Uczniowie mieli wykonać rysunek na temat „Życie wczoraj a dziś”. Nasz młody brat wybrał za wzór ilustracje na stronach 131 i 150-153 z książki Będziesz mógł żyć wiecznie w Raju na ziemi. Jego pracę uznano za najlepszą w całym rejonie. 2 grudnia 1983 roku pojechał do Rzymu, gdzie miało się odbyć spotkanie z prezydentem Włoch. Alessandro miał przy sobie egzemplarz tej książki i gdy prezydent się zbliżył, wręczył mu ją. Ten podziękował chłopcu i powiedział: „To piękny prezent”. Inni chłopcy, którzy to zauważyli, chcieli się czegoś więcej dowiedzieć. Dzięki temu Alessandro miał jeszcze sposobność dać dobre świadectwo.

Inny brat zabrał swój egzemplarz książki Będziesz mógł żyć wiecznie do pracy na lotnisku i położył ją na biurku, otwartą na stronach 12 i 13. Pewien pilot przechodził z dwoma członkami załogi i spojrzawszy na ilustrację, powiedział: „Jakby to było pięknie żyć w takich warunkach!” Następnie zapytał brata, gdzie można dostać taką książkę. Dwaj członkowie załogi też chcieli dla siebie po jednym egzemplarzu. Dwa dni potem brat przyniósł im trzy książki. Po kilku tygodniach pilot znowu podszedł do brata Alfonso i zamówił 37 egzemplarzy. Miesiąc później przyszedł jeszcze raz i poprosił o 48 egzemplarzy dla innych pilotów i członków załogi. Ponadto książkę zobaczył współpracownik brata i poprosił o 31 egzemplarzy. W ten sposób brat Alfonso rozpowszechnił dotąd 120 tych pięknych książek. Z tego wynika, że Włosi łakną pokarmu duchowego i dlatego przychylnie reagują na prawdę.

(Ciąg dalszy w następnym wydaniu Naszej Służby Królestwa).

Jak przejawiać teokratyczne podporządkowanie

¹ Podporządkowanie teokratyczne jest czynnikiem warunkującym postęp i rozwój duchowy zboru. Paweł podkreślił potrzebę takiej uległości w Liście do Hebrajczyków 13:17, gdzie czytamy: „Bądźcie posłuszni tym, którzy obejmują przewodnictwo wśród was, i bądźcie im ulegli, stale bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać z tego sprawę”. Ze słów tych wynika, że pomyślność duchowa tak całego zboru, jak i poszczególnych osób zależy od gotowości do ścisłej współpracy ze starszymi, by mogli się wywiązywać z obowiązków spoczywających na nich jako na pasterzach trzody.

² Paweł podkreślił to jeszcze dobitniej w następującym wezwaniu: „Prosimy was, bracia, abyście mieli w poszanowaniu tych, którzy ciężko pracują wśród was i przewodzą wam w Panu, i was napominają; i abyście z powodu ich pracy darzyli ich w miłości nadzwyczajnymi względami” (1 Tes. 5:12, 13). Takie względy możemy okazywać starszym nie tylko przez odnoszenie się do nich z szacunkiem, ale też przez wspieranie ich pod każdym względem, by mogli przewodzić w działalności.

PRACA STARSZYCH

³ Pomyśl o obowiązkach przypadających w udziale starszym. Do ich zadań należy nie tylko prowadzenie zebrań zborowych i nauczanie na nich, ale też obejmowanie przewodnictwa w służbie polowej (1 Piotra 5:2, 3). Załatwiają wiele bieżących spraw zborowych i pomagają braciom unikać wszystkiego, co mogłoby osłabiać ich więź z Jehową (Jana 10:11, 15). Wszystko to wymaga z ich strony poświęcania mnóstwa czasu sprawom związanym z działalnością na rzecz Królestwa.

DŹWIGANIE WŁASNEGO BRZEMIENIA ODPOWIEDZIALNOŚCI

⁴ Z uwagi na naszą niedoskonałość może niekiedy dojść do zadrażnień i wytworzenia się napiętych stosunków. Drobne nieporozumienie najlepiej jest zażegnać samemu (Kol. 3:12-14). Nawet gdy jesteś przekonany, że ktoś w zborze dopuścił się wobec ciebie poważnego wykroczenia, nie musisz zaraz szukać poparcia u nadzorcy lub kogoś innego. Zgodnie z radą Jezusa powinieneś porozmawiać z tym, do kogo czujesz żal (Mat. 18:15, 16). Postaraj się rozwiązać problem bez