Wytrwanie z wiarą w czasie końca
1. Ustalenie czego ma doniosłe znaczenie teraz, po poznaniu, jak istotne jest odważne stawienie czoła problemom naszych czasów?
POZNAWSZY, jak niezbędne jest odważne stawienie czoła problemom naszych czasów w oparciu o mądrość i rozeznanie zdobyte przez studiowanie Słowa Bożego, stajemy obecnie przed dalszą doniosłą kwestią: jak budować na fundamencie wiary i odwagi, aby wytrwać aż do końca. Do końca czego? Z pewnością nie do końca istnienia globu ziemskiego, bo księga Kaznodziei 1:4 podaje: „Jeden rodzaj [pokolenie, Wk] przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.” Chodzi tu raczej o koniec teraźniejszego podłego systemu rzeczy, o którym Jezus powiedział, że będzie istniał za czasów obecnego pokolenia, i który miał się charakteryzować ‚wielkim uciskiem’, jakiego nigdy przedtem człowiek nie przeżywał. Jedynym wydarzeniem, które można by z nim porównywać, było ogromne spustoszenie wynikłe z ogólnoświatowego potopu za dni Noego. — Mat. 24:21, 22, 37-39.
2. Dlaczego powinniśmy szukać łaski i uznania Jehowy? Jakich błogosławieństw możemy się wtedy spodziewać?
2 Z pewnością nie trudno jest dostrzec przydatność poznawania coraz dalszych szczegółów zamierzenia Jehowy i wystrzegania się utraty upodobania tego Suwerennego Pana wszechświata. Doprawdy, bez Niego i Jego błogosławieństwa jesteśmy niczym. Zwróćmy uwagę, co na ten temat miał do powiedzenia Salomon: „Początkiem mądrości bojaźń Pańska, a poznać Świętego jest roztropnością. Bo przeze mnie pomnożą się dni twoje i przyczynią się tobie lata żywota.” — Przyp. 9:10, 11, Wk, uw. marg.
3. Dlaczego koniecznie trzeba poznać rolę, jaką w życiu chrześcijanina odgrywa wytrwanie w wierze?
3 Czy twoim zdaniem brzmi to rozsądnie, czy przemawia do ciebie? Czy chciałbyś dodać do swego życia dni i lat? Czy chciałbyś mieć pewność, że zmierzasz we właściwym kierunku, gdzie się spotkasz z błogosławieństwem i upodobaniem Jehowy, a skutkiem tego podczas sądu narodów staniesz po prawicy Jego Króla? (Mat. 25:31-33) Zatem mamy nadzieję, że chcesz poznać, jaką rolę w życiu chrześcijanina odgrywa już teraz niezłomne trwanie w wierze. A z pewnością będziesz też chciał starannie wniknąć w poniższe rozważania biblijne na ten temat, bo Słowo Jehowy jest użyteczne do wszystkiego, a więc i do zbawienia, życia i szczęścia. — 2 Tym. 3:15, 16.
4. Czy wystarczy, aby chrześcijanin wstąpił na drogę wytrwałości? Dlaczego dajesz taką odpowiedź?
4 Otóż nawet jeśli ktoś uwierzył w Jehowę i ‚czeka na Niego’ oraz zyskał pewność, że Jego Słowo jest prawdziwe i dostarcza cudownej nadziei na przyszłość, to jednak na tym się jeszcze sprawa nie kończy. (Ps. 31:24) Co innego jest wstąpić na chrześcijańską ścieżkę nienaganności i wytrwałości, a co innego utrzymać się na tej właściwej drodze. Można obstawać przy właściwych zasadach przez dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści lat lub nawet dłużej, ale co innego na zawsze pozostać niezachwianym, ufać Jehowie, polegać na Nim i okazywać zaufanie wskazówkom podawanym przez Jego organizację. Niemniej tylko pod tym warunkiem można zdobyć nagrodę życia. (Gal. 6:9) Co decyduje o sukcesie lub niedopisaniu pod tym względem? WYTRWANIE. Całkiem słusznie więc powinniśmy starać się dowiedzieć, od czego zawisło wytrwanie i dlaczego ono w naszych krytycznych, przedarmagedonowych czasach ma tak istotne znaczenie. — 2 Tes. 3:1-5.
