się nie ma, lecz według tego, co się ma”, oraz: „Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce (...), albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg”. — 2 Kor. 8:12; 9:6, 7.

Z kolei Paweł opowiada, że w boju chrześcijańskim nie stosował cielesnych metod i nie używał literalnego „oręża”, lecz mimo to skutecznie obalał rozumowania i sprowadzał każdą myśl w poddaństwo Chrystusowi. W ten sposób napomina ich z racji narzekania, że jego listy są potężne, ale „gdy się zjawia osobiście, słaby jest, a jego mowa nic nie znaczy”. Wszystkie jego rady wynikają z troski o ich duchowe dobro, gdyż przyrzekł ich Chrystusowi w małżeństwo jak czystą dziewicę. Dlatego gani ich „wielkich apostołów”, wymienia swoje kwalifikacje, a następnie wylicza imponujący szereg przeżyć, które go spotkały jako sługę Chrystusa. Istotnie, jeśli był ktoś oddanym sługą Chrystusa, to Paweł tym bardziej! — 2 Kor. 11:1-33.

List drugi do Koryntian jest doprawdy wyrazem nader czułej troski Pawła o jego duchowe dzieci w Koryncie. Niewątpliwie „cała szczerość” w mowie, z jaką do nich się zwracał, dobrze licuje z przysłowiem, według którego „razy przyjaciela są oznaką wierności”.

Ziemia bez bólu

„Ani smutku, ani lamentu, ani bólu już nie będzie; albowiem dawne rzeczy przeminęły. I rzekł ten [Bóg], który siedział na tronie: Oto wszystko czynię nowym”. — Apok. 21:4, 5, NDb.

CZY potrafisz sobie wyobrazić życie na ziemi bez doznawania poważniejszych dolegliwości psychicznych lub fizycznych? Może sądzisz, czytelniku, że jest to zbyt piękne, aby było prawdziwe. A jednak przyobiecał to Stwórca człowieka, Bóg Jehowa. Biblia, Jego Słowo, donosi o czasie, w którym „ani lamentu, ani bólu już nie będzie” (Apok. 21:4, NDb). Na czym właściwie będzie polegało spełnienie się tej obietnicy?

Wcale to nie znaczy, że zniknie wszelkie uczucie fizycznego bólu. Dlaczego? Odczuwanie bólu jest przecież prawdziwym dobrodziejstwem. Oto przykład: Dziewczyna obierająca ziemniaki może się lekko skaleczyć. Gdyby nie odczuwała bólu, mogłaby zacinać się coraz głębiej, nie zdając sobie z tego sprawy, dopóki by nie zobaczyła krwi. Wrażliwość na ból trzeba więc uważać za cenną, gdyż umożliwia szybkie działanie w celu przerwania kontaktu z przyczyną bólu, ograniczając w ten sposób szkodliwe skutki.

Jezus Chrystus jest dobrym przykładem na to, że człowiek doskonały cieleśnie również odczuwa ból. Jezusa między innymi bolało