecnej, nie ruszyli się ze swego miejsca, prowadząc jedynie przykładny tryb życia? Chcąc ‛pozyskiwać uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów’, musieli przede wszystkim ‛IŚĆ’! Tak, musieli wyruszyć i świadczyć „od domu do domu” albo też „w mieszkaniach ludzi” (Dzieje 5:42, New World Translation; Today’s English Version). Takie publiczne świadczenie jest nieodłącznym składnikiem naszej „świętej służby”.

12. O czym niektórzy być może zapomnieli? Jaką zachętę skierowano do takich osób?

¹² A jak przedstawia się sprawa z tobą? Czy byłeś głosicielem Królestwa, który znajdował wewnętrzne zadowolenie w obwieszczaniu „dobrej nowiny”, jak również wyroków Jehowy, a to za pomocą symbolicznych „koni”, czyli publikacji Towarzystwa, w tym zwłaszcza czasopism? Jeżeli zwolniłeś tempo lub może całkowicie się z tego wycofałeś, czy czasem powód nie tkwi w tym, że przestałeś wzrokiem duchowym dostrzegać głęboki sens tej działalności, polegającej w istocie na wspieraniu namaszczonego ostatka w spełnianiu danego mu zlecenia, by „obwieścić rok dobrej woli ze strony Jehowy i dzień pomsty ze strony naszego Boga”? (Izaj. 61:1, 2, 5). W takim wypadku czas najwyższy, byś odnalazł swoją radość przez ponowne uaktywnienie się w służbie dla Jehowy.

CZY MASZ TRUDNOŚCI Z WYPOWIADANIEM SIĘ?

13, 14. (a) Z jakiej przyczyny niektórzy nie głoszą metodą chodzenia od drzwi do drzwi? (b) Jakie praktyczne rady mogą dopomóc w przezwyciężeniu obaw?

¹³ Być może świadczenie od domu do domu uznałeś za trudne, ponieważ nie potrafisz się płynnie wypowiadać. A może należysz do tych milionów ludzi, którzy chętnie czytają czasopisma wydawane przez Towarzystwo Strażnica i przychodzą na zebrania Świadków Jehowy, ale nigdy jeszcze nie wzięli udziału w pracy głoszenia od drzwi do drzwi, bo się obawiają, iż nie będą wiedzieli, co mówić. I chociaż zdajesz sobie sprawę z tego, że świadectwo musi dotrzeć „do najodleglejszego miejsca na ziemi” i że trzeba ‛pozyskiwać uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów’, po prostu nie czujesz się na siłach, by stanąć u progu cudzych drzwi. Wiesz, że taka jest twoja powinność, i odpowiadasz biblijnym wymaganiom, a mimo to wydaje ci się, iż nie potrafisz. Serce twoje pełne jest doceniania dla prawdy Słowa Bożego, lecz nogi odmawiają podejścia do tych pierwszych drzwi, gdyż nie ma pewności, że usta wydobędą z siebie potrzebne słowa. Co można uczynić w takiej sytuacji?

¹⁴ Spróbuj zacząć od tego, żeby wziąć do ręki swoją Biblię i ponownie rozważyć treść Listu do Rzymian 10:8-15 (na przykład w Nowym Przekładzie warszawskim). Po przeczytaniu tego urywka powinny cię wprost zaswędzić stopy, by pójść i ‛zwiastować dobre nowiny’. Następnie pomódl się o potrzebne siły do Jehowy — do ‛Tego, który udziela mocy’ (Filip. 4:13; porównaj to z Dziejami Apostolskimi 1:8). Potem na najbliższym zebraniu w Sali Królestwa lub w lokalnym ośrodku studiów zborowych poproś któregoś z chrześcijańskich nadzorców, by cię skontaktował z kimś mającym już pewne doświadczenie w opowiadaniu „dobrej nowiny” od domu do domu. Ten głosiciel (lub głosicielka) Królestwa nie będzie oczekiwał, że od razu poprowadzisz dyskusję biblijną z napotkanym domownikiem. Najprawdopodobniej przed pójściem od drzwi do drzwi zaproponuje ci raczej, byś poświęcił trochę czasu na wspólne zajrzenie do literatury, którą potem zechcecie proponować ludziom.

15. Dlaczego świadczenie z użyciem czasopism jest idealnym sposobem nabywania doświadczeń w głoszeniu od domu do domu i zakładaniu domowych studiów biblijnych?

