Aktualne wydarzenia w świetle Biblii
Potwierdzenia historii biblijnej
◆ Dwa niedawne odkrycia archeologiczne dostarczyły nowego, interesującego potwierdzenia biblijnych dokumentów historycznych. W gazecie „New York Times” znalazło się doniesienie, iż na pustyni synajskiej natknięto się na starożytną twierdzę judejską, a w niej na hebrajskie i fenickie napisy „uznane za tym bardziej wartościowe, że szereg z nich nawiązuje do ‛Jehowy’, tradycyjnego imienia Bożego”.
Poza tym na terenie starożytnego miasta kananejskiego Ebla, obecnie w północnej Syrii, znaleziono około 15 000 tabliczek glinianych, pokrytych pismem. Przypuszcza się, że wiek ich sięga aż poza rok 2000 p.n.e. Zawierają wiele ówczesnych imion i nazw biblijnych, między innymi „Urusalima” (Jerozolima); wyprzedzone więc zostały o setki lat dotychczas znane wzmianki o tym mieście. Naukowców zdumiewają podobieństwa łączące język tabliczek ze starożytną hebrajszczyzną.
Uczeni również liczą na to, że owe zapiski wyjawią choć po części, dlaczego religia Izraelitów różniła się tak krańcowo od okolicznych niemoralnych religii politeistycznych. Archeolog z uniwersytetu w Michigan, David Freedman, wypowiedział się w ten sposób, iż kult hebrajski stanowił „ogromny przeskok w stosunku do wszystkich poprzedzających go religii”. Wyjaśnienie jednak nie tkwi w badaniu dziejów politeistycznych Kanaanitów. Izrael nie przyswoił sobie po prostu skądś cudzych wierzeń ludowych. Jedynie religia pochodząca z zupełnie innego, zewnętrznego źródła mogła być tak kompletnie odmienna. Biblia wskazuje, że tym źródłem był Bóg (Joz. 24:14, 15).
Znaczenie wyglądu zewnętrznego
◆ Amerykański magazyn „U.S. News and World Report” opublikował ostatnio spostrzeżenia na temat wagi właściwego wyglądu zewnętrznego, oparte na wywiadzie z doradcą handlowym, panem Johnem T. Molloyem. Oświadczył on między innymi: „Stwierdziłem, że sposób ubierania się może człowieka wydźwignąć w sensie towarzyskim oraz zawodowym, albo też go podciąć. (...) Mężczyzna lub kobieta mogą dzięki temu być bardziej wydajni i mieć lepsze osiągnięcia”.
Czy może to odbijać się na tym, jak chrześcijan widzą osoby postronne, którym przedstawiają swoje wierzenia? Zapewne. Pan Molloy dodał: „Mam również dowody na to, że ludzie skłonni są swoje sądy moralne o drugich opierać na ich ubiorze”. Zaznaczył ponadto, że „co na siebie włożymy, to natychmiast zaciąży na naszym autorytecie, na wiarogodności naszych słów oraz na tym, czy będziemy uchodzić za sympatycznych”.
A co warto wiedzieć o dotrzymywaniu kroku najnowszej modzie? Pan Molloy ostrzega: „Nie kupuj żadnego modelu, dopóki nie będzie on na rynku co najmniej od sześciu miesięcy. Jeżeli przewodzisz pod względem mody, to zapewne niemal w każdej innej dziedzinie życia pozostajesz w tyle”.
Spostrzeżenia takie trafnie chyba ilustrują praktyczną wartość zalecenia biblijnego skierowanego do niewiast (i w zasadzie również do mężczyzn): „Powinny mieć ubiór przyzwoity, występować skromnie i powściągliwie” (1 Tym. 2:9, NP).
Separowanie braci
◆ Nowy papież Jan Paweł II zaraz na początku swego pontyfikatu potwierdził, że księża i zakonnicy powinni wyróżniać się spośród ogółu wyznawców odmiennymi szatami. Przemawiając do 1300 księży w Rzymie, powiedział: „Musimy zachować poczucie odrębności naszego powołania i tę odrębność trzeba wyrażać także naszym zewnętrznym ubiorem”. Zwracając się w Watykanie do 600 matek przełożonych klasztorów, również podkreślił, że mniszki mają „nosić proste i skromne” habity.
Czy takie rozmyślne wyróżnianie się spośród innych chrześcijan swoim odzieniem odzwierciedla ducha Chrystusowego? Sam Jezus pewnego razu wypowiedział się o ówczesnych przywódcach religijnych, którzy się odcinali od trzody wkładaniem niezwykłego ubioru; według katolickiego przekładu Pisma Świętego, jakim jest „Biblia Tysiąclecia”, rzekł on: „Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów”. A o stosunkach, jakie powinny panować wśród chrześcijan, Jezus zaznaczył: „Jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie” (Mat. 23:5, 8, 9).
150 wojen po drugiej wojnie światowej!
◆ Według niedawnego doniesienia czasopisma „Esquire” w ciągu 33 lat, jakie upłynęły od zakończenia drugiej wojny światowej, toczyło się tu i tam dalszych 150 wojen, większych lub mniejszych, w których straciło życie szacunkowo 25 milionów ludzi. Ponadto przedstawiciele Międzynarodowego Instytutu Badań Pokojowych w Sztokholmie ogłosili, że ‛każdego dnia trwa gdzieś w świecie przeciętnie 12 wojen’.
„Esquire” podaje również: „Jak obliczył pewien węgierski profesor, ‛zdarzyło się nie więcej niż dwadzieścia sześć dni [od drugiej wojny światowej], (...) w których nie było wojny nigdzie w świecie’”. Do artykułu dołączono wykaz owych 150 wojen z uwzględnieniem czasu ich trwania i liczby śmiertelnych ofiar. „Trzeba liczyć się z wojną — każdego dnia, każdego roku”, powiedziano na zakończenie. „Wojna jest zjawiskiem trwałym”.
Wspomniane zestawienie wojen i rozlewu krwi z pewnością odpowiada proroczej wizji apostoła Jana o koniu maści ognistej i jego jeźdźcy, któremu „dano odebrać ziemi pokój, by się wzajemnie ludzie zabijali”. Ten bezprecedensowy okres rozpoczął się od pierwszej wojny światowej w roku 1914 i — jak wykazano powyżej — trwa do chwili obecnej. Jest to jeden z ważnych dowodów, o których Jezus zaznaczył, że będą cechować „zakończenie systemu rzeczy” (Apok. 6:4; Mat. 24:3-14, NW).