OD CZEGO ZALEŻY WYTRWANIE
5. (a) Jak można określić wytrwałość? (b) Co dla chrześcijanina oznacza wytrwanie w wierności?
5 Wytrwanie zależy od wytrwałości, która bywa określana jako: „zdolność znoszenia trudności i cierpień; zdolność człowieka do przeprowadzania przedsięwzięć, szczególnie w niepomyślnych warunkach; wytrzymałość; umiejętność działania na podstawie cywilnej odwagi i siły moralnej.” Niezłomne trwanie w społeczności teokratycznej będzie więc nacechowane stałością w wierze, ustawicznym budowaniem na fundamencie wiary w celu pozyskania większej dojrzałości, a także mocnym zdecydowaniem obstawania przy właściwych zasadach po wszystkie czasy. Ponadto, skoro niemożliwe jest osiągnięcie nagrody życia bez wiernego przetrwania czasu końca aż do chwili, gdy Jehowa ustanowi swój nowy porządek sprawiedliwości, staje się rzeczą oczywistą, że wytrwanie chrześcijanina to konieczność, bez której nie ma łaski ani uznania u Jehowy. — Rzym. 5:3-5; Obj. 3:10, 11.
6. Jak Paweł w liście do Tymoteusza nawołuje do wytrwania?
6 Zatem wdzięczni jesteśmy, że Słowo Jehowy ma tak wiele do powiedzenia o wytrwaniu oraz trzymaniu się Jehowy i Jego organizacji. Na przykład apostoł Paweł w listach do Tymoteusza niezmiennie ostrzega przed utratą wiary i napomina wszystkich chrześcijan, aby wystrzegali się ducha tchórzostwa, a pielęgnowali ducha mocy, miłości i zdrowego umysłu. (2 Tym. 1:7) Paweł również napominał Tymoteusza: „Trzymaj się wzoru zdrowych słów, usłyszanych ode mnie, z wiarą i miłością, które są w łączności z Chrystusem Jezusem”, oraz: „Dąż do sprawiedliwości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości.” (2 Tym. 1:13; 1 Tym. 6:11, NW) Dlaczego Paweł pisał w ten sposób? Co takiego wydarzyło się wtedy w chrześcijańskim zborze w Efezie, że wskazane były tego rodzaju rady?
OSTRZEGAWCZE PRZYKŁADY
7. (a) Opisz, jak temat niniejszego artykułu jest naświetlony w pierwszym liście apostoła Pawła do Tymoteusza. (b) Co musi czynić chrześcijanin, aby mocno i niezłomnie trwać w wierze?
