Czy cenisz sobie to, co uczynił Bóg?

„Jeżeli ktoś chce iść za mną, niech się wyrzeknie siebie samego i dzień w dzień podejmuje swój pal męki, i niech naśladuje mnie bezustannie” (ŁUKASZA 9:23).

1. Wymień niektóre wspaniałe dary, jakie otrzymaliśmy od Boga.

ŻYCIE zawdzięczamy Bogu. Gdyby nie stworzył pierwszej pary ludzkiej, nigdy byśmy nie przyszli na świat. Ale Bóg uczynił jeszcze coś więcej. Sprawił, że możemy się rozkoszować na przykład smakiem pożywienia, ciepłem słońca, dźwiękami muzyki, rześkością wiosennego dnia, subtelnym uczuciem miłości. Mało tego, Bóg dał nam rozum oraz pragnienie zdobywania o Nim wiedzy. Pod Jego natchnieniem spisano Biblię, która zapewnia nam mądre przewodnictwo, wskazuje, jak prowadzić szczęśliwsze życie, i wzbudza nadzieję na życie wieczne w sprawiedliwym nowym świecie. Ponadto Bóg udziela nam swego świętego ducha i zapewnia pomoc ze strony miejscowego zboru, miłujących nas braci i sióstr, dzięki którym możemy trwać w gorliwym pełnieniu służby dla Niego (Rodzaju 1:1, 26-28; 2 Tymoteusza 3:15-17; Hebrajczyków 10:24, 25; Jakuba 5:14, 15).

2. (a) Co najważniejszego uczynił dla nas Jehowa? (b) Czy można zasłużyć na wybawienie samymi uczynkami?

² Co więcej, Bóg posłał swego pierworodnego Syna, żeby nam bardziej szczegółowo wyłuszczył, czego od nas oczekuje Ojciec, oraz by zapewnił „uwolnienie przez okup” każdemu, kto zechce z niego skorzystać (Efezjan 1:7; Rzymian 5:18). Syn ten, Jezus Chrystus, sam powiedział: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jana 3:16, Bw). Wybawienie udostępnione dzięki temu okupowi ma tak wysoką wartość, że w żaden sposób nie można sobie na nie zapracować, a już na pewno nie wystarczy tu spełnianie uczynków wymaganych wcześniej przez Prawo Mojżeszowe. Dlatego apostoł Paweł napisał: „Człowiek nie zostaje uznany za sprawiedliwego na podstawie uczynków prawa, lecz tylko dzięki wierze w Jezusa Chrystusa” (Galatów 2:16; Rzymian 3:20-24).

Wiara i uczynki

3. Co Jakub napisał o wierze i uczynkach?

³ Wiara jest warunkiem zbawienia i w połączeniu z docenianiem wszystkiego, czego dokonał Bóg, powinna nas pobudzać do działania. Musi znaleźć odbicie w naszym postępowaniu. Jakub, przyrodni brat Jezusa, napisał: „Wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa”. Następnie dodał: „Pokaż mi swoją wiarę w oderwaniu od uczynków, a ja ci pokażę wiarę na podstawie uczynków”. Jakub zaznaczył, że nawet demony „wierzą, a drżą”, chociaż oczywiście nie postępują w sposób podobający się Bogu. Natomiast Abraham potwierdzał swą wiarę czynem. „Jego wiara współdziałała z uczynkami i dzięki uczynkom wiara jego się udoskonaliła”. Jakub podsumował: „Wiara bez uczynków jest martwa” (Jakuba 2:17-26).

4. Jak według słów Jezusa powinni się zachować ci, którzy chcą kroczyć jego śladami?

⁴ Jezus również podkreślił znaczenie właściwych uczynków, mówiąc: „Niech światło wasze świeci przed ludźmi, aby widziano wasze szlachetne uczynki i dawano chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach”. „Jeżeli ktoś chce iść za mną, niech się wyrzeknie siebie samego i dzień w dzień podejmuje swój pal męki, i niech naśladuje mnie bezustannie”.a Jeśli ‛wyrzekamy się’ samych siebie, to rezygnujemy z wielu osobistych celów. Uznajemy, że wszystko zawdzięczamy Bogu, toteż stawiamy siebie do dyspozycji jako Jego słudzy, pragnąc — podobnie jak Jezus — poznać wolę Bożą i ją spełniać (Mateusza 5:16; Łukasza 9:23; Jana 6:38).

