Uznawanie roli Chrystusa w zamierzeniu Bożym

„NA POCZĄTKU Bóg stworzył niebo i ziemię”, a wszystko, co uczynił, było „bardzo dobre” (Rodz. 1:1, 31). Kiedy Jehowa stworzył ludzi, roztoczył przed nimi widoki na wspaniałą przyszłość. I chociaż bunt w Edenie na pewien czas zburzył szczęście rodzaju ludzkiego, Bóg nie zmienił swojego zamierzenia co do ziemi i ludzkości. Zapowiedział wybawienie posłusznych potomków Adama. Postanowił też przywrócić prawdziwe wielbienie oraz zniszczyć Niegodziwca i naprawić całe zło, które on wyrządził (Rodz. 3:15). W rezultacie znów wszystko ma być „bardzo dobre”. Jehowa postanowił dokonać tego za pośrednictwem swojego Syna, Jezusa Chrystusa (1 Jana 3:8). Koniecznie więc musimy uznawać rolę, jaką Bóg powierzył mu w swoim zamierzeniu (Dzieje 4:12; Filip. 2:9, 11).

JAKĄ ROLĘ ODGRYWA CHRYSTUS

² Zastanawiając się nad rolą Chrystusa w zamierzeniu Bożym, musimy pamiętać, że pełni on wiele różnych funkcji. Jest Odkupicielem ludzkości, Arcykapłanem, Głową zboru chrześcijańskiego, a obecnie także Władcą w Królestwie Bożym. Gdy o tym rozmyślamy, jeszcze bardziej cenimy Boże zamierzenie i pogłębiamy swoją miłość do Chrystusa. Opis niektórych jego zadań znajdujemy w Biblii.

³ Podczas służby Jezusa na ziemi stało się jasne, że to poprzez niego posłuszni ludzie mogą pojednać się z Bogiem (Jana 14:6). Jako Odkupiciel dał siebie na „okup w zamian za wielu” (Mat. 20:28). Nie miał więc być jedynie wzorem postępowania, które podoba się Bogu. Jest kluczową postacią w realizacji zamierzenia Jehowy co do ludzi. Wyłącznie za jego pośrednictwem możemy znaleźć uznanie w oczach Boga (Dzieje 5:31; 2 Kor. 5:18, 19). Ofiarna śmierć i zmartwychwstanie Jezusa otworzyły posłusznym ludziom drogę do wiecznych błogosławieństw pod panowaniem niebiańskiego Królestwa Bożego.

⁴ Jako Arcykapłan Jezus Chrystus potrafi ‛wczuć się w słabości’ swoich wiernych naśladowców na ziemi i dokonać przebłagania za ich grzechy. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Nie mamy arcykapłana, który by nie mógł się wczuć w nasze słabości, lecz takiego, który jak my został wypróbowany pod każdym względem, z tym że on pozostał bez grzechu”. Następnie Paweł zachęcił wierzących w Jezusa Chrystusa, żeby w pełni skorzystali z tej możliwości pojednania się z Bogiem. Napisał: „Z ufnością przystąpmy więc do tronu niezasłużonej życzliwości, żeby Bóg okazał nam miłosierdzie i niezasłużoną życzliwość, gdy będziemy potrzebować pomocy” (Hebr. 4:14-16; 1 Jana 2:2).

⁵ Poza tym Jezus jest Głową zboru chrześcijańskiego. Jego naśladowcom w I wieku n.e. nie był potrzebny żaden ludzki przywódca i podobnie my dzisiaj nikogo takiego nie potrzebujemy. Jezus zapewnia nam kierownictwo przez ducha świętego i wykwalifikowanych pasterzy, którzy za troszczenie się o trzodę Bożą odpowiadają przed nim i przed jego niebiańskim Ojcem (Hebr. 13:17; 1 Piotra 5:2, 3). Jehowa powiedział proroczo o swoim Synu: „Uczyniłem go świadkiem dla narodów, ich wodzem i rozkazodawcą” (Izaj. 55:4). Jezus potwierdził spełnienie się tego proroctwa, kiedy polecił uczniom: „Nie dajcie się nazywać ‚wodzami’, bo jeden jest wasz Wódz, Chrystus” (Mat. 23:10, NŚ, 1997).

