Znaczenie przenośne. Sól jest często wspominana w Biblii w znaczeniu przenośnym. Jezus powiedział swym uczniom: „Wy jesteście solą ziemi”. Mieli więc wywierać na innych pozytywny wpływ, chroniąc ich przed skażeniem duchowym i zepsuciem moralnym. Dobra nowina, którą głosili, pozwalała zachować życie. Jezus dodał jednak: „Jeśli sól straci swą siłę, jakże zostanie przywrócona jej słoność? Na nic się już nie przyda, tylko na wyrzucenie na zewnątrz, aby ludzie po niej deptali” (Mt 5:13; Mk 9:50; Łk 14:34, 35). Pewien biblista tak się wypowiedział na temat Mateusza 5:13: „Sól używana w naszym kraju [USA] to czysty związek chemiczny, chlorek sodu, i gdyby miał on utracić swą słoność, czyli swój smak, nic by z niego nie zostało, ponieważ słoność stanowi istotę tej substancji. Jednakże w krajach Wschodu używano soli, która była zanieczyszczona, zmieszana z substancjami pochodzenia roślinnego oraz ziemią; mogło się zdarzyć, że utraciła całą zawartą w niej właściwą sól, a pozostały jedynie spore ilości domieszek. Nie nadawała się już wtedy do użytku, chyba tylko do posypania ścieżek albo chodników, jak to obecnie robimy ze żwirem. Taka sól do dziś występuje w tamtym regionie. Jej złoża można znaleźć pod ziemią, a gdy się ją zostawi na słońcu lub deszczu, całkowicie traci swą słoność” (Barnes’ Notes on the New Testament, 1974).

Później Jezus wspomniał o soli w innym znaczeniu, mówiąc: „Miejcie w sobie sól i zachowujcie pokój między sobą” (Mk 9:50). Apostoł Paweł oznajmił podobnie: „Niech wasza wypowiedź zawsze będzie wdzięczna, przyprawiona solą, abyście wiedzieli, jak powinniście każdemu odpowiedzieć” (Kol 4:6). Chrześcijanie zawsze powinni postępować i wypowiadać się taktownie, mieć na względzie odczucia innych i wywierać na nich pozytywny, dobroczynny wpływ, sprzyjający ocaleniu ich życia.