ziemi dzieło jednoczenia, ci szydercy pracują nad wywoływaniem wśród ludu Bożego podziałów. Ponieważ brak im ducha, nie mają zapału do służby na rzecz Królestwa Bożego. Tracą energię na gadanie, które powoduje niesnaski.

UTRZYMANIE SIĘ W MIŁOŚCI BOŻEJ

23. (a) Jakiej rady Juda udziela chrześcijanom? (b) Kiedy pozostaniemy w miłości Bożej?

²³ O co więc powinni się starać wierni świadkowie Boży? Juda odpowiada: „Ale wy, umiłowani, przez budowanie się na swej najświętszej wierze, i modląc się z duchem świętym, utrzymujcie siebie w miłości Bożej, oczekując przy tym miłosierdzia naszego Pana Jezusa Chrystusa z widokami na życie wieczne.” (Judy 20, 21, NW) Juda przedtem już modlił się o pomnożenie miłosierdzia Bożego i pokoju; aby jednak ta modlitwa mogła się spełnić, lud Jehowy musi trwać w miłości Boga Wszechmocnego. Jak do tego dążyć? Przez pilne studiowanie świętego Słowa Bożego, czytając je regularnie w powiązaniu z działającą w zborze Teokratyczną Szkołą Służby Kaznodziejskiej. Chodźcie na wszystkie zebrania. Pogłębiajcie wpływ, jaki Słowo Boże wywiera na nasze życie, pomagając innym poznać czysty, sprawiedliwy, nowy porządek Boży. Nigdy nie ustawajcie w coraz lepszym kultywowaniu owoców świętego ducha Bożego. Módlcie się „z duchem świętym” o to, co jest zgodne z wolą Bożą, włączając w to również prośbę o większą miarę Jego ducha. Jeżeli będziemy się w ten sposób utrzymywać w miłości Bożej, wynikiem tego rzeczywiście będą: miłosierdzie, pokój oraz miłość pomnożona za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. A potrzebujemy jej, aby doprowadzić do końca dzieło głoszenia dobrej nowiny o Królestwie i wyzwolić jeszcze dalszych ludzi z Babilonu Wielkiego. Potrzebujemy też Boskiego miłosierdzia i dlatego musimy być miłosierni wobec bliźnich, których życie jest w niebezpieczeństwie.

24, 25. (a) Komu mamy okazywać miłosierdzie i jakiego rozróżnienia musimy w związku z tym dokonać? (b) Jak okazujemy im miłosierdzie i jak Juda wskazuje, że nie wolno tracić czasu?

²⁴ W związku z tym Juda pisze: „Nadal też okazujcie miłosierdzie niejednym, co wątpią; wybawiajcie ich, wyrywając ich z ognia. Ale okazujcie innym miłosierdzie, czyniąc to z bojaźnią, mając przy tym w nienawiści nawet odzież zbrukaną przez ciało.” (Judy 22, 23, NW) Chcąc to wprowadzić w czyn, musimy odróżniać tych, którzy są godni miłosierdzia Bożego, od potępionych zezwierzęciałych marzycieli, których zagłada została zobrazowana przez ognisty kres Sodomy. Ci ostatni przez swoje narzekanie powodują, że osoby chwiejne zaczynają powątpiewać, czy to jest organizacja Jehowy. Tacy wątpiący mogą być do tego stopnia wstrząśnięci napuszonymi słowami szemraczy, że nawet przestają przychodzić na zebrania ludu Jehowy. Dlatego Juda radzi nam, byśmy okazywali miłosierdzie tym, którzy się załamują lub popadają w wątpliwości. Nie wolno nam po prostu przestać się nimi zajmować. Cierpliwie starajmy się umocnić ich w wierze. Ale musimy działać szybko, tak jak strażacy wyprowadzają z płonącego budynku zagrożonych mieszkańców; musimy także ‚wyrwać ich z ognia’.

²⁵ Niektórzy może chwycili przynętę zdemoralizowanych marzycieli i w ten sposób zszargali sobie poprzednio zdobyte miano prawdziwych chrześcijan. (2 Piotra 2:18) Wprawdzie nienawidzimy zbrukanej odzieży, ale mamy miłosierdzie dla jej nosiciela i pomagamy takiemu powrócić do zdrowia duchowego.

26. (a) Co musimy czynić, spiesząc innym z pomocą? (b) Jak słowa Judy, które można by nazwać modlitwą, okazują sposób zabezpieczenia się od potknięcia? (c) Przedstaw porównanie zapowiedzianego losu niezbożników z przywilejem tych, którzy pozostają w miłości Bożej.

