14. (a) Kto szydził z Jezusa na palu męki i jakimi słowami? (b) Co w gruncie rzeczy potwierdzają tamte wydarzenia?

¹⁴ Cóż my na to, że Jezus istotnie poszedł na zabicie jak owca — udręczony, wzgardzony, niepożądany, odrzucony? (Izaj. 53:1-7). Co z tego, że naprawdę wydawał się słaby i bezradny, wisząc na palu męki, podczas gdy niejeden mu urągał: „Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, zejdź z krzyża [pala, NW] i wybaw samego siebie” (Marka 15:29, 30). „Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali: ‛Innych wybawiał, siebie nie może wybawić’” (Mat. 27:41, 42). Okoliczności te bynajmniej nie zdyskwalifikowały Jezusa, lecz tym bardziej potwierdziły, że jest Mesjaszem. — Ps. 118:22; Izaj. 8:14; 28:16; 1 Piotra 2:4-8.

15. Jak zapatrywali się na „Chrystusa przybitego do pala” ludzie idący na zatracenie, a jak dostępujący wybawienia? Co pozostaje faktem pomimo drwin szyderców?

¹⁵ Apostoł Paweł był zdecydowany kłaść nacisk na fakt, że jedynym sposobem na dostąpienie wybawienia jest postanowienie Jehowy co do okupu. Niech sobie Żydzi żądają znaków, a Grecy ubiegają się o mądrość, ale Paweł będzie głosił „Chrystusa przybitego do pala”, chociaż to gorszy Żydów i głupstwem się wydaje Grekom; „jednakże dla powołanych, tak Żydów, jak i Greków, Chrystus mocą Bożą i mądrością Bożą. Albowiem głupie u Boga jest mędrsze niż ludzie, a słabe u Boga mocniejsze niż ludzie” (1 Kor. 1:22-25, NW). Żydzi i Grecy mogli uważać „Chrystusa przybitego do pala” za typowy przykład słabości i głupoty; niemniej jest w tym wszystkim o wiele większa mądrość i moc niż w tradycjach żydowskich i filozofiach greckich. Dalsze argumenty na ten temat omówiono w następnym artykule.

Przybity do pala Chrystus — „mądrością Bożą”

„Gdzież jest mędrzec? Gdzie uczony w Piśmie? Gdzie uczestnik dysput tego systemu rzeczy? Czyż Bóg nie obrócił mądrości świata w głupstwo?” — 1 Kor. 1:20, NW.

1. (a) Jaką sytuację panującą dotąd w życiu religijnym Żydów zakłócił Jezus? (b) Jakie następowały zmiany wskutek działalności głoszenia prowadzonej przez jego naśladowców?

NARÓD żydowski pozostawał w Przymierzu Prawa od czasów Mojżesza, czyli od przeszło 15 wieków. Uczeni w Piśmie nagromadzili ogromną masę ustnych tradycji interpretujących to Prawo i wyjaśniających jego zastosowanie w życiu powszednim. Kryła się za tym między innymi chęć, by utrzymać naród z dala od pogan i w ten sposób zachować jego religię w stanie nieskażonym przez doktryny pogańskie. Ale teraz pojawił się człowiek imieniem Jezus, który się podawał za Mesjasza. Potępił ustne tradycje żydowskich mędrców i uczonych w Piśmie, oświadczył, że wypełniwszy Prawo Mojżeszowe położy mu kres, a w końcu zginął na palu jako bluźnierca. Następnie jego naśladowcy, zwani chrześcijanami, zaczęli rozgłaszać jego zmartwychwstanie; co więcej, rozpowszechnili jego naukę po całej Palestynie i dotarli z nią nawet do odległych zakątków świata rzymskiego. Nie tylko Żydzi, ale również poganie