Doskonalenie świętości w bojaźni Bożej

„Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej” (2 KORYNTIAN 7:1).

1. Skąd wiemy, że wysocy rangą aniołowie uznają świętość Jehowy?

JEHOWA jest Bogiem świętym. Aniołowie wysokiej rangi zdecydowanie rozgłaszają w niebie Jego świętość: „Święty, święty, święty jest Jehowa Zastępów. Chwałą Jego jest to, co napełnia całą ziemię”. Tak brzmiało porywające wołanie serafów, których w VIII wieku p.n.e. ujrzał w widzeniu prorok Izajasz. Pod koniec I wieku n.e. apostoł Jan oglądał wizję przyszłych wydarzeń mających się rozegrać w „dniu Pańskim”, w którym obecnie żyjemy. Zobaczył wokół tronu Jehowy cztery żywe stworzenia i słyszał, jak nieustannie ogłaszały: „Święty, święty, święty jest Jehowa Bóg, Wszechmocny, który był i który jest, i który przychodzi”. Te potrójne oświadczenia niebiańskich, duchowych stworzeń Jehowy uwypuklają niezrównaną świętość Stwórcy (Izajasza 6:2, 3; Objawienie 1:10; 4:6-8).

Świętość i wyodrębnienie

2. (a) Jakie dwa aspekty świętości tu przedstawiono i w jakim stopniu Jehowa jest święty z obu tych punktów widzenia? (b) Jak Mojżesz uwypuklił świętość Jehowy?

² Świętość nie tylko oznacza czystość i nieskazitelność w sensie religijnym, ale też kojarzy się z uświęceniem, z oddzieleniem, wyodrębnieniem. Jehowa jest w najwyższym stopniu czysty, nieskazitelny; On nie ma nic wspólnego z żadnymi plugawymi bóstwami narodów. Właśnie ten aspekt Jego świętości, Jego odrębną pozycję, podkreślił Mojżesz w swej pieśni: „Któż spośród bogów jest podobny Tobie, Jehowo? Kto jak Ty okazuje się potężnym w świętości?” (Wyjścia 15:11).

3. W jakich zakresach od wszystkich Izraelitów wymagano świętości i jakiej pomocy udzielił im w tym Jehowa?

³ Święty Bóg Jehowa wymagał od starożytnych Izraelitów, będących na ziemi Jego wybranym ludem, żeby także byli święci. Żądał tego nie tylko od kapłanów i Lewitów, ale wręcz od całego narodu. Mojżeszowi polecił: „Przemów do całego zgromadzenia synów Izraela i powiedz im: ‛Macie okazać się świętymi, ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty’” (Kapłańska 19:2). Mając ten cel na uwadze, Jehowa nadał swemu ludowi prawa pomyślane jako pomoc w zachowywaniu czystości pod względem duchowym, moralnym, umysłowym, fizycznym i ceremonialnym; ta ostatnia wiązała się z oddawaniem Mu czci w przybytku, a później w świątyni.

Lud oddzielony

4, 5. (a) W jakim sensie cielesny Izrael był narodem uświęconym? (b) Czego się wymaga od Izraelitów duchowych i jak potwierdza to apostoł Piotr?

⁴ Im ściślej Izraelici trzymali się praw Bożych, tym bardziej różnili się od okolicznych zdeprawowanych narodów. Wyodrębniało ich to, że stanowili lud oddzielony, poświęcony służbie na rzecz świętego Boga, Jehowy. Mojżesz powiedział do nich: „Jesteś przecież ludem świętym dla Jehowy, twego Boga. To ciebie wybrał Jehowa, twój Bóg, abyś się stał Jego ludem, szczególną własnością spośród wszystkich ludów, jakie są na powierzchni ziemi” (Powtórzonego Prawa 7:6).

⁵ Podobna czystość i odrębność są też wymagane od Izraelitów duchowych. W liście skierowanym do grupy osób wybranych na takich duchowych Izraelitów apostoł Piotr napisał: „Jako dzieci posłuszne już nie kształtujcie siebie według pragnień dawniej żywionych w niewiedzy, lecz w zgodzie ze Świętym, który was powołał, sami też stańcie się świętymi w całym swoim sprawowaniu, gdyż napisano: ‛Bądźcie święci, ponieważ ja jestem święty’” (1 Piotra 1:1, 14-16).

6, 7. (a) Jak w 7 rozdziale Objawienia opisano członków „wielkiej rzeszy” i czego słusznie się od nich wymaga? (b) Jakie zagadnienia będą rozpatrzone w następnych paragrafach?

