przyświadczyć przez wspólne trzymanie się za ręce wokół stołu w czasie tej modlitwy. Ale — może ktoś zapytać — czy nie jest to wpadanie w krańcowość? Nie, bynajmniej. Modlitwa to sprawa wielbienia; nie można jej brać lekko, musi ona być święta i zgodna z wolą Jehowy. Dla zachowania czystego sumienia oddany Bogu chrześcijanin nie będzie chciał dać choćby pozoru uczestniczenia w żadnym innym kulcie niż prawdziwe wielbienie Jehowy. — 1 Kor. 10:20, 21; 2 Kor. 6:14-18.

13. (a) Jak się zachować, gdy wyłączony mąż modli się przy posiłku? (b) Co należy uczynić, gdy od swej ochrzczonej żony wymaga modlitwy za rodzinę? (c) Jaki to ma wpływ na kwestię nakrywania głowy?

¹³ Trudna sytuacja powstaje, gdy mąż został wykluczony ze społeczności zboru chrześcijańskiego i nadal jest wyłączony. Chociaż żona dalej jest mu podporządkowana jako mężowi, to jednak według Pisma świętego nie może z nim utrzymywać kontaktu duchowego. (Rzym. 16:17) Jak może to wpływać na sprawę modlitwy przy posiłkach? Jeżeli mąż obstawałby przy modleniu się u stołu, żona żadnym sposobem nie może wyrażać uznania dla jego modlitwy, ani przez ciche, ani przez głośno wypowiedziane „amen”. Może jednak przedstawić Jehowie własną cichą modlitwę albo w czasie, gdy on się modli, albo potem, jeśli tak uzna za stosowne. Skoro wyłączony mąż prosiłby żonę, żeby w jego obecności modliła się za rodzinę, musiałaby odmówić. Wprawdzie wolno jej modlić się po cichu za siebie i dzieci nawet w jego obecności, ale nie na jego polecenie. Z powyższego widać, że w takiej sytuacji w ogóle nie pojawia się potrzeba nakrycia głowy, gdyż nie zaistnieje wypadek, by żona zajmowała się nauczaniem lub głośną modlitwą w obecności małżonka wykluczonego ze społeczności.

POSTĘPOWANIE WOBEC NIEWIERZĄCEGO MĘŻA

14. (a) O czym szczególnie będzie pamiętała chrześcijańska żona, nosząca w niektórych wypadkach nakrycie głowy, aby mieć upodobanie w oczach Jehowy? (b) A co wtedy, gdy zachowanie męża odbiega od dobrych zasad?

¹⁴ Wierna służebnica Boża, która ma męża nie będącego w prawdzie, to znaczy nieochrzczonego, i która wobec tego nieraz znajdzie się w okolicznościach wymagających od niej nakrycia głowy w jego obecności, będzie się troszczyła o to, żeby jej postępowanie ściśle odpowiadało temu zewnętrznemu znakowi podporządkowania. Upodobanie w oczach Jehowy nie tyle zależy od formalnego popisywania się podległością przez nakrycie głowy, ile od skromnego pozostawania na swej pozycji żony, zawsze zachowującej „głęboki szacunek dla swego męża”. (Efez. 5:24, 33, NW) Ale może zapytasz, jak ma niewiasta okazywać głęboki szacunek mężowi, który wrogo występuje przeciwko prawdzie i przeciw wielbieniu Jehowy przez żonę? Z pewnością nie możesz szanować czyichś poglądów, gdy są przeciwne Bogu, ani jego słów, jeśli są bluźniercze, a może jeszcze i plugawe. Jednak nawet w tego rodzaju warunkach przez uszanowanie przewodnictwa przysługującego mężowi można się prowadzić w taki sposób, żeby unikać wszelkiego buntowniczego występowania przeciw zrządzeniu Jehowy. Przede wszystkim będzie żona się wystrzegać mowy uwłaczającej mężowi, choćby złemu, a zwłaszcza wobec innych.

15. Jaki przykład znoszenia zła mają niewiasty oddane Bogu?

¹⁵ Niewiasta wydana za człowieka, z którym trudno jest znaleźć wspólny język i który może nawet uprzykrza się jej swoim postępowaniem, znajduje pociechę w przykładzie Jezusa. Zwróćmy uwagę na początkowe słowa rozdziału 3 Pierwszego listu Piotra: „Podobnie i wy, żony, bądźcie poddane mężom swoim!” (Kow) Podobnie do kogo? Otóż apostoł Piotr dopiero co omówił sytuację służby domowej, która po przyjęciu chrześcijaństwa cierpiała niesprawiedliwie za naśladowanie Jezusa; a on właśnie pozostawił nam przykład, jak się zachowywać wobec niezasłużonego cierpienia. Piotr pisał o nim: „Gdy mu złorzeczono, nie złorzeczył; gdy cierpiał, nie odgrażał się pomstą, lecz sprawę swą poruczył temu, który sądzi sprawiedliwie.” Zatem żony, które doznają niesprawiedliwego traktowania, mogą zrobić tak, jak to powiedziano tamtym niewolnikom chrześcijańskim i jak też uczynił Jezus polecając się opiece Jehowy, a Ten w słusznym czasie nagrodzi ich wierne postępowanie. — 1 Piotra 2:18-23, Kow.

