Lojalni rzecznicy Słowa Bożego

„Przyjęliście Słowo Boże (...) nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa”. — 1 Tes. 2:13.

1, 2. Jaką cechę charakterystyczną Biblii uwypuklił pewien orientalista, wykazując, że odróżnia ona tę Księgę od innych świętych pism?

ISTNIEJE wiele dzieł pisanych, które ludzie żyjący w różnych stronach świata uważają za święte. Jednakże Pismo święte, Biblia, posiada takie cechy charakterystyczne, że po prostu stanowi klasę dla siebie.

² Na temat jednej z tych cech znany orientalista George Rawilson napisał: „Chrystianizm (...) niczym innym nie wyróżnia się bardziej spośród pozostałych religii świata, jak swym obiektywnym, czyli historycznym charakterem. Religie Grecji i Rzymu, Egiptu, Indii, Persji i w ogóle Wschodu opierały się na mitologii i nawet nie siliły się zbytnio na historyczne udokumentowanie swych założeń. (...) Inaczej jest z religią Biblii. Tutaj (...) napotykamy całą strukturę nauk, powiązaną faktami i w pełni od nich uzależnioną, tracącą bez nich swe znaczenie; skoro jednak zostaje wykazana ich wiarogodność, można i ją uważać praktycznie za całkowicie uzasadnioną”.a

3. Podaj przykłady faktów historycznych, wspomnianych w zapiskach Biblii?

³ Bliższe zapoznanie się ze stanem faktycznym ukazuje, że zapiski biblijne nawiązują do ludzi, którzy naprawdę żyli, i do miejsc, które naprawdę istnieją. Określają one także czas ważniejszych wydarzeń i wymieniają imiona władców wówczas panujących w innych narodach, znanych z danego okresu dziejów (2 Król. 25:8, 9; Łuk. 3:1, 2). Biblia jest Księgą, która nie potrzebuje się obawiać starannego zbadania. Psalmista biblijny słusznie powiedział do Jehowy Boga: „Treścią słów twoich jest prawda”. — Ps. 119 (118):160, Wk.

4. Jakie znaczenie ma okoliczność, że Biblia jest Księgą proroczą?

⁴ Niemniej jeszcze bardziej niż ścisłość historyczna uderza fakt, że Biblia jest Księgą niezawodnych proroctw. Wyróżnia się tym nader dobitnie spomiędzy rozmaitych innych ksiąg uchodzących za święte. Proroctwa jej to nie tylko po prostu kilka przypadkowych wzmianek o przyszłości. Od pierwszej jej księgi składowej, zwanej Pierwszą Mojżeszową, aż do ostatniej, to jest Objawienia, pełno w niej zapowiedzi przyszłych wydarzeń. — 1 Mojż. 3:15; Dan. 4:17; Obj. 21:1-5.

5. (a) Czy ludzie żyjący w czasach, gdy proroctwa Biblii były wypowiadane, wiedzieli, że one pochodzą od Boga? (b) Jaką pomocą są dla nas proroctwa biblijne?

⁵ Wiele proroctw spełniło się za życia ludzi, którzy je pierwsi słyszeli. Dzięki temu oni sami i ich współcześni mogli na własne oczy zobaczyć, że te proroctwa nie pochodzą jedynie od człowieka (1 Mojż. 18:9-11; 21:1-3; Jer. 28:15-17). Ale nie wszystkie proroctwa biblijne dotyczą wydarzeń, które teraz należą do zamierzchłej przeszłości. Biblia przepowiada również, co ma się wydarzyć w obecnym dwudziestym wieku. Chociaż ostatnia część Biblii została napisana pod koniec pierwszego stulecia naszej ery, w żywych barwach przedstawiono w niej zamieszanie, jakie miało nawiedzić społeczeństwo ludzkie za naszych czasów. Biblia ponadto wyjaśnia, że te wydarzenia miały być znakiem „dni ostatnich” obecnego systemu rzeczy i wskazywać na porę ustanowienia Królestwa Bożego (Łuk. 21:24-31; Obj. 6:1-8). Ponieważ Biblia nam przedkłada, jakie miejsce zajmujemy w stosunku do spełniających się zamierzeń Bożych i jaki sposób postępowania jest w tej sytuacji słuszny i mądry, więc stanowi godny zaufania przewodnik, bez którego nikt z nas nie może się obejść.