⁶ W rozdziale 7 Księgi Objawienia napisano o „wielkiej rzeszy” ludzi, którzy ‛stali przed tronem [Jehowy] i przed Barankiem, odziani w białe szaty’, że „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka” (Objawienie 7:9, 14). Białe szaty oznaczają czystą, sprawiedliwą pozycję przed Jehową, przyznaną im ze względu na okazywanie wiary w zbawczą krew Chrystusa. Wynika stąd wyraźnie, iż nie tylko chrześcijanie namaszczeni duchem, lecz także „drugie owce” muszą zachowywać czystość duchową i moralną, aby ich wielbienie spotykało się z uznaniem Boga (Jana 10:16).

⁷ Rozpatrzmy teraz, pod jakimi względami lud Jehowy w przeszłości miał się okazywać czystym i świętym oraz dlaczego te same zasady odnoszą się do ludu Bożego w dobie dzisiejszej.

Czystość duchowa

8. Z jakich powodów Izraelici musieli trzymać się z dala od religii kananejskich?

⁸ Naród izraelski musiał skrupulatnie trzymać się z dala od nieczystych praktyk religijnych innych ludów. Jehowa przez usta Mojżesza nakazał Izraelowi: „Pilnuj się, abyś nie zawarł przymierza z mieszkańcami krainy, do której się udajesz, żeby czasem nie okazało się to sidłem pośród ciebie. Ale ołtarze ich macie porozbierać i święte ich filary roztrzaskać, a ich święte słupy [związane z odrażającym kultem płci] macie pościnać. Nie będziesz bić pokłonów przed innym bogiem, ponieważ Jehowa, któremu Zazdrosny na imię, jest Bogiem zazdrosnym [lub: „Bogiem wymagającym wyłącznego oddania”, New World Translation Reference Bible, przypis]; żebyś czasem nie zawarł przymierza z mieszkańcami tej krainy, oni bowiem na pewno będą utrzymywali niemoralne stosunki ze swoimi bogami i będą swym bogom składali ofiary” (Wyjścia 34:12-15).

9. Jakich szczegółowych wskazówek udzielono wiernemu ostatkowi, który opuścił Babilon w roku 537 p.n.e.?

⁹ Setki lat później Jehowa natchnął Izajasza, żeby do wiernego ostatka, który miał powrócić z Babilonu do Judy, skierował następujące prorocze słowa: „Odwróćcie się, odwróćcie się, wydostańcie się stamtąd, nie dotykajcie niczego nieczystego; wydostańcie się spośród niego, zachowajcie siebie w czystości — wy, którzy niesiecie sprzęty Jehowy [mające służyć przywróceniu czystego wielbienia w świątyni jeruzalemskiej]” (Izajasza 52:11).

10, 11. (a) Jakie pouczenia o podobnej treści otrzymali Izraelici duchowi w I wieku n.e.? (b) Jak stosowano się do tych wskazówek zwłaszcza od roku 1919 i 1935? W jaki jeszcze sposób namaszczony ostatek i jego towarzysze zachowują czystość duchową?

¹⁰ Podobnie Izraelici duchowi i ich współtowarzysze muszą się wystrzegać skalania bałwochwalczymi religiami tego świata. Zwracając się do namaszczonych duchem chrześcijan w zborze korynckim, apostoł Paweł napisał: „Jakie istnieje porozumienie świątyni Bożej z bożkami? Jesteśmy bowiem świątynią Boga żywego; przecież Bóg powiedział: ‛Będę przebywał między nimi i przechadzał się pośród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem’. ‛„Dlatego wydostańcie się spośród nich i odłączcie się”, mówi Jehowa, „i przestańcie dotykać nieczystego”’; ‛„a ja was przyjmę”’” (2 Koryntian 6:16, 17).

¹¹ W roku 1919 oczyszczeni i uszlachetnieni członkowie namaszczonego ostatka zostali wyzwoleni z nieczystych, bałwochwalczych religii Babilonu Wielkiego (Micheasza 3:1-3). Dali posłuch niebiańskiemu wezwaniu: „Wydostańcie się z niej [z religii fałszywej], mój ludu, jeśli nie chcecie z nią uczestniczyć w jej grzechach i jeśli nie chcecie mieć udziału w jej plagach” (Objawienie 18:4). Od roku 1935 również coraz liczniejsza rzesza „drugich owiec” reaguje pozytywnie na to wezwanie i opuszcza nieczystą religię babilońską. Ponadto namaszczony ostatek i jego współpracownicy zachowują czystość duchową przez unikanie jakiejkolwiek styczności ze zgubnymi poglądami odstępców (Jana 10:16; 2 Jana 9-11).

Czystość moralna

12. (a) Dzięki jakim prawom Jehowa podniósł poziom moralny Izraelitów wysoko ponad poziom okolicznych narodów? (b) Jakie szczególnie ścisłe przepisy obowiązywały kapłanów?