⁶ Jezus pokazał, jakie ma nastawienie i jak bardzo chce nam pomagać, gdy skierował do nas zaproszenie: „Przyjdźcie do mnie, wszyscy utrudzeni i obciążeni, a ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodny i pokorny. Wtedy zaznacie pokrzepienia. Bo moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie” (Mat. 11:28-30). Jezus Chrystus rzeczywiście zarządza sprawami zboru chrześcijańskiego z łagodnością i tak, żebyśmy czuli się pokrzepieni. Daje tym dowód, że jest „wspaniałym pasterzem”, który naśladuje swojego niebiańskiego Ojca, Jehowę Boga (Jana 10:11; Izaj. 40:11).

⁷ Na jeszcze inną funkcję Chrystusa zwrócił uwagę Paweł w 1 Liście do Koryntian: „Musi królować, aż Bóg położy wszystkich wrogów pod jego nogi. A kiedy już wszystko będzie mu podporządkowane, wtedy też sam Syn podporządkuje się Temu, który mu wszystko podporządkował, tak żeby Bóg był wszystkim dla każdego” (1 Kor. 15:25, 28). Jezus był pierwszym stworzeniem Boga i przed przyjściem na ziemię działał jako Jego „mistrzowski wykonawca” (Prz. 8:22-31). Gdy został posłany przez Ojca na ziemię, cały czas spełniał Jego wolę. Zniósł największą próbę i do końca pozostał Mu wierny (Jana 4:34; 15:10). Ponieważ dochował lojalności aż do śmierci, Bóg wskrzesił go do życia w niebie i upoważnił do sprawowania władzy w niebiańskim Królestwie (Dzieje 2:32-36). Jako Władca Chrystus Jezus ma do wykonania niezwykłe zadanie, które zlecił mu Bóg — dowodząc armią potężnych stworzeń duchowych, usunie z ziemi ludzkie rządy oraz wszelką niegodziwość (Prz. 2:21, 22; 2 Tes. 1:6-9; Obj. 19:11-21; 20:1-3). Potem Królestwo Boże z Chrystusem na czele stanie się jedynym rządem nad całą ziemią (Obj. 11:15).

CO OZNACZA UZNAWANIE JEGO ROLI

⁸ Jezus Chrystus, nasz Wzorodawca, jest doskonały. Otrzymał zadanie troszczenia się o nas. Ale żeby korzystać z jego życzliwej opieki, musimy pozostawać lojalni wobec Jehowy i dotrzymywać kroku Jego prężnej organizacji.

⁹ W I wieku naśladowcy Jezusa w pełni uznawali jego rolę w zamierzeniu Bożym. Na dowód tego w jedności współpracowali ze sobą pod jego przewodnictwem i stosowali się do wskazówek, jakich im udzielał za pośrednictwem ducha świętego (Dzieje 15:12-21). Do tej jedności, która wyróżnia zbór namaszczonych chrześcijan, nawiązał apostoł Paweł, gdy napisał: „Trzymajmy się prawdy i pobudzani miłością, pod każdym względem dążmy do dojrzałości właściwej Chrystusowi, który jest głową. On sprawia, że wszystkie części ciała są ze sobą harmonijnie zespolone i że współdziałają dzięki różnym stawom spełniającym niezbędne funkcje. A kiedy każda część ciała właściwie funkcjonuje, przyczynia się to do wzrostu całego ciała, które buduje się dzięki miłości” (Efez. 4:15, 16).

¹⁰ Jeżeli wszyscy w zborze harmonijnie współpracują ze sobą pod przewodnictwem Chrystusa, rozwijają się duchowo i panuje wśród nich miłość, która jest „doskonałą więzią jedności” (Kol. 3:14; 1 Kor. 12:14-26).

¹¹ Wydarzenia światowe będące spełnieniem proroctw biblijnych potwierdzają ponad wszelką wątpliwość, że Jezus Chrystus otrzymał władzę królewską w roku 1914. Panuje teraz wśród swoich wrogów (Ps. 2:1-12; 110:1, 2). Co to oznacza dla dzisiejszych mieszkańców ziemi? Już wkrótce z upoważnienia Boga Jezus wykona na swoich wrogach wyrok. Pokaże w ten sposób, że jest Królem królów i Panem panów (Obj. 11:15; 12:10; 19:16). A wtedy wszyscy, którzy znajdą się ‛po jego prawej stronie’, dostąpią wyzwolenia obiecanego przez Jehowę zaraz po buncie pierwszych ludzi (Mat. 25:34). Możemy się naprawdę cieszyć, że w tych dniach ostatnich uznajemy rolę Chrystusa w zamierzeniu Bożym! Dalej więc pełnijmy służbę jako ogólnoświatowa społeczność zjednoczona pod jego przewodnictwem.