Czarny koń — widmo głodu

„OTO koń czarny, a siedzący na nim miał w ręce wagę szalkową. I usłyszałem głos mówiący jak gdyby spośród czterech żywych stworzeń: ‛Kwarta pszenicy za denara i trzy kwarty jęczmienia za denara; a nie szkodź oliwie i winu’” (Obj. 6:5, 6).a

Takimi to złowieszczymi słowami apostoł Jan opisuje trzeciego z czterech jeźdźców apokaliptycznych, pędzącego na karym koniu, który zwiastuje głód.b Czy zastanawiałeś się już nad tym, czytelniku, kiedy rozpoczął on swoją szaloną jazdę? A powinieneś to zrobić, gdyż zapowiada największy przełom, jaki dotąd świat widział.

Niektórzy uważają, że ten jeździec zawsze galopował wśród ludzi. I faktycznie historia donosi o wielu klęskach głodu, począwszy od czasów Abrahama i Józefa, a skończywszy na największym znanym w dziejach głodzie, który nawiedził Chiny w latach 1878 i 1879 (Rodz. 12:10; 41:54). Według danych szacunkowych zmarło wówczas od 9 do 13 milionów Chińczyków.

Jednakże czarnego konia i tego, kto na nim jedzie, nie można kojarzyć z wszelkimi niedoborami żywności w ciągu dziejów. Dlaczego? Ponieważ Jan ujrzał w wizji, że tego konia poprzedzał czerwony koń wojny, jak również jeździec z koroną na głowie, dosiadający konia białego. Jeźdźcem na białym rumaku jest Jezus Chrystus, który jako nowo mianowany Król wyrusza, aby „zwyciężać i dopełnić swego zwycięstwa” (Obj. 6:1, 2). Toteż wrony koń pędzący z jeźdźcem na grzbiecie obrazuje braki żywności, jakie trapią ziemię, odkąd Jezus został ustanowiony władcą w Królestwie Bożym.

Wizja jeźdźców apokaliptycznych stanowi odpowiednik proroctwa, które wypowiedział sam Jezus. Przy pewnej okazji bardzo szczegółowo opisał warunki, które miały panować na ziemi jako znak jego obecności w roli niewidzialnego, niebiańskiego Króla. Powiedział między innymi: „Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu, i będą braki żywności i trzęsienia ziemi w jednym miejscu po drugim” (Mat. 24:3, 7).

Kiedy pojawił się ten znak? A zwłaszcza odkąd jeździec zwiastujący głód cwałuje po całej ziemi? Od wielu lat Świadkowie Jehowy podają do wiadomości, że skutków szarży tego jeźdźca doświadcza pokolenie, które widziało rok 1914. Czy właściwie rozumieją sprawę?

Niektórzy mogą twierdzić: ‛Oczywiście, że nie; przecież dzięki nowoczesnym metodom uprawy ziemia produkuje o wiele więcej żywności, niż bywało dawniej. Istnieją na przykład agencje wyspecjalizowane Organizacji Narodów Zjednoczonych, takie jak FAO (Organizacja do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa), które starają się o to, żeby każdemu starczyło żywności. Prócz tego na pewnych obszarach zdumiewająco podniosła się stopa życiowa. W niektórych krajach, między innymi w Wielkiej Brytanii, gdzie głód powszechnie dawał się we znaki, dzisiaj rzadko występują niedobory żywności. Wiele państw osiągnęło najwyższy, nigdy dotąd nie znany standard życiowy. Na jakiej więc podstawie można twierdzić, iż obecne pokolenie bardziej niż wszystkie inne odczuwa skutki jazdy czarnego konia, a więc staje wobec widma głodu?’

Jest to interesujące pytanie. Prawda, że ludzkość w całych swych dziejach zaznawała braków żywności. Wiedzieli o tym zarówno apostoł Jan, jak i sam Jezus. Mimo to przepowiedzieli pewien okres, w którym głód miał nawiedzić ziemię w skali dotąd nie spotykanej. Z jakiego względu miały te niedostatki zasługiwać na szczególną uwagę? I czy wobec materialnego dobrobytu w dużej części współczesnego świata mamy podstawy do przekonania, że właśnie obecne pokolenie trapią niedobory żywności?