¹² Za pośrednictwem przymierza Prawa Jehowa podniósł poziom moralny Izraelitów wysoko ponad stan zdeprawowanych okolicznych narodów. Małżeństwo i życie rodzinne podlegały w Izraelu szczególnej ochronie. Siódme z Dziesięciorga Przykazań zabraniało cudzołóstwa. Surowo karane były zarówno cudzołóstwo, jak i wszelka inna rozpusta (Powtórzonego Prawa 22:22-24). Prawo zapewniało ochronę pannom (Powtórzonego Prawa 22:28, 29). Specjalnie rygorystyczne przepisy dotyczyły małżeństw zawieranych przez kapłanów. A od arcykapłana wymagano, by za żonę wziął sobie tylko niewinną dziewicę (Kapłańska 21:6, 7, 10, 13).

13. Do kogo przyrównano członków „oblubienicy” Chrystusa i dlaczego?

¹³ Podobnie większy Arcykapłan, Jezus Chrystus, ma „oblubienicę” złożoną ze 144 000 chrześcijańskich pomazańców przyrównanych do „dziewic” (Objawienie 14:1-5; 21:9). Wystrzegają się oni skalania przez świat podległy Szatanowi oraz zachowują czystość nauk i czystość moralną. Apostoł Paweł skierował do namaszczonych chrześcijan w Koryncie następujące słowa: „Jestem zazdrosny o was zbożną zazdrością, gdyż osobiście przyrzekłem wam w małżeństwo jednemu mężowi, abym mógł was przedstawić Chrystusowi jako moralnie czystą dziewicę” (2 Koryntian 11:2). Paweł napisał też: „Chrystus umiłował zbór i za niego dał samego siebie, aby go uświęcić, oczyszczając go kąpielą wodną za pośrednictwem słowa, aby mógł przedstawić sobie zbór w jego wspaniałości, bez plamy lub zmarszczki czy czegoś podobnego, ale żeby był święty i bez skazy” (Efezjan 5:25-27).

14, 15. (a) Co musi iść w parze z duchową czystością klasy „oblubienicy” i jaki werset biblijny to potwierdza? (b) Z czego wyraźnie wynika, że podobne wymagania co do czystości moralnej dotyczą też drugich owiec?

¹⁴ W parze z czystością duchową „oblubienicy” Chrystusa musi iść czystość moralna jej członków. Apostoł Paweł oświadczył: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd: Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy (...) nie odziedziczą Królestwa Bożego. A właśnie takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście obmyci, ale zostaliście uświęceni” (1 Koryntian 6:9-11).

¹⁵ Powyższe wymagania co do czystości moralnej odnoszą się również do drugich owiec, o czym bez trudu można się przekonać, gdy się weźmie pod uwagę, komu Jehowa nie da działu w obiecanych nowych niebiosach i nowej ziemi: „Ale jeśli chodzi o (...) obrzydliwych w swoim plugastwie, i morderców, i rozpustników (...) — ich udziałem będzie jezioro pałające ogniem i siarką. Oznacza to drugą śmierć” (Objawienie 21:1, 8).

Poszanowanie dla małżeństwa

16, 17. (a) Jakie wersety biblijne wyjaśniają, że stan wolny nie jest konieczny dla zachowania czystości moralnej? (b) Jak chrześcijanin może okazać stosowną bojaźń przed Bogiem, gdy dokonuje wyboru partnera małżeńskiego? Dlaczego niemądre byłoby pominięcie ograniczenia podanego przez apostoła?

¹⁶ Aby zachować czystość moralną, namaszczeni duchem członkowie klasy oblubienicy, jak również drugie owce, bynajmniej nie muszą pozostawać w stanie samotnym. Przymusowy celibat jest niebiblijny (1 Tymoteusza 4:1-3). Stosunki cielesne w obrębie związku małżeńskiego nie są czymś nieczystym. Słowo Boże nalega: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie nieskalane, bo rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” (Hebrajczyków 13:4).

¹⁷ Chrześcijanin, który pragnie ‛doskonalić świętość w bojaźni Bożej’, nie powinien jednak uważać, że wolno mu swobodnie zawrzeć związek małżeński, z kim mu się podoba. Tuż przed udzieleniem współchrześcijanom rady, aby ‛oczyścili siebie z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej’, apostoł Paweł napisał: „Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z bezprawiem? (...) Albo jaki dział ma wierny z niewierzącym?” (2 Koryntian 6:14, 15; 7:1). Będąc członkiem wyodrębnionego i czystego ludu Jehowy, chrześcijanin lub chrześcijanka — zamierzając wstąpić w związek małżeński — zastosuje się do apostolskiego ograniczenia, aby pobierać się „tylko w Panu”, to znaczy poślubić kogoś, kto jest oddanym, ochrzczonym i wiernym sługą Jehowy (1 Koryntian 7:39). Podobnie jak to było w przeszłości, również teraz z pewnością byłoby rzeczą niemądrą, gdyby oddani członkowie ludu Bożego pominęli tę biblijną radę (por. Powtórzonego Prawa 7:3, 4; Nehemiasza 13:23-27). Nie świadczyłoby to o okazywaniu zdrowej bojaźni przed naszym Wielkim Panem, Jehową (Malachiasza 1:6).