¹⁵ Świadczenie z użyciem literatury — a gdzie to możliwe, zwłaszcza z ostatnimi wydaniami czasopism Strażnica i Przebudźcie się! — jest nadzwyczaj korzystnym sposobem rozpoczęcia lub ponownego podjęcia działalności głoszenia i wychowywania uczniów. Zarazem jest to bez wątpienia jedna z łatwiejszych możliwości wyruszenia między ludzi i zdobywania doświadczeń w głoszeniu od domu do domu. Każde wydanie tych publikacji zawiera nowe materiały do podejmowania rozmów. A dzięki kolejnym odwiedzinom u tych wszystkich, co przyjęli czasopisma, w krótkim czasie ukształtuje się grono osób, którym można regularnie dostarczać najnowsze egzemplarze. Stopniowo zapoznasz się bliżej z tymi ludźmi. Odpowiednio dobrane artykuły umożliwią ci zapoczątkowanie rozmowy, a nawet założenie studium biblijnego. Na przykład w Przebudźcie się! zaczęto publikować serię artykułów pod wspólnym tytułem „Czy już zastanawiałeś się nad tym...?” Mając w ręku takie wydanie, odczytaj domownikowi pierwszy paragraf, postaw pierwsze wydrukowane pytanie (podtytuł), pozwól rozmówcy odpowiedzieć i przytocz ewentualnie wersety, na które się powołano. Następnie przejdź do dalszych urywków, zważając przy tym, by nie przeciągać swojej wizyty. Dlaczegożby nie spróbować? Sam się zdziwisz, gdy się przekonasz, ile radości i zbożnego zadowolenia da ci systematyczne pełnienie w ten sposób „świętej służby” dla Jehowy (Obj. 7:15).

MŁODZI CHRZEŚCIJANIE, ZAPRZĘGAJCIE „KONIE” DO PRACY!

16. Jakie wersety biblijne wskazują, że również chrześcijańska młodzież ma do odegrania swoją rolę?

¹⁶ Odpowiedzialność za świadczenie „aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” spoczywa na wszystkich chrześcijanach, starszych i młodszych wiekiem. W proroczym Psalmie 110, dotyczącym głównie Chrystusa, powiedziano:

„Laskę twej mocy pośle Jehowa z Syjonu, mówiąc: ‛Wyrusz na podbój między twoich nieprzyjaciół’. Lud twój ochotnie się zaofiaruje w dzień twej rozprawy zbrojnej. W blasku świętości, z łona jutrzenki, występuje twój orszak młodzieńców niby krople rosy” (Ps. 110:2, 3).

Inny psalm mesjański wspomina o „pannach”, które mają być „towarzyszkami” oblubienicy Chrystusa (Ps. 45:13, 14 [14, 15, NP]). Obie te wzmianki odnoszą się do namaszczonego ostatka i do „wielkiej rzeszy”, do której między innymi należą literalni „młodzieńcy” oraz „panny”. Zatem trzeba, żebyście i wy ‛ochotnie się zaofiarowali’ i lojalnie towarzyszyli członkom namaszczonej klasy oblubienicy, pozostającym jeszcze na ziemi, których symbolizowało „czterech aniołów” kierujących „zastępy kawalerii” przeciw szatańskiemu imperium religii światowej (Obj. 9:15-19; 21:2, 9).

17. W jaki sposób pełni „świętą służbę” wielu gorliwych młodych mężczyzn i niewiast?

¹⁷ Niemało takich młodych mężczyzn i niewiast pełni „świętą służbę” w bruklińskim biurze głównym Świadków Jehowy oraz w 97 biurach oddziałów rozlokowanych po całej ziemi. Wykonują tam ochotniczo różne zadania związane bezpośrednio z przygotowywaniem i wysyłką symbolicznych „koni”, czyli publikacji, które zawierają sędziowskie wyroki zwiastujące „dzień pomsty ze strony naszego Boga” i które zarazem wyłuszczają pocieszające prawdy o „roku dobrej woli ze strony Jehowy” (Izaj. 61:1, 2). Wszyscy oni nie tylko biorą udział w szykowaniu tych „koni” do pracy na polu walki, ale też sami uczestniczą w służbie polowej, posługując się w szerokim zakresie tymi „końmi”, to jest przede wszystkim czasopismami.

18. (a) Jak inni młodzi chrześcijanie okazują się gorliwymi towarzyszami ostatka? (b) Jak Król i jego „bracia” zapatrują się na ich pracowitość?

¹⁸ Inni młodzi chrześcijanie ‛ochotnie się ofiarują’ do orszaku gorliwych towarzyszy ostatka pomazańców przez podjęcie służby „pionierskiej”, co ich zobowiązuje do przeznaczenia co najmniej 1000 godzin w roku na świadczenie publiczne. Zapał wszystkich tych młodych chrześcijan spotyka się z wielkim uznaniem ze strony Króla, Jezusa Chrystusa, i jego „braci” namaszczonych duchem Bożym, jacy jeszcze przebywają na ziemi. (Zobacz Ewangelię według Mateusza 25:34-40).

