Nadal „trwajcie mocno w wierze”

„Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze” (1 Kor. 16:13).

1. (a) Jaki wniosek narzucają kongresy pod hasłem „Zwycięskiej Wiary”? (b) Jaką wiarę zalecał Jezus?

ZWYCIĘSKA WIARA krzewi się po całym świecie! Dowiodły tego niezbicie Międzynarodowe Kongresy Świadków Jehowy pod hasłem „Zwycięskiej Wiary”, które latem zeszłego roku odbywały się na półkuli północnej, a w następnych miesiącach przeniosły się do krajów położonych na południe od równika. Dla Świadków Jehowy wiara nie jest jedynie kwestią wypowiedzenia pewnych słów. Musi ona być żywa, aktywna, muszą jej towarzyszyć czyny. Jezus opisał jej owoce w swoim Kazaniu na Górze, gdy rzekł: „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”. A w ostatni pamiętny wieczór, jaki spędził ze swoimi bliskimi naśladowcami, powiedział im: „Ojciec mój przez to doznaje chwały, że obfity owoc wydajecie i okazujecie się moimi uczniami” (Mat. 5:16; Jana 15:8, NW).

2. Co dowodzi, że Świadkowie Jehowy „mają wiarę”?

² Prawdą jest, że w obecnych krytycznych czasach „nie wszyscy mają wiarę” (2 Tes. 3:2). Ale na pewno występuje ona u chrześcijańskich świadków Boga Jehowy. Właśnie ta nasza żywa wiara pobudza nas do trwania w ogłaszaniu „dobrej nowiny” publicznie, w służbie polowej. Jakże wspaniałe świadectwo dano tym sposobem w trzecim dniu każdego z powyższych kongresów międzynarodowych! Pokrzepieni tą samą wiarą, kontynuujemy świadczenie, choćby na najtrudniejszych terenach, i stawiamy czoło surowym próbom oraz prześladowaniom. Potrafimy nawet się radować w trakcie sprawdzianów naszej wiary, gorąco przy tym wyczekując objawienia się Jezusa Chrystusa w chwale Królestwa (1 Piotra 4:12, 13).

3. (a) Dlaczego można powiedzieć, że nasza wiara jest realna? (b) Do czego wiara powinna pobudzać tak młodych, jak i starszych w prawdzie?

³ Wiara jest dla nas czymś realnym. Opiera się mocno na Panu Jezusie Chrystusie, Głowie zboru chrześcijańskiego, którego członkowie służą Bogu w harmonii z tym swoim Przewodnikiem. Apostoł Paweł swego czasu skierował do nich wezwanie: „Jak więc przejęliście naukę o Chrystusie Jezusie jako Panu, tak w Nim [w jedności z nim, NW] postępujecie: zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie, i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono, pełni wdzięczności” (Kol. 2:6, 7). Bracia starsi w prawdzie przykładnie wciąż kroczą naprzód, pobudzani zwycięską wiarą, a modlimy się, aby również nowi, włącznie ze świeżo ochrzczonymi, umocnili się w wierze i napełnili nią do obfitości. Właśnie wiara stanowi dla nas wszystkich bodziec do ‛składania publicznego wyznania ku zbawieniu’ — do opowiadania ludziom dobrej nowiny (Rzym. 10:10, NW).

4. (a) Jaki związek ma wiara z postępowaniem? (b) Co pobudziło kogoś do powiedzenia: „Najlepszym kazaniem jest wasze zachowanie”?