18. W jaki jeszcze sposób chrześcijanie mogą utrzymywać małżeństwo w poszanowaniu?

¹⁸ Ponadto w Izraelu pewne przepisy ograniczały współżycie nawet w obrębie małżeństwa. Mąż na przykład miał się powstrzymywać od stosunków z żoną w okresie jej menstruacji (Kapłańska 15:24; 18:19; 20:18). Wymagało to od izraelskich mężczyzn opanowania i okazywania żonom czułej wyrozumiałości. Czy chrześcijanie mieliby być mniej wyrozumiali wobec swych żon? Apostoł Piotr napisał, że chrześcijańscy mężowie powinni mieszkać z żonami „stosownie do wiedzy”, to znaczy znajomości ich struktury jako „naczynia słabszego, żeńskiego” (1 Piotra 3:7).

Kroczenie „Drogą Świętości”

19, 20. (a) Opisz szeroką drogę, którą podąża większość ludzi. (b) Dlaczego lud Jehowy musi się różnić od świata podlegającego Szatanowi? (c) Jakim gościńcem kroczy lud Boży i kiedy się otworzyła taka sposobność? Jedynie kto może nim iść?

¹⁹ Powyższe rozważania dobitnie świadczą o istnieniu stale się pogłębiającej przepaści między ludem Jehowy a światem Szatana. Obecny system rzeczy jest coraz bardziej nacechowany pobłażliwością i pogonią za uciechami. Jezus oświadczył: „Wchodźcie przez wąską bramę, ponieważ szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady, a wielu jest tych, którzy nią tam idą” (Mateusza 7:13). Tą szeroką drogą kroczy większość ludzi. Mówiąc słowami apostoła Piotra, jest to droga ‛wyuzdanych postępków, pożądliwości, nadużywania wina, hulanek, orgii pijackich i występnego bałwochwalstwa’, droga, która prowadzi do „nurzania się w rozpasaniu” (1 Piotra 4:3, 4). Końcem jej jest zagłada.

²⁰ Natomiast słudzy Boży kroczą inną, wąską drogą, którą podąża czysty lud. Udostępnienie tej drogi w czasie końca przepowiedział prorok Izajasz, który napisał: „I na pewno powstanie tam gościniec, po prostu droga; i będzie zwany Drogą Świętości. Nie pójdzie po nim nieczysty” (Izajasza 35:8). W komentarzu do tego proroctwa, zawartym w książce pt. Worldwide Security Under the „Prince of Peace” (Powszechne bezpieczeństwo pod rządami „Księcia Pokoju”), stwierdza się: „W roku 1919 przed rozradowanymi sługami Jehowy otworzył się symboliczny gościniec. Kto pragnął okazać się świętym w oczach Jehowy, wszedł na ów ‛gościniec’, na ‛Drogę Świętości’. (...) Dzisiaj, w tak późnym okresie ‛zakończenia systemu rzeczy’, ten udostępniony przez Boga ‛gościniec’ pozostaje wciąż jeszcze otwarty. Tłumy ludzi przejętych docenianiem (...) wstępują na ścieżkę raju duchowego — na ‛Drogę Świętości’”.a

21. W czym i po co słudzy Jehowy muszą się odróżniać od tłumów posłusznych Diabłu? Jaka kwestia zostanie omówiona w następnym artykule?

²¹ Namaszczony ostatek Izraelitów duchowych oraz towarzyszące mu drugie owce istotnie wyróżniają się dzisiaj jako lud oddzielony od świata rządzonego przez Szatana, w którym pojęcie świętości straciło wszelki sens. Dla podległych Diabłu wielkich tłumów ludzi idących „szeroką i przestronną (...) drogą prowadzącą do zagłady” nie ma nic świętego. Są oni nieczyści pod względem duchowym i moralnym, ale niejednokrotnie także w sensie fizycznym, a ich wygląd jest — delikatnie mówiąc — niechlujny. Tymczasem apostoł Paweł zaleca: „Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej” (2 Koryntian 7:1). W następnym artykule rozpatrzymy, jakimi sposobami lud Boży powinien dbać o czystość w sensie umysłowym i fizycznym.

Bądźcie czyści pod względem umysłowym i cielesnym

„Upraszam was (...), żebyście składali swe ciała na ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Bożego” (RZYMIAN 12:1).

