Pytania czytelników
Czy werset z Mateusza 28:17 należy rozumieć w ten sposób, że niektórzy apostołowie w dalszym ciągu mieli wątpliwości jeszcze długo po tym, gdy im się ukazał zmartwychwstały Jezus?
Nie, werset z Mateusza 28:16, 17 nie musi prowadzić do takiego wniosku; czytamy tam: „A jedenastu uczniów poszło do Galilei, na górę, gdzie im Jezus przykazał. I gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon, lecz niektórzy powątpiewali”.
Już dużo wcześniej Jezus próbował uświadomić uczniom, „że musi pójść do Jerozolimy, wiele wycierpieć od starszych arcykapłanów i uczonych w Piśmie, że musi być zabity i trzeciego dnia wzbudzony z martwych” (Mateusza 16:21). Mimo to po jego aresztowaniu i straceniu uczniowie byli rozczarowani i zbici z tropu. Wydaje się, że zmartwychwstanie Jezusa ich zaskoczyło. A gdy im się objawiał w ludzkiej postaci, z początku niektórzy „jeszcze nie wierzyli z radości” (Łukasza 24:36-41). Jednakże jego ukazywanie się po zmartwychwstaniu pomogło najbliższym naśladowcom uznać fakt, że został wskrzeszony; nawet apostoł Tomasz dał się o tym przekonać (Jana 20:24-29).
Następnie 11 wiernych apostołów „poszło do Galilei” (Mateusza 28:16; Jana 21:1). Kiedy tam przebywali, Jezus „ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz” (1 Koryntian 15:6). Właśnie do tej sytuacji odnoszą się słowa z Mateusza 28:17, że „niektórzy powątpiewali”. A zatem ci, którzy mieli wątpliwości, mogli równie dobrze wywodzić się spośród owych 500 naśladowców.
Zwróćmy uwagę na interesujący komentarz, jaki w tej sprawie podał C. T. Russell, pierwszy prezes Towarzystwa Strażnica:
„Nie mamy logicznych podstaw do przypuszczeń, że powątpiewający należeli do jedenastu apostołów, byli oni bowiem w pełni usatysfakcjonowani, całkowicie przekonani i już wcześniej dawali temu wyraz. Sądzimy, że powątpiewającymi byli ci z ‚pięciuset braci’ obecnych na tym umówionym zebraniu, którzy przedtem nie spotkali się z nim po jego zmartwychwstaniu i z których część — jak można logicznie wnioskować — była znacznie słabsza w wierze niż apostołowie i bliscy przyjaciele, mający już z nim kontakt. Stwierdzenie, iż ‛niektórzy powątpiewali’, świadczy o rzetelności relacji ewangelisty. Wskazuje nam również, że naśladowcy Pana nie odznaczali się zbytnią łatwowiernością, ale raczej skłonni byli przesiać i rozważyć przedstawione dowody, a późniejszy zapał, energia i duch ofiarności tych, co uwierzyli, dają obszerne świadectwo szczerości ich przekonania o zmartwychwstaniu naszego Pana, które tak samo jak my uznawali za rzeczywisty fundament naszej wiary w niego. Jeżeli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest nasza wiara i jeszcze tkwimy w naszych grzechach (1 Kor. 15:17)” (Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa, wydanie angielskie z 1 maja 1901, strona 152).
Na marginesie warto nadmienić, że sposób poruszenia tej sprawy przez Mateusza dostarcza nam dowodu wiarogodności i rzetelności Biblii. Jeżeli ktoś zmyśla jakieś doniesienie, to stara się wzbogacić je w szczegóły, dzięki którym jego bajeczka wydaje się bardziej prawdopodobna; najpewniej uważałby, że pominięcie jakichś detali lub pozorne luki podałyby w wątpliwość jego historyjkę. A co można powiedzieć o Mateuszu?
Nie czuł się on zobowiązany do szczegółowego objaśnienia swej uwagi, iż „niektórzy powątpiewali”. Sprawozdania Marka, Łukasza oraz Jana nic nie mówią na ten temat, toteż wzmianka Mateusza rozpatrywana osobno mogłaby sugerować, że chodzi o 11 apostołów, do których i on należał. Mimo to Mateusz uczynił tę krótką uwagę bez żadnego wyjaśnienia. Około 14 lat później apostoł Paweł napisał List 1 do Koryntian. W świetle szczegółu podanego w 1 Koryntian 15:6 możemy dojść do prawdopodobnego wniosku, że powątpiewającymi nie byli apostołowie, lecz uczniowie z Galilei, którym Jezus jeszcze się nie ukazał. Tak więc komentarz Mateusza, że „niektórzy powątpiewali”, brzmi prawdziwie, jak przystało na słowa uczciwego pisarza, który przedstawia rzetelną relację, nie wdając się w wyjaśnienia każdego szczególiku.