²⁶ Pomagając innym w budowaniu, czyli umacnianiu wiary, musimy stale ‚podejmować twardy bój o wiarę’; musimy się przeciwstawiać każdemu niezbożnemu utyskiwaczowi, każdemu, kto zmierza do wywołania podziału, oraz każdemu, kto chciałby obrócić niezasłużoną dobroć Bożą w usprawiedliwienie dla siebie, aby nadal prowadzić rozwiązłe życie w zborze. Niestrudzenie tocząc ten bój będziemy pokładać ufność w Jehowie, spodziewając się od Niego ochrony od zgorszenia; Jemu niech będzie chwała: „A temu, który was potrafi ustrzec od potknięcia i postawić was nienagannych z wielką radością wobec swej chwały, jedynemu Bogu, naszemu Zbawcy, przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, niech będzie chwała, majestat, moc i władza za całą minioną wieczność, i teraz, i na całą wieczność. Amen.” (Judy 24, 25, NW) Słowa Judy są niemal modlitwą do Jehowy na rzecz Jego ludu, żeby nas wspierał i chronił od potknięcia, jeśli ‚podejmiemy twardy bój o wiarę’, aby pozostać w Jego miłości. Podczas gdy wszystkich niezbożnych grzeszników spotka los dawno temu zapowiedziany przez Najwyższego Sędziego, my będziemy mieli przywilej w nigdy się nie kończącym życiu przypisywać Jehowie to, co Jemu się słusznie należy.

Podstawa do polegania na proroctwie

JEŻELI czytasz Biblię, niewątpliwie przyznasz, że zawarte w niej proroctwa — o ile są prawdziwe — są wprost cudowne i mają nader doniosłe znaczenie. Zgodzisz się z tym, że zasługują na wielką uwagę i jak najdokładniejsze studium. Jezus i jego apostołowie odnosili się do proroctwa z pełnym zaufaniem i jednakowo wierzyli we wszystkie proroctwa Pisma świętego. (Jana 17:17; 2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:19, 20) Słowo prorockie było czynnikiem kierującym całym ich życiem. Nie wszyscy mają taką wiarę; ty jednak, czytelniku, możesz ją pozyskać — opartą na silnych podstawach, prawdziwą wiarę, która nie ma nic wspólnego ze ślepą łatwowiernością. (Hebr. 11:1) Jak można osiągnąć to niewzruszone zaufanie do proroctwa?

² O prawdziwości proroctwa najlepiej się można przekonać na podstawie próby czasu i okoliczności. Biblia zachęca do przeprowadzania takich badań. (1 Jana 4:1; Izaj. 45:11) W tym celu oczywiście potrzebny jest pewien miernik, pewien zespół wymagań, które dane proroctwo musi spełnić. Biblia sama ustala reguły, podług których można sprawdzić proroctwo; czytamy o nich w 5 Mojżeszowej 18:20-22 i 13:1-3: Po pierwsze, musi ono być wypowiedziane w imieniu Jehowy i na Jego zlecenie, po drugie, musi się urzeczywistnić, a po trzecie, musi być zgodne z przykazaniami Bożymi i tym samym wspierać prawdziwe wielbienie.

³ W niniejszym krótkim artykule rozpatrzymy jedno z przekazanych nam proroctw w świetle dowodów przemawiających za jego wiarogodnością. Jesteśmy przeświadczeni, że początkowo będziesz wprost zaskoczony, potem jednak zostaniesz przekonany jego dokładnością, jawnie potwierdzającą, że powstało z natchnienia od Boga. Zachęci cię to również do studiowania dalszych proroctw Biblii, o których stwierdzisz, że są tak samo godne zaufania, a ponadto dodają otuchy i pokrzepienia, ułatwiając w tych niepewnych czasach zachowywanie równowagi.

PRZED NARODZENIEM WYZNACZONY NA WŁADCĘ ŚWIATA

⁴ Odszukajmy teraz 44 rozdział proroctwa Izajasza, wiersze od 24 do 28. Znajdziemy tu słowa Izajasza, wypowiedziane w imieniu Jehowy i na Jego rozkaz: „Tak mówi Jahwe [oboczna forma imienia Jehowa], (...) który (...) potwierdza mowę sługi swego (...) To Ja mówię Jeruzalem: Będziesz