² Kiedy Jan posłusznie spełnił tę prośbę i Jezus wyszedł z wody, „oto niebiosa były otwarte i ujrzał przychodzącego na niego ducha Bożego, zstępującego niby gołąb”. Ponadto „rozległ się głos z niebios: ‛Ten jest moim Synem umiłowanym, którego uznałem’” (Mateusza 3:16, 17; Marka 1:11).

Co oznaczały słowa Boga?

4. (a) Jakie znaczenie miewa greckie słowo, które w cytowanym oświadczeniu Bożym oddano przez „uznać”? (b) Dlaczego użycie go w tym wypadku zasługuje na szczególną uwagę?

⁴ W przytoczonym sprawozdaniu ewangelicznym utrwalono Bożą wypowiedź: „Jest moim Synem (...), którego uznałem”, przy czym ostatni z tych wyrazów jest tłumaczeniem greckiego czasownika eu·do·keʹo (Mateusza 3:17; Marka 1:11; Łukasza 3:22). Oznacza on głównie: „odczuwać głębokie zadowolenie, odnosić się z uznaniem, mieć w czymś upodobanie”, a jego forma rzeczownikowa występuje w znaczeniu: „dobrej woli, upodobania, uznania, przychylności, życzenia”. Eu·do·keʹo nie ogranicza się do uznania Bożego. Na przykład zbory chrześcijańskie w Macedonii „uznały za stosowne” podzielić się dobrami materialnymi ze współwyznawcami (Rzymian 10:1; 15:26, BT; 2 Koryntian 5:8; 1 Tesaloniczan 2:8; 3:1). Ale Jezus usłyszał słowa uznania nie od ludzi, lecz od Boga, a omawiane określenie zostało użyte w stosunku do niego dopiero po chrzcie (Mateusza 17:5; 2 Piotra 1:17).