Nowa droga życia
DLA CZŁONKÓW społeczeństwa chrześcijańskich świadków Jehowy religia jest sprawą poważną. Ona oznacza coś więcej niż tylko członkostwo w jakimś wyznaniu i chodzenie do kościoła na nabożeństwo w niedzielę o dogodnej porze. Religia jest w ich życiu rzeczą najważniejszą. Ona przedstawia dla nich nową drogę życia.
W swym początkowym okresie chrystianizm był znany jako „Droga”. Dlatego czytamy, że Saul z Tarsu prześladował tych, którzy „należeli do Drogi”. O przeciwnikach powiedziano, że wypowiadali się „ujemnie o drodze”. (Dzieje 9:2; 19:9, 23, NW) Jest ona również nazywana „drogą Jehowy”, „drogą Bożą” i „drogą prawdy”, ponieważ stanowi drogę, którą Bóg nakreśla w swym Słowie dla wszystkich prawdziwych wielbicieli. (Dzieje 18:25, 26; 2 Piotra 2:2) Przykłady z Pisma świętego dowodzą, że „Droga” jest rzeczywiście nową drogą życia dla tych, którzy ją wybrali.
Ona oznaczała radykalną zmianę w moralności tych mieszkańców rozwiązłego miasta Koryntu, którzy się nawrócili na Chrystianizm, bo apostoł Paweł napisał do nich: „Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą Królestwa Bożego? Nie zwódźcie się. Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni utrzymywani do nienaturalnych celów, ani mężczyźni, którzy się kładą z mężczyznami, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani lżyciele, ani zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego. A właśnie takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście czysto umyci, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za sprawiedliwych w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa i duchem naszego Boga.” — 1 Kor. 6:9-11, NW.
Podążanie „Drogą” oznaczało również zupełną zmianę nastawienia u tych, którzy przedtem uprawiali magię, spirytyzm itp. Widocznie było wielu takich w Efezie, mieście bardzo religijnym, gdyż czytamy o nich: „I wielu wiernych przychodziło, wyznawało i oznajmiało otwarcie swe dawniejsze praktyki. Niektórzy zaś z tych, co oddawali się magii, poznosili swe księgi i spalili je na oczach wszystkich. Kiedy zliczono ich wartość, stwierdzono sumę pięćdziesięciu tysięcy drachm srebrnych. Tak to rosło potężnie Słowo Boże [Jehowy, NW] i zyskiwało na mocy.” — Dzieje 19:18-20, Kow.
Ale być może nikt inny nie doznał większej przemiany przy przejściu ze starej drogi życia na nową niż apostoł Paweł. Jako Saul z Tarsu był — jak przyznaje — „bluźniercą i prześladowcą i gwałtownikiem” oraz ‚pierwszym grzesznikiem’. Ale potem pisze o swojej przemianie: „Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli. Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli. I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.” — 1 Tym. 1:13, 15; 1 Tes. 2:10-12.
To, co miało miejsce wśród tych, którzy przyjęli chrystianizm za czasów apostolskich, przejawia się również wśród ludzi dokonujących tego obecnie i wstępujących na tę „Drogę”. Oni przyswajają sobie nowy sposób myślenia, wierzenia, mówienia i działania, całkowicie nowy sposób życia. To dotyczy każdej dziedziny ich życia. Ludzie, z którymi poprzednio przestawali są zdumieni zmianą, jaka u nich nastąpiła. Oni słuchają rady danej przez apostoła: „Porzućcie ukształtowanie według tego systemu rzeczy, lecz bądźcie przemienieni przez przeobrażenie swego umysłu, abyście się mogli przekonać, co jest dobrą i godną przyjęcia i zupełną wolą Bożą.” (Rz 12:2) Oni muszą znać i doceniać fakt, że znakiem wyróżniającym prawdziwych naśladowców Chrystusa Jezusa jest ‚miłość wzajemna’. — Jana 13:34, 35, NW.