6. Jaka postawa pisarzy biblijnych wzbudza zaufanie? Unaocznij to na przykładach.

⁶ Doniesienie biblijne wzbudza też w nas zaufanie z racji oczywistej pokory i rzetelności jego pisarzy. Nie starali się oni upiększać faktów, aby wybitne jednostki wydawały się sprawiedliwszymi niż były w rzeczywistości. Szczerze i otwarcie przyznawali się nawet do własnych słabości i niedociągnięć (2 Mojż. 4:10-14; Mat. 26:31-56). Uczniowie Jezusa nie ukrywają, że współcześni im przywódcy religijni patrzyli na nich z góry jako na ‚ludzi nieuczonych i prostych’ (Dzieje 4:13). Pisarze biblijni z równą śmiałością opowiadają o tym, że Bóg wyzwalał swój lud, jak i o wypadkach, kiedy wobec tego ludu wyrażał niezadowolenie (2 Kron. 12:1-9; 20:14-26). Te niewątpliwe dowody szczerości, trzymanie się wzniosłych ideałów oraz czystych pobudek i rozumnego przeświadczenia o słuszności takiego czy innego rozwoju wydarzeń pociągają miłośników prawdy ku Biblii.

7. Jakie dalsze powody przemawiają za tym, że Biblia zasługuje na poważne zainteresowanie?

⁷ Ponadto w Biblii można znaleźć odpowiedzi na pytania, na które nigdzie indziej człowiek nie uzyska prawdziwej odpowiedzi. Jak powstał wszechświat, nasza planeta Ziemia i cały ród ludzki? Dlaczego ludzkość trapią kłopoty, choroby i śmierć? Biblia łatwym do zrozumienia językiem wyjaśnia nawet tego rodzaju zasadnicze kwestie (1 Mojż. 1:1, 2, 26-28; 2:16, 17; 3:1-24; Rzym. 5:12). Księga ta nakreśla zarazem, co Bóg uczynił w celu ulżenia rodzinie ludzkiej, i wykazuje, co każdy z nas musi osobiście zrobić, aby z tych przygotowań odnieść pożytek (Jana 3:16, 36; Dan. 2:44). Wszystkie wymienione racje, oparte na samej Biblii, wyraźnie przemawiają za tym, że jest to Księga zasługująca na największą uwagę.

8. Dlaczego powinniśmy osobiście przeczytać i studiować całą Biblię?

⁸ A co możesz, czytelniku, powiedzieć sam o sobie? Czy przeczytałeś Biblię — nie tylko wyrywkowo, ale całą Biblię, „od deski do deski”? Czy studiowałeś ją uważnie, aby ustalić, jaki wpływ może ona wywrzeć na twe życie? Kto tak interesuje się Biblią, ten na pewno przejawia praktyczną mądrość. Dlaczego? Ponieważ życie nasze zależy od Boga, a Biblia jasno powiada, że jest Słowem Bożym. — 2 Mojż. 20:1; Efez. 6:17.

RZECZYWIŚCIE „SŁOWO BOŻE”

9. W jakim sensie Biblia jest „Słowem Bożym”?

⁹ Dla ogółu ludzi na świecie, w tym nawet dla członków kościołów nominalnego chrześcijaństwa, określenie „Słowo Boże” w zastosowaniu do Biblii znaczy raczej niewiele. Są tacy, co wierzą, że Biblia jest Księgą, którą pobożni ludzie napisali o Bogu, ale nie wierzą, by ona rzeczywiście pochodziła od Boga. A tymczasem sama Biblia mówi, że „całe Pismo przez Boga jest natchnione” i że „proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21). Oznacza to, że chociaż w przeważającej mierze do samego pisania zaangażowani byli różni ludzie, Biblia ma jednak tylko jednego Autora, Jehowę Boga. Za pośrednictwem swego ducha przekazywał On wiadomości lub wizje do umysłu proroków, którzy następnie je spisywali. Jak to się odbywało?

