25. Jakie należące do przyszłości wydarzenia położą kres ciemnocie religijnej i udostępnią prawdę wszystkim ofiarom Babilonu Wielkiego?

²⁵ A zatem Jehowa odsłonił nam wielką tajemnicę biblijną — tajemnicę, której twórcą nie był Bóg, lecz przeciwnik Boży, Szatan Diabeł, który też pilnie jej strzegł. Ale Szatan przegrał. Jego tajemnica została wyjawiona i nikt już nie musi tkwić w więzach zabójczej niewiedzy co do tych rzeczy. Zniesienie z powierzchni ziemi Babilonu Wielkiego, jego politycznych i komercyjnych przyjaciół czy popleczników oraz ustanowienie nowego porządku podlegającego królewskiemu rządowi Chrystusa położy kres bałamutnej ciemnocie religijnej. Dzięki zmartwychwstaniu miliony ludzi, którzy w przeszłości padli ofiarą Babilonu Wielkiego, powrócą do życia, aby poznać prawdę. Skorzystaj teraz z nadarzającej się sposobności i uciekaj z Babilonu Wielkiego; trzymaj się z dala od niego, abyś uszedł zdruzgotaniu na zawsze w szybko nadciągającym dniu jego zagłady. (B-49)

Pytania czytelników

• Jakim warunkom trzeba odpowiadać, żeby się nadawać na prowadzącego studium książki w zborze świadków Jehowy?

Miernikiem w tym względzie jest Biblia. Kiedy zborowy komitet służby zamierza wystąpić z zaleceniem, aby określonego brata zamianowano sługą, zawsze powinien najpierw wziąć pod uwagę Biblię i w świetle jej wypowiedzi rozpatrzyć sylwetkę danej jednostki. List 1 do Tymoteusza, rozdział 3, w wierszach od 1 do 7, omawia kwalifikacje nadzorcy; dalej, począwszy od wiersza 8, znajdujemy wskazówki dotyczące „sług pomocniczych”, do których należą też poszczególni prowadzący zborowe studia książki.

Zastanówmy się nad treścią tych wierszy: „Diakoni [słudzy pomocniczy, NW] tak samo winni być poważni, nie obłudni w mowie, nie nadużywający wina, nie chciwi brudnego zysku, posiadający tajemnicę wiary w czystym sumieniu.” (Wiersze 8 i 9, BT) Jeżeli dany człowiek, jak to określa apostoł Paweł, jest ‚poważny’ i strzeże ‚tajemnicy wiary w czystym sumieniu’, to będzie sumienny w swym usługiwaniu, będzie przejawiał przykładne usposobienie duchowe. Jest to ważna okoliczność, gdyż prowadzący studium książki jest odpowiedzialny za rozwój usposobienia duchowego u każdej osoby spośród grona, do którego został przydzielony.

W wierszu 10 apostoł Paweł pisze dalej: „Niech będą najpierw poddawani próbie, a następnie spełniają posługę, jeśli są bez zarzutu.” (BT) Nie jest rzeczą wskazaną, by pochopnie wystąpić z zaleceniem osoby, co do której istnieją jakieś wątpliwości. Tacy ludzie „niech będą najpierw poddawani próbie”; niech dany brat przed zamianowaniem wykaże, że zawsze podejmuje decyzje oparte wyłącznie i mocno na Piśmie świętym. Jeżeli są jakieś wątpliwości, na przykład co do tego, czy w związku z pracą świecką daje drugim dobry przykład, albo też wyłaniają się jakieś inne kwestie, to niekoniecznie trzeba się od razu zwracać do Towarzystwa Strażnica z pytaniem, czy dopuszczalne jest zalecanie takiej osoby. Należy się po prostu zastosować do biblijnego napomnienia, że ma to być człowiek „bez zarzutu”. Jeżeli nie jest od nich wolny, nie powinien być zalecany Towarzystwu do zamianowania go pasterzem trzody Bożej.

Następny wiersz podaje o niewiastach, że podobnie mają być „czyste, nie skłonne do oczerniania, trzeźwe, wierne we wszystkim”. (BT) Nie znaczy to jednak, jakoby takie niewiasty należało wyznaczać na sług pomocniczych; w wierszu dwunastym apostoł Paweł pisze, że słudzy pomocniczy, którzy wstąpili w związek małżeński, są „mężami”. W takim razie uwagi zawarte w wierszu 11 po prostu tylko wskazują na to, że siostry w zborze również powinny się starać o sprostanie wysokim miernikom biblijnym. Chociaż siostry nie bywają mianowane sługami pomocniczymi, to jednak mogą być proszone o usługiwanie w ich zastępstwie, aż w zborze znajdą się przydatni do tego celu mężczyźni.

W wierszach 12 i 13 czytamy dalej: „Diakoni [słudzy pomocniczy, NW] niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami. Ci bowiem, skoro dobrze spełnili posługę, zdobywają dla siebie dobry stopień i ufną śmiałość w wierze [prawo występowania w sprawie wiary, NP] tej w Chrystusie Jezusie.” — BT.

Jak więc widzimy, wysoki jest miernik, któremu muszą odpowiadać słudzy pomocniczy. Staje się rzeczą oczywistą, że gdy komitet zamierza wystąpić z zaleceniem jakiegoś brata na sługę, wtedy ma obowiązek uczynić więcej niż tylko przejrzeć jego sprawozdania w karcie głosiciela i mimochodem o nim porozmawiać. Sprawa wymaga naświetlenia przez Słowo Boża. Słuszne jest dążenie, aby grupy spotykające się w ośrodkach zborowych studiów książki nie były zbyt wielkie, ale sama liczba obecnych nie stanowi głównego powodu, dla którego należy utworzyć nowy ośrodek. O wiele ważniejsza jest pewność, że zbór dysponuje bratem odpowiadającym wymaganiom biblijnym, który by się zatroszczył o nową grupę. Może któryś z ośrodków będzie przez jakiś czas większy, niżbyśmy to uważali za najbardziej wskazane, ale czas ten można dobrze wyzyskać do zaprawienia na pomocników takich braci, po których się należy spodziewać, że uczynią zadość miernikowi Biblii. Chociaż przy organizowaniu ośrodków zborowego studium książki bierze się pod uwagę różne czynniki, to jednak wskazania Biblii dotyczące kwalifikacji osób prowadzących takie studia, zawsze muszą przeważyć inne względy.