7 Przede wszystkim trzeba zauważyć, że oba listy apostoła Pawła do Tymoteusza odzwierciedlają wielką troskę o tego szczerego sługę Jehowy i miłość do niego. (1 Tym. 1:2) I słusznie, bo czyż Paweł nie stwierdził: „Nie mam bowiem nikogo, kto by był ze mną tak jednej myśli, a o was tak szczerze się troszczył. Bo wszyscy inni myślą jedynie o swoich sprawach, a nie o tym, co jest Chrystusa Jezusa. Znacie jego wypróbowaną wierność, bo służył mi, jak syn ojcu, w krzewieniu Ewangelii.” (Filip. 2:20-22, Kow) Można by powiedzieć, że te dwa listy pasterskie były pisane przez nadzorcę do innego nadzorcy i zawierają specjalne rady dla nadzorców pośród dzisiejszej społeczności teokratycznej. Ale oczywiście także każdy z nas osiągnie dużo korzyści z wielu wspaniałych szczegółów pouczenia, zawartego w tych listach, jeśli osobiście zastosujemy je w swym życiu. Na przykład w związku z rozważanym przez nas tematem wytrwania z wiarą zwróćmy uwagę, jak często apostoł w pierwszym rozdziale swego pierwszego listu do Tymoteusza używa słów „wiara” i „wierny”. Okazuje się, że (w tekście oryginalnym) stosuje te określenia dziesięciokrotnie w samym pierwszym rozdziale i dziewiętnaście razy w pozostałych rozdziałach tego pierwszego listu. Dlaczego? Ponieważ wiedział, że jedyny sposób, dzięki któremu ktokolwiek z nas może pozostać niezłomnym i nie utracić łaski Jehowy, polega na zakotwiczeniu swojej wiary w Słowie Jehowy. Codzienne studium, modlitwa, spotykanie się ze zdrowo myślącymi i duchowo usposobionymi ludźmi — to były czynniki absolutnie konieczne dla chrześcijan za dni Pawła. Tak samo jest też dzisiaj. — 2 Tym. 2:15; 1 Tes. 5:17; 1 Kor. 15:33.
8. Przedstaw powody, dla których Paweł doradzał ówczesnym chrześcijanom wytrwanie i obstawanie przy wierze.
8 Zajrzyjmy do pierwszego listu apostoła Pawła do Tymoteusza, rozdziału pierwszego, a poznamy dalsze powody, które uzasadniały tak dobitną zachętę do wierności i wytrwałości. Popatrzmy, co podają wiersze 19 i 20: „Zachowaj wiarę i dobre sumienie. Niektórzy wyzbyli się go i dlatego ponieśli klęskę, tracąc wiarę. Do nich należą Hymeneusz i Aleksander, których wydałem szatanowi, aby [z dyscypliny, NW] oduczyli się bluźnić.” (1 Tym. 1:19, 20, Kow) Tak, apostoł miał słuszny powód do udzielania członkom ówczesnego zboru chrześcijańskiego rad na temat wytrwałości i obstawania przy wierze, bo w tych dwóch listach do Tymoteusza wymienionych zostało imiennie aż sześciu osobników, którzy nie utrzymali się w wierze i pod względem wytrwałości nie dopisali. Przekonajmy się, co to byli za ludzie i jakie — między innymi — przyczyny nie dały im z wiarą wytrwać.
9-11. (a) Opisz przeciwną wierze działalność [1] Aleksandra, [2] Hymeneusza i Filetosa. (b) Czego należy się nauczyć z tych ostrzegawczych przykładów?
9 Zatem powyżej wymieniony już jest Hymeneusz i Aleksander. Nie ma dowodu na to, że Aleksander z pierwszego listu Pawła do Tymoteusza jest tym samym, co kowal albo kotlarz wspomniany w 2 do Tymoteusza 4:14, 15, gdzie apostoł stwierdza: „Kowal Aleksander wyrządził mi wiele złego; Pan zapłaci mu wedle jego uczynków. Musisz się go również wystrzegać, bo przeciwstawiał się silnie temu, co mówiliśmy.” (Kow) W każdym razie Aleksander współdziałający z Hymeneuszem stał się winnym poważnego wykroczenia, to jest bluźnierstwa, i obaj zostali wykluczeni ze społeczności, niejako wydani Szatanowi, aby usunąć ze wczesnego zboru chrześcijańskiego ich plugawy wpływ.
10 Hymeneusz występuje również z niejakim Filetosem w liście 2 do Tymoteusza 2:17. Przed wzmianką o Hymeneuszu apostoł Paweł radzi tam Tymoteuszowi: „Unikaj światowej i czczej gadaniny. Ci, co ją uprawiają, grzęzną coraz głębiej w bezbożności, a słowa ich szerzą się jak gangrena.” (2 Tym. 2:16, 17, Kow) Następnie oświadcza: „Tak ma się sprawa z Hymeneuszem i Filetosem: odstąpili od prawdy twierdząc, że zmartwychwstanie już się dokonało — przez co podkopują u niektórych wiarę. Lecz mocny fundament przez Boga założony stoi niewzruszony, a na nim wyciśnięta jest pieczęć z takim napisem: ‚Pan [Jehowa, NW] zna tych, którzy do Niego należą’, oraz: ‚Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego.’” — 2 Tym. 2:17-19, Kow.