Wpływ na życie

5. (a) Co zdaniem Piotra powinno wpływać na całe nasze życie? (b) Jakie szlachetne uczynki zalecił ten apostoł?

⁵ Apostoł Piotr zaznaczył, że przelana za nas „drogocenna krew” Chrystusa ma tak ogromną wartość, iż docenianie jej powinno być widoczne w całym naszym trybie życia. Wymienił przy tym wiele spraw, do których powinno nas ono pobudzać. Zalecił na przykład: „Odrzućcie wszelkie zło”. „Rozwińcie pragnienie niesfałszowanego mleka związanego ze słowem”. ‛Rozgłaszajcie niezrównane przymioty Tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła’. ‛Odwróćcie się od tego, co złe, i czyńcie dobrze’. ‛Podejmijcie obronę przed każdym, kto się od was domaga uzasadnienia nadziei’. ‛Nie żyjcie już dla pragnień ludzkich, lecz dla woli Bożej’ (1 Piotra 1:19; 2:1, 2, 9; 3:11, 15; 4:2).

6. (a) W jaki sposób chrześcijanie potwierdzali swą wiarę w I wieku? (b) Jak powinniśmy ustosunkować się do tego wzoru?

⁶ Pierwsi chrześcijanie postępowali zgodnie ze swą wiarą. Pod jej wpływem zaczęli inaczej patrzeć na świat, zmienili swoją osobowość, a swój tryb życia dostosowali do woli Bożej. Godzili się na wygnanie, kamienowanie, bicie, uwięzienie, a nawet śmierć, byle nie uczynić nic wbrew swej wierze (Dzieje Apostolskie 7:58-60; 8:1; 14:19; 16:22; 1 Koryntian 6:9-11; Efezjan 4:22-24; Kolosan 4:3; Filemona 9, 10). Znany historyk rzymski Tacyt, urodzony około 56 roku n.e., napisał, że chrześcijanie „przeznaczeni na pastwę płomieni, gdy zabrakło dnia, palili się, służąc za nocne pochodnie”. Mimo to nie zachwiali się w wierze! (Roczniki, księga XV, odcinek 44).

7. W jakiej sytuacji mogą się znajdować niektóre osoby?

⁷ W wielu zborach można znaleźć osoby, które od lat uczęszczają na zebrania. Spodobała im się organizacja Jehowy, uważają, że Jego słudzy to najlepsi ludzie, jakich spotkali, wypowiadają się pozytywnie o prawdzie i bronią jej w rozmowach z drugimi. Ale coś stoi im na przeszkodzie, coś ich powstrzymuje. Nie decydują się na doniosły krok, który w dniu Pięćdziesiątnicy uczyniło 3000 osób, o który pytał wierzący Etiopczyk, a do którego też Ananiasz usilnie zachęcał Saula, gdy tylko ten były prześladowca zrozumiał, iż Jezus rzeczywiście jest Mesjaszem (Dzieje Apostolskie 2:41; 8:36; 22:16). Czego brakuje takim osobom? Dlaczego zwlekają z decyzją, nazwaną w Biblii „prośbą do Boga o czyste sumienie”? (1 Piotra 3:21). Jeżeli znajdujesz się w takiej sytuacji — znasz prawdę, ale wahasz się, jak postąpić — przyjmij ten artykuł jako przygotowany z miłości specjalnie dla ciebie.

Pokonywanie przeszkód na drodze do chrztu

8. Jaki mądry sposób postępowania powinieneś teraz obrać, jeśli dotąd miałeś trudności ze studium osobistym?

⁸ A co właściwie stoi ci na przeszkodzie? Jak nadmieniono w poprzednim artykule, niektórzy mają trudności ze studium osobistym. Bóg wyposażył nas w cudowny umysł i oczekuje, że będziemy się nim posługiwać w służbie dla Niego. Są osoby, które nawet nie umiały czytać, ale postanowiły się tego nauczyć, żeby lepiej poznać Boga i Jego zamierzenie. A co z tobą? Jeżeli potrafisz już czytać, czy naprawdę pilnie studiujesz jak Berejczycy, którzy ‛codziennie troskliwie badali Pisma’, aby zobaczyć, czy „tak się rzeczy mają”? Czy starasz się dokładnie stwierdzić, „jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębia” prawdy? Czy dostatecznie wnikliwie badasz Słowo Boże? Czy się przekonałeś, jak bardzo jest interesujące? Czy rozwinąłeś w sobie szczere pragnienie poznawania woli Bożej? I czy odczuwasz rzeczywisty głód wiedzy o Bogu? (Dzieje Apostolskie 17:10, 11; Efezjan 3:18).

