PERŁA

Gładki, stosunkowo twardy, kulisty i w zasadzie biały klejnot, nieznacznie mieniący się różnymi barwami tęczy; od czasów starożytnych stosowany jako ozdoba (1Tm 2:9; Obj 17:4; 18:11, 12, 15, 16; 21:2, 21). Perła to stwardniała grudka węglanu wapnia powstała we wnętrzu małża lub innego mięczaka. Kiedy pomiędzy muszlę i ciało małża dostanie się ciało obce (np. ziarnko piasku lub drobny pasożyt), organizm mięczaka zaczyna wydzielać wapienną substancję zwaną macicą perłową, która zastyga wokół tego drażniącego czynnika (ośrodka perły) i tworzy kolejne warstwy perłowej otoczki. Jeżeli nie zrosną się one z muszlą (w wyniku ruchów wyściełającego ją płaszcza), w ciągu kilku lat może się ukształtować piękna perła.

Najcenniejsze perły pozyskuje się z perłopławów żyjących w większości ciepłych mórz tropikalnych, a zwłaszcza z małży występujących w okolicach Bahrajnu w Zatoce Perskiej oraz w Morzu Czerwonym.

Znaczenie przenośne. W biblijnych ilustracjach słownych nawiązuje się czasem do wysokiej ceny pereł. By podkreślić niezrównaną wartość prawdziwej mądrości, Hiob powiedział: „Więcej jest wart worek mądrości niż pereł” (Hi 28:18). W Kazaniu na Górze Jezus radził: „Nie dawajcie psom tego, co święte, ani nie rzucajcie swych pereł przed świnie, żeby ich czasem nie podeptały nogami, a obróciwszy się, nie poszarpały was” (Mt 7:6). Najwyraźniej chodziło mu o to, że nie ma potrzeby usilnie się starać o przekazanie pouczeń lub treści duchowych osobom, które nie mają dla nich więcej szacunku niż psy albo świnie. Tacy zepsuci ludzie tylko by ‛podeptali’ cenne prawdy duchowe i mogliby źle potraktować lub nawet skrzywdzić tego, kto próbowałby im je udostępnić. Jezus zobrazował również wielką wartość Królestwa Niebios, mówiąc o „jednej perle” tak cennej, że wędrowny kupiec poszukujący szlachetnych pereł „natychmiast sprzedał wszystko, co miał, i ją kupił” (Mt 13:45, 46). W ten sposób Jezus wskazał, że kto rozumie znaczenie Królestwa Niebios, będzie gotów porzucić wszystko, by się do niego dostać (por. Mt 11:12; Łk 13:23-25; Flp 3:8-11).