pozyska mężów nie okazujących jeszcze posłuszeństwa Słowu Bożemu], ale niech nią [waszą ozdobą] będzie ukryty człowiek serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Bożych. Bo tak też dawniej święte niewiasty, które pokładały ufność w Bogu, miały zwyczaj się przyozdabiać, poddając się swoim mężom, jak Sara zwykła być posłuszna Abrahamowi, nazywając go ‚panem’. A wy stałyście się jej dziećmi, pod warunkiem, że wciąż czynicie dobrze i nie lękacie się niczego, co by mogło budzić trwogę [przed waszymi mężami].” — 1 Piotra 2:18 do 3:6; NW.

Separacja i rozwód przez wzgląd na pokój

1. Co powinna uczynić strona wierząca, jeśli niewierząca mimo wszystko odchodzi i żyje samodzielnie?

ISTNIEJE niezliczona liczba wypadków, kiedy oddani Bogu i ochrzczeni wierzący usłuchali rady apostoła Pawła, nie odeszli od swego niewierzącego współmałżonka i w końcu zaznali radości ‚wybawienia’ go. Ale co ma zrobić strona wierząca, która z pomocą ducha Bożego znosi prześladowanie i sprzeciw w trosce o utrzymanie całości małżeństwa, jeśli niewierzącej mimo wszystko stale się to podoba i wreszcie ją po prostu opuszcza, aby żyć gdzieindziej samodzielnie, albo przeprowadza rozwód, czy prawną separację? Apostoł Paweł odpowiada: „Ale jeśli niewierzący zabiera się do odejścia, niech odchodzi; w takich okolicznościach brat lub siostra nie są skrępowani; Bóg przecież powołał was do pokoju.” — 1 Kor. 7:15, NW.

2. Czy według Biblii sama separacja jest podstawą do rozwodu, po którym można by poślubić kogoś innego?

² W interesie zachowania swego chrześcijańskiego pokoju wierzący może pozwolić, żeby niewierzący współmałżonek go opuścił i żył sobie gdzie indziej. Odseparowany niewierzący partner może nie zawrzeć nowego związku małżeńskiego; tym bardziej nie może tego uczynić osamotniona strona chrześcijańska: „Ale jeśliby rzeczywiście odeszła, niech pozostanie samotna, albo niech się znów pogodzi ze swym mężem.” (1 Kor. 7:11, NW) Opuszczony wierzący nie ma biblijnej podstawy do starania się o prawny rozwód jedynie dlatego, że został opuszczony, lub z powodu rozdźwięku zaistniałego ze względu na różnice religijne. Stąd jeśli nawet otrzyma rozwód, to według Pisma Świętego nie jest jeszcze tak wolny, żeby mógł przez ponowne wstąpienie w związek małżeński zrezygnować z prawnie uzyskanej, lecz nie zadowalającej go samotności. Potwierdził to sam Jezus Chrystus w następujących słowach:

3. Co w tej sprawie powiedział Jezus według Mateusza 19:3-9?

³ „Przyszli do niego Faryzeusze, kusząc go i mówiąc mu: czy godzi się człowiekowi opuścić żonę swoją dla każdej przyczyny? A on odpowiadając rzekł im: nie czytaliście, iż Stworzyciel na początku mężczyzną i niewiastą uczynił ich, i rzekł: dlatego opuści człowiek ojca i matkę, i przyłączy się do żony swojej, i będą dwoje jednym ciałem? A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co tedy Bóg złączył [wprzągł we wspólne jarzmo, NW], człowiek niechaj nie rozłącza. Rzekli mu: czemuż tedy Mojżesz rozkazał dać list rozwodowy i opuścić ją? Rzekł im: Mojżesz dla zatwardziałości serca waszego dopuścił wam opuszczać żony wasze, lecz z początku nie było tak. Ale powiadam wam: ktobykolwiek opuścił żonę swoją (oprócz dla [z przyczyn, NW] cudzołóstwa), i inną by pojął, cudzołoży.” — Mat. 19:3-9, NT; także 5 Mojż. 24:1-4.

4. Czy Jezus popierał wydanie prawa całkowicie zabraniającego rozwody i na czym polega najskuteczniejsza metoda zapobiegania prawnym rozwodom lub zmniejszania liczby takich wypadków?

⁴ Jezus więc nie żądał, żeby prawo państwowe zabraniało rozwodu z jakiejkolwiek przyczyny, nawet z przyczyny cudzołóstwa. Dzisiejsze duchowieństwo religijne, które obstaje przy takim prawie, według którego rozwód jest w ogóle wykluczony, chce wiązać niewinnych partnerów małżeńskich z dopuszczającymi się cudzołóstwa. Przez takie prawo chroni ono stronę cudzołożną, a właściwie — nie przewidując żadnej pomocy ani ulgi dla strony niewinnej — po prostu zachęca do niemoralności małżeńskiej i ją popiera. Gdyby pozwolono niewinnemu współmałżonkowi rozwieść się z cudzołożnikiem, wówczas podważyłoby to odpusty udzielane przez duchownych przy konfesjonałach partnerom małżeńskim dopuszczającym się cudzołóstwa. W takim wypadku cudzołóstwa nie byłyby ochraniane przez pobłażanie ze strony duchownych, czyli przez przebaczanie grzechów cudzołożnikowi, który się jedynie wyspowiadał, ale się nie zmienił na lepsze. Biblijna i zarazem najskuteczniejsza metoda zmniejszania liczby prawnych rozwodów, czyli zapobiegania im, polega na nauczaniu Pisma Świętego i jego zasad moralnych oraz na utrzymywaniu zboru chrześcijańskiego wolnym od cudzołożników, a nie na trzymaniu się prawa całkowicie zabraniającego rozwodu. Żadne takie prawo nie położyło kresu cudzołóstwom.

5. Jaki rozwód opiera się na biblijnej podstawie i jaki przywilej nadaje on niewinnej osobie rozwiedzionej?

⁵ Prawo Boże obowiązujące pod jego nowym przymierzem, wyłuszczone przez Jezusa w