11 Chodziło więc u tych ludzi o poważne odstępstwo doktrynalne, mające zgubny wpływ na pewne jednostki w ówczesnym zborze, jak na to Paweł wskazał słowami: „Podkopują u niektórych wiarę.” Stąd jakże jest ważne, żeby trzymać się ściśle przyrównanej do kanału organizacji Jehowy i wystrzegać się przyłączenia do kogokolwiek, kto naucza czegoś sprzecznego z tym, co otrzymujemy przez ‚niewolnika wiernego i rozumnego’, którego Jehowa teraz używa do przygotowywania nieprzerwanego potoku prawd duchowych dla Jego ludu. — Mat. 24:45-47, NW; Przyp. 4:18.
12. (a) Jaki bieg obrał Figelos i Hermogenes? (b) Jaką zasadę przedstawił Paweł w związku z tymi ludźmi i ich postępowaniem?
12 Prócz tego byli także Figelos i Hermogenes. O tych apostoł Paweł napisał: „Wiesz już, że ci, których ojczyzną jest prowincja Azja, opuścili mnie wszyscy, między nimi także Figelos i Hermogenes.” (2 Tym. 1:15, Kow) Nic dziwnego, że zaraz w następnym rozdziale Paweł oświadczył: „Jeżeli wytrwamy, razem z nim królować będziemy. Jeżeli się go zaprzemy, i on się nas zaprze. Jeżeli nie dochowamy mu wiary, on wiernym pozostanie, bo nie może zaprzeć się samego siebie.” (2 Tym. 2:12, 13, Kow) Tak, wytrwanie w wierze przynosi wielką nagrodę z rąk Jehowy i nie ulega wątpliwości, że jeśli celem, do którego zmierzamy, jest nowy świat Jehowy, to bezwzględnie musimy pielęgnować u siebie wytrwałość.
13. (a) Czego można się nauczyć z życia Demasa? (b) Jaki trzeźwy i zrównoważony pogląd na bogactwa materialne powinni mieć prawdziwi chrześcijanie?
13 Na koniec apostoł Paweł zostawia Demasa: „Czyń wszystko, co tylko możesz, aby wkrótce przybyć do mnie. Demas mnie bowiem opuścił, ponieważ umiłował teraźniejszy system rzeczy, i udał się do Tesaloniki.” (2 Tym. 4:9, 10, NW) Być może, iż Demas zaraził się większym umiłowaniem rzeczy materialnych niż duchowych, i to go doprowadziło do upadku. W każdym razie jest to sprawa, którą chrześcijanin powinien rozważyć trzeźwym umysłem. Księga Przypowieści podaje w związku z tym: „Ubóstwa i bogactwa nie dawaj mi; żyw mię tylko pokarmem według potrzeby mojej; abym snąć nasyconym będąc nie zaprzał się ciebie i nie rzekł: Któż jest Pan? Albo zubożawszy, żebym nie kradł i nie brał nadaremno imienia Boga mego.” (Przyp. 30:8, 9) Prócz tego sam Paweł pisał: „A którzy chcą być bogatymi, wpadają w pokuszenie i w sidła, i w wiele nierozsądnych i szkodliwych pożądliwości, które pogrążają ludzi w zatracenie i w zagładę; albowiem korzeniem wszystkiego złego jest miłość pieniędzy, której oddani niektórzy zboczyli od wiary i poprzebijali się wielu boleściami.” — 1 Tym. 6:9, 10, NT.