19. Jaka zachęta skierowana jest do wszystkich pozostałych młodych chrześcijan?

¹⁹ W zborach ludu Jehowy jest jednak jeszcze o wiele więcej tysięcy „młodzieńców” i „panien”. Czy wy, młodzi, ‛ochotnie się ofiarujecie w dniu rozprawy zbrojnej’ Chrystusa? A może dopuszczacie do tego, by symboliczne „konie” stłoczone spoczywały w waszym pokoju albo drzemały na dnie torby, z którą należałoby wyruszyć do służby? Postarajcie się te „konie” zmusić do ruchu! Wychodźcie w teren do służby po lekcjach, w dni wolne od zajęć szkolnych, podczas ferii i wakacji. Pomocnicza służba pionierska daje wam wspaniałą sposobność ‛ochotnego zaofiarowania się’ do pełnienia „świętej służby”. Praca z literaturą, a zwłaszcza z czasopismami, jest metodą chrześcijańskiego świadczenia szczególnie stosowną dla młodych. Nie wykracza poza wasze możliwości, a potrafi przynieść świetne rezultaty.

AKTYWNYMI ŚWIADKAMI AŻ DO KOŃCA

20, 21. (a) Jakie zadanie od Chrystusa otrzymali chrześcijanie z pierwszego wieku oraz ci, którzy teraz żyją w „dniach ostatnich”? (b) Co potwierdza wypowiedź pewnego profesora historii? (c) Jaki użytek z czasopism zrobili dotąd Świadkowie Jehowy?

²⁰ Jezus rzekł do pierwszych chrześcijan: „Będziecie mi świadkami (...) aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Chrześcijan żyjących w „dniach ostatnich”, czyli w „czasie końca”, dotyczy następująca prorocza jego wypowiedź: „Dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14; Dan. 12:4; 2 Tym. 3:1).

²¹ Arcykapłan żydowski, zacięty wróg pierwszych chrześcijan, zmuszony był przyznać: „Oto jednak napełniliście Jeruzalem swą nauką” (Dzieje 5:28). Profesor historii Charles Braden pisze w książce zatytułowanej These Also Believe (Ci także wierzą): „Świadkowie Jehowy dosłownie pokryli całą ziemię swoją działalnością świadczenia. (...) Można śmiało powiedzieć, że poza Świadkami Jehowy nie ma na świecie takiego ugrupowania religijnego, które by również gorliwie i uporczywie starało się szerzyć dobrą nowinę o Królestwie”. Chociaż członków namaszczonego ostatka było w roku 1919 zaledwie kilka tysięcy, to jednak podjęli się tego trudu. Wsparci „mocą” ducha świętego oraz przy współpracy wciąż wzrastającej „wielkiej rzeszy” pomocników istotnie doprowadzili do tego, że „dosłownie pokryli całą ziemię swoją działalnością”. Od roku 1919 do 1980 ci chrześcijanie rozprowadzili ponad cztery i trzy czwarte miliarda egzemplarzy Strażnicy i jej siostrzanych czasopism — Złotego Wieku, Pociechy, a obecnie Przebudźcie się!

22. Na co wskazują fakty? Zatem do czego zachęcono nas wszystkich?

²² Oba te wspaniałe czasopisma chrześcijańskie spełniły i nadal będą spełniać istotną rolę w dziele świadczenia aż po krańce ziemi i w pozyskiwaniu „uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów” (Mat. 28:19, 20). Fakty wskazują wyraźnie, że wciąż pozostaje jeszcze dużo do zrobienia. A więc do „koni”, wszyscy wierni Świadkowie! Puszczajcie je w ruch i niech pracują na niwie Pańskiej. Oby nadal Jehowa błogosławił intensywnemu spożytkowaniu Strażnicy i Przebudźcie się! w dniach, które są przed nami!

[Przypisy]

[Tabela na stronie 17]

DZIAŁALNOŚĆ KOLPORTERSKA W SKALI OGÓLNOŚWIATOWEJ

(broszury)

1879 do

1917 419 078 170 (włącznie 9 894 056 428 972 226

z czasopismami)

1918 102 775 13 140 256 609 372 524

1919 do

1980 2 322 888 592 4 767 784 340 450 642 739 7 541 315 671

Ogółem 2 742 069 537 4 767 797 480 460 793 404 7 970 660 421