⁴ Ponadto wiara skłania chrześcijan do wzorowego prowadzenia się, co także rzuca korzystne światło na drogocenne imię Jehowy, naszego Boga (1 Piotra 2:12). Montrealski dziennik La Presse z 8 lipca ub. r., gdy w tym kanadyjskim mieście trwał kongres pod hasłem „Zwycięska Wiara”, przytoczył następujący trafny komentarz na temat Świadków Jehowy:

„Wykazują oni godne uwagi zalety moralne (...) na płaszczyźnie osobistej; popierają życie rodzinne, a występują przeciwko rozwodom i przerywaniu ciąży. Kładą duży nacisk na religijne wychowanie swoich dzieci”.a

Na omawianych zgromadzeniach wyraźnie rzucało się w oczy przykładne sprawowanie, będące wynikiem takiego doceniania wartości moralnych. Pewien profesor pochodzenia rosyjskiego, zatrudniony w charakterze dziennikarza, wypowiedział się na monachijskim kongresie Świadków Jehowy: „Waszym najlepszym kazaniem jest wasze zachowanie”. A w tamtejszej gazecie Muenchner Merkur pisano 25 lipca roku 1978:

„Są to najuczciwsi i najbardziej punktualni podatnicy w Republice Federalnej. O ich posłusznym przestrzeganiu przepisów świadczy chociażby sposób prowadzenia samochodu, a ponadto oczywiście statystyka kryminalna. (...) Mają w poszanowaniu autorytety (rodziców, nauczycieli, władze). (...) Opierają się na Biblii, podstawie wszelkich ich działań. (...) Ale nikt nie powinien sobie wyobrażać, iż Świadkowie Jehowy są marzycielami lub świętoszkami. Zorganizowali gigantyczną akcję porządkową i zdołali wyczyścić wszystkie siedzenia oraz toalety na stadionie [olimpijskim] w ciągu zaledwie trzech godzin. Teren kempingu wyglądał, jak gdyby go ‛wylizano do czysta’. Są realistami, którzy ochotniczo biorą się za bary z każdą sytuacją — ponieważ tego chce Biblia”.

5. Jakie zastosowanie znalazły słowa z Ewangelii według Mateusza 7:16 do Świadków Jehowy zgromadzonych na kongresach?

⁵ Podobne wypowiedzi dawały się słyszeć na całym świecie. We włoskiej gazecie Corriere della Sera z Mediolanu przeprowadzono w wydaniu z 7 sierpnia ubiegłego roku nawet pewne porównanie:

„Wspiera ich tak doskonałe zorganizowanie, że zazdroszczą im tego wszystkie inne organizacje. (...) Cóż jeszcze można powiedzieć o Świadkach Jehowy? Okazali się dobrze wychowanymi obywatelami, do tego stopnia, że swoim zachowaniem poniekąd zganili brak okrzesania widoczny niekiedy u pewnych ugrupowań katolickich”.

Jezus ze swej strony zapowiedział: „Poznacie ich po ich owocach” (Mat. 7:16).

6. Przez co Świadkowie Jehowy stali się w minionych miesiącach trafnym przykładem prawdziwego chrystianizmu?

⁶ Piękne zachowanie Świadków Jehowy przyciągnęło uwagę opinii publicznej świata między innymi dzięki ogromnej liczbie uczestników omawianych kongresów. Jeżeli chodzi o trzy powyżej wspomniane kraje, to w miastach Montreal, Winnipeg, Vancouver i Edmonton zgromadziło się ogółem 140 590 osób, w Monachium i Duesseldorfie 108 901 osób, a 111 320 w Mediolanie i Rzymie. Suma przybyłych na wszystkie 68 kongresów międzynarodowych, zakończonych do września roku 1978, przekroczyła wysokość 1 700 000. Chrześcijańska osobowość tych sług Jehowy ujawniła się po całej ziemi z taką wyrazistością, że stali się dzięki temu dobitnym przykładem prawdziwego chrystianizmu.

