ci przejawiają takie usposobienie, o jakim pisał apostoł Paweł w Liście 1 do Tesaloniczan 2:7, 8: „Byliśmy pośród was łagodni jak żywicielka, otaczająca troskliwą opieką dziatki swoje. Żywiliśmy dla was taką życzliwość, iż gotowi byliśmy nie tylko użyczyć wam ewangelii Bożej, ale i dusze swoje oddać, ponieważ umiłowaliśmy was.” Wiele istnieje sposobów, którymi owi prowadzący studia książki pomagają osobom powierzonym ich pieczy. Uczą ich, jak należy studiować. Szkolą ich w służbie kaznodziejskiej, wyruszając z nimi do pracy misyjnej od domu do domu. Pomagają im do przybywania na zebrania zborowe. Odwiedzają swych braci także w domu, przy czym gotowi są nawet udzielić im pomocy w opracowaniu celowego planu zajęć, umożliwiającego korzystanie z tych wszystkich błogosławieństw i uwzględniającego również czas potrzebny do zajęcia się własną rodziną. Skoro ktoś z tego ośrodka studiów i służby zachoruje, spotka go nieszczęśliwy wypadek albo zacznie niedomagać w sensie duchowym, prowadzący czym prędzej udaje się do niego, żeby go zaopatrzyć w pokarm duchowy i pokrzepić, starając się wyrównać straty poniesione w czasie choroby. Podejmie też wysiłki, aby temu przykutemu do łóżka umożliwić jakimś sposobem udział w służbie kaznodziejskiej. Tą drogą ułatwi mu zachowanie równowagi mimo naporu niesprzyjających okoliczności. Tak zresztą powinno być, gdyż Pismo święte w Liście do Filipian 2:4 podaje, co następuje: „Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.” (BT) Rzecz oczywista, że prowadzący studium sam także musi być zrównoważony. Podzieli więc odpowiednio swój czas, żeby mu go starczyło i dla rodziny, i na korzystanie ze studium osobistego, na uczestnictwo w zebraniach i na udział w całej działalności zboru. Będąc takim prowadzącym przekonasz się, że można podołać tym wszystkim zadaniom, jeśli się do współpracy włączy innych głosicieli z tego ośrodka. Pamiętaj zawsze o sprzyjających równowadze słowach z Listu do Rzymian 15:2: „Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne — dla jego dobra, dla zbudowania.” (BT) Jako sługa Jehowy masz przywilej w każdej dziedzinie działalności dawać swej grupie dobry przykład zrównoważenia.

GRANICE WŁASNYCH MOŻLIWOŚCI

20. Dlaczego powinniśmy znać granice naszych możliwości? Czy to oznacza ograniczenia w służeniu Jehowie? Jaki pogląd jest słuszny?

²⁰ Chcąc utrzymać równowagę, musisz znać granice swoich możliwości. Jeżeli ich nie znasz, to i siebie samego nie znasz dostatecznie. Jakie masz zdolności? Może potrafisz wykonywać pewne rzeczy, ale potrzeba ci jeszcze ćwiczenia. Czy coś ogranicza twój zakres działania? Może masz jakieś szczególne upodobania i bardzo chciałbyś czynić coś, co ci się wydaje nader interesującym, ale czy dasz sobie z tym radę? Może chciałbyś, będąc ojcem rodziny, zostać pełnoczasowym kaznodzieją pionierskim? Ale czy wówczas będziesz mógł należycie troszczyć się o swą rodzinę? Drudzy może potrafią łączyć te obowiązki, ale kto wie, czy nie mają innych warunków? Nie pozwól, żeby chwilowy zapał wytrącił cię z równowagi; raczej zaplanuj sprawę i dalej się zaprawiaj, a wówczas — jeśli nawet nie zdołasz być pionierem — będziesz tak samo cieszył się błogosławieństwami jako godny zaufania, zrównoważony głosiciel zborowy. Pamiętaj, że nie wszyscy mogą być zatrudnieni w tym samym charakterze. Nie daj się wytrącić z równowagi przez zazdrość, kiedy inni bracia okażą się zdolniejsi. Bądź wdzięczny Jehowie za to, że wyposażył ludzi sprawnością wymaganą w dziele i że są bracia, którzy coś jeszcze lepiej potrafią, nawet jeśli z tego wynika, iż posłuży się raczej nimi niż tobą. Pogląd Jehowy na te sprawy przedstawia Paweł w Liście 1 do Tymoteusza 6:6-8: „Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co starczy. Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy wynieść. Mając natomiast pożywienie i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni.” (BT) Jeżeli jesteś chętny, Jehowa się i tobą posłuży. Możesz się zaprawiać do wielu zadań, a im dłużej będziesz współpracował ze społecznością Jego ludu, tym użyteczniejszym będziesz jej członkiem. Uczyć się nigdy nie przestaniesz. Bądź więc zadowolony ze swych postępów, nawet gdy są skromne. Zawsze jednak dąż naprzód. Jezusa zadowolił wdowi grosz; dlaczego ty miałbyś być niezadowolony? — Łuk. 21:1-4.

