Mojżesz zakończył swoją mowę wezwaniem: „Przyłóżcie się sercem do każdego słowa, które mówię dziś jako przestrogę dla was, abyście nakazywali synom waszym starać się o wykonywanie wszystkich słów tego prawa. Słowo to bowiem nie jest dla was bez wartości, lecz oznacza życie wasze” (Powtórzonego Prawa 32:4, 46, 47).

‛Przykładanie się sercem’ do Słowa Bożego

3, 4. (a) Do czego Izraelici mieli ‛przykładać się sercem’? Jak należało to rozumieć? (b) Jak późniejsze pokolenia odniosły się do zaleceń Mojżesza?

³ Mojżesz napominał Izraelitów, by ‛przykładali się sercem’ nie tylko do słów jego zachęcającej pieśni, lecz także do całych świętych pism. Mieli „pilnie zważać” na Prawo Boże (Knox), „koniecznie go przestrzegać” (Today’s English Version), „rozmyślać nad nim” (The Living Bible). Jedynie wtedy, gdy byli dokładnie obeznani z jego treścią, mogli ‛nakazywać swym synom, by starali się o wykonywanie wszystkich słów tego prawa’. W Księdze Powtórzonego Prawa 6:6-8 Mojżesz napisał: „Te słowa, które ci dzisiaj przykazuję, masz sobie wziąć do serca; będziesz je wpajać swemu synowi (...). I będziesz je przywiązywać jako znak do swojej ręki, i będą służyć za przepaskę na czole między twymi oczyma”.

Postanowienia co do uczenia się Prawa Bożego

6, 7. (a) Co postanowił Jehowa, żeby Izraelici byli zapoznani z Prawem Mojżeszowym? (b) W jaki jeszcze sposób umożliwiono w starożytności ludowi Bożemu otrzymywanie pouczeń ze Słowa Bożego?

⁶ Ale jak Izraelici mogli się nauczyć około 600 przepisów, z których składało się Prawo? Początkowo jego kopie niewątpliwie były rzadkością. Później król Izraela miał sobie „sporządzać w księdze odpis tego prawa” i „czytać w nim przez wszystkie dni swego życia, żeby nauczył się bać Jehowy, swego Boga, by przestrzegać wszystkich słów tego prawa” (Powtórzonego Prawa 17:18, 19). Bóg polecił, aby co 7 lat czytano Prawo podczas Święta Namiotów (Powtórzonego Prawa 31:10-13). Na pewno było to budujące, ale zdarzało się zbyt rzadko, by umożliwić nabycie gruntownej wiedzy.

⁷ Prócz tego Jehowa postanowił, aby plemię Lewiego ‛pouczało Jakuba o orzeczeniach Bożych, a Izraela o Jego prawie’ (Powtórzonego Prawa 33:8, 10, por. Malachiasza 2:7). Przy pewnych okazjach Lewici przeprowadzali w tym celu specjalne kampanie, obejmujące cały naród (2 Kronik 17:7-9; Nehemiasza 8:7-9). Wydaje się, że z biegiem lat przynajmniej fragmenty Słowa Bożego stały się ogólnie dostępne.a Toteż psalmista mógł napisać: ‛Szczęśliwy człowiek, którego upodobanie jest w prawie Jehowy, i z Jego prawa czyta półgłosem dniem i nocą’ (Psalm 1:1, 2). Kiedy więc Mojżesz zalecał ‛przykładać się sercem do Słowa Bożego’, w gruncie rzeczy nakazywał pilnie studiować Biblię.