PORA, BY ‛TRWAĆ MOCNO’

7. Dlaczego jest pewne, że w przyszłości próby wiary się nasilą?

⁷ Nie ulega wątpliwości, że zbliżają się nasilone próby naszej wiary. Dlaczego? Po prostu dlatego, że wskutek narodzin „królestwa naszego Boga i zwierzchnictwa jego Chrystusa” w 1914 roku n.e. Diabeł „zrzucony został na ziemię”. Wie on dobrze, iż pozostał mu do dyspozycji tylko „krótki okres”. W tej sytuacji wzmaga się jego złość na tych ziemskich sług Jehowy, którzy „przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się dziełem dawania świadectwa o Jezusie” jako potężnym Królu na tronie, przygotowującym się obecnie do zrehabilitowania raz na zawsze zwierzchnictwa Jehowy (Apok. 12:9-12, 17, NW). Wielki przeciwnik wywołuje kłopoty i napięcia w świecie, mając zwłaszcza na celu zwolnienie tempa lub nawet przerwanie owego „dzieła dawania świadectwa”. Będąc świadkami Boga i Chrystusa, mamy do czynienia z narzuconą nam autentyczną walką — przeciwko niewidzialnym wrogom, którzy są zdecydowani zburzyć naszą wiarę i całe nasze dzieło.

8. Co pozwoli nam trwać mocno w wierze?

⁸ Nie czas teraz na bierność lub obojętność. Apostoł Paweł napomina: „Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła (...), abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić (...). Stańcie więc do walki (...) bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego” (Efez. 6:11-16). Diabeł może atakować w każdej chwili i to z wielu różnych stron. Na czym polegają niektóre jego podstępne metody?

PLAGA NIEMORALNOŚCI

9. (a) Jakie szkodliwe wpływy wyzyskiwał Diabeł na przestrzeni dziejów? (b) Co więc Juda doradził chrześcijanom?

⁹ Od zarania dziejów ludzkich Diabeł, chcąc doprowadzić kogoś do zguby, posługiwał się w tym celu niemoralnością (Rodz. 6:2-5; 18:20; Liczb 25:1-3). Upadek moralny szerzył się także w czasach wczesnochrześcijańskich, do tego stopnia, że nawet poważnie zagroził czystości zboru. Toteż przyrodni brat Jezusa, imieniem Juda, chociaż pragnął napisać do drugich chrześcijan zachęcający list o ich wspólnym zbawieniu, poczuł się zmuszonym wezwać ich, aby „podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym”. Do zboru zakradli się byli osobnicy niezbożni, oddani w gruncie rzeczy rozpasaniu. Przypominali w dużej mierze aniołów, którzy zgrzeszyli przed potopem, a także znikczemniałych mieszkańców Sodomy i Gomory oraz Izraelitów, których pogrążyły w zepsuciu wyuzdane córy Moabu i Madianu. Plugawili oni ciało i szerzyli wśród ludu Bożego wpływy przyziemne, zwierzęce. W tej sytuacji Juda radził chrześcijanom o czystym usposobieniu: „Umiłowani, budujcie siebie samych w oparciu o najświętszą wiarę waszą, módlcie się w Duchu Świętym, zachowajcie siebie samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu” (Judy 3-7, 19-21, NP).

10, 11. (a) Dlaczego tak ważne dla chrześcijan jest upomnienie z Listu do Efezjan 5:3-5? (b) Jaką przestrogę przed „niewiastą Jezabel” powinniśmy wziąć sobie do serca i dlaczego?

¹⁰ Jedynie wtedy, gdy będziemy toczyć twardą „walkę o wiarę”, możemy się spodziewać uchronienia od zbrukania „nieczystością” tego świata (Efez. 5:3-5). Jezus, „Syn Boży”, rzekł w orędziu skierowanym do zboru w Tiatyrze: „Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych, ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a nie chce się odwrócić od swojej rozpusty” (Apok. 2:18-21).

¹¹ Bałwochwalcza Jezabel (Izebel) z czasów przedchrześcijańskich, żona króla izraelskiego Achaba, głośna była ze swej nieobyczajności. Kiedy jej syn Joram zapytał namaszczonego króla Jehu, czy zamierza przestrzegać pokoju z domem Achaba, ten odparł: „Jaki pokój? Gdy jeszcze trwają czyny nierządne twojej matki Izebeli i liczne jej czarodziejstwa!” A po usunięciu królów Jorama i Ochozjasza (z Judy) Jehu przystąpił do wykonania wyroku śmierci na Jezabeli, 70 synach Achaba i innych, którzy pozostali z jego domu, jak również ogólnie na wszystkich praktykujących rozwiązły kult Baala (2 Król. 9:22 do 10:28). Obyśmy dzisiaj brali sobie do serca ten ostrzegawczy przykład, żeby nie zboczyć z drogi sprawiedliwości i nie zapuścić się w ‛głębiny Szatana’ (Apok. 2:24).

