Czy przygotowujesz się teraz na przyszłe próby?
„Jehowa wie, jak ludzi zbożnie oddanych wyzwolić z próby”. — 2 Piotra 2:9, NW.
1, 2. (a) W jak poważnej sytuacji znajduje się świat? (b) Czego dowodzą obecne wydarzenia na świecie?
WSZELKIE oznaki wskazują dziś nieomylnie, że ludzkość czekają nadzwyczaj ciężkie próby. Ród ludzki dożył najbardziej krytycznego okresu swoich dziejów. Sytuacja światowa pogarsza się w samej rzeczy do tego stopnia, że nawet przywódcy wyrażają obawy co do przyszłości, ku której zmierza ludzkość. Wielki dziennik New York Times z 6 stycznia roku 1969 podawał na przykład: „Politycy oraz socjologowie rosyjscy, chińscy i amerykańscy prawdopodobnie byliby zgodni co do jednego: że bez przedsięwzięcia w ciągu najbliższych pięciu lat jakichś nadzwyczajnych i zdecydowanych kroków szanse obchodzenia na świecie Nowego Roku jeszcze i w roku 2000 będą daleko bardziej nikłe niż w jakimkolwiek minionym okresie znanej historii”.
2 Kiedy się wydarzenia doby obecnej bada w świetle proroctw Słowa Bożego, to jest Biblii świętej, nieodparcie nasuwa się wniosek, że dożyliśmy przepowiedzianych „dni ostatnich” doczesnego systemu rzeczy (2 Tym. 3:1, BT; Mat. 24:3-14). Oznacza to zarazem, że doczekaliśmy czasów, o których proroctwo biblijne powiada: „Za dni tych królów wzbudzi Bóg niebieski królestwo, które na wieki zepsute nie będzie (...), ale ono połamie i koniec uczyni tym wszystkim królestwom, a samo stać będzie na wieki” (Dan. 2:44). Słowo Boże wskazuje przy tym, że owo Królestwo Boże — to samo, o które chrześcijanie tak długo się modlili — zostało ustanowione w niebie za obecnego pokolenia ludzi w roku 1914 (Mat. 6:9, 10). W tym też czasie wyniesiony na tron Król, Jezus Chrystus, przystąpił do wyrugowania z niebios aniołów przeciwnych temuż Królestwu.
3, 4. (a) Jaka wojna została stoczona w niebie podczas ustanowienia Królestwa Bożego? Jaki był jej wynik? (b) Czego więc należy oczekiwać w najbliższej przyszłości?
3 Biblia w następujący sposób opisuje skutki tej wojny w niebie: „Zrzucony został smok wielki, wąż starodawny, którego zowią diabłem i szatanem, który zwodzi wszystek okrąg świata; zrzucony został na ziemię i aniołowie jego z nim zostali zrzuceni. I słyszałem głos wielki mówiący na niebie: Teraz stało się (...) królestwo Boga naszego i władza Chrystusa jego (...). Przetoż rozweselcie się, niebiosa i wy, którzy mieszkacie na nich. Biada mieszkającym na ziemi i na morzu, bo zstąpił diabeł do was z wielkim gniewem, wiedząc, że krótki ma czas!” — Obj. 12:7-12, NT.
4 Pomyśl teraz nad tym! W myśl powyższych słów z chwilą ustanowienia Królestwa Bożego w niebie Szatan i jego aniołowie zostali wyrzuceni na ziemię. Tu na ziemi wzniecają ogromne zamieszanie, ponieważ wiedzą, że bliska jest ich zagłada. Czyż nie jest rzeczą oczywistą, że od roku 1914 siły demoniczne wpędziły narody w szaleństwo? Czego więc można się spodziewać w najbliższym czasie? Co do tego nie może być żadnych wątpliwości: Biada, czyli niedola wywołana przez demony z pewnością będzie się wzmagać, a przy tym z Biblii wynika wyraźnie, że coraz większy gniew Diabła rozwścieczonego klęską zwróci się szczególnie przeciw grupie ludzi, która „strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie” (Obj. 12:17). Oznacza to, że na pewno poddana będzie sprawdzeniu wiara i lojalność wszystkich chrześcijan. Czekają ich ciężkie próby. Czy przygotowujesz się już teraz, aby z tych prób wyjść zwycięsko? Jeżeli tak, to możesz czerpać pociechę z zapewnienia: „Jehowa wie, jak ludzi zbożnie oddanych wyzwolić z próby”. — 2 Piotra 2:9, NW.