1. Dlaczego zdaniem apostoła Pawła niezbędna jest czystość pod względem umysłowym i cielesnym?

KAŻDY, kto pragnie służyć świętemu Bogu Jehowie, musi być czysty pod względem duchowym i moralnym. Całkiem logicznie wiąże się z tym konieczność przestrzegania czystości umysłu i ciała. Z uwagi na stan obecnego systemu rzeczy ludzie, którzy z niego wychodzą, aby służyć Jehowie, muszą zmienić nie tylko sposób myślenia, ale też często osobiste nawyki. Do chrześcijan w Rzymie apostoł Paweł napisał: „Zatem upraszam was przez zmiłowania Boże, bracia, żebyście składali swe ciała na ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Bożego — na świętą służbę pełnioną waszą zdolnością rozumowania. I przestańcie dawać się kształtować według tego systemu rzeczy, natomiast przemieńcie się przez przeobrażenie umysłu, abyście sami na sobie sprawdzili dobrą i godną upodobania oraz doskonałą wolę Boga” (Rzymian 12:1, 2). Z czym łączy się pojęcie czystości pod względem umysłowym i cielesnym?

Czystość umysłu

2. Kiedy nasze oczy i serca mogłyby nas skłonić do rozwiązłości? Czego potrzeba, aby do tego nie doszło?

² Zanim jeszcze nadane było Prawo, wierny Hiob wskazał na fakt, że jeśli nasze oczy i serce wymkną się spod kontroli, to mogą nas skłonić do rozwiązłości. Oświadczył: „Z moimi oczami zawarłem był przymierze, skądże bym kiedy przyglądał się pannie? Jeżeli znęciło się serce moje do kobiety (...) jest to rozwiązłość i występek osądzenia godny” (Hioba 31:1, 9-11, Miłosz). Jeżeli mamy rozbiegane oczy i płoche serce, to potrzeba nam karności umysłu, potrzeba „karcenia, które uczy wnikliwości” (Przysłów 1:3).

3, 4. (a) O czym świadczy przykład Dawida i Batszeby? Co jest niezbędne, aby zmienić niewłaściwy sposób myślenia? (b) Dlaczego chrześcijańscy starsi powinni być szczególnie ostrożni?

³ Oczy pobudziły króla Dawida do popełnienia cudzołóstwa z Batszebą (2 Samuela 11:2, 4). Przykład ten ukazuje, że nawet ludzie, którymi Jehowa posługuje się do wykonania ważnych zadań, mogą popaść w grzech, jeśli swego umysłu nie trzymają w ryzach. Dokonanie zmian w sposobie myślenia może wymagać ogromnego wysiłku, który powinien iść w parze z żarliwymi modlitwami o pomoc Jehowy. Po okazaniu skruchy za grzech z Batszebą król Dawid modlił się: „Stwórz u mnie także serce czyste, Boże, i umieść we mnie ducha nowego, nieugiętego” (Psalm 51:10 [51:12, Bw]).

⁴ Starsi chrześcijańscy powinni ze szczególną starannością wystrzegać się wzniecania w sobie złych pragnień, które mogłyby ich doprowadzić do poważnego grzechu (Jakuba 1:14, 15). Do chrześcijańskiego nadzorcy, Tymoteusza, apostoł Paweł napisał: „Celem tego nakazu jest w gruncie rzeczy miłość płynąca z czystego serca i dobrego sumienia oraz nieobłudnej wiary” (1 Tymoteusza 1:5). Starszy z całą pewnością postępowałby obłudnie, gdyby wykonując swoje obowiązki duchowe pozwalał swym rozbieganym oczom rozbudzać w sercu myśli o dopuszczeniu się rozwiązłości.

5. Czego należy unikać, aby zachować czystość umysłu?

⁵ Wszyscy jako chrześcijanie powinniśmy czynić, co w naszej mocy, żeby zachować czystość umysłu. Oznacza to wystrzeganie się wszelkich filmów, programów telewizyjnych oraz publikacji, które mogłyby wywierać szkodliwy wpływ na nasz sposób myślenia. Higiena umysłu wymaga świadomych starań, aby koncentrować się na tym, „cokolwiek jest prawdziwego, (...) sprawiedliwego, (...) czystego moralnie”. Apostoł Paweł dodał: „Jakakolwiek jest cnota i cokolwiek jest godnego pochwały — na to stale zwracajcie uwagę” (Filipian 4:8).

Higiena osobista

6. (a) Podaj z Księgi Kapłańskiej przykłady świadczące o tym, że w Izraelu wymagano dbania o higienę osobistą i zbiorową. (b) Do czego zmierzały te przepisy?

⁶ Powiedziano kiedyś, że „w parze z pobożnością idzie czystość”. Co prawda człowiek czysty pod względem moralnym i cielesnym niekoniecznie musi być pobożny, jednakże osoba pobożna siłą rzeczy musi być moralnie i cieleśnie czysta. Prawo Mojżeszowe zawierało dokładne wskazówki co do oczyszczania skażonych domów oraz osobistej kąpieli w różnych wypadkach nieczystości (zob. Księgę Kapłańską, rozdziały 14 i 15). Od wszystkich Izraelitów wymagano, żeby przestrzegali świętości (Kapłańska 19:2). W dziele pt. Insight on the Scriptures (Wnikliwe poznawanie Pism) podano: „Przepisy dotyczące odżywiania się, higieny i moralności, które Bóg dał [Izraelitom], ciągle im przypominały, że zostali wyodrębnieni i uświęceni dla Boga” (Tom 1, strona 1128).