‛ZABIEGANIE’ O BOGACTWO

12. Co to jest „miłość pieniędzy”? Dlaczego należy od niej stronić?

¹² Diabeł ma też inne sposoby wywierania nacisku na wiernych sług Jehowy; wszystkie one zmierzają do odwrócenia nas od Królestwa Boga i Jego sprawiedliwości (Mat. 6:33). Apostoł Paweł ostrzegał na przykład przed „miłością pieniędzy”, której ledwo uchwytny wpływ potrafi odwieść człowieka od wiary. W zakres tego umiłowania wchodzić może szeroki wachlarz różnych spraw, a więc nie tylko same pieniądze, lecz wszelkie bogactwa materialne i przyjemności, wszystko, co jest do kupienia za pieniądze, ale co dla danej osoby staje się sidłem. „Miłość pieniędzy” może pochłaniać mnóstwo czasu, skomplikować życie codzienne, a także odbić się zgubnie na wierze chrześcijańskiej. W końcu tacy ludzie stwierdzają, że „uwikłali się sami w przeróżne cierpienia” (1 Tym. 6:10, NP).

13. Pod jakim warunkiem młodzi na równi ze starszymi mogą liczyć na sukces w „dobrym boju wiary”?

¹³ Apostoł Paweł radził młodemu Tymoteuszowi, żeby nie dążył do bogactwa i zamiast tego skierował wzrok ku celom życia przynoszącym korzyści duchowe: „Ale ty, człowiecze Boży, unikaj tego, a zabiegaj o sprawiedliwość, pobożność, wiarę, miłość, cierpliwość, łagodność. Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany i złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków” (1 Tym. 6:11, 12, NP). Młodzi ludzie doby obecnej, polegający na Jehowie, możecie tak samo z powodzeniem toczyć „dobry bój wiary”. W równej mierze odnosi się to zresztą i do was, starsi chrześcijanie!

14. (a) Na jakich dwóch głównych frontach musimy prowadzić ‛bój o wiarę’? (b) Jak potwierdza to rada z Listu do Hebrajczyków 13:4-6?

¹⁴ Warto podkreślić, że rada biblijna zalecająca nam toczenie boju o wiarę nawiązuje zarówno do niemoralności, jak i do miłości pieniędzy. W obu wypadkach właśnie silna wiara i mocne obstawanie przy niej zapewnia sukces w odpieraniu pokus, jakie by podsuwał Diabeł. Znajduje to potwierdzenie w słowach Pawła, zapisanych w Liście do Hebrajczyków 13:4-6: „We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg. Postępowanie wasze niech będzie wolne od chciwości na pieniądze: zadowalajcie się tym, co macie. Sam bowiem powiedział: ‛Nie opuszczę cię ani pozostawię’. Śmiało więc mówić możemy: ‛Pan jest wspomożycielem moim, nie ulęknę się, bo cóż może mi uczynić człowiek?’” Ufając w pomoc Jehowy, bądźmy zdecydowani walczyć o wiarę aż do końca doczesnego niegodziwego systemu rzeczy!

PODJĘCIE WYZWANIA

15, 16. (a) Jakim bodźcem okazały się ostatnie kongresy? (b) Jaką zachętę powinniśmy zaczerpnąć z Listu do Galatów 6:9, 10, zwłaszcza wobec liczby obecnych na zeszłorocznej Pamiątce?