ZNACZENIE PRZYGOTOWANIA
5. (a) Jakiej postawy umysłu powinniśmy się wystrzegać? (b) Jakie powinno być nasze usposobienie duchowe? Dlaczego?
5 Nierozsądne z twojej strony byłoby przekonanie, drogi czytelniku, że jesteś jakimś wyjątkiem i że twoja wiara nie będzie poddana wypróbowaniu. Diabeł oczywiście chciałby uśpić twą czujność i skłonić cię do takiego mniemania. Nie życzy sobie, żebyś się zawczasu przygotowywał, czyli zaprawiał. Byłby bardzo zadowolony, gdybyś wypuścił z pamięci Boskie ostrzeżenie: „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając, kogo by pochłonąć. Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze” (1 Piotra 5:8, 9). Lepiej jednak okaż się mądrym i weź sobie do serca to ostrzeżenie od Boga. Wystrzegaj się przyjmowania poglądów — bez względu na ich źródło — które by cię odwodziły od przysposobienia się do niełatwych prób wiary, jakie mogą nastąpić.
6, 7. (a) Jakie sprzyjające okoliczności zaistniały podczas ostatniego roku ziemskiej służby Jezusa? (b) Co dowodzi, że Jezus nie pozwolił, aby te okoliczności powstrzymały go od przygotowywania się na przyszłe próby?
6 Wspaniały przykład w tym zakresie dał Jezus Chrystus. Nie dopuścił on do tego, by sprzyjające okoliczności narzuciły mu mniemanie, iż nie będzie musiał przechodzić ciężkiej próby wiary. Rozpatrzmy chociażby sytuację, jaka zaistniała w ciągu ostatniego roku jego ziemskiej służby kaznodziejskiej. Wielkie rzesze ludzi przychodziły do niego w górzystą okolicę nad Morzem Galilejskim. Jezus uzdrawiał tam chromych, sparaliżowanych, ślepych i niemych. Pewnego razu spora gromada trwała przy nim całe trzy dni; ludzie ci byli głodni i znużeni, więc też nakarmił cudownie „cztery tysiące mężów, oprócz niewiast i dzieci”, choć miał do dyspozycji zaledwie „siedem chlebów” i „kilka rybek” (Mat. 15:29-39). Wskutek tego lud przyjmował go bardzo życzliwie. Nieco wcześniej, gdy dokonał podobnego cudu, tłum nawet usiłował go pochwycić i obwołać królem (Jana 6:10-15). A jednak Jezus nie dopuścił do tego, aby popularność, jaką się cieszył u ludu, uśpiła go i skłoniła do przekonania, że nieprędko dojdzie do surowych prób przepowiedzianych w Biblii. — Izaj. 50:6; 53:5-12.
7 Sprawozdanie biblijne podaje, że gdy Jezus udał się z uczniami trochę dalej na północ i znalazł się w pobliżu góry Hermon, zaczął „wykazywać uczniom swoim, iż musi pójść do Jerozolimy i wiele ucierpieć od starszych, od przedniejszych kapłanów i od uczonych w Piśmie, i być zabitym”. Jakże odległe musiały im się wydawać takie cierpienia! Toteż „wziąwszy go Piotr na stronę, począł go upominać, mówiąc: Zmiłuj się sam nad sobą, Panie! Nie przyjdzie to na cię” (Mat. 16:21, 22, NT). Jak wypadało Jezusowi na to zareagować? Przecież Piotr, chociaż przeciwstawił się tu Mistrzowi, chciał dla niego jak najlepiej. Naprawdę miłował Jezusa i nie chciał, aby ten się przejmował na pozór tak odległą ewentualnością.
8. (a) Jak Jezus zareagował na podjęte przez Piotra w najlepszej wierze usiłowania, aby go uspokoić? Dlaczego? (b) Czego możemy się stąd nauczyć?
