i który chciał zaspokoić głód resztkami ze stołu bogacza. Tymczasem psy przychodziły i lizały jego wrzody” (Łukasza 16:19-21).

Jak ci zamożni, dumni przywódcy patrzą na zwykłych, biednych ludzi? Pogardliwie nazywają ich ʽam haʼárec, czyli lud ziemi. Ich zdaniem nie znają oni Prawa ani nie zasługują na to, żeby je poznać (Jana 7:49). Odzwierciedla to położenie „żebraka o imieniu Łazarz”, który chciałby „zaspokoić głód resztkami ze stołu bogacza”. Przywódcy patrzą na takie osoby z góry, jak na chorych duchowo, jak na Łazarza pokrytego wrzodami.