LOJALNOŚĆ

W Pismach Hebrajskich przymiotnik chasíd jest używany w odniesieniu do kogoś „lojalnego” albo „okazującego lojalną życzliwość” (Ps 18:25, przyp. w NW). Rzeczownik chésed nawiązuje do życzliwości, ale oznacza coś więcej niż tylko serdeczną troskę lub przychylność. Chésed to podyktowane miłością przywiązanie okazywane komuś tak długo, aż zostanie osiągnięty cel dotyczący danej osoby. Właśnie takim przywiązaniem Bóg darzy swoich sług i takiego przywiązania oczekuje od nich. Tego rodzaju życzliwość łączy się więc z lojalnością — lojalnością, którą wyróżnia świętość, prawość i oddanie — dlatego słowo chésed jest tłumaczone na „lojalna życzliwość” bądź „lojalna miłość” (Rdz 20:13; 21:23; zob. ŻYCZLIWOŚĆ).

W Pismach Greckich podobną myśl wyraża rzeczownik hosiòtes i przymiotnik hòsios. Słowa te odnoszą się do świętości, prawości, bogobojności, religijności i pobożności, do starannego spełniania wszystkich obowiązków wobec Boga. Obejmują też pozostawanie z Nim w dobrych stosunkach.

W języku polskim chyba nie ma określenia, które by dokładnie oddawało pełne znaczenie wymienionych wyrazów hebrajskich i greckich, niemniej w odniesieniu do Boga i służby dla Niego dość trafnym odpowiednikiem wydaje się „lojalność” — cecha kojarząca się z oddaniem i wiernością. Chcąc ustalić sens oryginalnych terminów, najlepiej jest przeanalizować, jak są używane w Biblii.

Lojalność Jehowy. Bóg Jehowa, jako Najświętszy, jest na wskroś prawy i niezawodny. Niezmiennie okazuje lojalną życzliwość swym sługom i nawet w stosunkach z wrogami kieruje się prawością i wiernością wobec prawdy. Powiedziano o Nim: „Wielkie i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i prawdziwe są twe drogi, Królu Wieczności. Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny?” (Obj 15:3, 4). Ponieważ to właśnie pod wpływem lojalnego przywiązania do prawości i sprawiedliwości, a także miłości do swego ludu Jehowa podejmuje niezbędne działania sądownicze, pewien anioł z przekonaniem oświadczył: „Ty, któryś jest i któryś był, Lojalny, jesteś prawy, gdyż powziąłeś te rozstrzygnięcia” (Obj 16:5; por. Ps 145:17).

Jehowa lojalnie dochowuje swoich przymierzy (Pwt 7:9). Ze względu na przymierze, które zawarł ze swym przyjacielem Abrahamem, przez całe wieki okazywał wielkoduszną cierpliwość i miłosierdzie narodowi izraelskiemu (2Kl 13:23). Za pośrednictwem proroka Jeremiasza nawoływał: „‚Powróćże, niewierna, Izraelu’ — brzmi wypowiedź Jehowy. ‚Swego oblicza nie będę ku wam zwracał w gniewie, ja bowiem jestem lojalny’” (Jer 3:12). Kto jest lojalny wobec Boga, ten może bezgranicznie na Nim polegać. Modląc się do Niego o pomoc, Dawid oznajmił: „Z lojalnym będziesz postępował lojalnie; z mocarzem, który jest nienaganny, będziesz się obchodził nienagannie” (2Sm 22:26). Przy innej okazji Dawid wzywał lud, by odwrócił się od złego i czynił to, co dobre, „bo Jehowa miłuje sprawiedliwość i nie opuści lojalnych wobec niego” (Ps 37:27, 28).

Lojalni słudzy Jehowy mogą ufać, że dopóki dochowują Mu wierności, On będzie przy nich, zawsze gotów przyjść im z pomocą. Mogą być całkowicie spokojni, iż będzie o nich pamiętał w każdej sytuacji. Jehowa strzeże ich drogi (Prz 2:8). Strzeże też ich duszy, czyli życia (Ps 97:10).

Jezus Chrystus. Kiedy Jezus Chrystus przebywał na ziemi, ogromnie pokrzepiała go prorocza obietnica, że Bóg nie pozostawi w Szeolu duszy tego, kto jest wobec Niego lojalny (Ps 16:10). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. apostoł Piotr odniósł to proroctwo do najbardziej lojalnego sługi Bożego, oznajmiając: „Widząc naprzód, [Dawid] mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został opuszczony w Hadesie, ani jego ciało nie ujrzało skażenia. Tego Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami” (Dz 2:25-28, 31, 32; por. 13:32-37). W pewnym komentarzu do Dziejów 2:27 powiedziano, że hebrajskie słowo chasíd (użyte w Ps 16:10) „oznacza kogoś, kto nie tylko jest bogobojny i pobożny, ale również zaznaje lojalnej życzliwości Jehowy” (The Expositor’s Greek Testament, red. W. R. Nicoll, 1967, t. II).

Bóg wymaga lojalności. Jehowa oczekuje od swoich sług lojalności. Muszą brać z Niego wzór (Ef 5:1). Apostoł Paweł polecił chrześcijanom „przyoblec się w nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w rzeczywistej prawości i lojalności” (Ef 4:24). Zachęcając do modlenia się w zborze, napisał: „Dlatego pragnę, żeby na każdym miejscu mężczyźni modlili się, wznosząc lojalne ręce, bez srogiego gniewu i sprzeczek” (1Tm 2:8). Mężczyzna, który chciałby się nadawać do usługiwania w charakterze nadzorcy w zborze Bożym, musi przejawiać lojalność (Tyt 1:8).