Co to znaczy głód?

CHOCIAŻ w ostatnich latach rolnictwo naprawdę uczyniło wielkie postępy, to jednak faktem są również liczne wypadki niedoborów żywności, jakich ludzkość doświadczyła od roku 1914. Przeanalizujmy niektóre z nich, aby stwierdzić, czy stanowią spełnienie proroctwa Jezusa i związanej z tym wizji apostoła Jana. Jeżeli to wyda się nam prawdopodobne, przyjrzyjmy się im bliżej, żeby się przekonać, czy klęski głodu w wieku XX różnią się pod jakimś względem od analogicznych sytuacji, jakie dawniej miały miejsce w historii świata.

GŁÓD POMIMO OBFITOŚCI

Niektórzy mogą uważać, że skoro obecnie panuje taki dobrobyt, nielogiczne byłoby twierdzenie, iż nastały czasy, gdy ziemię przemierza czarny koń zwiastujący głód. Ale z Biblii nie wynika, jakoby w tym okresie wszyscy mieli przymierać głodem. W gruncie rzeczy głos słyszany w wizji, który zapowiadał bardzo wysokie ceny podstawowych artykułów żywnościowych,a zaznaczył też: „Nie szkodź oliwie i winu” (Obj. 6:6). Oliwa i wino należały do luksusów. Tak więc w myśl Księgi Objawienia niektórzy mieli żyć w przepychu, podczas gdy inni mieli cierpieć głód.

Przy okazji zapowiadania braków żywności Jezus udzielił przestrogi: „Zwracajcie na siebie uwagę, aby wasze serca nigdy nie były obciążone objadaniem się i nadmiernym piciem, i troskami życiowymi, a nagle by was zaskoczył ten dzień jak sidło” (Łuk. 21:34, 35). Podczas gdy niektórym miało się dawać we znaki niedożywienie, innym groziłoby niebezpieczeństwo przejadania się. Czy nie tak właśnie wygląda obecna sytuacja?

Istotnie. Z doniesień faktycznie wynika, że wskutek podnoszenia się stopy życiowej niektórych ludzi inni muszą głodować. „Wyższy poziom życia i rosnące zapotrzebowanie na żywność wywiera na całym świecie silną presję na ceny artykułów spożywczych [skutkiem czego żywność drożeje] i utrudnia krajom uboższym pokrywanie potrzeb w tym zakresie przez import” (The New York Times z 16 sierpnia 1981). Innymi słowy: „objadanie się” niektórych powoduje, że drudzy jeszcze dotkliwiej odczuwają „braki żywności”.

„W JEDNYM MIEJSCU PO DRUGIM”

Jezus ostrzegł, że „będą braki żywności (...) w jednym miejscu po drugim” (Mat. 24:7). Czy począwszy od roku 1914 spełnia się ta zapowiedź? Owszem. Oto kilka przykładów: W roku 1921 na terytorium ZSRR umarło z głodu prawie 5 milionów ludzi. Ocenia się, że w roku 1929 klęska głodu w Chinach skosiła 3 miliony mieszkańców tego kraju. Głód panujący w Związku Radzieckim w latach trzydziestych bieżącego stulecia pociągnął za sobą 5 milionów ofiar śmiertelnych. Zaledwie kilka lat temu wskutek długotrwałej suszy w krajach przyległych do Sahary niezliczone masy ludzi opuściły swe siedziby, a śmierć zabrała 100 000 takich uciekinierów.

Pamiętajmy jednak, że w wizji ukazanej apostołowi Janowi czarny koń głodu galopował za czerwonym koniem wojny. Stosownie do tego współczesne braki żywności są w znacznej mierze bezpośrednim następstwem działań wojennych (Obj. 6:3, 4). Tak na przykład w latach trzydziestych hiszpańska wojna domowa ściągnęła na kraj klęskę głodu. Po drugiej wojnie