9. Co powinieneś uczynić, jeśli poróżniłeś się z kimś w zborze?

⁹ Czasami ktoś ociąga się z chrztem ze względu na faktyczne lub urojone nieporozumienia z jakimś członkiem zboru. Czy naprawdę poczułeś się dotknięty? W takim razie usłuchaj wskazówki udzielonej przez Jezusa: „Idź i wyłóż mu błąd między tobą a nim samym” (Mateusza 18:15). Może ze zdziwieniem stwierdzisz, że on nawet nie wie, iż ciebie czymś uraził. A jeśli zdaje sobie z tego sprawę, może uda ci się — jak powiedział Jezus — ‛pozyskać swego brata’. Jednocześnie pomożesz mu unikać obrażania innych. Zastanów się przy tym, komu w gruncie rzeczy służysz — tej osobie czy Bogu? Czy twoja miłość do Stwórcy jest tak nikła, że uchybienie niedoskonałego człowieka może zakłócić stosunki łączące cię z Bogiem?

10, 11. Jak należy postąpić, gdy czynnikiem powstrzymującym od chrztu jest jakiś skryty grzech?

¹⁰ Inni odkładają chrzest z uwagi na jakiś skryty grzech. W grę może wchodzić zdarzenie z przeszłości albo trwanie w złych nawykach. Jeżeli na tym polega twój kłopot, czy nie pora skorygować swoje postępowanie? (1 Koryntian 7:29-31). Wielu sług Jehowy musiało dokonać zmian w życiu. Biblia radzi: „Okażcie (...) skruchę i zawróćcie, żeby dostąpić zmazania grzechów, a wtedy od osoby Jehowy nadejdą czasy orzeźwienia” (Dzieje Apostolskie 3:19).

¹¹ Bez względu na dawniejszy tryb życia możesz okazać skruchę, zmienić się i prosić Boga o przebaczenie. „Uśmierzajcie więc członki swego ciała, które są na ziemi, co do rozpusty, nieczystości, żądzy zmysłów, szkodliwego pragnienia (...). Zrzućcie starą osobowość z jej praktykami, a przywdziejcie nową osobowość, którą dzięki dokładnemu poznaniu odnawia się na obraz Tego, kto ją stworzył”. Możesz dostosować swe postępowanie do dróg Bożych i radować się czystym sumieniem oraz nadzieją na życie wieczne w Jego sprawiedliwym nowym świecie. Czyż nie warto w imię takiego celu zdobyć się na najwyższy wysiłek? (Kolosan 3:5-10; Izajasza 1:16, 18; 1 Koryntian 6:9-11; Hebrajczyków 9:14).

12. Co zrobisz, jeśli twoje sumienie jest obciążone paleniem tytoniu, nadużywaniem alkoholu lub uzależnieniem się od narkotyków?

¹² A może sumienie obciąża ci palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu lub uzależnienie się od narkotyków? Czy uleganie takim groźnym nałogom nie świadczy o braku szacunku dla cudownego daru Bożego, jakim jest życie? Jeżeli przeszkadzają ci one w podążaniu drogą prawdy, to z pewnością najwyższy czas, żeby z tym zerwać. Czy takie szkodliwe nawyki są dla ciebie ważniejsze niż życie? Apostoł Paweł napisał: „Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej”. Czy sprawiedliwe i czyste drogi Jehowy uważasz za tak cenne, że usłuchasz tego nakazu?b (2 Koryntian 7:1).

Rzeczy materialne

13, 14. (a) Co Pismo Święte mówi na temat zabiegania o dobra materialne? (b) Dlaczego na pierwszym miejscu trzeba stawiać sprawy niebiańskie?