8 Jezus nie dał się uspokoić słowami Piotra. Wcale nawet nie przyjął ich przychylnie. Wiedział, że dawanie posłuchu tego rodzaju wypowiedziom zniechęcałoby go do umacniania się w umyśle i sercu, i przysposabiania się do ciężkich prób, jakie według proroctw Pisma świętego miały go wkrótce dosięgnąć. Dlatego ostro zgromił Piotra, mówiąc: „Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, tylko o tym, co ludzkie” (Mat. 16:23). Piotr nie zdawał sobie sprawy, jak ważne było, żeby Jezus zebrał się w sobie i przygotował, zanim nadejdą doświadczenia. A czy ty osobiście doceniasz dziś wartość zaprawiania się do przyszłych prób wiary? Nie dopuść do tego, by warunki na pozór sprzyjające i zapowiadające dalszy spokój kiedykolwiek uśpiły cię i skłoniły do mniemania, iż żadne specjalne próby chyba nie spadną na ciebie znienacka. Nie słuchaj niczego, co mogłoby cię odwodzić od przygotowywania się na frontalny atak uknuty przez demony. Jedynie pod warunkiem takiego przygotowania możesz ufnie polegać na tym, że Jehowa przeprowadzi cię bezpiecznie przez tę próbę. — 2 Piotra 2:9.
PRÓBY MOGĄ SPAŚĆ NAGLE
9. Jakiemu surowemu wypróbowaniu został Jezus w końcu poddany? Czy wytrwał w wierności?
9 Niecały rok minął od rozmowy, w której Jezus oznajmił uczniom, co go ma spotkać, i oto nagle spadły na niego cierpienia, o jakich wtenczas mówił. Był w Jeruzalem, w ogrodzie Getsemane, gdy nocą nadszedł tłum uzbrojony w kije i miecze, aby go aresztować. Jeszcze tej samej nocy podczas śledztwa „niektórzy zaczęli pluć na niego i zakrywszy mu twarz policzkować go” (Marka 14:65, Kow). Ale był to dopiero początek jego wypróbowania. Następnego dnia Poncjusz Piłat kazał Jezusa „ubiczować”, czyli „wychłostać” (Mat. 27:26-30; Jana 19:1-3, NW). Co to ubiczowanie mogło obejmować, dowiadujemy się z czasopisma Medical World News gdzie dnia 21 października roku 1966 zamieszczono następujące objaśnienie: „Tragiczne widowisko koronowania Chrystusa cierniami wśród wrzaskliwych drwin gawiedzi mogło również być połączone z biczowaniem. Bicz (flagrum) składał się z kilku rzemieni zakończonych kulkami ołowianymi lub baranimi kośćmi skokowymi”. W końcu już zmaltretowany tak brutalnym obejściem Jezus został przybity do pala, na którym zawisł, aby umrzeć śmiercią męczeńską. Wiernie jednak przetrwał wszystko. Był przygotowany na te ciężkie próby.
10. Co powiedział Jezus, aby przygotować uczniów na przyszłe próby?
10 Jezus pragnął, aby jego uczniowie także byli przygotowani na czekające ich próby. Dlatego w noc poprzedzającą jego śmierć powiedział im: „Wspomnijcie na słowo, które do was powiedziałem: „Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali, i was prześladować będą (...). Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie: Jam zwyciężył świat” (Jana 15:20; 16:33). Niekiedy ucisk spadał na naśladowców Jezusa nagle, zupełnie niespodziewanie.
11, 12. (a) Z jakim nieoczekiwanym prześladowaniem spotkali się Paweł i Barnaba w Listrze? Dlaczego mogli się tego nie spodziewać? (b) Czego powinniśmy się z tego nauczyć? Jak Paweł starał się przygotować uczniów na to, co ich czekało?
11 Zdarzyło się na przykład, że apostoł Paweł i towarzyszący mu w podróży misyjnej Barnaba rozpoczęli działalność w mieście Listra na terenie Azji Mniejszej. Spotkali się tam z życzliwym przyjęciem. A kiedy uzdrowili pewnego ułomnego człowieka, ludność znalazła się pod tak silnym wrażeniem, że nawet chciano złożyć im ofiary. Tymczasem wkrótce potem według sprawozdania biblijnego „nadeszli z Antiochii i z Ikonium Żydzi, i namówiwszy tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że umarł”. Jakże prędko sytuacja się odmieniła i przyszło prześladowanie! — Dzieje 14:8-19.
