Jak chrześcijanie reagują na publiczne zniewagi

JAK reagujesz, gdy ktoś cię znieważa lub szerzy o tobie kłamstwa? Rzecz jasna czujesz się głęboko dotknięty. Czegoś podobnego doświadczają Świadkowie Jehowy, kiedy w środkach masowego przekazu podaje się na ich temat błędne lub wypaczone informacje. Ale mimo to wciąż mają powody do radości, jak na to wskazał Jezus w Ewangelii według Mateusza 5:11, 12.

Na przykład w Niemczech w pewnej publikacji katolickiej napisano, że „każdy Świadek jest zobowiązany przekazywać od 17 do 28 procent swych dochodów na rzecz centrali tej sekty”. Jednakże Świadkowie Jehowy nie są sektą, a ich dzieło jest w całości finansowane z dobrowolnych datków. Ubolewają nad tym, iż tą fałszywą informacją wprowadzono w błąd wielu czytelników. Ale jak prawdziwi chrześcijanie powinni reagować, gdy się ich zniesławia w środkach przekazu?

Wzór dla chrześcijan

W rozdziale 23 Ewangelii według Mateusza w interesujący sposób opisano, jak Jezus potępił przeciwników religijnych za ich obłudę i nieuczciwość. Czy dla dzisiejszych chrześcijan stanowi to wzór odnoszenia się do krytyków? Niezupełnie. Syn Boży zdemaskował swych religijnych oponentów, gdyż posiadał jedyną w swoim rodzaju władzę i wnikliwość, a poza tym miał na uwadze dobro przysłuchujących się tłumów.

Jak wynika z Ewangelii według Mateusza 15:1-11, Jezusa skrytykowano za to, że jego uczniowie rzekomo naruszali tradycję żydowską. Co wtedy zrobił? Zajął zdecydowaną postawę. Przy innych okazjach Jezus otwarcie sprzeciwiał się takim krytykantom, obalając ich błędne poglądy. Ogólnie rzecz biorąc, współcześni chrześcijanie nie popełniają błędu, jeśli podejmują próby sprostowania fałszywych opinii na temat ich działalności i nauk oraz starają się udzielić rzeczowych i logicznych wyjaśnień. Dzięki temu pomagają szczerym ludziom zrozumieć, że zarzuty stawiane Świadkom Jehowy są bezpodstawnymi oszczerstwami.

Warto jednak zwrócić uwagę, jak Jezus zareagował nieco później, gdy uczniowie zapytali: „Czy wiesz, że faryzeusze się zgorszyli, gdy usłyszeli, co powiedziałeś?” Faryzeusze nie byli tylko zwyczajnie poirytowani, lecz „się zgorszyli” — stali się nieprzejednanymi przeciwnikami, których Jezus odrzucił. Dlatego też odpowiedział: „Zostawcie ich. Są ślepymi przewodnikami”. Dalsza dyskusja z tak wrogo usposobionymi osobami była bezcelowa, nie przyniosłaby nikomu pożytku, doprowadzając jedynie do czczego sporu (Mateusza 7:6; 15:12-14; porównaj 27:11-14). Swymi odpowiedziami Jezus pokazał, że jest „czas milczenia i czas mówienia” (Kaznodziei 3:7).

Świadkowie Jehowy nie oczekują, że wszyscy będą się o nich wyrażać z uznaniem. Pamiętają o słowach Jezusa: „Biada, gdy wszyscy ludzie będą o was dobrze mówić, ich praojcowie bowiem czynili tak samo fałszywym prorokom” (Łukasza 6:26). Kiedyś zapytano C. T. Russella, pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica, dlaczego nie broni się przed zarzutami oszczerców. Odrzekł wtedy: „Jeżeli będziesz się zatrzymywać, żeby kopnąć każdego psa, który na ciebie zaszczeka, to nigdy daleko nie zajdziesz”.