¹³ Obecnie w świecie liczy się przede wszystkim kariera oraz „popisywanie się środkami do życia”. Tymczasem Jezus przyrównał „zmartwienia tego systemu rzeczy i zwodniczą moc bogactwa” do „cierni”, które zagłuszają słowo od Boga. Zadał też pytanie: „Cóż (...) za korzyść odniesie człowiek, choćby zdobył cały świat, lecz postradał swoją duszę?” (1 Jana 2:16; Marka 4:2-8, 18, 19; Mateusza 16:26).

¹⁴ Jezus zaznaczył, że Bóg zatroszczył się o to, aby ptakom nie brakło pożywienia i żeby lilie miały przepiękne kwiaty. Następnie zapytał: „Ileż więcej warci jesteście od ptaków? (...) Ileż bardziej [Bóg] przyodzieje was!” Jezus słusznie polecił nam, żebyśmy ‛przestali się zamartwiać’ o rzeczy materialne. Dalej powiedział: ‛Szukajcie jednak bezustannie Królestwa Bożego, a tamto będzie wam dodane’. Podkreślił, że na pierwszym miejscu należy stawiać rzeczy niebiańskie, ‛gdzie bowiem jest skarb nasz, tam będzie też nasze serce’ (Łukasza 12:22-31; Mateusza 6:20, 21).

Pełnienie służby z pomocą Bożą

15. Jaką wspaniałą zachętę stanowi dla nas przykład pierwszych chrześcijan?

¹⁵ A może sprawia ci trudność głoszenie dobrej nowiny? Może powstrzymuje cię nieśmiałość? Pamiętaj, że pierwsi chrześcijanie mieli podobne odczucia. Bóg wybrał tylko niewiele osób mądrych i wpływowych, natomiast po większej części wybrał „to, co jest głupie u świata, żeby zawstydzić mędrców” (1 Koryntian 1:26-29). Uznani przywódcy religijni wystąpili przeciw tym „prostym” ludziom i kazali im zaprzestać głoszenia. Jak uczniowie na to zareagowali? Zwrócili się z modlitwą do Boga. Prosili o odwagę i zostali wysłuchani. W rezultacie napełnili swym orędziem Jeruzalem, a później poruszyli nim cały świat! (Dzieje Apostolskie 4:1-4, 13, 17, 23, 24, 29-31; 5:28, 29; Kolosan 1:23).

16. Czego można się nauczyć z przykładu „wielkiego obłoku świadków”, opisanego w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków?

¹⁶ Tak więc lęk przed człowiekiem nigdy nie powinien nas powstrzymywać od służenia Bogu. W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków wymieniono „wielki obłok świadków” przejętych bojaźnią wobec Boga, a nie człowieka. Powinniśmy przejawiać podobną wiarę. Apostoł napisał: „Skoro mamy wokół siebie tak wielki obłok świadków, odłóżmy wszelki ciężar oraz grzech, który nas łatwo omotuje, i biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach” (Hebrajczyków 12:1).

17. Jakiej zachęty udzielił Bóg za pośrednictwem Izajasza?

¹⁷ Bóg potrafi udzielić swym sługom wydatnej pomocy. Stwórca wszechświata powiedział do Izajasza: „Ci, którzy pokładają nadzieję w Jehowie, odzyskają siłę. Wzbiją się na skrzydłach niby orły. Będą biegli, a się nie zmęczą; będą chodzili, a nie ustaną” (Izajasza 40:31).

18. Jak przezwyciężyć nieśmiałość, aby móc głosić o Królestwie?

¹⁸ Odważni i szczęśliwi Świadkowie, z którymi stykasz się w miejscowym zborze, stanowią zaledwie niewielką cząstkę ponad trzyipółmilionowej rzeszy gorliwych sług Jehowy działających po całym świecie. Raduje ich udział w pracy, którą sam Jezus przepowiedział słowami: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; i wtedy nadejdzie koniec”. Jeżeli masz opory co do obwieszczania orędzia Królestwa, mimo iż do tego się nadajesz, dlaczego nie miałbyś poprosić głosiciela, który dobrze sobie radzi w służbie, żeby razem z nim (lub z nią) wziąć udział w tej pracy? Bóg naprawdę użycza „mocy wykraczającej poza to, co jest normalne”, może więc będziesz mile zaskoczony, gdy się przekonasz, ile radości sprawia głoszenie (Mateusza 24:14; 2 Koryntian 4:7; zob. też Psalm 56:11 [56:12, Bw]; Mateusza 5:11, 12; Filipian 4:13).