14. Jaką naukę należy wyciągnąć z tekstów: do Rzymian 15:4 i 1 do Koryntian 10:11?
14 Przy innej okazji apostoł Paweł stwierdził: „Cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę Pism nadzieję mieli.” (Rzym. 15:4) Tę samą myśl wyrażają także inne jego słowa: „To wszystko im się stało, aby było wzorem, a napisane jest ku napomnieniu dla nas, na których przyszedł koniec wieków.” (1 Kor. 10:11, NT) Jakże przekonujące przykłady ostrzegawcze stanowi tych sześciu ludzi! Prawdziwi chrześcijanie nie mogą sobie pozwolić na to, żeby być im podobni, ponieważ oni nie wytrwali. W pewnej chwili dopuścili do tego, że ich miłość do prawdy oziębia, a uchwyt, jakim się trzymali Słowa życia, uległ rozluźnieniu; ale to tylko ściągnęło na nich hańbę i zgubę. — Filip. 2:16.
15. Jak powinniśmy się zapatrywać na organizację Jehowy, jeśli chcemy wytrwać w wierności? Jak wiele zależy od takiego poglądu?
15 Jakże to więc ważne, żeby nie pomniejszać znaczenia Słowa Jehowy! Jeżeli naprawdę chcemy wytrwać, musi ono być ożywczą, pobudzającą siłą w naszym życiu i musimy mu wierzyć z całego serca. (Jak. 1:21) Na pewno nie opłaca się robić dużo ruchu wokół spraw banalnych albo podejmować się roli krytyka organizacji. Czy takie postępowanie byłoby mądre? Dokąd by prowadziło? Gdzież wreszcie miałby pójść chrześcijanin? Apostoł Piotr oświadczył, że nie ma takiego miejsca; dzisiaj także przejawia się mądrość przez wierne trwanie przy organizacji Jehowy. (Jana 6:66-69) Z konieczności powinniśmy więc mieć oczy zwrócone na Królestwo Boże, a nie na poszczególne osoby, i okazywać szacunek dla ‚niewolnika wiernego i rozumnego’, którym On się w obecnym czasie posługuje. Od postępowania w ten sposób zależy po prostu nasze życie. Pamiętajmy też, że zbawiony będzie jedynie ten, kto wytrwa aż do końca. — Mat. 24:45-47, NW; Obj. 2:10.
WYTRWANIE W OBLICZU ATAKU GOGA
16. (a) Jaka dodatkowa okoliczność nakazuje trzymać się mocno organizacji Jehowy? (b) Jakiego wyjaśnienia dostarczyły badania biblijne w związku z rozdziałami 38 i 39 proroctwa Ezechiela?
16 Pilna potrzeba zajęcia takiego stanowiska wynika chociażby z tego, że świadkom Jehowy zebranym w Społeczeństwie Nowego Świata grozi rychła napaść Goga. Proroctwo Ezechiela w rozdziałach 38 i 39 opisuje atak Goga z Magog „na lud zgromadzony z narodów”, lud mieszkający bezpiecznie i zażywający duchowego dobrobytu. Badania biblijne wyjaśniły ukrytą treść tych odcinków księgi Ezechiela i wykazały, że Gog z Magog jest proroczym symbolem fałszywego bogatego świata, Szatana Diabła, w czasie jego końcowego ataku na chrześcijańskich świadków Królestwa Bożego. — 2 Kor. 4:4; Obj. 12:7-12.