¹⁵ Międzynarodowe kongresy Świadków Jehowy przeprowadzone pod hasłem „Zwycięskiej Wiary” były istotnie kamieniem milowym na trasie marszu ludu Bożego. Zgodnie z oczekiwaniami dostarczyły potrzebnego bodźca. Kilka minionych lat okazało się okresem przestrojenia. Wielu z nas poprzednio miało nadzieję, że do tej pory doczekamy się już może kresu systemu niegodziwości. Co prawda oglądaliśmy na własne oczy największe w dotychczasowych dziejach ulepszenia w ustroju organizacyjnym Świadków Jehowy, ale podły „system rzeczy” jeszcze się nie skończył. Najwyraźniej Jehowa ma jeszcze dla nas pracę do wykonania. Dlatego „w czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze” (Gal. 6:9, 10).

¹⁶ Starsi zborowi, głowy rodzin, a także inni w sposób godny najwyższej pochwały wciąż wytężają siły, ‛czyniąc dobrze braciom w wierze’. Wspaniałe owoce tej pracy są widoczne w postaci więzi uczuciowych, czyli po prostu miłości, która tak mocno jednoczy sług Jehowy na całej ziemi. Pozwala to w nich rozpoznać uczniów Jezusa (Jana 13:34, 35). Cenna ta jedność w wierze jest wartością, której nie da się zmierzyć danymi zebranymi w jakimś sprawozdaniu. Ale znakomita liczba 5 095 831 obecnych na uroczystości Wieczerzy Pańskiej, obchodzonej na całym świecie dnia 23 marca roku 1978, wskazuje wyraźnie, iż są miliony osób, które jeszcze nie oddały się Jehowie, ale którym zależy na łączności z ludem Bożym. Oby im wszystkim również pośpieszono z pomocą, żeby wyszły zwycięsko z boju o wiarę!

17. W jaki sposób dzisiaj nadal spełniają się słowa z proroctw: Aggeusza 2:7 i Zachariasza 8:23?

¹⁷ Bezustannie napływają nowi chętni, „kosztowności wszystkich narodów”; świadczy o tym chociażby fakt, iż na kongresach pod hasłem „Zwycięskiej Wiary” z lata ubiegłego roku ochrzczono 18 754 kandydatów (Agg. 2:7). Ponadto tabela zamieszczona tu na stronach od 8. do 13. ukazuje, że na całej ziemi w okresie 12 miesięcy do sierpnia roku 1978 włącznie poddało się ochrzczeniu 95 052 nowych Świadków. Cieszymy się bardzo, że ci wartościowi ludzie „ze wszystkich narodów i języków” przyłączają się do namaszczonego duchem ostatka i podejmują u jego boku służbę dla Jehowy, „mówiąc: Chcemy iść z wami, albowiem zrozumieliśmy, że z wami jest Bóg” (Zach. 8:23).

18. (a) W jaki sposób przytłaczająca większość nadal wykazuje wiarę? (b) Jakie biblijne przestrogi w zestawieniu z tabelą okazują się nader aktualne?

¹⁸ Jednakże z tabeli tej wynika również coś innego: pewna liczba ochrzczonych sług Bożych zastygła w bezczynności. Ogromna większość nadal wykazuje zwycięską wiarę. W wielu krajach mnożą się zgłoszenia do pełnoczasowej pracy pionierskiej, a najwyższa liczba osób uczestniczących w służbie polowej kolejny raz przekroczyła dwa miliony. Ale wydaje się, że niemały odsetek załamuje się pod naciskiem, na jaki ich wystawia Diabeł i cały jego system. Rozpowszechniona w świecie niemoralność, pogoń za przyjemnościami i zwodniczym bogactwem — połączone z niedostatecznym uświadamianiem sobie naglących potrzeb dzisiejszej chwili — zebrały swój haracz pomimo wyraźnych przestróg biblijnych przed takimi pułapkami (Łuk. 17:26-30; 1 Jana 2:15-17). Doprawdy pilniej teraz niż w jakimkolwiek minionym okresie trzeba się zastosować do wezwania: „Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze” (1 Kor. 16:13).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 5]

Niemoralność i „miłość pieniędzy” to dwie główne metody, jakimi się posługuje Diabeł, aby w obecnych dniach ostatnich załamać wiarę chrześcijańską