Nie powinniśmy więc pozwolić, aby wypowiedzi zdeklarowanych przeciwników odwróciły naszą uwagę od służby dla Boga (Psalm 119:69). Koncentrujmy się na dziele zleconym prawdziwym chrześcijanom — na ewangelizacji. Dzięki temu w naturalny sposób nadarzą się okazje, by udzielać odpowiedzi na pytania ludzi i wyjaśniać istotę naszej działalności, która podnosi poziom moralny poszczególnych osób i pogłębia ich znajomość Słowa Bożego (Mateusza 24:14; 28:19, 20).

Czy odpowiadać na krytykę?

Jezus powiedział o swych naśladowcach: „Nie jesteście częścią świata (...) dlatego świat was nienawidzi” (Jana 15:19). Wyrazem takiej nienawiści są liczne doniesienia prasowe, w których roi się od kłamliwych zarzutów pod adresem Świadków Jehowy, toteż należy je ignorować. Jednakże w środkach przekazu mogą się czasem pojawiać informacje, które świadczą o braku wiedzy o Świadkach bądź też wypaczają lub mylnie interpretują pewne fakty. Niekiedy materiały dziennikarzy pochodzą z nieobiektywnych źródeł. Podjęcie decyzji o tym, czy taką fałszywą informację pominąć milczeniem, czy też bronić prawdy odpowiednimi środkami, zależy od okoliczności — od tego, kto i w jakim celu sprowokował krytykę.

Czasem sprawę można wyjaśnić stosownie sformułowanym listem do redakcji, jeśli zostanie opublikowany w całości. Ale bywa, że odnosi on skutek całkowicie odwrotny od zamierzonego. Dlaczego? Nieprawdziwe informacje mogą nabrać jeszcze większego rozgłosu albo przeciwnicy wykorzystają tę okazję do publikowania dalszych kłamstw i oszczerstw. Zazwyczaj lepiej jest decyzję w sprawie takiego listu pozostawić starszym, których to dotyczy. Jeżeli w jakimś kraju negatywne doniesienie prasowe rozbudza uprzedzenia, Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica może poinformować zbory, jak wyglądają fakty, dzięki czemu każdy głosiciel będzie mógł udzielić zadowalającego wyjaśnienia osobom zainteresowanym tą sprawą.

Czy ty osobiście powinieneś w ogóle się zajmować takimi insynuacjami? Do przeciwników, którzy je wysuwają, najwyraźniej odnosi się rada Jezusa, by ‛ich zostawić’, czyli zignorować. Lojalni chrześcijanie mają biblijne podstawy, aby się wystrzegać odstępców oraz ich poglądów (1 Koryntian 5:11-13; Tytusa 3:10, 11; 1 Jana 2:19; 2 Jana 10, 11). Gdyby ktoś szczerze pragnął się dowiedzieć, czy zarzuty stawiane Świadkom Jehowy są prawdziwe, czy też nie, to twoja rzetelna wiedza w zasadzie wystarczy, by udzielić zadowalającej odpowiedzi. (Zobacz Strażnicę numer 15 z roku 1986, strony 8 i 9).

Jeżeli w prasie napotkasz wypaczoną informację, weź sobie do serca radę z Księgi Przypowieści 14:15: „Prostak wierzy każdemu słowu, ale roztropny zważa na swoje kroki”. W Szwajcarii wielu ludzi poruszył sugestywny artykuł, w którym oznajmiono, że młoda kobieta będąca Świadkiem Jehowy zmarła, ponieważ jej rodzina nie pozwoliła lekarzom na przeprowadzenie transfuzji. Czy tak rzeczywiście było? Ależ nie. Pacjentka odmówiła przyjęcia krwi z powodów religijnych, ale zgodziła się na alternatywne metody leczenia. Gdyby bezzwłocznie je zastosowano, najprawdopodobniej uratowano by jej życie. Ale personel szpitala niepotrzebnie się ociągał i w końcu było już za późno. W doniesieniu prasowym nie wspomniano o tym ani słowem.