21. Krótko mówiąc, czego potrzeba do zachowania równowagi w służbie Jehowy?

²¹ Nikt nie zrobi wszystkiego samodzielnie. Potrzeba współpracy, żeby prowadzić dom, wychowywać dzieci, a równocześnie troszczyć się o zbór albo prowadzić studium książki i na przydzielonym terenie głosić dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Do udziału w przywilejach tobie dostępnych zaproś również innych. Zachowaj równowagę, korzystając ze wszelkich swoich możliwości. Wprowadzaj w czyn to, o czym czytamy w Liście do Filipian 3:16: „Tylko trwajmy w tym, cośmy już osiągnęli.” Nie zapominaj, że zrównoważenie opiera się na dobrze chronionym sercu i umyśle; strzeż ich więc przez codzienne studium Słowa Bożego. Trzymaj się z dala od zbytnich trosk i obaw. Stale wzrastaj ku dojrzałości i bądź ochotnym w dziele Jehowy. Przybliżaj się do Jehowy w codziennej osobistej modlitwie. Poznaj Go dobrze i zaufaj Jemu. Ułóż swe życie tak, by ci starczyło czasu na głoszenie dobrej nowiny o Królestwie, gdyż w dobie obecnej jest to podstawowym zadaniem chrześcijanina. Postanów sobie postępować w myśl słów Psalmu 109:30: „Głośno dziękować będę Panu [w tekście orygin.: Jehowie] ustami moimi, a pośród licznego grona chwalić Go będę.” — Sz.

Wybawiaj zarówno siebie samego jak i tych, którzy się tobie przysłuchują

„Zwracaj stale uwagę na siebie samego i na swe nauczanie. Trwaj przy tych rzeczach, bo tak czyniąc zbawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy się tobie przysłuchują.” — 1 Tym. 4:16, NW.

1. Co jest najważniejsze w życiu sługi Bożego? Jakie trzy powody powinny nas skłaniać do okazania się wiernymi?

OTO, co ma podstawowe znaczenie w życiu zrównoważonego sługi Bożego: wychwalanie Jehowy przed innymi, opowiadanie o Jego cudownych zamierzeniach wszystkim, a szczególnie tym, którzy chętnie tego słuchają. Jakaż to radość, gdy człowiek dzieli się dobrą nowiną o Królestwie Bożym z ludźmi, którzy mają uszy ku słuchaniu, a następnie obserwuje u nich stopniowe wzrastanie wiedzy, zrozumienia i doceniania! Radość ta jeszcze się potęguje, gdy z kolei sami zaczynają ze szczerego serca ‚chwalić Jehowę’. W gruncie rzeczy obserwujesz wtedy, jak te „owce” wstępują na drogę życia, a twoim przywilejem jest im w tym pomagać. A zatem masz trzy zasadnicze powody do tego, żeby wiernie pełnić służbę Bożą; zbawienie siebie samego, zbawienie tych, którzy się tobie przysłuchują, a co najważniejsze — wychwalanie imienia Jehowy. — Ps. 109:30.