Mateusza 11:28-30:

Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych. Albowiem moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie”.

„Moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie”

W analizowanym fragmencie Biblii Jezus powiedział też: „Uczcie się ode mnie”. Czyniąc tak, stajemy się jego uczniami. A gdy oddajemy się Bogu i przyjmujemy chrzest, bierzemy na siebie jarzmo Jezusa (Mateusza 28:19, 20). Jeżeli pragniemy pozostać jego uczniami, musimy regularnie korzystać z chrześcijańskich zebrań. Dlaczego? Bo właśnie na nich poznajemy Jezusa, jego nauki i metody działania.

A jakie brzemię proponuje nam Chrystus? To, które sam niesie — zaszczyt wykonywania woli Boga (Jana 4:34; 15:8). Przestrzeganie przykazań Bożych wymaga wysiłku, ale brzemię to nie jest zbyt ciężkie. Owszem, mogłoby się takie wydawać, gdybyśmy próbowali je dźwigać o własnych siłach. Jeśli jednak modlimy się do Boga o Jego ducha oraz karmimy się duchowo na zebraniach, to otrzymujemy od Niego „moc wykraczającą poza to, co normalne” (2 Koryntian 4:7). Ponadto dzięki przygotowywaniu się do zebrań i braniu w nich udziału pogłębiamy miłość do Jehowy. A kiedy służymy Mu z miłości, trzymanie się Jego przykazań ‛nie jest uciążliwe’ (1 Jana 5:3).

Obecnie większość ludzi z trudem zarabia na życie, boryka się z chorobami i innymi kłopotami osobistymi. My w takich sytuacjach nie zdajemy się na mądrość ludzką. Zebrania przypominają nam, że powinniśmy ‛przestać się zamartwiać’, ponieważ Jehowa zaspokaja nasze potrzeby i pomaga nam radzić sobie z przeciwnościami (Mateusza 6:25-33). Zebrania zborowe to bez wątpienia dowód miłości Bożej!

„Jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu”

Jezus miał zwyczaj uczęszczać do synagogi, gdzie omawiano Słowo Boże. Pewnego razu wziął zwój Izajasza i odczytał następujące proroctwo: „Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił, abym oznajmiał dobrą nowinę biednym, posłał mnie, abym ogłaszał jeńcom uwolnienie, a ślepym odzyskanie wzroku, abym zdruzgotanych odsyłał jako uwolnionych, abym ogłaszał rok dobrej woli Jehowy” (Łukasza 4:16, 18, 19). Jakże czulibyśmy się zachwyceni, gdybyśmy tam byli i usłyszeli wyjaśnienie Jezusa: „Dzisiaj spełnił się ten fragment Pisma”! (Łukasza 4:21).

Chrystus, łagodnie usposobiony „naczelny pasterz”, w dalszym ciągu dba o duchową pomyślność swych naśladowców (1 Piotra 5:1-4). Pod jego kierownictwem „niewolnik wierny i roztropny” wyznacza mężczyzn, by jako pasterze usługiwali w zborach Świadków Jehowy na całym świecie (Mateusza 24:45-47; Tytusa 1:5-9). Chrześcijanie ci ‛pasą zbór Boga’ z łagodnością oraz dają dobry przykład regularnym korzystaniem z zebrań. Możesz pokazać, że cenisz te „dary w ludziach” — chodząc na zebrania i budując innych swą obecnością i wypowiedziami (Dzieje 15:30-33; 20:28; Efezjan 4:8, 11, 12).

„Znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych”

Co mógłbyś zrobić, aby zebrania zborowe naprawdę cię pokrzepiały? Warto między innymi zastosować się do zachęty Jezusa: „Zwracajcie uwagę na to, jak słuchacie” (Łukasza 8:18). Ludzie, którzy gorąco pragnęli się czegoś nauczyć, pilnie go słuchali. Prosili też, by objaśniał im użyte przykłady. W ten sposób posiedli lepsze zrozumienie (Mateusza 13:10-16).

Możesz naśladować takie osoby złaknione pokarmu duchowego, uważnie słuchając przemówień na zebraniach (Mateusza 5:3, 6). Aby lepiej się skupić, staraj się śledzić tok rozumowania mówcy. Zadawaj sobie pytania: Jak zastosować te informacje w życiu? Jak je wykorzystać do pomagania bliźnim? Jak ja bym wyjaśnił to zagadnienie? Poza tym odszukuj wersety biblijne, którymi mówca uzasadnia główne punkty. Im bardziej będziesz zwracać uwagę na to, jak słuchasz, tym więcej zaznasz pokrzepienia.

Po zebraniu rozmawiaj o programie z innymi. Koncentruj się na omówionym materiale i na tym, jak zrobić z niego użytek. Dzięki takim budującym rozmowom zebrania stają się szczególnym pokrzepieniem.