Starannie więc rozważaj, ile prawdy mieści się w takich relacjach. Osobom, które się nimi interesują, warto wyjaśnić, że miejscowi starsi zajmują się tymi sprawami w duchu miłości i zgodnie ze wskazówkami nakreślonymi w Biblii. Trzymanie się zasad przy udzielaniu odpowiedzi uchroni nas przed wyciąganiem pochopnych wniosków (Przypowieści 18:13).

Liczą się informacje z pierwszej ręki

W I wieku naszej ery ludzie szerzyli kłamstwa na temat Jezusa Chrystusa, przedstawiając go nawet jako zdrajcę, byle zaszargać mu opinię (Łukasza 7:34; 23:2; porównaj Mateusza 22:21). Później młody zbór chrześcijański napotkał silny sprzeciw ze strony zarówno czynników religijnych, jak i politycznych. Ponieważ „Bóg wybrał to, co głupie u świata”, wiele osób patrzyło z góry na Jego sług (1 Koryntian 1:22-29). W dobie obecnej prawdziwi chrześcijanie muszą się liczyć ze zniewagami, gdyż jest to forma prześladowania (Jana 15:20).

Świadkowie Jehowy cenią sobie jednak rozmowy z osobami bezstronnymi, odznaczającymi się takim samym usposobieniem, jak ludzie, którzy przyszedłszy do Pawła w Rzymie, oznajmili: „My zaś uważamy za właściwe, żeby od ciebie usłyszeć, co myślisz, bo doprawdy wiadomo nam o tej sekcie, że wszędzie się mówi przeciwko niej” (Dzieje 28:22).

Osobom mylnie poinformowanym udzielaj wyjaśnień w duchu łagodności (Rzymian 12:14; porównaj 2 Tymoteusza 2:25). Zachęć, by czerpali informacje o Świadkach Jehowy z pierwszej ręki, dzięki czemu będą mogli przejrzeć na wylot fałszywe oskarżenia. Niekiedy warto też posłużyć się wyjaśnieniami opublikowanymi przez Towarzystwo Strażnica, które zawierają szczegóły na temat organizacji, jej historii i nauk.a Pewnego razu Filip po prostu odpowiedział Natanaelowi: „Chodź i zobacz” (Jana 1:46). Możemy postąpić podobnie. Każdego, kto wyraża takie życzenie, serdecznie zapraszamy, by odwiedził miejscową Salę Królestwa i osobiście się przekonał, jakimi ludźmi są Świadkowie Jehowy oraz w co wierzą.

Nie daj się zastraszyć przeciwnikom

Jakież to pokrzepiające, że zniewagi nie powstrzymują ludzi od zostania Świadkami Jehowy! W Niemczech w pewnym programie telewizyjnym odstępcy opowiadali o Świadkach wierutne kłamstwa. Jeden z telewidzów stwierdził, że są to zmyślone historie, i postanowił wznowić studium biblijne ze Świadkami. Tak oto publiczne zniewagi czasami przynoszą pozytywne rezultaty! (Porównaj Filipian 1:12, 13).

Apostoł Paweł wiedział, że niektórzy będą przejawiać większe zainteresowanie „fałszywymi opowieściami” niż prawdą. Dlatego napisał: „Zachowuj we wszystkim trzeźwość umysłu, cierp zło, wykonuj dzieło ewangelizatora, dokładnie pełnij swe usługiwanie” (2 Tymoteusza 4:3-5). Nie pozwól więc rozproszyć swej uwagi i ‛pod żadnym względem nie daj się zastraszyć’ przeciwnikom (Filipian 1:28). Bądź opanowany i zachowuj równowagę, z radością głoś dobrą nowinę, a zdołasz cierpliwie znieść publiczne zniewagi. Pamiętaj o obietnicy Jezusa: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach; tak bowiem prześladowali proroków przed wami” (Mateusza 5:11, 12).

[Przypis]

[Napis na stronie 27]

Jezus powiedział uczniom o swych przeciwnikach: „Zostawcie ich”. Co miał na myśli?

[Napis na stronie 29]

„Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość” (Mateusza 5:11)