7. Co można słusznie powiedzieć o Świadkach Jehowy jako społeczności? O czym jednak poinformowali niektórzy nadzorcy podróżujący?

⁷ Świadkowie Jehowy jako lud pozostają wprawdzie nieskalani religią babilońską i nie tolerują w swoich szeregach nieczystości moralnej, niemniej ze sprawozdań nadzorców podróżujących wynika, że niektóre osoby zaniedbują się pod względem higieny osobistej i schludnego wyglądu. Co pozwoli nam się zorientować, że i z tego punktu widzenia jesteśmy czyści? Dobry wzór dla wszystkich chrześcijańskich rodzin stanowi porządek panujący w Betel, która to nazwa znaczy „Dom Boży”.

8, 9. (a) Jakich rad udziela się wszystkim nowym członkom rodziny Betel? (b) Jakie zasady stosowane w Betel powinny obowiązywać w każdym domu chrześcijańskim?

⁸ Kiedy ktoś staje się członkiem rodziny Betel w głównej siedzibie Towarzystwa Strażnica lub w którymś z jego oddziałów na świecie, otrzymuje specjalną broszurę przygotowaną przez Ciało Kierownicze. Wyjaśnia ona, czego się od niego będzie oczekiwać, jeśli chodzi o stosunek do pracy oraz przyzwyczajenia osobiste. W części zatytułowanej „Porządek w pokoju i czystość” można tam przeczytać: „Życie w domach Betel wymaga sprostania wysokim miernikom pod względem cielesnym, moralnym i duchowym. Każdy mieszkaniec Betel powinien dbać o czystość osobistą i o czystość w swoim pokoju. Sprzyja to zachowaniu zdrowia. Nie ma powodu, dla którego ktoś miałby być brudny. Dobrym zwyczajem jest codzienne branie kąpieli. (...) Przed posiłkiem trzeba się umyć i oczekuje się tego od wszystkich. Przez wzgląd na współmieszkańca i sprzątających po każdym skorzystaniu z umywalki lub wanny należy je przemyć”.

⁹ Mieszkańcy domów Betel skrupulatnie dbają o czystość toalet, a osoby, które z nich korzystają, mają możliwość natychmiastowego umycia rąk. Od wszystkich członków rodziny oczekuje się, że po skorzystaniu z toalety każdorazowo pozostawią ją czystą, to znaczy sprawdzą, czy muszla klozetowa została dokładnie spłukana. Postępowanie takie jest oznaką szacunku dla następnego użytkownika, a także dla osoby sprzątającej. Czy takie zdrowe, podyktowane życzliwością zasady nie powinny obowiązywać w każdym domu chrześcijańskim?

10. (a) Dlaczego utrzymywanie siebie i dzieci w czystości nie jest uzależnione od posiadania komfortowo urządzonej łazienki? (b) Jakie przepisy sprzyjały zdrowiu w Izraelu i jaka stąd wypływa nauka dla nowożytnego ludu Jehowy?

¹⁰ W poszczególnych krajach, rzecz jasna, panują różne warunki. Bywa, że w mieszkaniach nie ma wanny ani nawet prysznicu. Na ogół jednak bracia i siostry starają się o tyle mydła i wody, ile potrzeba do utrzymania swego ciała w czystości, i dopilnowują, żeby również dzieci były czyste.a W różnych stronach świata wiele domów jest pozbawionych kanalizacji. Jednakże nieczystości można bezpiecznie usuwać przez zakopywanie, jak tego wymagano u Izraelitów nawet w obozach wojskowych (Powtórzonego Prawa 23:12, 13 [23:13, 14, BT]). Ponadto ustanowione przez Jehowę prawa rządzące życiem obozowym wymagały częstego prania odzieży i mycia całego ciała, szybkiego rozpoznawania i leczenia chorób, właściwego obchodzenia się ze zwłokami oraz posiadania zapasów czystej wody i żywności. Wszystkie te przepisy przyczyniały się do ochrony zdrowia narodu. Czy członkowie nowożytnego ludu Jehowy mieliby prowadzić mniej higieniczny tryb życia? (Rzymian 15:4).

Schludne mieszkania i czyste samochody

11. (a) O co należy zadbać nawet w najskromniejszym mieszkaniu chrześcijańskim? (b) Jakiej współpracy wymaga się od wszystkich członków rodziny Betel?

