potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych”. — Dzieje 17:16-31, NP. Zobacz także Dzieje Apostolskie 26:20; List do Rzymian 2:4.

29. (a) Co więc stanowi pierwszy krok ku okazaniu się godnym wejścia do nowego porządku Bożego? (b) Czy według słów Piotra wystarczy poprzestać na okazaniu skruchy?

²⁹ Zatem sprawa nie ulega wątpliwości: Pierwszy krok, jaki powinniśmy uczynić, aby się okazać godnymi wejścia do sprawiedliwego, nowego porządku Bożego, polega na okazaniu skruchy i to w powiązaniu z mesjańskim Królestwem Bożym. Jedynie za wstawiennictwem Króla, którego Bóg ustanowił dla tego rządu, a więc przez Jezusa Chrystusa, ludzie przejęci skruchą mogą uzyskać u Boga przebaczenie swych grzechów (Dzieje 2:38). Za pośrednictwem tego mesjańskiego Królestwa potwierdzi Bóg swe suwerenne zwierzchnictwo nad światem, a ludzie muszą okazać skruchę za to, że podlegali zwierzchnictwu wielkiego przeciwnika Bożego, Szatana Diabła. Czy zgodnie z tym, czego Bóg od nas oczekuje, każdy z nas zdobył się na taką skruchę? Skoro możemy na to odpowiedzieć twierdząco, w myśl słów apostoła Piotra jesteśmy na dobrej drodze i możemy poczynić dalsze kroki niezbędne do zjednania sobie trwałego uznania Bożego. Powinniśmy spożytkować cierpliwą wielkoduszność, jaką on przejawia wobec tego niegodziwego, starego porządku rzeczy. Dołóżmy starań, żeby na koniec zapewnić sobie Jego przychylność. Będzie to dla nas oznaczało ratunek, czyli zbawienie.

Ludzie zasługujący na nowy porządek Boży

1. Dlaczego nie potrzebujemy się zamartwiać perspektywą przykrych warunków, jakie mogą zaistnieć podczas gwałtownego końca starego porządku?

KTO naprawdę wierzy, że obecny stary porządek rzeczy rychło odejdzie w przeszłość, ten powinien się przygotowywać do nowego porządku, który przyobiecał Bóg. Ludzie tacy liczą się z gwałtownym kresem „niebios” sprawujących teraz rządy, jak również podległego im społeczeństwa — „ziemi”. Perspektywa tego rodzaju nie przeraża ich jednak. Ze studium Pisma Świętego zrozumieli, co właściwie ów „koniec” oznacza, a także w jaki sposób do niego dojdzie i w jakim celu. Gorąco pragną i z ufnością oczekują „nowego nieba i ziemi nowej”, o których zapewnia ich obietnica Boża. Równoważy to u nich skutecznie wszelkie myśli o przykrych sytuacjach, jakie niewątpliwie powstaną w związku z załamaniem się starego porządku. Zupełnie słusznie przypominają sobie Noego i jego rodzinę. Podczas kataklizmu, którym się zakończył „dawny świat” „ludzi niezbożnych”, warunki życia w arce załadowanej zwierzętami i ptakami chyba nie były zbyt przyjemne, a przecież Noemu z rodziną wypadło tam przebywać dłużej niż przez jeden cały