12 Ze zdarzenia tego powinniśmy wyciągnąć naukę. Nasze życie chrześcijańskie może toczyć się zupełnie spokojnie. Działalność kaznodziejska może się spotykać z wyjątkowo życzliwym przyjęciem u ludzi. Niemniej nagle może się wydarzyć coś niespodziewanego, co nas wtrąci w ciężkie doświadczenia. Musimy się liczyć z takimi próbami wiary i zaprawiać się do stawienia im czoła. Apostoł Paweł zdawał sobie sprawę z tej potrzeby i usilnie nawoływał współchrześcijan, żeby też ją sobie uświadomili. Biblia donosi, że po wspomnianym kamienowaniu Paweł z Barnabą „zawrócili do Listry, Ikonium i Antiochii, utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, i mówiąc, że musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego”. — Dzieje 14:21, 22.
13. Co dowodzi, że i dziś próby mogą spaść na chrześcijan nagle?
13 Nie sądźmy, że da się uniknąć wypróbowania wiary. Słowo Boże nie pozostawia wątpliwości co do tego, że wszyscy prawdziwi chrześcijanie zostaną poddani próbom (2 Tym. 3:12). Nie zawsze wiemy z góry, jak one nadejdą lub jaką przybiorą formę. Ale nawet w dobie dzisiejszej mogą na nas spaść nagle. Na przykład w afrykańskim państwie Malawi w latach 1965 i 1966 chrześcijańscy świadkowie Jehowy cieszyli się warunkami dość sprzyjającymi prowadzeniu pracy kaznodziejskiej. Potem jednak w roku 1967 rząd zakazał ich działalności i oczernił ich podle, co wywołało z miejsca falę okrutnego prześladowania. Palono im domy i miejsca zgromadzeń. Gwałcono niewiasty, a mężczyzn torturowano i zabijano. W ostatnich latach niespodziane prześladowania chrześcijan wybuchły też w Kamerunie, byłej Zjednoczonej Republice Arabskiej, na Madagaskarze, w Gwinei Równikowej i innych krajach.
DLACZEGO BÓG DOPUSZCZA PRÓBY
14. Jaki fakt świadczy o tym, że Bóg ma uzasadniony powód, aby dopuszczać na swój lud doświadczenia? Jakie starania z naszej strony będą więc przejawem rozsądku?
14 Ktoś mógłby w tym miejscu zapytać: Ależ dlaczego Jehowa Bóg dopuszcza, żeby Jego słudzy znosili próby? Dlaczego Szatanowi Diabłu wolno się włóczyć jak ryczącemu lwu i wywoływać tyle cierpień oraz niedoli? — Istnieje ku temu uzasadniony powód. Wynika to choćby ze słów Boga: „Kto się was [moich sług] dotyka, dotyka się źrenicy oka mego” (Zach. 2:8). Pomyślmy nad tym: Czy Bóg, gdyby nie miał słusznego powodu, dopuściłby do tego, aby Jego umiłowany lud znosił cierpienia, które On sam odczuwa tak boleśnie, jakby Go ktoś uraził w oko? Na pewno nie! Zatem postąpimy mądrze, jeśli postaramy się dobrze zrozumieć, dlaczego Jehowa pozwala Szatanowi sprowadzać dotkliwe cierpienia na sług Bożych.
15. Kto skusił pierwszą parę ludzką do odstąpienia od Boga? Jakie wyzwanie rzucone przez niego Bogu jest niedwuznacznie poświadczone?
15 Doniesienie biblijne wykazuje, że między Jehową Bogiem a Szatanem Diabłem istnieje kwestia sporna o wszechświatowym znaczeniu. Wyjaśnia ono, że gdy Bóg stworzył pierwszą parę ludzką i umieścił ją w rajskim otoczeniu na ziemi, wmieszało się pewne potężne stworzenie duchowe, któremu udało się za pomocą oszczerczego kłamstwa skłonić ludzi do nieposłuszeństwa wobec Stworzyciela (1 Mojż. 3:1-6). Intrygant ów tym samym stał się Diabłem, czyli Oszczercą. Pismo święte wyjawia, że później Diabeł rzucił Bogu wyzwanie, twierdząc, iż zdoła odciągnąć od Niego całe, nawet wówczas jeszcze nie urodzone potomstwo tamtej pierwszej pary ludzkiej. Jednoznacznie poświadczają to wydarzenia związane z osobą wiernego sługi Bożego imieniem Ijob.
