OBJAWIONE TAJEMNICE JEHOWY

3. Co ze swego zamierzenia Jehowa objawił Adamowi i Ewie?

³ Na szczęście w udostępnianiu wiedzy Jehowa jest bardzo hojny. Od chwili stworzenia stopniowo udzielał swym czcicielom wszelkich wiadomości potrzebnych w różnych okolicznościach (Prz. 11:9; Kazn. 7:12). Na początku wyjawił On, że ziemia wraz z zamieszkującymi ją zwierzętami miała być poddana Adamowi i Ewie oraz ich potomstwu (Rodz. 1:28, 29). Szatan swoim wpływem niestety doprowadził Adama i Ewę do grzechu, skutkiem czego trudno było wiedzieć, jak Boskie zamierzenie mimo to mogłoby się urzeczywistnić ku chwale Stwórcy. Toteż Jehowa wkrótce zaczął dawać wyjaśnienia. Objawił, że w odpowiednim czasie pokaże się sprawiedliwe potomstwo, czyli „nasienie”, które obróci wniwecz działania Szatana i jego popleczników (Rodz. 3:15).

4, 5. Jakich dalszych objawień dostarczył Jehowa? Jakimi kanałami się posłużył?

⁴ W związku z tym Nasieniem bogobojnym mężczyznom i niewiastom musiało się nasuwać wiele pytań. Kto nim będzie? Kiedy się pojawi? W jaki sposób stanie się dobrodziejstwem dla ludzkości? Z upływem stuleci Jehowa podawał dalsze objawienia swych zamierzeń i w końcu udzielił odpowiedzi na wszystkie te pytania. Jeszcze przed potopem natchnął Henocha do prorokowania o nadchodzącym wytępieniu nasienia Szatana (Judy 14, 15). Około 2400 lat przed naszą erą zaszczycił Noego objawieniem mu, że życie ludzkie i krew są święte, która to prawda przy pojawieniu się obiecanego Nasienia miała nabrać pierwszoplanowego znaczenia (Rodz. 9:1-7).

⁵ Po dniach Noego Jehowa dostarczał ważnych wiadomości przez objawienia udostępniane za pośrednictwem innych wiernych patriarchów. W dwudziestym stuleciu p.n.e. Abraham dowiedział się, że obiecane Nasienie wyłoni się spośród jego potomków (Rodz. 22:15-18). Obietnica ta przeszła jako bezcenne dziedzictwo na Abrahamowego syna, Izaaka, i wnuka, Jakuba, nazwanego później Izraelem (Rodz. 26:3-5; 28:13-15). Następnie już przez Jakuba Jehowa objawił, że to Nasienie, „Sziloh”, będzie potężnym władcą, który wyjdzie z rodu jego syna, Judy (Rodz. 49:8-10).

7, 8. (a) Jakich dodatkowych informacji udzielił Jehowa w związku z przyjściem Nasienia? (b) Jak zostały zachowane „rzeczy objawione”? Kto umożliwił właściwe ich zrozumienie?

⁷ Z biegiem czasu Jehowa udzielił dalszych objawień co do Nasienia. Za pośrednictwem psalmisty podał, że narody odrzucą Jego Nasienie, ale że ono z pomocą Bożą odniesie tryumf (Ps. 2:1-12). Przez Izajasza ujawnił, iż to Nasienie będzie „Księciem Pokoju” oraz że miało cierpieć za grzechy drugich (Izaj. 9:5; 53:3-12, Biblia warszawska). W ósmym stuleciu p.n.e. Jehowa podał do wiadomości nawet miejsce narodzenia się Nasienia, a w VI wieku p.n.e. terminarz jego służby publicznej (Mich. 5:1; Dan. 9:24-27, Bw).

11, 12. Wymień niektóre ze wspaniałych objawień, jakie napłynęły tym nowym kanałem.

¹¹ Głównym wątkiem tych nowych „świętych tajemnic” była sprawa pojawienia się Jezusa Chrystusa, obiecanego Nasienia (Gal. 3:16). Jezus jako „Sziloh” był tym, który miał prawo do objęcia władzy nad ludzkością i którego Jehowa wyznaczył na Króla w Królestwie, mającym w końcu przywrócić na tej ziemi Raj (Izaj. 11:1-9; Łuk. 1:31-33). Jehowa ustanowił go też Arcykapłanem, który dał swoje niczym nie splamione, doskonałe życie na okup za ludzkość, co stanowiło najbardziej zadziwiające zastosowanie zasady świętości krwi (Hebr. 7:26; 9:26). Odtąd ludzie wierzący mają podstawę spodziewać się odzyskania doskonałego życia, które utracił Adam (1 Jana 2:1, 2).

¹² Chrystus, obiecane Nasienie, pośredniczył też przy zawieraniu między jego naśladowcami a Ojcem niebiańskim nowego przymierza, które zastąpiło stare przymierze Prawa (Hebr. 8:10-13; 9:15). Na podstawie tego nowego przymierza nowo założony zbór chrześcijański zajął miejsce narodu cielesnego Izraela, przez co stał się Izraelem duchowym, razem z Jezusem, duchowym „nasieniem Abrahama”, a zarazem szafarzem „rzeczy objawionych” (Gal. 3:29; 6:16; 1 Piotra 2:9). Następnie stało się coś nie do pomyślenia dla Żydów — do wejścia w skład nowego Izraela duchowego zostali zaproszeni poganie! (Rzym. 2:28, 29). Duchowi Izraelici, zarówno pochodzący z Żydów jak i nie-Żydów, otrzymali wszyscy razem zlecenie pozyskiwania na całej ziemi uczniów Jezusa (Mat. 28:19, 20). W ten sposób „rzeczy objawione” nabrały znaczenia międzynarodowego.