ktoś usiłuje wyzwać cię do walki lub do sprzeczki czy to dosłownie uderzaniem cię otwartą dłonią, czy też dogryzaniem ci drażliwymi słowami, to byłoby rzeczą niewłaściwą, gdybyś się odwzajemnił. „Nikomu złem za złe nie oddawajcie (...) Nie daj się zwyciężyć złemu, ale złe dobrem zwyciężaj.” Apostoł Piotr powiedział, żeby chrześcijanie nie odpłacali „krzywdą za krzywdę ani zniewagą za zniewagę, lecz przeciwnie — błogosławiąc, ponieważ zostaliście powołani do tego sposobu postępowania, abyście mogli odziedziczyć błogosławieństwo”. — Rzym. 12:17, 21, NT; 1 Piotra 3:9, NW.

Przed laty istniał zwyczaj wyzywania kogoś na pojedynek uderzeniem go w twarz rękawicą. Z powodu dumy bądź też z obawy przed opinią publiczną tylko niewielu było w wystarczającym stopniu mężczyznami, aby nadstawić drugi policzek. Powiadają, że we Francji za panowania Henryka IV w ciągu zaledwie jednego roku straciło życie w pojedynkach nie mniej niż cztery tysiące mężczyzn. Obecnie w gruncie rzeczy dzieje się tak samo. Jak szybko ludzie i narody się obrażają i dają się sprowokować do walk i wojen! Nadstawienie drugiego policzka uważa się za objaw słabości. Jakże szybko obrażony odpłaca obrażaniem! Ten, kto się stał przedmiotem plotek szybko strzela zjadliwymi słowami, które ranią i kalają dobre imię oraz zrywają więzy przyjaźni. Jak zatrzymać to błędne koło? Weź sobie do serca wskazówkę Jezusa co do nadstawiania drugiego policzka! Weź pod uwagę mądrą przypowieść: „Nie mów: Jako mi uczynił, tak mu uczynię.” — Przyp. 24:29.

Czy obranie takiego sposobu postępowania ma praktyczną wartość w naszych czasach? Czy ludzie nie będą cię wtedy wykorzystywać? Czy gdy nadstawisz drugi policzek nie będą cię uważać za słabeusza? Większość ludzi tak się zapatruje na tę sprawę, ale właściwie jest wprost przeciwnie. Reakcja drugich będzie zazwyczaj zależna od twego postępowania. Jeżeli jesteś oziębły i nieuprzejmy, to najprawdopodobniej będziesz traktowany chłodno i nieuprzejmie, ale jeśli okazujesz drugim ciepło i sympatię, to czy nie stwierdzasz, że oni przeważnie tak samo ustosunkowują się do ciebie? Jeśli drudzy usiłują puścić w ruch koło zła uderzając cię w policzek, to dlaczego miałbyś dać się wciągnąć do tego koła? Dlaczego nie ‚błogosławić tych, którzy was prześladują’? Jest naprawdę trudno pozostawać wrogiem kogoś, kto okazuje miłość i dobroć. „Jeśliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi [kto cię być może uderzył w policzek], nakarm go chlebem; a jeśliby pragnął, daj mu się napić wody.” Spróbuj tak zrobić i stwierdź, czy to nie zatrzyma diabelskiego koła zła i nie wprawi w ruch chrześcijańskiej metody błogosławienia. Nie zaprzestawaj tego, lecz bądź wytrwały; „złe dobrem zwyciężaj”. — Rzym. 12:14, NT; Przyp. 25:21.

Niech wyżej wspomniany polityk i inni podobni mu przywódcy światowi w dalszym ciągu żyją według swej zasady ‚strącenia głowy drugiemu, jeśli spróbuje zacząć’. Taki sposób postępowania będzie nadal szerzyć uprzedzenia i wywoływać nienawistne słowa, i może doprowadzić do nowych konfliktów między narodami. Lepiej jest, abyśmy jako chrześcijanie postępowali według nauk Jezusa, nie biorąc ich jedynie za sztandar, pod którym można żeglować, ale za ster, którym powinniśmy kierować naszym sposobem postępowania, zmierzając do pokoju i jedności z naszym bliźnim a w końcu do Bożego, nowego świata pokoju i sprawiedliwości.

„Głowa wszystkich tych królestw”

HASOR, chananejskie miasto z czasów Jozuego, nie było małą, nic nie znaczącą miejscowością. Biblia wspomina o nim krótko: „Wróciwszy się Jozue tegoż czasu wziął Hasor, a króla jego zabił mieczem; a Hasor było przedtem głową wszystkich tych królestw.” (Joz. 11:10) Pewien archeolog objaśnił uderzającą trafność tego opisu biblijnego. Doniosła o tym New York Times z 12 maja (przed dwoma laty): „Pewien archeolog izraelicki podał wczoraj do wiadomości, że podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w biblijnym mieście Hasor na terenie Izraelskiej Galilei wydobyto na światło dzienne ‚najlepszy dotąd obraz’ kultury materialnej starożytnych Chananejczyków i Izraelitów. Jednocześnie dr Jigael Jadin, autorytet w dziedzinie Zwojów Morza Martwego, oświadczył, iż dokonane w listopadzie ubiegłego roku odkrycie w wykopaliskach Hasoru mykeńskich naczyń glinianych potwierdziło fakt, że w trzynastym wieku przed Chr., gdy Izraelici przeprawili się przez Jordan do Ziemi Świętej, biblijny Jozue zdobył Harsor wraz z Jerycho. Ów uczony powiedział, że znalezione naczynia gliniane wyjawiają, iż kampania Jozuego miała miejsce mniej więcej 3300 lat temu, co zbiega się ze sprawozdaniem biblijnym.

„W ciągu ostatnich czterech lat dr Jadin stał na czele działającej w północnej Galilei ekspedycji archeologicznej, zorganizowanej przez hebrajski Uniwersytet imienia Jakuba A. de Rothschilda. Odkrył on ruiny dwudziestu jeden miast. (...) Dr Jadin powiedział, że jego wykopaliska dowodzą, iż największy z tych dwudziestu jeden miast i prawdopodobnie największym w całym Chanaanie było Hasor, które Jozue zdobył i spalił. (...) Jego zdaniem wykopaliska z Hasoru wskazują, że miasto odpowiada krótkiemu opisowi biblijnemu, w którym powiedziano, iż ‚Hasor było przedtem głową wszystkich tych królestw’. ‚Hasor Jozuego miało w przybliżeniu 60 hektarów powierzchni i mogło liczyć 25 000 do 30 000 mieszkańców’, twierdzi dr Jadin. ‚Możemy sobie wyrobić pewne pojęcie o jego okazałych jak na owe czasy rozmiarach, gdy sobie uświadomimy, że Megiddo, słynne miasto forteczne, strzegące doliny Jezreel — Armageddon — zajmowało zaledwie 6 hektarów, a Jeruzalem za czasów króla Dawida, to znaczy kilka wieków później, miało tylko 4 hektary powierzchni.’”