16. (a) Co w myśl rozmowy zapisanej w księdze Ijoba jest przedmiotem kwestii spornej między Jehową a Szatanem? (b) Czy owa kwestia datuje się dopiero od czasów Ijoba?
16 Natchnione sprawozdanie biblijne przenosi nas do samego nieba, ujawniając ważną rozmowę, jaka miała tam miejsce; czytamy: „Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stanąć przed Jahwe [Jehową], że i szatan też poszedł z nimi. I rzekł Bóg do szatana: (...) ‚A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Joba [Ijoba]? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on’. Szatan na to do Jahwe: ‚Więc bez oglądania się na zapłatę Job czci Boga? Czyż Ty nie okoliłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? (...) Wyciągnij, proszę, swą rękę i dotknij jego majątku. Czy w twarz Ci nie będzie złorzeczył?’” Widać stąd, że w kwestii spornej między Bogiem a Szatanem chodzi między innymi o pytanie, czy ludzie pozostaną wierni Bogu nawet w próbie. Szatan oczywiście twierdzi, że nie. Aby rozstrzygnąć to pytanie przynajmniej w odniesieniu do Ijoba, Jehowa rzekł Szatanowi: „Oto cały majątek jego w twej mocy”. Jednakże pomimo prób, na jakie Szatan go wystawił, Ijob zachował wiarę w Boga. Udowodnił, że Diabeł jest kłamcą, podobnie jak uczynili to przed nim inni wierni mężowie Boży, na przykład Abel, Noe, Abraham i tak dalej. — Ijoba, rozdziały 1 i 2, BT; Hebr. 11:4-38.
17. Czego Diabeł nadal usiłuje dokazać? Wobec jakich pytań staje więc każdy z nas?
17 Chociaż w przeciągu długich wieków, jakie upłynęły od tamtej pory, słudzy Boży dawali dowody wiary i wytrwałości, przez co niejednokrotnie wykazali, że Szatan jest kłamcą, on jednak wcale nie ma zamiaru odstąpić od swego szaleńczego postanowienia. Ciągle usiłuje odwieść ludzi od prawdziwego wielbienia. Natomiast ci, co miłują Jehowę, pozostają wierni Bogu bez względu na to, jakie próby Diabeł by na nich sprowadził. Czy zdołasz przetrzymać ostatnie zaciekłe ataki Szatana, jakie przypuści tuż przed obezwładnieniem go przez Boga? Czy wniesiesz swój wkład do udowodnienia, że ludzie potrafią służyć Jehowie Bogu, ponieważ Go naprawdę kochają? Zależeć to będzie od okoliczności, czy będziesz korzystał z kilku ważnych rzeczy mogących pod tym względem posłużyć wydatną pomocą.
CO POMAGA PRZETRWAĆ PRÓBY
18. (a) Dlaczego wierność Ijoba radowała serce Jehowy? (b) Co zatem będzie dla nas pomocą w dochowaniu wierności Bogu podczas próby?
18 Pomyślmy teraz, jak Jehowa musiał być uradowany postawą wiernego Ijoba! Zarzut Szatana sprowadzał się do tego, że w próbie nikt nie dochowa Bogu niezłomnej wierności. Ijob tymczasem niejako zaświadczył swym sposobem postępowania przed całym wszechświatem: Jesteś podłym kłamcą, Szatanie, gdyż ja aż do śmierci pozostanę wierny Bogu! (Jak. 5:11). Jakże szczęśliwy jest Jehowa, gdy ludzie podobni Ijobowi wiernie Mu służą i tym samym dają dowód, że Jego przeciwnik jest kłamcą! Wskazują na to serdeczne słowa Boga: „Bądź mądry, synu mój, a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, który by mi urągał” (Prz. 27:11). Nie zapominaj więc o przywileju radowania serca Jehowy! Twoja wierność względem Niego podczas wypróbowania zostanie dołączona do ‚odpowiedzi’, jaką On da Szatanowi Diabłu, który Mu urągał. Pamiętanie o tej okoliczności będzie dla ciebie bezcenną pomocą do przetrwania próby.