16. (a) Jaki rodzaj podporządkowania się chrześcijan omawia Piotr i jaką daje pomocną radę? (b) Jakie dwie rzeczy uwzględnia chrześcijańska żona, warunkowo podporządkowując się mężowi, i z jakim postanowieniem?

¹⁶ Podporządkowywanie się niewolników domowych właścicielom mogło nieraz dotyczyć ‚również opryskliwych’. Wobec tego apostoł mówi: „Bo to właśnie jest oznaką łaski, jeżeli ktoś pomny na wolę Bożą [ze względu na sumienie wobec Boga, NW] potrafi znieść krzywdy i cierpieć niesłusznie. Jakaż bowiem w tym chwała, gdy za przewinienia chłostę znosić musicie? Lecz jest znakiem łaski u Boga, jeżeli postępujecie dobrze, a mimo to cierpliwie znosicie krzywdę.” (1 Piotra 2:18-20, Kow) Tak jak u tamtych niewolników, tak też u żon podporządkowanie jest warunkowe, gdyż trzeba uwzględnić wolę Bożą i własne sumienie. Chociażby więc mąż okazał się opryskliwym, a nawet pozwalał sobie wręcz przeciwstawiać się stanowisku żony, ochrzczonej chrześcijanki, to jednak wierna służebnica Boża będzie zawsze mocno trwała przy swym oddaniu Jehowie na spełnianie Jego woli. Jednocześnie będzie się rzetelnie starała pozostawać na właściwym, wyznaczonym przez Niego miejscu wobec męża, mimo iż nieraz to może być bardzo trudne.

17. Przez jakie postępowanie może niewierzący mąż być pozyskany dla prawdy?

¹⁷ Na szczęście nie wszyscy mężowie są tacy źli. Ale dość często się zdarza, że mąż po prostu nie okazuje zainteresowania prawdą ani chęci do uczynienia czegokolwiek, co by go zbliżyło do Społeczeństwa Nowego Świata. Co wtedy? Przypomnijmy sobie, co już czytaliśmy w 1 Piotra 3:1, 2: „Podobnie i wy, żony, bądźcie poddane swoim mężom, aby — jeśli którzy nie są posłuszni słowu — zostali pozyskani bez słowa przez postępowanie żon, stawszy się naocznymi świadkami waszego czystego prowadzenia się, połączonego z głębokim szacunkiem.” Słusznie, jedyną rzeczą, która mogłaby pozyskać takich mężów dla prawdy, jest postępowanie ich żon, wierne podporządkowywanie się połączone z głębokim szacunkiem. — 1 Kor. 7:16.

18. Co zachowuje chrześcijańska żona przez wierne podporządkowanie i dla kogo będzie to ogromnym błogosławieństwem?

¹⁸ Na podstawie takiej wierności żony chrześcijańskie wszystkich czasów duchowo zachowywały wdzięk przed Jehową i zborem chrześcijańskim. Oddany Bogu mężczyzna mający za żonę taką niewiastę powinien jak najbardziej doceniać to błogosławieństwo, bo jest ona rzeczywiście jego chwałą. Jeżeli małżonek nie przyjął jeszcze prawdy, chrześcijańska żona utrzyma czyste prowadzenie się w parze z głębokim szacunkiem, bo to może otworzyć mu oczy; zobaczy, jak dobrą ma żonę, a to go doprowadzi do prawdy. Jakże cudownym błogosławieństwem okaże się to tak dla niego, jak i dla niej!

Metody przeciwników zawodzą

◆ W Brazylii na terenie stanu Sao Paulo kilku uczniów podburzonych zostało do dokuczania świadkom Jehowy, gdy ci głosili od domu do domu. Wyrostki te szły krok krok za świadkami, wywołując okropny hałas puszkami i petardami. Wszystko to obserwowała pewna młoda niewiasta. Ingerencję wyrostków uznała za śmieszną i była bardzo na nią oburzona, gdyż dobrze znała świadków Jehowy ze wzorowego zachowanie się i pracy. Zdarzenie to pobudziło jej zainteresowanie; rozpoczęte zostało domowe studium biblijne. Teraz pomnaża swą wiedzę, uczestnicząc w zebraniach na Sali Królestwa i w głoszeniu dobrej nowiny.