Właśnie dlatego Jezus radził w Kazaniu na Górze: „Przestańcie się martwić o swe dusze ze względu na to, co będziecie jedli lub pili, albo o swe ciała ze względu na to, co będziecie na sobie nosili. Czyż dusza nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało — niż odzienie?” (Mateusza 6:25).

Mówiąc o troskach doczesnych, nawiązał do fruwających wokół ptaków i do lilii rosnących na zboczu góry. Czy ptaki sieją albo żną? Nie. Czy lilie przędą lub tkają? Też nie. Stworzył je Bóg i On się o nie troszczy. A ty jesteś wart więcej niż ptaki czy lilie (Mateusza 6:26, 28-30). Nie dla nich posłał Bóg swego Syna, lecz dla ciebie (Jana 3:16).

12. (a) Czy przypowieści o ptakach i kwiatach oznaczają, jakoby uczniowie Jezusa nie musieli pracować? (b) Na co wskazał Jezus w związku z pracą i wiarą?

¹² Jezus nie mówił tu uczniom, jakoby nie musieli pracować na żywność i odzież (zob. Kaznodziei 2:24; Efezjan 4:28; 2 Tesaloniczan 3:10-12). Tego wiosennego poranka ptaki były zajęte wyszukiwaniem pożywienia, zalotami, wiciem gniazd, wysiadywaniem jaj, karmieniem piskląt. Pracowały, nie musiały się jednak zamartwiać. Kwiaty drążyły korzeniami glebę w poszukiwaniu wody i składników mineralnych oraz wypuszczały liście, by chłonąć nimi światło. Miały wyrosnąć, zakwitnąć i wydać nasiona, zanim obumrą. Też pracowały, ale nie musiały się zamartwiać. Bóg pamięta i o ptakach, i o liliach. ‛Czy tym bardziej nie zatroszczy się o was, wy małej wiary?’ (Mateusza 6:30).

13. (a) Dlaczego mówiąc o przedłużeniu życia ludzkiego Jezus nawiązał do literalnej miary długości, jaką jest łokieć? (b) Jak — mówiąc obrazowo — można przedłużyć swe życie o niezliczone miliony kilometrów?

¹³ Nie trać więc wiary. Nie zamartwiaj się. To niczego nie zmieni. Jezus zapytał: „Kto z was, starając się usilnie, zdoła do długości swego życia dodać choć jeden łokieć?” (Mateusza 6:27). Dlaczego jednak do życia, mierzonego upływem czasu, zastosował literalną miarę długości? Być może dlatego, że Biblia często przyrównuje życie człowieka do podróży; występują w niej takie wyrażenia, jak „droga grzeszników”, „ścieżka sprawiedliwych”, ‛szeroka droga prowadząca do zagłady’ i ‛ciasna droga do życia’ (Psalm 1:1; Przysłów 4:18; Mateusza 7:13, 14). Zamartwianie się o codzienne potrzeby nie przedłuży niczyich dni nawet o drobną cząstkę, o „łokieć”. Ale istnieje możliwość przedłużenia sobie życia — mówiąc obrazowo — o niezliczone miliony kilometrów. Zamiast się zamartwiać i mówić: ‛Co będziemy jeść?’, ‛Co będziemy pić?’ albo ‛Czym będziemy się przyodziewać?’, trzeba okazywać wiarę i wykonywać nakaz Jezusa: „Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane” (Mateusza 6:31-33, BT).