3. Kto w naszym stuleciu ściągnął na siebie „straszny gniew” Boży, wspomniany w Księdze Izajasza 27:4?

³ Chociaż od pierwszej wojny światowej upłynęły już dziesiątki lat, to jednak postąpimy mądrze, gdy w naszych rozważaniach prześledzimy pokrótce pewne wydarzenia z tamtego okresu. Jehowa Bóg miał w tym czasie ważny powód do zapałania „strasznym gniewem”, na narody chrześcijaństwa, wzięły bowiem udział w rozlewie krwi podczas tej wojny (por. Izaj. 27:4). Posunęły się tak daleko, zamiast się zrzec swojej suwerenności na rzecz Boga Najwyższego, gdy On w roku 1914 ustanowił w niebiosach swe Królestwo, a rządy w nim powierzył wyniesionemu do chwały Synowi, Jezusowi Chrystusowi. Dodatkowo spotęgowały Jego gniew rozpętaniem prześladowania ostatka Izraelitów duchowych oraz rozmyślnym przeszkadzaniem tym oddanym, chrześcijańskim badaczom Pisma Świętego w swobodnym głoszeniu o ustanowionym Królestwie. Jednakże wielu członków ostatka w gruncie rzeczy uległo naciskowi ze strony świata i zaniedbało wypełnianie obowiązków przedstawicieli ludu wybranego, wyprowadzonego ze światowego systemu rzeczy. Nie widzieli wtedy potrzeby zachowywania absolutnej neutralności w konfliktach tego świata i w pewnej mierze ściągnęli na siebie winę krwi, tak iż przejściowo zasługiwali również na „gniew” Boży.

4. Jak ten sam straszny „gniew” Boży podziałał na Jego chrześcijańskich sług? Czego możemy się z tego nauczyć?

⁴ Gdybyś żył w tamtym okresie, jak byś się zachował pod presją warunków wojennych? Powinieneś o tym pomyśleć, możesz się bowiem przez to umocnić w swoim postanowieniu, żeby właściwie postąpić, gdybyś w przyszłości znalazł się pod jakimś naciskiem. Wówczas mogło się wydawać, że nadeszła pora na zaniechanie głoszenia o Królestwie i na trzymanie się w ukryciu. Wielu przejawiało taką skłonność, myśląc sobie, że powinni tylko czekać na rychłe już wyniesienie do chwały, aby się zjednoczyć z wyniesionym na tron Jezusem Chrystusem (Łuk. 22:28-30). Tymczasem zostali skarceni, gdyż ściągnęli na siebie po części „straszny gniew” Jehowy, lecz w wypadku tamtych prawdziwych chrześcijan nie poszło to na marne, a tym samym nie stało się bezowocne.

6, 7. (a) Co w naszych czasach można by porównać z „cierniami i chwastami”? (b) Jakiej przyszłości można się dla nich spodziewać?

⁶ Kiedy w roku 1919 ostatek Izraelitów duchowych z entuzjazmem wznowił działalność głoszenia o Królestwie, Jehowa mógł powiedzieć:

„Nie wzbiera już we mnie straszny gniew. Kto mi w bitwie poda ciernie i chwasty? Podeptam je. Zarazem je spalę” (Izaj. 27:4).

⁷ Po pierwszej wojnie światowej utworzono Ligę Narodów, co oznaczało odrzucenie Królestwa Bożego pod władzą Chrystusa. Można to przyrównać do „cierni i chwastów” rzuconych Jehowie Bogu na drogę, żeby Mu przeszkodzić i Go odstraszyć. Później Ligę Narodów zastąpiła Organizacja Narodów Zjednoczonych. Różne państwa członkowskie ONZ wcale nie kryją się z tym, że są zdecydowane przeciwstawiać się ogłaszanemu teraz Królestwu Chrystusa oraz bronić własnej suwerenności. Podczas Har-Magedonu, „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, w sensie przenośnym Jehowa podepcze wszystkie te „ciernie i chwasty”, rozgniecie je i w końcu niejako spali, żeby pozostały z nich jedynie zgliszcza. W ten sposób wykaże, kto w rzeczywistości jest zwierzchnim Władcą wszechświata. Chociażbyś więc osobiście nie należał do namaszczonych chrześcijan podczas pierwszej wojny światowej, rozumiesz chyba, że końcowy rezultat wydarzeń przedstawionych obrazowo w Księdze Izajasza 27:1 może się odbić i na tobie — dobrze albo źle (Obj. 16:14-16; 17:1 do 18:4).