10, 11. (a) Czy Bóg rzeczywiście podyktował wszystkie słowa zawarte w Biblii? (b) Jaki zwyczaj powszechnie praktykowany w przedsiębiorstwach ułatwia zrozumienie sprawy?

¹⁰ W kilku wypadkach wiadomości zostały po prostu podyktowane. Tak na przykład przez swego anielskiego przedstawiciela Jehowa rzekł Mojżeszowi: „Napisz te słowa, gdyż na podstawie tych słów zawarłem przymierze z tobą i z Izraelem” (2 Mojż. [Wyjścia] 34:27, BT; Hebr. 2:2). Mojżesz dokładnie zanotował wszystko, co wtedy do niego powiedziano.

¹¹ Natomiast w innych wypadkach wydaje się raczej, że pisarzom biblijnym pozostawiono nieco własnej inicjatywy w doborze słów i stylu. Duch Jehowy kierował ich myślami, ale sposób wyrażenia tych myśli odzwierciedlał do pewnego stopnia cechy charakteru samych pisarzy (Kazn. 12:10; 2 Sam. 23:1, 2). W naszych czasach często się zdarza, że dyrektor przedsiębiorstwa podaje sekretarzowi treść listu, który ma napisać, jednak bez ścisłego precyzowania każdego zdania. Sekretarz samodzielnie układa list, stosując się ściśle do otrzymanych wskazówek, i nawet posługuje się wyrażeniami, o których wie z doświadczenia, że odpowiadają stylowi szefa. Gotowy list, podpisany przez dyrektora, jest uważany za pochodzący od niego.

12, 13. Dlaczego nie powinno nam sprawiać trudności pojęcie, że Bóg może przekazywać ludziom wiadomości i wizje z dziedziny niewidzialnej?

¹² Czy trudność w zrozumieniu miałaby nastręczać okoliczność, że Bóg przekazywał wiadomości lub wizje do umysłów swoich sług, chociaż pozostawał dla nich niewidzialny? (Dzieje 28:25; Ezech. 1:1-3). Nie widzimy nic nadzwyczajnego w tym, że włączamy radio i słuchamy głosu kogoś, kogo nie widzimy i kto przemawia w odległości wielu kilometrów od nas. Kiedy astronauci okrążali Księżyc, transmitowali na Ziemię zarówno słowa, jak i obrazy, odbierane tutaj ze znaczną wyrazistością. Co umożliwiło ludziom tego rodzaju osiągnięcia? Po prostu nauczyli się stosować prawa, które Jehowa sam dawno temu ustanowił i z których umie korzystać.

¹³ Zatem pogląd, że Bóg może z dziedziny niewidzialnej nawiązywać łączność z ludźmi, żadną miarą nie jest nierozsądny. Podobnie też fakt, że pisarze żyjący tu na ziemi wzięli na siebie czynność pisania, nie dowodzi bynajmniej, jakoby treść tego, co pisali, nie pochodziła w gruncie rzeczy od Boga. Mimo to trzeba przyznać, że okoliczność, iż tak mogło być, sama w sobie jeszcze nie dowodzi, że Biblia naprawdę pochodzi od Boga. Jakie istnieją dowody, że Bóg rzeczywiście nawiązywał kontakt z ludźmi, którzy spisywali Biblię?