17. Jaką działalnością słusznie zajmuje się lud Jehowy od roku 1914? Jak reaguje na to Diabeł i jego ziemskie narzędzia?
17 Ten wielki przeciwnik Boga jest teraz, od czasu narodzenia się Królestwa Bożego w roku 1914 n.e., wyrzucony z nieba i sprowadza na ludzkość niesłychaną niedolę. Ostateczne nieszczęście ściąga on na narody przez to, że je prowadzi do generalnego natarcia przeciw Królestwu Niebios, czyli Królestwu Bożemu pod władzą Chrystusa, które narody od r. 1914 ciągle odrzucały. Czyniły to ze złością i gniewem, co przejawiło się w dwóch wojnach światowych i w prześladowaniu chrześcijan posłusznych nakazowi Jezusa, aby głosić dobrą nowinę o Królestwie na świadectwo wszystkim narodom, zarówno ateistycznym, jak i wszystkim innym. (Obj. 11:15-18) Zatem logicznie rzecz biorąc właśnie ci świadkowie Królestwa są tymi, przeciw komu w obecnym czasie końca kieruje się atak czcicieli militaryzmu. Proroctwo Daniela, dotyczące tego samego okresu, wskazuje, że w tej napaści będą przodować symboliczny król północy i król południa. — Dan. 11:36 do 12:1.
18. Dlaczego chrześcijanie powinni w tych krytycznych dniach pracować nad odwagą i wytrwałością?
18 Kiedy więc chrześcijanin sobie uświadomi, że Gog z Magog, czyli Szatan Diabeł, oraz wszystkie jego niewidzialne moce duchowe wkrótce wyruszą przeciwko niemu i wszystkim jego współchrześcijanom, członkom społeczności teokratycznej, wówczas zdaje sobie w pewnej mierze sprawę z grozy tej sytuacji. Stawienie czoła temu zaciekłemu natarciu wymagać będzie odwagi i wytrwałości — odwagi i wytrwałości zbudowanej na fundamencie pełnej wiary i ufności w Jehowę, a także w Jego zarządzenie co do obezwładnienia w słusznym czasie Szatana i jego demonów.
19. (a) Jedynie pod jakim warunkiem będzie można wytrwać i okazać się godnym wejścia do nowego świata? (b) Jak powinniśmy się ustosunkowywać do dalszego głoszenia?
19 Zatem chrześcijanie mają jak najbardziej słuszne powody do tego, by codziennie studiować Słowo Boże, trzymać się teokratycznej społeczności Jego ludu i ustawicznie się modlić o odwagę niezbędną do oparcia się wszelkim zamachom na wielbienie Jehowy. Tylko dzięki temu uda się im wytrwać i okazać się godnymi wejścia do nowego porządku rzeczy. A przedtem trzeba jeszcze tak dużo wykonać na polu głoszenia dobrej nowiny o ustanowionym Królestwie Bożym! (Mat. 24:14) Nie pora na zgnuśnienie lub rezygnację, ale raczej na odważne parcie do przodu i trwanie w tym wielkim dziele. Chcemy w nim pracować, aż Jehowa oznajmi jego zakończenie. (Izaj. 6:11) Czy ty osobiście starasz się dzielić z innymi tym, co sam wiesz o tej cudownej nowinie, aby dzięki temu osiągnąć łaskę i uznanie Jehowy, który zamierza przywrócić Raj i wywyższyć swoje święte imię przez usunięcie wszelkiego zła w nadchodzącej bitwie Armagedonu? Jeśli tak czynisz, doznasz błogosławieństwa. — Obj. 7:17; 21:1-5.
20. Opisz konieczność wytrwania w wierności po wkroczeniu na drogę życia.
20 W tymże celu zachęcamy cię do stawienia czoła problemom i obawom naszych czasów z pomocą ducha i potęgi Słowa Jehowy oraz w gronie Jego ludu. (Hebr. 10:24, 25; Dzieje 2:46) Szczerze wierzymy, że tak czyniąc doznasz błogosławieństwa. A jeśli raz wkroczyłeś na tę drogę życia, to trwaj na niej; nie pozwól, by twe oczy zwracały się na lewo albo na prawo. Niech cała uwaga i wszystkie uczucia twoje zwiążą się z nowym, Bożym porządkiem rzeczy. Uczyń go celem swoich dążeń. Trwaj niezłomnie na tej drodze, bo od tego zależy twoje życie!