19. O czym jeszcze powinniśmy pamiętać, jeśli chcemy przetrwać próby?
19 Łatwiej też przetrwamy próbę, gdy sobie uświadomimy, że nie będzie się ona ciągnęła bez końca. Każda próba jest w gruncie rzeczy niczym w porównaniu z błogosławieństwami, jakimi Bóg nagrodzi swych wiernych sług (Rzym. 8:18). Ijob wprawdzie doznał strasznych cierpień ze strony Szatana, ale Biblia podaje, że „Pan błogosławił ostatnim czasom Ijobowym więcej niż początkom jego” (Ijoba 42:12). A co jeszcze ważniejsze, wierność Ijoba zapewnia mu dobrodziejstwo powstania z umarłych, aby się cieszyć życiem wiecznotrwałym. Na pewno więc mądrze jest wiernie służyć Bogu! Biblia stwierdza: „Szczęśliwy jest człowiek, który przetrzymuje próbę, ponieważ dostąpiwszy uznania, otrzyma koronę życia, jaką Jehowa obiecał tym, co go nieustannie miłują”. — Jak. 1:12, NW; Mat. 5:10-12.
20. (a) Czy próby, jakie mogą na nas spadać, wyróżniają się spośród tych, które przeżywają inni chrześcijanie? (b) Dlaczego myśl o cudzych doświadczeniach może nam pomóc w przetrwaniu próby?
20 Dalszą ważną pomocą do przetrzymania próby jest rozważanie przykładów wytrwałości naszych chrześcijańskich braci na całym świecie. Niekiedy człowiek skłania się do mniemania, że jego próby są zupełnie wyjątkowe i nikt nie napotyka takich trudności, na jakie on jest narażony. Tymczasem Biblia powiada: „Przeciwstawcie mu się [Szatanowi Diabłu], mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie” (1 Piotra 5:9). Tak, „te same cierpienia” przytrafiają się również gdzie indziej twoim współchrześcijanom. Możesz o tym przeczytać w każdym Roczniku świadków Jehowy, w Służbie Królestwa, w Strażnicy. A skoro inni w wierności przeciwstawiają się Szatanowi podczas takich cierpień, ty także możesz tego dokazać. Pamiętaj o tym, a lżej ci będzie znieść próbę.
DO PRZETRWANIA PRÓBY NIEZBĘDNA ZAPRAWA
21. Jaką rolę odgrywa modlitwa w zaprawianiu się do przyszłych prób?
21 Ponadto absolutnie nieodzowne jest przygotowywanie się do przyszłych prób przez pozostawanie w ścisłej łączności z Jehową Bogiem za pośrednictwem modlitwy. Biblia usilnie zaleca: „Bądźcie (...) w modlitwie wytrwali”. „Nieustannie się módlcie” (Rzym. 12:12; 1 Tes. 5:17, BT). Jak żołnierz w boju powinien utrzymywać stałą łączność ze swym dowódcą, tak też chrześcijanie muszą ciągle zwracać się do Boga o wskazówki i otuchę. Jezus zachęcał swych uczniów, żeby modlili się do Boga: „Nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw od złego”. — Mat. 6:13.
22. Jak Bóg odpowiada na modlitewną prośbę, żeby ‚nie wiódł na pokuszenie, ale wybawił od złego’?
22 Nie znaczy to jednak, iż po modlitwie możesz po prostu założyć ręce i spokojnie czekać na wybawienie. Pomyślne przetrwanie próby wymaga czegoś więcej. Wynika to już z samego sposobu, w jaki Bóg odpowiada na modlitwę: „Nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw od złego”. Bóg czyni to zasadniczo dwiema metodami. Po pierwsze daje przez swe Słowo ostrzeżenie co do taktyki postępowania Szatana. Możesz dzięki temu się orientować, czego w tym zakresie należy się spodziewać po Szatanie. Będąc z góry ostrzeżony, możesz też być w porę uzbrojony (2 Kor. 2:11). A po drugie Jehowa odpowiada na taką modlitwę przez pokrzepienie swoich sług za pośrednictwem swego Słowa. Umożliwia im to przetrwanie prób, jakie Bóg zezwala Szatanowi na nich sprowadzić.
