To niemożliwe!

„ŁATWIEJ wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego” (Mateusza 19:24). Tak powiedział do swych uczniów Jezus Chrystus, aby udzielić im pewnej lekcji. Bogaty, młody dostojnik dopiero co odrzucił zaproszenie do naśladowania Jezusa i skorzystania z wielu zachwycających błogosławieństw duchowych. Człowiek ten wolał zatrzymać swoje liczne dobra niż podążać śladami Mesjasza.

Jezus nie twierdził, iż osoba bogata w żadnym wypadku nie może uzyskać życia wiecznego w Królestwie, bo przecież pewne zamożne jednostki zostały jego naśladowcami (Mateusza 27:57; Łukasza 19:2, 9). Jednakże jest to niemożliwe dla kogoś majętnego, kto posiadane dobra miłuje bardziej niż sprawy duchowe. Zbawienia pochodzącego od Boga można dostąpić jedynie przez uświadomienie sobie własnych potrzeb duchowych i szukanie pomocy Bożej (Mateusza 5:3; 19:16-26).

Przypowieści o wielbłądzie i uchu igielnym nie należy rozumieć dosłownie. Jezus posłużył się tu hiperbolą w celu uwydatnienia, z jakimi trudnościami muszą się borykać ludzie bogaci, którzy próbują zjednać sobie uznanie Boże, nie rezygnując z wystawnego, materialistycznego trybu życia (1 Tymoteusza 6:17-19).

Niektórzy powiadają, że uchem igielnym była niewielka furtka w murze miejskim, przez którą mógł się z trudem przedostać wielbłąd po uwolnieniu od ładunku. Ale greckie słowo ra·fisʹ, tłumaczone w Mateusza 19:24 oraz Marka 10:25 na „igła”, pochodzi od czasownika znaczącego „szyć”. Termin be·loʹne, użyty w Łukasza 18:25, oznacza igłę krawiecką, toteż w New World Translation czytamy: „Łatwiej doprawdy wielbłądowi przejść przez ucho igły do szycia niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego”. Takie tłumaczenie potwierdzają różne autorytety. W. E. Vine zaznacza: „Pomysł stosowania wyrażenia ‚ucho igielne’ do małych furtek zdaje się pochodzić z nowszych czasów; nie ma po nim najmniejszego śladu w starożytności” (An Expository Dictionary of New Testament Words).

Wzmianka o wielbłądzie próbującym się przecisnąć przez ucho maleńkiej igły krawieckiej „zakrawa na wschodnią przesadę” — nadmienia pewne kompetentne dzieło. A w odniesieniu do osób tak sprytnych, że wydawały się dokonywać rzeczy niemożliwych, Talmud babiloński mówi: „Przeciągają słonia przez ucho igielne”. Jezus posłużył się więc typową hiperbolą i jaskrawym kontrastem dla podkreślenia, że coś jest niewykonalne. To niemożliwe, by wielbłąd lub słoń przeszedł przez ucho igły do szycia. Jednakże z pomocą Bożą człowiek bogaty potrafi porzucić zapatrywania materialistyczne i naprawdę zabiegać o życie wieczne. To samo może uczynić każdy, kto szczerze pragnie poznawać i spełniać wolę Boga Najwyższego — Jehowy.