¹¹ W naszym mieszkaniu, nawet najskromniejszym, może panować porządek i czystość, wymaga to jednak dobrego rozplanowania zadań w rodzinie. Jeżeli matka pragnie poświęcać jak najwięcej czasu na sprawy duchowe, w tym na działalność kaznodziejską, to nie może codziennie spędzać go sporo na sprzątaniu po domownikach, którzy zostawiają gdzie popadnie odzież, książki, gazety, czasopisma i inne rzeczy. Chociaż w domach Betel są osoby zajmujące się sprzątaniem, od każdego członka rodziny oczekuje się, żeby rano posłał po sobie łóżko i zrobił porządek w swoim pokoju. Wszyscy cenimy sobie przebywanie w schludnych i czystych Salach Królestwa oraz Salach Zgromadzeń. Niech więc także nasze mieszkania świadczą o tym, że należymy do czystego, świętego ludu Jehowy!

12, 13. (a) Jakiej udzielono rady w sprawie samochodów używanych w służbie na rzecz Jehowy i dlaczego zastosowanie się do niej nie musi pochłaniać zbyt wiele czasu? (b) Z jakiego powodu natury duchowej należy zachowywać czystość cielesną, a także dbać o przyjemny wygląd naszych mieszkań i samochodów?

¹² Wielu sług Bożych jeździ samochodami na zebrania oraz do służby polowej. W pewnych krajach samochód stał się właściwie nieodzownym narzędziem w służbie dla Jehowy. Powinien wobec tego być schludny i czysty, podobnie jak nasze mieszkanie. Oczywiście chrześcijanie nie mogą na pucowanie swych samochodów poświęcać zbyt dużo czasu, co się zdarza ludziom ze świata. Bez popadania w skrajność słudzy Jehowy powinni wszakże dokładać starań, aby w granicach zdrowego rozsądku dbać o czystość i właściwy stan techniczny swoich pojazdów. W niektórych krajach umycie samochodu przy stacji benzynowej nie jest drogie ani czasochłonne. Jeżeli chodzi o wnętrze wozu, to w ciągu 10 minut można zdziałać bardzo wiele, żeby było czyste i przyjemne. Zwłaszcza starsi i słudzy pomocniczy powinni dawać pod tym względem dobry przykład, często bowiem podwożą swymi samochodami grupy głosicieli do służby polowej. Kiedy ktoś z braci przywozi osobę zainteresowaną na zebranie, na pewno nie daje dobrego świadectwa, gdy w jego samochodzie jest brud i bałagan.

¹³ Tak więc dokładaniem starań o zachowanie czystości cielesnej, a także dbaniem o to, by nasze mieszkania oraz samochody były czyste i schludne, oddajemy cześć Jehowie jako członkowie Jego czystej organizacji.

Czystość przy składaniu ofiar duchowych

14. Jakie przepisy obowiązywały w Izraelu, jeśli chodzi o czystość ceremonialną, i co z nich wynika?

¹⁴ W Izraelu przy oddawaniu czci Bogu pod groźbą śmierci wymagano też czystości ceremonialnej. Jehowa nakazał Mojżeszowi i Aaronowi: „Chrońcie (...) synów Izraela przed nieczystością, aby nie umierali na skutek swej nieczystości bezczeszcząc mój Przybytek, który znajduje się pośród nich” (Kapłańska 15:31, Biblia poznańska). W Dniu Przebłagania arcykapłan musiał dwukrotnie cały wykąpać się w wodzie (Kapłańska 16:4, 23, 24). W miedzianej kadzi na dziedzińcu przybytku, a później w ogromnym miedzianym morzu przy świątyni, znajdował się zapas wody, którą kapłani mieli się obmywać przed składaniem ofiar Jehowie (Wyjścia 30:17-21; 2 Kronik 4:6). A jak się rzecz miała z ogółem Izraelitów? Jeżeli z jakiegoś powodu stali się nieczyści pod względem ceremonialnym, nie wolno im było uczestniczyć w wielbieniu Boga, dopóki nie spełnili wymagań związanych z oczyszczeniem (Liczb 19:11-22). Wszystko to podkreślało, że ludzie oddający cześć świętemu Bogu, Jehowie, muszą być czyści pod względem fizycznym.

15. Dlaczego ofiary ze zwierząt nie są już konieczne, jakie jednak pytania wymagają odpowiedzi?

¹⁵ Prawdą jest, że obecnie lud Jehowy nie musi składać ofiar ze zwierząt w ziemskiej świątyni. Ofiary wymagane przez Prawo Mojżeszowe zastąpiło „ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze” (Hebrajczyków 10:8-10). Teraz ‛oddajemy cześć Ojcu duchem i prawdą’ (Jana 4:23, 24). Ale czy to znaczy, że naszemu świętemu Bogu Jehowie nie mamy już składać żadnych ofiar? I czy w naszym wypadku czystość jest mniej istotna niż to było u Izraelitów?

16. Jak od roku 1918 na namaszczonych chrześcijanach spełnia się proroctwo Malachiasza 3:3, 4 i jakie ofiary godne przyjęcia mogą oni składać Jehowie?