23. Co musi wchodzić w zakres przygotowywania się na nadchodzące próby?
23 Jakże wyraźnie widać stąd, że przygotowywanie się do przyszłych prób musi obejmować studiowanie Słowa Bożego, Biblii! Studium to jest niezbędne, jeśli mamy być odpowiednio ostrzeżeni i pokrzepieni. Ponadto jednak twoja zaprawa musi także obejmować regularne spotykanie się z ludem Bożym na zebraniach zborowych. Właśnie na tych zebraniach nabędziesz ducha Bożego i tu otrzymasz serdeczną pomoc oraz pokrzepienie ze strony widzialnej organizacji Bożej (Mat. 18:20). Nie powinieneś się stawać odludkiem, gdyż — jak stwierdza Biblia — „za żądzą [swoją] idzie odludek i każda rada go gniewa: wszystko, co mądre”. — Prz. 18:1, BT.
24. Jaką wspaniałą obietnicę dał nam Jehowa? Czy jednak dotyczy ona wszystkich?
24 Jeżeli czerpiesz pożytek z tego wszystkiego, co Jehowa Bóg zgotował dla twego umocnienia — z Jego Słowa, Jego ducha i społeczności Jego ludu — to możesz ufnie patrzeć w przyszłość! Zobacz, jaką obietnicę dla ciebie zawiera Biblia: „Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść” (1 Kor. 10:13). Tak, bez względu na to, jak wielka byłaby pokusa czy próba, Jehowa umożliwi swym sługom stawienie jej czoła. Co za cudowne zapewnienie! Ale pamiętaj, że obietnica ta nie dotyczy automatycznie wszystkich. Odnosi się tylko do tych, którzy korzystają z możliwości zgotowanych przez Boga dla ich umocnienia. Jeżeli nie pozostajesz w stałej łączności z Jehową Bogiem za pośrednictwem modlitwy, jeśli nie studiujesz systematycznie Słowa Bożego i nie uczestniczysz w zebraniach zborowych Jego ludu, to po prostu nie możesz oczekiwać, by w razie pokuszenia Jehowa wskazał ci wyjście. Niewątpliwie powinno ci to tym lepiej uzmysłowić, jak żywotne znaczenie ma odpowiednie przygotowanie się teraz do nadchodzących prób!
25. Jakie mamy współczesne przykłady na potwierdzenie tego, że Jehowa dopomaga swym sługom do przetrwania próby?
25 W jaki sposób Jehowa może sprawić ulgę tym, którzy robili dobry użytek z różnych form Jego pomocy, dobitnie ilustruje przykład sług Bożych w jednym z krajów arabskich. Bito ich po piętach i po plecach, ponieważ odmówili brania udziału w czynnościach, które naruszałyby ich chrześcijańską neutralność. Mimo to jeden z nich napisał: „Kiedy tak leżałem na ziemi okładany razami, modliłem się do Jehowy, żeby mi pomógł znieść tę torturę. Bardzo byłem szczęśliwy, bo Jehowa, Bóg Wszechmocny, rzeczywiście udzielił mi pomocy”. Inny świadek Jehowy pisał: „Bez względu na to, jak się z nami obchodzono i ile spadło na nas ciosów, już po paru sekundach przestawaliśmy cokolwiek odczuwać, chociaż bicie trwało dalej. Czuliśmy tylko zawsze, że Jehowa Bóg jest z nami”. Jak zdumiewająco Jehowa potrafi utorować wyjście! Podobnie jak przed dawnym czasem wyratował udręczonego Lota, tak też udowodnił wielokrotnie w dobie dzisiejszej, że „wie, jak ludzi zbożnie oddanych wyzwolić z próby”. — 2 Piotra 2:6-9, NW.
26. Co teraz musimy bezwzględnie czynić?
26 Twoja wiara również z całą pewnością zostanie poddana próbie. Pewność ta wynika z faktu, że Szatan Diabeł wie, iż jego koniec jest bliski, i sprowadzi na ciebie doświadczenia, aby cię odciągnąć od służenia Bogu. Dlatego jest bezwzględnie konieczne, żebyś korzystał z tego, co Bóg zgotował dla twego pokrzepienia, modląc się regularnie, studiując Jego Słowo i zgromadzając się systematycznie z Jego ludem. W ten sposób pozyskasz uznanie Jehowy i przetrwasz pomyślnie każdą próbę, jaką by tobie przyniosła przyszłość.
[Ilustracja na stronie 3]
Zdrada i aresztowanie Jezusa nastąpiły nagle, ale był przygotowany na czekające go próby i wytrwał w wierności