DOWODY PRZEKAZYWANIA WIADOMOŚCI OD BOGA

14. Jaką odezwę Mojżesz przyniósł swym rodakom, gdy zszedł z góry Synaj? Jakie pytania wyłaniają się tu jednak?

¹⁴ Izraelici po wyprowadzeniu z niewoli egipskiej zebrali się na pustyni Synaj. Mojżesz wszedł na górę, aby otrzymać polecenia od Jehowy, i wrócił ze specjalną odezwą do ludu. Mojżesz oświadczył, iż Jehowa rzekł do niego: „Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz synom Izraela: Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do mnie. Jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie mi królestwem kapłanów i ludem świętym” (2 Mojż. 19:3-6, BT). Mojżesz tak powiedział starszym z ludu, ale czy to było prawdą? Czy Bóg rzeczywiście z nim rozmawiał? Jakąż mieli podstawę, by wierzyć, że Jehowa zwraca się do Izraela za pośrednictwem Mojżesza? — 1 Jana 4:1.

15. Skąd Izraelici wiedzieli, że Jehowa komunikuje się z Mojżeszem i posługuje się nim?

¹⁵ Zaledwie parę miesięcy wcześniej wszyscy oni byli jeszcze w Egipcie. Mojżesz, przemawiając w imieniu Jehowy Boga, zapowiedział tam kolejno dziesięć niszczycielskich plag. Każda z nich spadła na ten kraj zgodnie z jego słowami (2 Mojż. 7:15—12:29). Nie ulegało wątpliwości, że Mojżesz sam nie sprowadził plagi szarańczy ani zarazy, którą zapowiedział. Nie miał władzy nad żywiołami, by wywołać burzę połączoną z gradobiciem, o którym z góry mówił faraonowi. Na pewno też nie poszedł osobiście do każdego domu i każdej zagrody Egipcjan, aby zabić pierworodztwo. Niewątpliwie było to dziełem Bożym, a skoro Mojżesz był w stanie ogłaszać naprzód, co się wydarzy, więc musiał się o tym dowiadywać od Boga. Kiedy później Mojżesz wyciągnął ręce na Morze Czerwone, wody się rozstąpiły, aby otworzyć Izraelitom drogę ucieczki, podczas gdy nadnaturalny obłok odgradzał dostęp ścigającym ich wojskom egipskim. Izraelici, którzy teraz byli u stóp góry Synaj, widzieli to wszystko na własne oczy; wiedzieli, że Jehowa posługuje się Mojżeszem, aby ich prowadzić. — 2 Mojż. 14:19-22.

16. Jakie dalsze znaki Jehowa ukazał przy górze Synaj? Dlaczego?

¹⁶ Teraz, przy górze Synaj, Jehowa ukazał dalsze znaki i cuda, a to w tym celu — jak powiedział do Mojżesza — „aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze” (2 Mojż. 19:9, BT). Były to przejmujące grozą objawy potęgi Bożej. „Rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. (...) Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Jahwe [inaczej: Jehowa] zstąpił na nią w ogniu, i uniósł się dym z niej jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donioślejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów” (2 Mojż. 19:16-19, BT). Milionowe rzesze ludzi, będących świadkami tego widowiska, miały przekonujący dowód, że to, co Mojżesz mówił i pisał w imieniu Jehowy, było rzeczywiście „Słowem Bożym”. — Dzieje 7:35-38.

17. Co dowodzi, że Jehowa utrzymywał łączność także z późniejszymi prorokami hebrajskimi, których pisma zawarte są w Biblii?

¹⁷ W ciągu następnych stuleci Jehowa wzbudził dalszych proroków: Samuela, Natana, Izajasza, Jeremiasza, Daniela i wielu innych. Prorocy ci także mówili w imieniu Jehowy, a okoliczność, iż zgodnie z prawdą zapowiadali naprzód dzieła Boże, dowodzi niezbicie, że On utrzymywał z nimi łączność. — 5 Mojż. 13:1-3; 18:21, 22.

18. (a) Co świadczyło o tym, że Jezus Chrystus pojawi się na ziemi, będąc przysłanym od Boga? (b) Jaki był jego stosunek do ksiąg biblijnych spisanych do owego czasu?