Nowa droga życia wymaga właściwego uporządkowania stosunków w rodzinie. Mężowie okazują, że miłują swe żony jak własne ciało, jako część siebie samych, natomiast żony okazują uległe posłuszeństwo swoim mężom jak Panu. Rodzice — choć są stanowczy, gdy to jest potrzebne — obchodzą się ze swymi dziećmi z miłościwą rozwagą. Oni nie drażnią ich i nie pobudzają niepotrzebnie do gniewu, ale raczej utrzymują je „w karności i autorytatywnej radzie Jehowy”. Dzieci kroczące tą nową drogą życia zważają na biblijne polecenie okazywania we wszystkim posłuszeństwa swym rodzicom w jedności z Panem. — Efez. 5:22-26; 6:1-4; Kol. 3:20, 21, NW.
Ci, którzy kroczą tą „Drogą”, kierują się również zasadami biblijnymi we współżyciu ze swymi bliźnimi. Oni nie przejawiają żadnych uprzedzeń rasowych, narodowościowych lub językowych. Czynią tak jak nauczał Jezus: „A jako chcecie, aby ludzie wam czynili, czyńcie tak samo im wy.” (Łuk. 6:31, NP) Oni postępują uczciwie wobec pracodawców, dając rzetelną pracę za otrzymaną płacę. Nie spóźniają się do pracy i nie kończą jej wcześniej, jeśli się zdaje, że mogliby ją już przerwać. Oni nie próżnują, kiedy nie są nadzorowani, ani nie wykradają swoim pracodawcom towarów, pieniędzy czy wyposażenia, nawet wtedy, kiedy mogliby to zrobić nie dostrzeżeni. Są posłuszni nakazowi: „Kto kradł niech więcej nie kradnie.” — Efez. 4:28, NT.
Ludzie kroczący tą „Drogą” nie oszukują rządu państwa, na którego obszarze mieszkają, w sprawie płacenia podatków. Oni nie biorą udziału w demonstracjach politycznych czy społecznych, nie biorą udziału w przewrotach, nie awanturują się ani nie uprawiają gier hazardowych. Przeciwnie, ich celem jest życie dostosowane do wymagań tej nowej drogi życia, którą sobie obrali. Nie jest to droga łatwa z szeroką bramą, droga dopuszczająca wielką swobodę; brama jest ciasna, a droga trudna. Ale jakże szczęśliwi są, że znaleźli tę drogę, bo ona prowadzi do życia. — Mat. 7:13, 14.
Co umożliwiło tym ludziom dokonanie tak wielkiej zmiany w swym życiu? Pilne studium Słowa Bożego, zarówno osobiste, jak również na zebraniach zborowych, wskazuje na zachęcające przykłady tych, którzy w przeszłości porzucili starą i samolubną drogę życia i obrali nową. Oni pojęli, że respektowanie mierników biblijnych przynosi już teraz pokój i zadowolenie jak również otwiera wspaniałe widoki na niekończące się życie w nowym systemie rzeczy, które Bóg obiecał jako nagrodę dla tych, którzy pozostaną wierni. Oni zrozumieli, że Bóg wymaga od tych, którzy chcą uzyskać życie w Jego nowym porządku rzeczy po walce Armagedonu, aby już TERAZ sumiennie starali się żyć odpowiednio do nowej drogi życia.
Ci członkowie chrześcijańskiego społeczeństwa świadków Jehowy z ufnością oczekują spełnienia się wspaniałej obietnicy ich Boga: „I dam im serce jedno i drogę jedną, aby się mnie bali po wszystkie dni, i dobrze im było i synom ich po nich. Zawrę też z nimi przymierze wieczne i nie przestanę im dobrze czynić; i bojaźń moją dam im do serca ich, aby nie odstępowali ode mnie. I będę się weselił nad nimi, gdy im dobrze uczynię, a zasadzę ich na tej ziemi w prawdzie wszystkim sercem moim i wszystką duszą moją.” — Jer. 32:39-41, Wk.