¹⁶ Jak wynika z proroctwa Malachiasza, namaszczeni duchem chrześcijanie żyjący na ziemi w obecnym czasie końca mieli zostać oczyszczeni do pełnienia służby świątynnej. Historia potwierdza, że to oczyszczanie, inaczej mówiąc przepławianie, rozpoczęło się w roku 1918. Od roku 1919 członkowie namaszczonego ostatka ‛bezspornie stali się dla Jehowy ludem składającym dar ofiarny w sprawiedliwości’, przy czym dar ten ‛naprawdę sprawia Jehowie zadowolenie’ (Malachiasza 3:3, 4). Dzięki temu są w stanie przynosić „duchowe ofiary godne przyjęcia u Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 2:5). Apostoł Paweł napisał: „Przez niego stale składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznawających Jego imię” (Hebrajczyków 13:15).

17. Dlaczego „wielka rzesza” musi być czysta pod względem cielesnym, umysłowym, moralnym i duchowym, mimo iż nie wchodzi w skład królewskiego kapłaństwa?

¹⁷ Przedstawiciele „wielkiej rzeszy” nie są powołani do kapłańskiej służby świątynnej, jak to jest w wypadku namaszczonego ostatka, niemniej „dniem i nocą pełnią dla Niego [Jehowy] świętą służbę” na ziemskim dziedzińcu Jego duchowej świątyni (Objawienie 7:9, 10, 15). Należy pamiętać, że Izraelici nie będący kapłanami także musieli być ceremonialnie czyści, aby mogli uczestniczyć w oddawaniu czci Bogu w przybytku, czy też później w świątyni. Podobnie „wielka rzesza” drugich owiec musi być czysta pod względem cielesnym, umysłowym, moralnym i duchowym, jeśli pragnie służyć w świątyni i wraz z ostatkiem brać udział w ‛składaniu Bogu ofiary wysławiania’ przez ‛publiczne wyznawanie Jego imienia’.

Czyści i schludni w służbie polowej oraz na zebraniach

18. O co powinniśmy zadbać w zakresie higieny osobistej, ubioru i obuwia, gdy wyruszamy do publicznej działalności kaznodziejskiej lub na zebrania?

¹⁸ Co to oznacza w praktyce? Otóż zachowywalibyśmy się w sposób rażąco niestosowny i zdradzający brak szacunku dla Jehowy, gdybyśmy chcieli reprezentować Go podczas świadczenia od domu do domu, na ulicach lub w cudzym mieszkaniu, nie dbając o czystość i odpowiednie odzienie. A zatem nie możemy tych spraw pozostawić przypadkowi. Musimy zwracać na nie baczną uwagę, żeby postępować tak, jak przystoi kaznodziejom noszącym imię Jehowy. Nasz ubiór nie musi być drogi, ale niech będzie czysty, gustowny i skromny. Podobnie obuwie powinno być wyczyszczone i w dobrym stanie. Tak samo na wszystkich zebraniach, ze zborowym studium książki włącznie, nasze ciało powinno być czyste, a ubiór schludny i stosowny.

19. Jakie korzyści duchowe płyną z tego, że jako chrześcijańscy słudzy Boży mamy czysty, schludny wygląd?

¹⁹ Dbałość o czysty i przyjemny wygląd podczas działalności kaznodziejskiej oraz na naszych zgromadzeniach stanowi jeden z czynników, dzięki którym stajemy się „ozdobą nauki naszego Wybawiciela, Boga” (Tytusa 2:10). Samo w sobie stanowi to świadectwo. Na wielu ludziach zrobiła już wrażenie nasza czystość i schludność; pobudziła ich do wysłuchania przyniesionego im orędzia na temat wspaniałych zamierzeń Jehowy co do sprawiedliwych nowych niebios i oczyszczonej nowej ziemi (2 Piotra 3:13).

20. Jakie jeszcze dobre owoce wydaje nasza czystość pod względem umysłowym i cielesnym?

²⁰ W miarę zbliżania się ustanowionego przez Jehowę nowego, czystego systemu rzeczy musimy wszyscy analizować siebie, aby ocenić, czy nie powinniśmy dokonać jakichś zmian w swoim sposobie myślenia lub w osobistych przyzwyczajeniach. Paweł napisał: „Znając słabość waszego ciała, mówię na sposób ludzki: Jak niegdyś wydaliście swe ciało w niewolę nieczystości i bezprawia, pogrążającego was w większe jeszcze bezprawie, tak teraz wydajcie swe ciało w niewolę sprawiedliwości, która przywiedzie was do uświęcenia” (Rzymian 6:19, Bp). Czystość duchowa i czystość cielesna już teraz przyczynia się do wydawania dobrego owocu, „owocu ku świętości, a końcem tego — życie wieczne” (Rzymian 6:22). Bądźmy więc czyści pod względem umysłowym i cielesnym, ‛składając swe ciała na ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Bożego’ (Rzymian 12:1).