¹⁸ W pierwszym stuleciu naszej ery na ziemskiej arenie wydarzeń pojawił się Jezus Chrystus. Wyraźnie oświadczył, że jest Synem Bożym, a cudownym uspokojeniem morza, uzdrawianiem chorych i wskrzeszaniem umarłych dowiódł, iż rzeczywiście przyszedł od Boga (Jana 10:36; Łuk. 8:22-25; 5:17-26; Jana 11:39-44). Jak zapatrywał się on na księgi biblijne, które spisano do tego czasu? Na wszystko, co w nich powiedziano o przeszłości, powoływał się jako na fakty. O zawartych w nich oświadczeniach co do przyszłości mówił, że na pewno się spełnią (Mat. 19:1-6; 24:30; Dan. 7:13, 14). Kiedy mówił o „Pismach”, miał na myśli Prawo, proroków i Psalmy, czyli całe Pisma Hebrajskie (Łuk. 24:27, 44-48). Wierzył w te Pisma, uczył z nich i kierował się nimi w życiu. Uznawał, że są natchnionym Słowem jego Boga i Ojca w niebie.

19. Jakie potwierdzenie Boskiego poparcia uwidoczniło się w wypadku pisarzy Chrześcijańskich Pism Greckich?

¹⁹ Wkrótce po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, w okresie tworzenia zboru chrześcijańskiego, Bóg znowu za pomocą ponadnaturalnych znaków wyjawił, kogo uznaje za swych rzeczników na ziemi (Hebr. 2:1-4). Wylał swego ducha na uczniów Jezusa Chrystusa, zgromadzonych w Jeruzalem, i w sposób cudowny uzdolnił ich do mówienia językami, których się nie uczyli. Przedstawiciele wielu narodów stali się osobiście świadkami tego jawnego zamanifestowania się poparcia ze strony Boga (Dzieje 2:1-12). Właśnie spośród tych, na których wtedy lub nieco później zesłał swego ducha, Bóg wybrał mężów, którzy mieli opracować Chrześcijańskie Pisma Greckie. Rzeczy te nie działy się w ukryciu. Potężne dzieła, jakich Bóg dokonał ich rękoma, były publicznie znane. W wyniku tego tysiące osób okazało wiarę. — Dzieje 2:41; 3:1 do 4:4; 9:40-42.

20. Jak świadkowie Jehowy zapatrują się na Biblię?

²⁰ Do grupy takich osób wierzących, a ściślej do pewnego zboru w Macedonii, apostoł Paweł napisał następujące słowa: „Dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście, nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa” (1 Tes. 2:13). Chrześcijańscy świadkowie Jehowy w obecnym dwudziestym stuleciu wierzą tak samo, jak tamci chrześcijanie z Macedonii w pierwszym wieku. Ponieważ osobiście czytają Biblię i znają jej treść, więc nie mają wątpliwości, że naprawdę jest ona Słowem Bożym. Czy i ty masz taką wiarę?

21. (a) Jaki przywilej i obowiązek ma ktoś, kto wierzy, że Biblia naprawdę jest Słowem Bożym? (b) Jak mocno trzeba wierzyć Biblii, aby się podobać Bogu?

²¹ Jeżeli tak, to masz przywilej, a zarazem obowiązek pomagania drugim. Może nigdy nie czytali Pisma świętego, więc zachęć ich do tego. Omów z nimi dowody świadczące o tym, że ono jest Słowem Bożym. Zapoznaj ich z naukami Biblii. Przedstaw im powagę całej sprawy. Potem oczywiście ludzie ci sami muszą zadecydować, jak zechcą postąpić. Ale połowiczna wiara nie wystarczy. Skoro człowiekowi zależy na uznaniu Bożym, musi całym sercem wierzyć, że to jest Słowo Boże, co więcej, musi być lojalnym rzecznikiem Słowa Bożego.