19. Jaką działalność nauczycielską Jezus zlecił swym naśladowcom?

¹⁹ Jezus oczekuje od tych, którzy cenią sobie orędzie Królestwa, że będą je rozgłaszać. Polecił im: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni, aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 28:19, 20).

20. Z jakim pytaniem mógłbyś się wkrótce zwrócić, jeśli robisz postępy pod względem duchowym?

²⁰ Czy docenianie błogosławieństw Bożych, „drogocennej krwi” Jezusa oraz wspaniałej nadziei na życie wieczne pobudza cię do czynu? (1 Piotra 1:19). Czy dostosowałeś swe życie do sprawiedliwych wymagań Bożych? Czy regularnie uczestniczysz w dziele pozyskiwania uczniów? Czy wyrzekłeś się samego siebie i oddałeś swe życie Bogu? Jeżeli na wszystkie te pytania możesz odpowiedzieć twierdząco, zwróć się śmiało do starszych w zborze i postaw to samo pytanie, które wierzący Etiopczyk zadał Filipowi: „Co stoi na przeszkodzie mojemu ochrzczeniu?” (Dzieje Apostolskie 8:36).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

◻ Za co powinniśmy być szczególnie wdzięczni Bogu?

◻ Do czego powinny nas pobudzać wiara i docenianie?

◻ Jakie problemy mogą utrudniać okazywanie posłuszeństwa Bogu i jak można się z nimi uporać?

◻ Jakie pytania powinny sobie postawić osoby, które jeszcze nie są ochrzczone?

[Ramka na stronie 18]

Jaką „glebę” przypominam?

Jezus podał przypowieść o człowieku, który wyszedł rozsiewać ziarno. Niektóre nasiona padły na pobocze drogi, gdzie zjadły je ptaki. Inne trafiły na miejsce skaliste, z cienką tylko warstewką urodzajną. Wykiełkowały, ale gdy słońce przygrzało, uschły. Jeszcze inne padły między ciernie i zostały zagłuszone. Jezus wyjaśnił, że chodzi o trzy grupy ludzi: pierwsza to osoby, które ‛słyszą słowo o Królestwie, lecz nie pojmują jego znaczenia’; druga składa się z tych, którzy przyjmują słowo, ale w żarze „ucisku czy prześladowania” rezygnują z niego; trzecia skupia tych, u których „zmartwienia tego systemu rzeczy i zwodnicza moc bogactwa zagłuszają słowo”.

Ale Jezus wspomniał jeszcze o innym ziarnie, które padło na dobrą glebę. Powiedział: „To ten, kto słucha słowa i pojmuje jego znaczenie, kto rzeczywiście plonuje i wydaje owoc” (Mateusza 13:3-8, 18-23).

Warto postawić sobie pytanie: Jaką „glebę” ja przypominam?

[Ramka na stronie 19]

Zginęli za wiarę

Czy znasz kogoś, kto wolał raczej ponieść śmierć niż odstąpić od swej wiary? Zdobyły się na to tysiące Świadków Jehowy. W książce pt. The Nazi State and the New Religions: Five Case Studies in Non-Conformity (Państwo nazistowskie a nowe religie: Studium pięciu przykładów mniejszości religijnych) dr Christine E. King napisała: „Co drugi Świadek Jehowy w Niemczech był pozbawiony wolności, a co czwarty stracił życie”.

Kiedy w roku 1945 skończył się koszmar obozów koncentracyjnych, okazało się, że „liczba Świadków wzrosła, mimo iż nie poszli na żaden kompromis”. Autor książki The Nazi Persecution of the Churches (Władze nazistowskie prześladują kościoły), J.S. Conway, napisał o Świadkach: „Żadna inna sekta ani w przybliżeniu nie wykazała takiego zdecydowania w obliczu bezwzględnego terroru Gestapo”.

Świadkowie Jehowy nie byli prześladowani ze względów politycznych ani rasowych. Cierpieli tylko dlatego, że miłowali Boga i nie chcieli pogwałcić swego sumienia wyszkolonego na Biblii.