‚ŚWIĘTA SŁUŻBA W LOJALNOŚCI’

22. Jak i dlaczego Biblia podkreśla wagę lojalności?

²² Sama Biblia podkreśla wagę lojalności. Dlaczego? Ponieważ jest to jeden z godnych uwagi przymiotów Jehowy, Autora Biblii. Do przewrotnego ludu izraelskiego Jehowa powiedział przez proroka Jeremiasza: „Jestem lojalny” (Jer. 3:12, NW). A apostoł Jan, kiedy oglądał w wizji przyszłe wydarzenia, usłyszał, jak ci, których Bóg wyniósł do chwały niebiańskiej, śpiewali Bogu: „Wielkie i cudowne są twe dzieła, Jehowo, Boże Wszechmocny. Sprawiedliwe i prawdziwe są twe drogi, Królu wieczności. Któż by się ciebie nie bał naprawdę, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny?” (Obj. 15:3, 4, NW). Wiedzą oni, że lojalność pochodzi od Jehowy i jest szczególną Jego właściwością.

23. Dlaczego służbę dla Jehowy musimy pełnić „w lojalności”? Na co to wskazuje w zakresie naszego stosunku do Słowa Bożego?

²³ Jest więc rzeczą zrozumiałą, że jeśli ludzie chcą służyć Bogu w sposób mogący pozyskać Jego uznanie, to muszą odzwierciedlać tę Boską właściwość. Dobrze zdawał sobie z tego sprawę Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela. Napełniony duchem świętym, dziękował Bogu za „przywilej nieustraszonego pełnienia świętej służby dla niego w lojalności i sprawiedliwości wobec niego po wszystkie nasze dni” (Łuk. 1:74, 75, NW). Ale jak człowiek mógłby być lojalny wobec Jehowy, jednocześnie mając pełno wątpliwości co do Jego Słowa? Jeżeli kogoś dręczą pytania, to najrozsądniejszym krokiem z jego strony jest wypowiedzenie ich, aby następnie przeanalizować dowody przedłożone w odpowiedzi i potem powziąć decyzję. Natomiast nie może się podobać Bogu ten, kto pozostaje niezdecydowany i wciąż waha się między dwoma odmiennymi poglądami (1 Król. 18:21). „Jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana [Jehowy, NW] otrzyma, człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu”. — Jak. 1:5-8.

24. (a) Jak w chrześcijaństwie zaznacza się brak lojalności względem Boga? (b) Jakiej zmiany muszą tacy ludzie dokonać, aby zostać prawdziwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa?

²⁴ Chcąc się podobać naszemu Stwórcy, musimy mieć pełne zaufanie do słuszności Jego dróg. Tymczasem właśnie tego wyraźnie brak wielu rzekomym chrześcijanom. A w Biblii, to jest w Liście 2 do Tymoteusza, rozdziale trzecim, przepowiedziano jasno, że wśród cech charakteryzujących ludzi w „dniach ostatnich” wystąpi na jaw nielojalność. Chodziło przy tym nie tylko o brak lojalności między współmałżonkami lub względem pracodawców, ale także o nielojalność wobec Boga. W związku z tym ci wszyscy, których forma wielbienia stanowi tylko „pozór zbożnego oddania”, mieli się okazać „fałszywi pod względem jego mocy” (2 Tym. 3:1, 2, 5, NW). Nie mając osobistego przeświadczenia, że Biblia jest Słowem Bożym, ludzie ci nie traktują jej poważnie. Nie jest ona siłą kierującą ich życiem; nie wywiera na nich żadnego wpływu. Jeżeli jednak człowiek chce się stać szczerym naśladowcą Jezusa Chrystusa, to musi się zmienić. W Liście do Efezjan 4:23, 24 zawarte jest napomnienie dla chrześcijan: „Powinniście się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł i przyodziać nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności” (NW). Czy przeprowadziłeś u siebie taką zmianę? Czy jesteś niezachwianie lojalny wobec Boga i czy przejawia się to w twoim stosunku do Jego Słowa, Biblii świętej? Skoro tak, wówczas możesz być błogosławieństwem dla drugich, dopomagając im do uwierzenia Słowu Bożemu.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 4]

Przy górze Synaj Jehowa ukazał znaki i dziwy. Góra się trzęsła i cała była spowita dymem. Miliony ludzi widziały i słyszały rzeczy, które stanowiły dowód, że to, co Mojżesz ogłaszał w imieniu Boga, było naprawdę słowem Bożym